Historii nie można odmówić pomysłowości a wykreowany świat jest ciekawy i oryginalny. Na duży plus też wyjątkowo klimatyczne rysunki. Całość sprawia niestety wrażenie pewnej skrótowości, nie wszystkie wątki zostały odpowiednio rozwinięte a szkoda. Intensywna końcówka mogłaby być też bardziej rozbudowana. Niemniej, ciekawa i warta sprawdzenia pozycja.

Historii nie można odmówić pomysłowości a wykreowany świat jest ciekawy i oryginalny. Na duży plus też wyjątkowo klimatyczne rysunki. Całość sprawia niestety wrażenie pewnej skrótowości, nie wszystkie wątki zostały odpowiednio rozwinięte a szkoda. Intensywna końcówka mogłaby być też bardziej rozbudowana. Niemniej, ciekawa i warta sprawdzenia pozycja.

Fantastyczny, kolorowy i dziki świat, a pośrodku czarno-białe miasto, ostatni bastion ludzi. W Kromie, od początku jesteśmy świadkami obrzędu, bazującego na strachu, niewiedzy i manipulacji. Demagogiczny kapłan przekonuje ciemny lud, że tylko zamknięci w więzieniu, otoczonym murami, które sami postawili, są w stanie przetrwać.
Jak jest w rzeczywistości? Młody chłopak w którego sercu rodzą się wątpliwości i ciekawość postanawia porozmawiać z potworem. Do czego go to zaprowadzi, co czeka mieszkańców tej krainy?

Kroma to lekko baśniowa opowieść drogi, o poznawaniu własnego ja, odkrywaniu przeznaczenia i demaskowaniu kłamstwa. Jest to historia o przetrwaniu i nauczeniu się współistnienia z naturą. Opowieść nieskomplikowana, ale przyjemna i satysfakcjonująca.

Po więcej zapraszam do wideorecenzji na kanale YouTube @Wombai.

Fantastyczny, kolorowy i dziki świat, a pośrodku czarno-białe miasto, ostatni bastion ludzi. W Kromie, od początku jesteśmy świadkami obrzędu, bazującego na strachu, niewiedzy i manipulacji. Demagogiczny kapłan przekonuje ciemny lud, że tylko zamknięci w więzieniu, otoczonym murami, które sami postawili, są w stanie przetrwać.
Jak jest w rzeczywistości? Młody chłopak w...

Przeczytane, kolory bardzo przyjemne i dla tych kolorów komiks kupiony. :-) dodatkowo też dostajemy całkiem zgrabną historie ale wydaje mi się że jak dla mnie to tylko na raz. Target wiekowy trochę niższy niż mój wiek i powoli coraz trudniej mnie zaskoczyć - taka mocna 6/10 - a ocena 6 to ocena "dobra" więc idealnie pasuje.

Przeczytane, kolory bardzo przyjemne i dla tych kolorów komiks kupiony. :-) dodatkowo też dostajemy całkiem zgrabną historie ale wydaje mi się że jak dla mnie to tylko na raz. Target wiekowy trochę niższy niż mój wiek i powoli coraz trudniej mnie zaskoczyć - taka mocna 6/10 - a ocena 6 to ocena "dobra" więc idealnie pasuje.

Liczyłem na sytą kanapkę, a dostałem taką trochę - piękną, ale - wymęczoną kromę właśnie, nomen omen. Nie jest to zła historia, ale mam wrażenie, że podobnych "Gaimanesque" opowiastek czytałem już sporo, często z lepiej rozłożonymi akcentami, wyposażonych w większy ładunek emocjonalny. (Np. w takim "Krok po kroku" - też od wyd. Nagle! - nie musiało paść żadne słowo, żebym od początku kochał i kibicował głównym bohaterkom). Tutaj jest całkiem ciekawie, do momentu Pewnego Wydarzenia (spoiler free),które przenosi narracyjny ciężar z jednego bohatera na drugiego. Zabieg ten wystawia zaangażowanie czytelnika na wielką próbę, bo od tej pory stawka nigdy nie sięga już poprzedniego - wysokiego - pułapu.

Dobra, ponarzekałem, ale wciąż, to OK fantasy, które może się podobać, a może nawet zachwycać, bo warstwa graficzna jest więcej niż poprawna. Możecie sprawdzić.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Liczyłem na sytą kanapkę, a dostałem taką trochę - piękną, ale - wymęczoną kromę właśnie, nomen omen. Nie jest to zła historia, ale mam wrażenie, że podobnych "Gaimanesque" opowiastek czytałem już sporo, często z lepiej rozłożonymi akcentami, wyposażonych w większy ładunek emocjonalny. (Np. w takim "Krok po kroku" - też od wyd. Nagle! - nie musiało paść żadne słowo, żebym...

Kroma to jednak nie tylko komiks o tym, jak szarość przeplata się z całą paletą barw. Przede wszystkim jest to historia o ślepej walce o przetrwanie. O tym, jak nasze zachowanie może zmienić się pod wpływem grupy lub czasami jednostki. Jak jedno kłamstwo nieraz potrafi wyrządzić ogrom cierpienia. Ukazuje ludzkość w sytuacji beznadziejnej, lecz trzeba postawić wszystko na jedną kartę – przetrwanie za wszelką cenę. De Felici w swoim debiucie nie obchodzi się z czytelnikiem jak z jajkiem, co uważam za strzał w dziesiątkę.

Całą recenzje przeczytasz tutaj: https://popkulturowcy.pl/2024/03/26/kroma-recenzja-komiksu-niech-kolory-nie-nawiedzaja-twych-snow/

Kroma to jednak nie tylko komiks o tym, jak szarość przeplata się z całą paletą barw. Przede wszystkim jest to historia o ślepej walce o przetrwanie. O tym, jak nasze zachowanie może zmienić się pod wpływem grupy lub czasami jednostki. Jak jedno kłamstwo nieraz potrafi wyrządzić ogrom cierpienia. Ukazuje ludzkość w sytuacji beznadziejnej, lecz trzeba postawić wszystko na...

POPKulturowy Kociołek:
Autor komiksu Lorenzo De Felici przenosi nas do zupełnie innego świata. Jak dowiadujemy się z kolejnych stron, z ludzkości ocalała jedynie garstka osób. Powodem tego ma być zemsta niejakiego Króla Kolorów. Pragnie on zemsty, a przez to człowiek stał się zwierzyną. Poza murami Bladego Miasta, stanowiącego schronienie ludzi czyhają gigantyczne, zabójcze jaszczurki. Jedynym sposobem na obronienie się przed nimi jest pozbawienie wszystkiego kolorów. Tak oto w tej szarości i nijakości poznajemy bohaterów komiksu Kroma.

Główną rolę odgrywa tutaj tytułowa Kroma. Jest ona uwięziona z powodu jej kolorowych oczu. Gdy jednak o jej istnieniu oraz fakcie, że jest człowiekiem, a nie żadnym demonem dowiaduje się jeden z uczniów zarządcy Bladego Miasta, udaje jej się uciec. Z pierwszej ręki mamy okazję zaobserwować piękno świata pełnego żywych, dynamicznych barw w kontraście do szarości i nijakości ludzkiej egzystencji. Poznajemy skalę zagrożenia, jakie stanowią wspomniane jaszczury i zastanawiamy się czemu ludzie nie spróbują stawić czoła potworom.

Historia wciąga. Wraz z poznawaniem sekretów tego świata w naszej głowie pojawiają się kolejne pytania. Czy opowieść dotycząca Króla Kolorów jest prawdziwa? Czy nie ma już tutaj odważnych ludzi? To tylko kilka z nich. Zarówno ta ludzka szarość, jak i barwna natura robią ogromne wrażenie pod kątem wizualnym. Niektóre z ilustracji naprawdę zapierają dech w piersiach.

Można przyczepić się tu do faktu, że Kroma bardziej skupia się na kreowaniu świata przedstawionego z charakterystycznymi dla niego elementami niż na rozwoju postaci. Tak naprawdę ktokolwiek mógłby wcielić się w główną rolę i wielce prawdopodobnie nasze wrażenia byłyby identyczne. Zabrakło mi tej możliwości złapania głębszej więzi z bohaterami komiksu. Poza tym momentami fabuła jest nieco chaotyczna i skaczemy od jednego wątku do kolejnego, co potrafi nieco wytrącić czytelnika z równowagi...

https://popkulturowykociolek.pl/kroma-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:
Autor komiksu Lorenzo De Felici przenosi nas do zupełnie innego świata. Jak dowiadujemy się z kolejnych stron, z ludzkości ocalała jedynie garstka osób. Powodem tego ma być zemsta niejakiego Króla Kolorów. Pragnie on zemsty, a przez to człowiek stał się zwierzyną. Poza murami Bladego Miasta, stanowiącego schronienie ludzi czyhają gigantyczne, zabójcze...