Jesteśmy społecznością, która kocha książki

nikt lepiej nie buduje portretów psychologicznych

nikt lepiej nie buduje portretów psychologicznych

wspaniałym, refleksyjna, zabawna, smutna... pięknie przetłumaczona... czyta się i nie chce skończyć, żałuje, że każda strona przybliża do końca

wspaniałym, refleksyjna, zabawna, smutna... pięknie przetłumaczona... czyta się i nie chce skończyć, żałuje, że każda strona przybliża do końca

genialna biografia, wnikliwa, wnioski niestety smutne

genialna biografia, wnikliwa, wnioski niestety smutne

Dziś skończyłam czytać, jeszcze nie przestałam przeżywać. Książka pokazuje tą drugą, mniej znaną, często przemilczaną, stronę życia z dziennikarzem, korespondentem wojennym. Pokazuje piękną i tak samo bezwzględną miłość. Nie jest to rodzinne pranie brudów, jest to uporanie się ze sobą, z małżeństwem, ze swoim miejscem w świecie i związku, który jest całym światem. Nie ma tu przypadkowych słów, zbędnych emocji, nie ma też koloryzowania, wybielania, łagodzenia. Niezwykle szczera, bezpośrednia i momentami przerażająca książka. Zostaje w człowieku. To zapis miłości i walki o nią zarówno pani Grażyny jak i pana Wojtka.

Dziś skończyłam czytać, jeszcze nie przestałam przeżywać. Książka pokazuje tą drugą, mniej znaną, często przemilczaną, stronę życia z dziennikarzem, korespondentem wojennym. Pokazuje piękną i tak samo bezwzględną miłość. Nie jest to rodzinne pranie brudów, jest to uporanie się ze sobą, z małżeństwem, ze swoim miejscem w świecie i związku, który jest całym światem. Nie ma tu...

genialna, niby znajoma opowieść a przez style, język odkryta na nowo

genialna, niby znajoma opowieść a przez style, język odkryta na nowo

genialna, niebanalna, zostająca w człowieku na zawsze

genialna, niebanalna, zostająca w człowieku na zawsze

Niebanalna historia nietuzinkowego człowieka, bez wybielania, przemilczania. Inspirująca!

Niebanalna historia nietuzinkowego człowieka, bez wybielania, przemilczania. Inspirująca!

ciepła, zabawna, stanowczo zbyt krótka

ciepła, zabawna, stanowczo zbyt krótka

Od lat podziwiam Jej umiejętność trafiania w punkt, po tej lekturze mój zachwyt urósł. Wrażliwa, inteligentna, dowcipna. Zmusza do uśmiechu, zadumy, refleksji, dystansu. Genialna obserwatorka codzienności. Mam niedosyt, chce więcej, dłużej, dalej!

Od lat podziwiam Jej umiejętność trafiania w punkt, po tej lekturze mój zachwyt urósł. Wrażliwa, inteligentna, dowcipna. Zmusza do uśmiechu, zadumy, refleksji, dystansu. Genialna obserwatorka codzienności. Mam niedosyt, chce więcej, dłużej, dalej!

Tej historii nie sposób zapomnieć. Była śmierć, nie było żałobników. Nikt nie szukał dwulatka. Ewa Winnicka odtwarza wydarzenia, kreśli tło, nie tłumaczy, nie wybiela. Rzuca inne światło. Stawia ostatnie zdanie i zostawia otwarte pytania. Czy wyciągnięto wnioski, czy w nas coś się zmieniło, czy jesteśmy uważniejsi, bardziej zainteresowani tymi, których mijamy na klatce schodowej, na ulicy? Czy reagujemy? Czyta się jak kryminał, przeraża wciąż, że to się naprawdę wydarzyło.

Tej historii nie sposób zapomnieć. Była śmierć, nie było żałobników. Nikt nie szukał dwulatka. Ewa Winnicka odtwarza wydarzenia, kreśli tło, nie tłumaczy, nie wybiela. Rzuca inne światło. Stawia ostatnie zdanie i zostawia otwarte pytania. Czy wyciągnięto wnioski, czy w nas coś się zmieniło, czy jesteśmy uważniejsi, bardziej zainteresowani tymi, których mijamy na klatce...

Piękna, wzruszająca, inspirującą. Można przeczytać w całości, zaglądać, zachwycać się ilustracjami. Warto mieć blisko.

Piękna, wzruszająca, inspirującą. Można przeczytać w całości, zaglądać, zachwycać się ilustracjami. Warto mieć blisko.