Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szkoda, że prawdziwe życie tak nie wygląda. Dlatego rzadko sięgam po takie książki. Bardziej prawdopodobny jest kryminał, w którym ktoś komuś wypruwa flaki, niz to. A szkoda.

Szkoda, że prawdziwe życie tak nie wygląda. Dlatego rzadko sięgam po takie książki. Bardziej prawdopodobny jest kryminał, w którym ktoś komuś wypruwa flaki, niz to. A szkoda.

Dużo ciekawostek. Szkoda tylko, że książka napisana dość chaotycznie, przez co ciężko coś faktycznie zapamiętać.

Dużo ciekawostek. Szkoda tylko, że książka napisana dość chaotycznie, przez co ciężko coś faktycznie zapamiętać.

Jak miło jest przenieść się w czasie...

Jak miło jest przenieść się w czasie...

Płakałam nad losem Krystyny. Autentycznie. Czułam jej ból.
Język opowiadania prosty, ale przez to bardziej autentyczny.
Przeraża mnie fakt, że wciąż istnieją ludzie, którzy wierzą w uroki i czarownice. Z jednej strony są religijni, ale z drugiej wieszają czerwone wstążeczki na wózkach.
Oby nikt nigdy nie pomyślał, że jestem czarownicą, bo czeka mnie co najmniej ostracyzm społeczny.
Acha, mieszkam na Kaszubach...

Płakałam nad losem Krystyny. Autentycznie. Czułam jej ból.
Język opowiadania prosty, ale przez to bardziej autentyczny.
Przeraża mnie fakt, że wciąż istnieją ludzie, którzy wierzą w uroki i czarownice. Z jednej strony są religijni, ale z drugiej wieszają czerwone wstążeczki na wózkach.
Oby nikt nigdy nie pomyślał, że jestem czarownicą, bo czeka mnie co najmniej ostracyzm...

Niepostrzeżenie stałam się fanką tej serii 🙂

Niepostrzeżenie stałam się fanką tej serii 🙂

Ta książka bezsprzecznie stała się jedną z moich ulubionych. Jestem zachwycona historią Słaboniowej. Ta opowieść jest w sumie prosta, ale tak genialnie poprowadzona, że czytając siedzisz razem ze Słaboniową w jej kuchni i ganiasz z nią za strzygami.
Gratuluję niewiarygodnego talentu pani Joannie. Wzruszałam się nad kartkami wiele razy. Brakuje mi takich prostych ludzi jak główna bohaterka.
Czytajcie to ludzie, czytajcie. Chłońcie każdą złotą myśl.
Jeśli takie historie Was nie chwycą za serce, to już nie wiem co...

Ta książka bezsprzecznie stała się jedną z moich ulubionych. Jestem zachwycona historią Słaboniowej. Ta opowieść jest w sumie prosta, ale tak genialnie poprowadzona, że czytając siedzisz razem ze Słaboniową w jej kuchni i ganiasz z nią za strzygami.
Gratuluję niewiarygodnego talentu pani Joannie. Wzruszałam się nad kartkami wiele razy. Brakuje mi takich prostych ludzi jak...

Próbowałam. Dałam radę do połowy. Nie rozumiem tak wysokiej oceny 🤷

Próbowałam. Dałam radę do połowy. Nie rozumiem tak wysokiej oceny 🤷

Jestem fanką pana Artura, jednak "Inkub" i "Gałęziste" są póki co nie do przebicia.

Paradoks czyta się szybko, mimo opasłości tomu kartki pod palcami szybko zostają przerzucane. Nie będę ukrywać - gdy fabuła zaczyna się rozwiązywać była dla mnie trudna do pojęcia.

Nie wiem czy polecić. Każdy oczekuje od książki czegoś innego. Mnie się podobała, jednak na pewno pomagał tu ogrom sympatii do pana Urbanowicza ;)

Jestem fanką pana Artura, jednak "Inkub" i "Gałęziste" są póki co nie do przebicia.

Paradoks czyta się szybko, mimo opasłości tomu kartki pod palcami szybko zostają przerzucane. Nie będę ukrywać - gdy fabuła zaczyna się rozwiązywać była dla mnie trudna do pojęcia.

Nie wiem czy polecić. Każdy oczekuje od książki czegoś innego. Mnie się podobała, jednak na pewno pomagał tu...

Czytając opinie niektórych osób, muszę się zgodzić z tym, iż autora w trzeciej części już poniosła ułańska fantazja. Niemniej ponosić powinna, skoro zarywałam noce z ciekawości, co też się stanie w następnym rozdziale. Zazdroszczę fantazji panie Mieczysławie. Czapki z głów!

Czytając opinie niektórych osób, muszę się zgodzić z tym, iż autora w trzeciej części już poniosła ułańska fantazja. Niemniej ponosić powinna, skoro zarywałam noce z ciekawości, co też się stanie w następnym rozdziale. Zazdroszczę fantazji panie Mieczysławie. Czapki z głów!

Uczta dla napiętych nerwów. Dawno mnie tak książka nie wciągnęła. Wiele wątków, zwrotów akcji, autor przeprowadził fabularny majstersztyk. Polecam! Zaraz sięgam po następną część...

Uczta dla napiętych nerwów. Dawno mnie tak książka nie wciągnęła. Wiele wątków, zwrotów akcji, autor przeprowadził fabularny majstersztyk. Polecam! Zaraz sięgam po następną część...

Nie rozumiem zachwytu innych czytelników. Kryminały pana Maxa uwielbiam, ale ta obyczajówka mnie zawiodła. Może dlatego, że nie gustuję po prostu w ckliwych historyjkach, a sięgnęłam po tę pozycję tylko ze względu na nazwisko autora. Może dlatego, że Stanisław to jednak nie Ryan Gosling :D
Faktycznie, podobieństwo do "Pamiętnika" bije po oczach.
Niestety nie spędziłam miło czasu nad tą powieścią. Nie mniej autora uwielbiam i czekam na inne książki. Jeśli jednak naskrobie znowu jakąś obyczajówkę, to tę ominę szeroooookim łukiem ;)

Nie rozumiem zachwytu innych czytelników. Kryminały pana Maxa uwielbiam, ale ta obyczajówka mnie zawiodła. Może dlatego, że nie gustuję po prostu w ckliwych historyjkach, a sięgnęłam po tę pozycję tylko ze względu na nazwisko autora. Może dlatego, że Stanisław to jednak nie Ryan Gosling :D
Faktycznie, podobieństwo do "Pamiętnika" bije po oczach.
Niestety nie spędziłam...

Książka napisana prostym językiem, nie zostanie nigdy wniesiona na wyżyny literackie, ale czytałam w wielkim napięciu, czyli swoją robotę zrobiła.

Książka napisana prostym językiem, nie zostanie nigdy wniesiona na wyżyny literackie, ale czytałam w wielkim napięciu, czyli swoją robotę zrobiła.

Gdyby można było, ocena byłaby na minusie. Czuję niesmak po lekturze. Odmóżdżyło mnie totalnie. W głowie mogłabym zawiesić wahadełko i dyndałoby odbijając się o uszy... Pustka. Nigdy więcej takich książek. Przeraża mnie tak wysoka ocena tego tytułu. Tyle osób marzy o Maksie i jego "nabrzmiałym przyrodzeniu"? 😱

Gdyby można było, ocena byłaby na minusie. Czuję niesmak po lekturze. Odmóżdżyło mnie totalnie. W głowie mogłabym zawiesić wahadełko i dyndałoby odbijając się o uszy... Pustka. Nigdy więcej takich książek. Przeraża mnie tak wysoka ocena tego tytułu. Tyle osób marzy o Maksie i jego "nabrzmiałym przyrodzeniu"? 😱

Ciężko się to czytało. Styl pisania, jakby na "wydechu". Szybko, nieprzemyślanie, mocno kojokwialnie, chaotycznie, literówki, powtarzania. Ze cztery razy przeczytałam tu, że Aleksander Kwaśniewski się kajał...

Ważny temat, ale po tej lekturze nie mogę zebrać myśli nie dlatego, że uderzyła mnie waga problemu, ale dlatego, że trudno mi to sobie w głowie uporządkować. Odniosłam wrażenie, jakby ktoś to pisał "na kolanie".

Nie jest to pierwsza publikacja o tej tematyce, wystarczy poszukać, a autor tak dramatyzuje, jakby dopiero co, to wszystko odkrył. Bardzo dużo tu budowanego napięcia, a fakty w tym wszystkim trochę giną.

Jedyny pozytywny powidok po tej lekturze to chęć sięgnięcia po inne publikacje na ten temat - może będą lepiej napisane i naprawdę dadzą mi do myślenia.

Ciężko się to czytało. Styl pisania, jakby na "wydechu". Szybko, nieprzemyślanie, mocno kojokwialnie, chaotycznie, literówki, powtarzania. Ze cztery razy przeczytałam tu, że Aleksander Kwaśniewski się kajał...

Ważny temat, ale po tej lekturze nie mogę zebrać myśli nie dlatego, że uderzyła mnie waga problemu, ale dlatego, że trudno mi to sobie w głowie uporządkować....

Książka krótka, ale naładowana emocjami. Nie powiem, żebym płakała przy zakończeniu, ponieważ można się go było domyślić. Autor/ autorzy mistrzowsko poprowadzili fabułę, nie przytłaczając czytelnika treścią. Gdybym była te 20 lat młodsza pewnie ryczałabym jak szaleniec ;)

Książka krótka, ale naładowana emocjami. Nie powiem, żebym płakała przy zakończeniu, ponieważ można się go było domyślić. Autor/ autorzy mistrzowsko poprowadzili fabułę, nie przytłaczając czytelnika treścią. Gdybym była te 20 lat młodsza pewnie ryczałabym jak szaleniec ;)

Książka trzymała mnie w napięciu do momentu końcowych rozdziałów... Nie wiem sama czemu. Sięgałam po nią w każdej wolnej chwili, tak byłam ciekawa, co u Karoliny i Tomka, ale jakieś dwa ostatnie rozdziały już wymęczyłam. Trudno mi wytłumaczyć. Może zbyt rozciągnięte wyjaśnianie całej historii?

Mimo wszystko warto po nią sięgnąć. Nie żałuję tych wieczorów z panem Urbanowiczem, którego przy tej okazji serdecznie pozdrawiam i gratuluję talentu :)

Książka trzymała mnie w napięciu do momentu końcowych rozdziałów... Nie wiem sama czemu. Sięgałam po nią w każdej wolnej chwili, tak byłam ciekawa, co u Karoliny i Tomka, ale jakieś dwa ostatnie rozdziały już wymęczyłam. Trudno mi wytłumaczyć. Może zbyt rozciągnięte wyjaśnianie całej historii?

Mimo wszystko warto po nią sięgnąć. Nie żałuję tych wieczorów z panem...

Bardzo ładna bajka, czułam się jak dziecko, czytając z wypiekami. Polecam jako solidny trening wyobraźni.

Bardzo ładna bajka, czułam się jak dziecko, czytając z wypiekami. Polecam jako solidny trening wyobraźni.

Wierzę. Przekażę wieść dalej.

Wierzę. Przekażę wieść dalej.

Trudno ocenić tę książkę pod względem literackim, więc może lepiej napiszę, co mnie w niej urzekło. Czytając ją czułam się jakbym była antykwariuszem :) i to chyba jedyne plusy ;) Polecam książkofilom i tym, którzy chociaż raz w swoim życiu pomyśleli: "hmm jakby to było mieć antykwariat?".

Trudno ocenić tę książkę pod względem literackim, więc może lepiej napiszę, co mnie w niej urzekło. Czytając ją czułam się jakbym była antykwariuszem :) i to chyba jedyne plusy ;) Polecam książkofilom i tym, którzy chociaż raz w swoim życiu pomyśleli: "hmm jakby to było mieć antykwariat?".

Czapki z głów! Nawet nie wiem kiedy przeczytałam taką "cegłę". Wspaniała, klimatyczna opowieść. Pan Urbanowicz zaintrygował mnie na tyle, że na pewno sięgnę po więcej jego dzieł. Polecam!

Czapki z głów! Nawet nie wiem kiedy przeczytałam taką "cegłę". Wspaniała, klimatyczna opowieść. Pan Urbanowicz zaintrygował mnie na tyle, że na pewno sięgnę po więcej jego dzieł. Polecam!