Biblioteczka | Lubimyczytać.pl

Hiraeth. Na spotkanie śmierci #3

Yuki Kamatani

Cykl: Hiraeth. Na spotkanie śmierci (tom 3)

Średnia ocen:

7,6 / 10

7 ocen

Ocenił na:

7 / 10

Na półkach:

Przeczytane

Zobacz opinię (2 plusy)

Czytelnicy: 16 Opinie: 2

Zobacz opinię (2 plusy)

Muzeum. Seryjny morderca śmieje się w deszczu #3

Ryosuke Tomoe

Cykl: Muzeum. Seryjny morderca śmieje się w deszczu (tom 3)

Średnia ocen:

7,0 / 10

3 ocen

Ocenił na:

7 / 10

Na półkach:

Przeczytane

Zobacz opinię (3 plusy)

Czytelnicy: 8 Opinie: 1

Zobacz opinię (3 plusy)

Upgrade soul

Ezra Claytan Daniels

Średnia ocen:

7,4 / 10

27 ocen

Ocenił na:

6 / 10

Na półkach:

Przeczytane

Zobacz opinię (4 plusy)

Czytelnicy: 44 Opinie: 9

Zobacz opinię (4 plusy)

Najbardziej w albumie podobało mi się... posłowie autora, bo rzuciło na całość zupełnie nowe światło. Bez tego - jasne, doceniam te tożsamościowe rozkminy, blackmirrorowe technodylematy; tę subtelną, podskórną grozę. Ale - szczerze - to wszystko już było, często ciekawiej przedstawione niż tylko w formie gadających głów. Tutaj natłok dialogów - w połączeniu z dziwną, lecz sterylną i statyczną kreską - sprawił, że trudno mi się było w tę historię zaangażować (czy nawet czasami - na dobrą sprawę - potraktować ją poważnie). Podobało mi się za to zakończenie, odpowiednio intensywne i dynamiczne, pozostawiające dużo pola do własnych rozważań i interpretacji.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Najbardziej w albumie podobało mi się... posłowie autora, bo rzuciło na całość zupełnie nowe światło. Bez tego - jasne, doceniam te tożsamościowe rozkminy, blackmirrorowe technodylematy; tę subtelną, podskórną grozę. Ale - szczerze - to wszystko już było, często ciekawiej przedstawione niż tylko w formie gadających głów. Tutaj natłok dialogów - w połączeniu z dziwną, lecz...

więcej Pokaż mimo to

4

Murder Falcon

Daniel Warren Johnson

Średnia ocen:

7,9 / 10

14 ocen

Ocenił na:

7 / 10

Na półkach:

Przeczytane

Zobacz opinię (6 plusów)

Czytelnicy: 22 Opinie: 8

Zobacz opinię (6 plusów)

Daniel Warren Johnson znowu to zrobił! Po genialnym "Z całej pety!" wydawnictwo Nagle! dostarczyło nam kolejny komiks tego autora, w którym ten - raz jeszcze - bierze na tapet totalnie przegięty, skrajnie absurdalnie pomysł ulepiony z popkulturowej papki... i rzeźbi z niego zaskakująco mądrą, przejmującą, na wskroś humanistyczną historię o pięknie życia, wadze relacji międzyludzkich, i o druzgocącej nieuchronności przemijania.

Na ten moment 7+/10 ode mnie, jednak niewykluczone, że jeszcze się to zmieni. Bo aż nie mogę się doczekać ponownej lektury - teraz, kiedy poznało się już finał, droga do niego może zostać odczytana w zupełnie inny sposób...

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Daniel Warren Johnson znowu to zrobił! Po genialnym "Z całej pety!" wydawnictwo Nagle! dostarczyło nam kolejny komiks tego autora, w którym ten - raz jeszcze - bierze na tapet totalnie przegięty, skrajnie absurdalnie pomysł ulepiony z popkulturowej papki... i rzeźbi z niego zaskakująco mądrą, przejmującą, na wskroś humanistyczną historię o pięknie życia, wadze relacji...

więcej Pokaż mimo to

6

Księżycówka. Tom 5: Studnia

Brian Azzarello, Eduardo Risso

Cykl: Księżycówka (tom 5)

Średnia ocen:

6,9 / 10

14 ocen

Ocenił na:

4 / 10

Na półkach:

Przeczytane

Zobacz opinię (6 plusów)

Czytelnicy: 25 Opinie: 2

Zobacz opinię (6 plusów)

Ugh. Tom 1. to takie "zabili go i uciekł"; gmatwanina akcji i postaci, z których nie za wiele wynika. Tomów 2 i 3 mogłoby w sumie nie być - zapychacze, ale spójniejsze od debiutanckiej odsłony. W tomach 4 i 5 wracamy do głównego wątku, i znowu robi się chaotyczny bałagan; płaskie postacie o niewiarygodnych motywacjach biegają, strzelają do siebie, co i rusz zdradzają się i bez wyraźnej przyczyny zmieniają strony konfliktu. Lou na koniec miałem już ochotę strzelić w pysk; a i tak mam wrażenie, że to Tempest stała się w tym wszystkim najbardziej niekonsekwentnie prowadzoną bohaterką ever. No i jasne, czytało się to wszystko szybko i bezboleśnie, ale też bez cienia zaangażowania czy choćby jednej emocji.

Eduardo Risso za to wyczynia tutaj cuda i osiąga arcymistrzostwo klimatu, ale szkoda, że ta warstwa graficzna nie idzie w parze z poziomem scenariusza. Kolejny Azzarello, od którego się odbiłem.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Ugh. Tom 1. to takie "zabili go i uciekł"; gmatwanina akcji i postaci, z których nie za wiele wynika. Tomów 2 i 3 mogłoby w sumie nie być - zapychacze, ale spójniejsze od debiutanckiej odsłony. W tomach 4 i 5 wracamy do głównego wątku, i znowu robi się chaotyczny bałagan; płaskie postacie o niewiarygodnych motywacjach biegają, strzelają do siebie, co i rusz zdradzają się i...

więcej Pokaż mimo to

6

Kroma

Lorenzo De Felici

Średnia ocen:

6,7 / 10

11 ocen

Ocenił na:

6 / 10

Na półkach:

Przeczytane

Zobacz opinię (7 plusów)

Czytelnicy: 20 Opinie: 5

Zobacz opinię (7 plusów)

Liczyłem na sytą kanapkę, a dostałem taką trochę - piękną, ale - wymęczoną kromę właśnie, nomen omen. Nie jest to zła historia, ale mam wrażenie, że podobnych "Gaimanesque" opowiastek czytałem już sporo, często z lepiej rozłożonymi akcentami, wyposażonych w większy ładunek emocjonalny. (Np. w takim "Krok po kroku" - też od wyd. Nagle! - nie musiało paść żadne słowo, żebym od początku kochał i kibicował głównym bohaterkom). Tutaj jest całkiem ciekawie, do momentu Pewnego Wydarzenia (spoiler free), które przenosi narracyjny ciężar z jednego bohatera na drugiego. Zabieg ten wystawia zaangażowanie czytelnika na wielką próbę, bo od tej pory stawka nigdy nie sięga już poprzedniego - wysokiego - pułapu.

Dobra, ponarzekałem, ale wciąż, to OK fantasy, które może się podobać, a może nawet zachwycać, bo warstwa graficzna jest więcej niż poprawna. Możecie sprawdzić.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Liczyłem na sytą kanapkę, a dostałem taką trochę - piękną, ale - wymęczoną kromę właśnie, nomen omen. Nie jest to zła historia, ale mam wrażenie, że podobnych "Gaimanesque" opowiastek czytałem już sporo, często z lepiej rozłożonymi akcentami, wyposażonych w większy ładunek emocjonalny. (Np. w takim "Krok po kroku" - też od wyd. Nagle! - nie musiało paść żadne słowo, żebym...

więcej Pokaż mimo to

7

Pętla linii 168

Marcin Surma

Średnia ocen:

6,2 / 10

17 ocen

Ocenił na:

6 / 10

Na półkach:

Przeczytane

Zobacz opinię (4 plusy)

Czytelnicy: 45 Opinie: 3

Zobacz opinię (4 plusy)

John Constantine. Hellblazer, tom 2: Najlepsza wersja ciebie

Simon Spurrier, Aaron Campbell

Cykl: Sandman Uniwersum - Hellblazer (tom 2)

Średnia ocen:

6,3 / 10

9 ocen

Ocenił na:

4 / 10

Na półkach:

Przeczytane

Zobacz opinię (3 plusy)

Czytelnicy: 25 Opinie: 1

Zobacz opinię (3 plusy)

Lazarus #6: Rozłam

Greg Rucka, Michael Lark

Cykl: Lazarus (tom 6)

Średnia ocen:

7,6 / 10

14 ocen

Ocenił na:

5 / 10

Na półkach:

Przeczytane

Zobacz opinię (4 plusy)

Czytelnicy: 23 Opinie: 3

Zobacz opinię (4 plusy)

Jakoś 10 lat temu odbiłem się od tomów 1-2, ale pozytywne opinie wszędzie w internetach sprawiły, że wróciłem po latach. Może nie byłem wtedy wystarczająco dojrzały? Może czegoś nie zrozumiałem, nie dostrzegłem?

Nope. To dla mnie wciąż bardzo nijaka opowiastka, oparta na naiwnych założeniach, wypełniona płytkimi postaciami. Forever to Typowa Bohaterka Napisana Przez Grega Ruckę. I mean, dude, przez lata zmieniasz tylko imię i nazwisko tej samej postaci, ogarnij się xD.

Kreska wygląda jak screeny z simsów. Sceny dynamicznego ruchu to najbardziej statyczne sceny akcji ever (w jednym z tomów był 24-stronicowy pojedynek na miecze i był to najnudniejszy pojedynek na miecze, jaki kiedykolwiek widziałem w komiksie).

Jedyne, co mnie w tym komiksie kupiło, to plot twist, w którym okazuje się, że sceny z małą Eve to nie wspomnienia Forever, tylko sceny z teraźniejszości, z udziałem jej klona. Sprytnie!

Tom 7 (wciąż niewydany w PL) skręca trochę tematycznie w stronę "Czarnej Orchidei" i wreszcie przez chwilę robi się ciekawie, ale ostatecznie wszystko zostaje rozstrzygnięte kolejnym ciągiem banałów.

Ostatni z wydanych w USA dotąd zeszytów pozostawia z nadzieją, że może wreszcie seria zacznie ewoluować w ciekawszych kierunkach, ale - tak szczerze - nie wiem, czy chcę być tego świadkiem.

Jest tyle ciekawszych sci-fi na rynku, że Lazarusa polecić jednak nie mogę.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Jakoś 10 lat temu odbiłem się od tomów 1-2, ale pozytywne opinie wszędzie w internetach sprawiły, że wróciłem po latach. Może nie byłem wtedy wystarczająco dojrzały? Może czegoś nie zrozumiałem, nie dostrzegłem?

Nope. To dla mnie wciąż bardzo nijaka opowiastka, oparta na naiwnych założeniach, wypełniona płytkimi postaciami. Forever to Typowa Bohaterka Napisana Przez Grega...

więcej Pokaż mimo to

4

Miły dom nad jeziorem (tom 2)

James Tynion IV

Cykl: Miły dom nad jeziorem (tom 2)

Średnia ocen:

7,4 / 10

24 ocen

Ocenił na:

7 / 10

Na półkach:

Przeczytane

Zobacz opinię (6 plusów)

Czytelnicy: 43 Opinie: 8

Zobacz opinię (6 plusów)

Tom pierwszy - super, znowu jestem dzieciakiem, oglądam LOST na TVP i mózg pracuje na najwyższych obrotach, próbując rozkminić, o co w tym wszystkim, do cholery, biega. Fajnie budowana tajemnica, umiejętnie dawkowane odpowiedzi, ciekawi bohaterowie, wprawna narracja. Jest wszystko - 8/10 lekką ręką.

Tom drugi - ekwiwalent tej słynnej sceny, w której Locke próbuje przenieść wyspę, a ja wysiadam z hype trainu i porzucam serial. Tom przegadany, wtórny - kręcimy się w kółko (serio dzieje się to samo, tylko w trochę innej kolejności - zeszytów 7-10 mogłoby nie być); bohaterowie podejmują naiwne decyzje, plot twisty nie szokują, odpowiedzi nie satysfakcjonują. 6/10

Ocena dla całej serii (a właściwie: dla cyklu pierwszego) - 7/10

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Tom pierwszy - super, znowu jestem dzieciakiem, oglądam LOST na TVP i mózg pracuje na najwyższych obrotach, próbując rozkminić, o co w tym wszystkim, do cholery, biega. Fajnie budowana tajemnica, umiejętnie dawkowane odpowiedzi, ciekawi bohaterowie, wprawna narracja. Jest wszystko - 8/10 lekką ręką.

Tom drugi - ekwiwalent tej słynnej sceny, w której Locke próbuje przenieść...

więcej Pokaż mimo to

6

Bleach 48. God Is Dead

Tite Kubo

Cykl: Bleach (tom 48)

Średnia ocen:

8,4 / 10

42 ocen

Ocenił na:

7 / 10

Na półkach:

Przeczytane

Zobacz opinię (4 plusy)

Czytelnicy: 132 Opinie: 5

Zobacz opinię (4 plusy)

Ponowna lektura po latach, ale tym razem kończę na 48 tomie (czyli wtedy, kiedy Bleach miał jeszcze jakikolwiek sens) i zostaję z dobrymi wspomnieniami. Fajna to była zabawa, choć przypomniała mi o absolutnie wszystkich bolączkach serii (schematyczność, szczątkowy rozwój bohaterów, powtarzalne walki oparte na krzyku i nagłych power-upach zamiast na jakiejkolwiek taktyce, itp.). Po drugiej lekturze uświadomiłem sobie też, jak wielki był spadek poziomu serii po wątku w Soul Society - wow. Tomy 24-48 nie miały nawet połowy tamtego ładunku emocjonalnego.

No ale dobra, ponarzekałem, a i tak polecam, zwłaszcza dla tych świetnych początków serii. Tylko serio, skończcie na tomie 48. Później już nie warto.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Ponowna lektura po latach, ale tym razem kończę na 48 tomie (czyli wtedy, kiedy Bleach miał jeszcze jakikolwiek sens) i zostaję z dobrymi wspomnieniami. Fajna to była zabawa, choć przypomniała mi o absolutnie wszystkich bolączkach serii (schematyczność, szczątkowy rozwój bohaterów, powtarzalne walki oparte na krzyku i nagłych power-upach zamiast na jakiejkolwiek taktyce,...

więcej Pokaż mimo to

4