No i mamy finał niezwykle długiego arcu Arrancarów. Ostatnia walka mogłaby być w moim odczuciu lepsza, wydawało mi się wręcz, że zakończenie zostało zrobione w zbytnim pośpiechu – dotąd walki nawet drugoplanowych postaci potrafiły rozciągać się na parę tomów, a tutaj mamy wszystko zamknięte w kilku rozdziałach.

To, co jest w tym tomie najlepsze, to możliwość sprawdzenia, co się stało z postaciami z bliskiego otoczenia Ichigo, ale też z dalszymi jego znajomymi. Chciałoby się też jednak, żeby pewne historie zostały domknięte albo żebyśmy mieli okazję ponownie spotkać te postacie, które dla fabuły były istotne, a których tutaj zabrakło.

Jest tu sporo interesujących wątków, zwłaszcza dotyczących Gina i Rangiku, ale jako całość brakuje tej klamry, która spięłaby wszystkie luźne wątki.

No i mamy finał niezwykle długiego arcu Arrancarów. Ostatnia walka mogłaby być w moim odczuciu lepsza, wydawało mi się wręcz, że zakończenie zostało zrobione w zbytnim pośpiechu – dotąd walki nawet drugoplanowych postaci potrafiły rozciągać się na parę tomów, a tutaj mamy wszystko zamknięte w kilku rozdziałach.

To, co jest w tym tomie najlepsze, to możliwość sprawdzenia,...

Ponowna lektura po latach, ale tym razem kończę na 48 tomie (czyli wtedy, kiedy Bleach miał jeszcze jakikolwiek sens) i zostaję z dobrymi wspomnieniami. Fajna to była zabawa, choć przypomniała mi o absolutnie wszystkich bolączkach serii (schematyczność, szczątkowy rozwój bohaterów, powtarzalne walki oparte na krzyku i nagłych power-upach zamiast na jakiejkolwiek taktyce, itp.). Po drugiej lekturze uświadomiłem sobie też, jak wielki był spadek poziomu serii po wątku w Soul Society - wow. Tomy 24-48 nie miały nawet połowy tamtego ładunku emocjonalnego.

No ale dobra, ponarzekałem, a i tak polecam, zwłaszcza dla tych świetnych początków serii. Tylko serio, skończcie na tomie 48. Później już nie warto.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Ponowna lektura po latach, ale tym razem kończę na 48 tomie (czyli wtedy, kiedy Bleach miał jeszcze jakikolwiek sens) i zostaję z dobrymi wspomnieniami. Fajna to była zabawa, choć przypomniała mi o absolutnie wszystkich bolączkach serii (schematyczność, szczątkowy rozwój bohaterów, powtarzalne walki oparte na krzyku i nagłych power-upach zamiast na jakiejkolwiek taktyce,...

Saga o Arrancarach dobiegla konca a ja zdecydowanie nie mam dość!
Przez lata odkladalem Bleach’a gdzies na bok zawsze znajdujac inne tytuly, ktore wydaly mi sie ciekawsze. Coz, kazdy popelnia blad.
Swiat, ktory Tite Kubo stworzyl jest cholernie magiczny. Autor nie skupia sie jedynie na ciekawych i wybuchowych scenach walk - on poszedl ten jeden krok dalej i stworzyl mange pelna niesamowitych bohaterow, ktorzy otrzymali naprawde bogate i ciekawe historie - rownie bogate, co sama fabula!
Trudno byloby wybrać ulubionego bohateria, wiec po prostu napisze, ze zakochalem sie w nich wszystkich. Kazdy na swoj sposob zapada w pamieci - swoim humorem, odwaga, sila, lojalnoscia czy nawet uparciem w dazeniu do celu.

Czekam na kolejny tom z naprawde duza niecierpliwoscia!!!

Saga o Arrancarach dobiegla konca a ja zdecydowanie nie mam dość!
Przez lata odkladalem Bleach’a gdzies na bok zawsze znajdujac inne tytuly, ktore wydaly mi sie ciekawsze. Coz, kazdy popelnia blad.
Swiat, ktory Tite Kubo stworzyl jest cholernie magiczny. Autor nie skupia sie jedynie na ciekawych i wybuchowych scenach walk - on poszedl ten jeden krok dalej i stworzyl mange...

Serce trochę zabolało pod koniec tomu, bo tak naprawdę w tym momencie można byłoby z klasą skończyć całą historię. Z niecierpliwością jednak czekam na kolejny arc, a Yama-jii i opieprz za zgubione haori to coś cudownego.

Serce trochę zabolało pod koniec tomu, bo tak naprawdę w tym momencie można byłoby z klasą skończyć całą historię. Z niecierpliwością jednak czekam na kolejny arc, a Yama-jii i opieprz za zgubione haori to coś cudownego.

Koniec sagi o Arrancarach. Wielka bitwa zakończona i trochę zrobiło się nostalgicznie. Niemniej czekam na nową przygodę!

Koniec sagi o Arrancarach. Wielka bitwa zakończona i trochę zrobiło się nostalgicznie. Niemniej czekam na nową przygodę!