Poruszający, uwrażliwiający, potrzebny i znakomity komiks.

Poruszający, uwrażliwiający, potrzebny i znakomity komiks.

Bardzo ważna, potrzebna, uwrażliwiająca seria, ukazująca mroki uchodźczej tułaczki. Nieustannie ściska za gardło, raz za razem łamie serducho, a w ostatecznym rozrachunku - otwiera oczy. Warto! / Ocena dla tomów 1-3.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Bardzo ważna, potrzebna, uwrażliwiająca seria, ukazująca mroki uchodźczej tułaczki. Nieustannie ściska za gardło, raz za razem łamie serducho, a w ostatecznym rozrachunku - otwiera oczy. Warto! / Ocena dla tomów 1-3.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Trzecia część, kończąca cykl opowieści o Hakimie pozornie jest najbardziej pozytywna, bo kończy się szczęśliwie. W rzeczywistości jednak, ponieważ trasa jego wędrówki przebiega przez wiele krajów europejskich, jest świadectwem naszego człowieczeństwa i empatii. No cóż, nie będzie chyba zaskoczeniem kiedy napiszę, że najgorzej w tym zestawieniu wypadły Węgry. A patrząc na to, co nadal dzieje się na polskiej wschodniej granicy - obawiam się, że Polska dołączyłaby do niechlubnego grona krajów, w którym nie szanuje się innych ludzi i nie daje się im prawa do życia. Ta opowieść skłania do wielu bardzo gorzkich przemyśleń i powoduje, że jeszcze bardziej wstydzę się za mój kraj.

Trzecia część, kończąca cykl opowieści o Hakimie pozornie jest najbardziej pozytywna, bo kończy się szczęśliwie. W rzeczywistości jednak, ponieważ trasa jego wędrówki przebiega przez wiele krajów europejskich, jest świadectwem naszego człowieczeństwa i empatii. No cóż, nie będzie chyba zaskoczeniem kiedy napiszę, że najgorzej w tym zestawieniu wypadły Węgry. A patrząc na...

6,5 ten tom jakby przyspieszony od punktu do punktu. cała seria 7,5/10.

6,5 ten tom jakby przyspieszony od punktu do punktu. cała seria 7,5/10.

Świetny komiks. Szkoła empatii. Wzruszający, a rzadko się wzruszam. Na końcu w momencie w którym Hakim spojrzał w lustro bardzo mu współczułem. W obecnym czasie obowiązkowa lektura dla każdego

Świetny komiks. Szkoła empatii. Wzruszający, a rzadko się wzruszam. Na końcu w momencie w którym Hakim spojrzał w lustro bardzo mu współczułem. W obecnym czasie obowiązkowa lektura dla każdego

Dobry i ważny komiks, z urokliwą kreską. Mnie jednak zabrakło w nim głębszego przekazu, szerszej perspektywy. Sposób narracji - skupienie się na tym, jak uchodźcy 'przechodzą' z punktu do punktu - jest dość powierzchowny, choć rozumiem, że przecież sam bohater w czasie rzeczywistym walczył o przetrwanie a nie miał czasu i siły na rozterki filozoficzne... Potencjał tematu był po prostu większy, dlatego mam poczucie niedosytu.

Dobry i ważny komiks, z urokliwą kreską. Mnie jednak zabrakło w nim głębszego przekazu, szerszej perspektywy. Sposób narracji - skupienie się na tym, jak uchodźcy 'przechodzą' z punktu do punktu - jest dość powierzchowny, choć rozumiem, że przecież sam bohater w czasie rzeczywistym walczył o przetrwanie a nie miał czasu i siły na rozterki filozoficzne... Potencjał tematu...

Niesamowicie jest poznawać takie historie nie z podręczników, a bezpośredniej opowieści osoby, która ją przeżyła. Wzbogaciłam się w wiedzę, ale także empatię dla uchodźców.

Niesamowicie jest poznawać takie historie nie z podręczników, a bezpośredniej opowieści osoby, która ją przeżyła. Wzbogaciłam się w wiedzę, ale także empatię dla uchodźców.

Toulme próbuje za wszelką cenę odczarować fałszywy stereotyp uchodźcy jako terrorysty, a w najlepszym przypadku kogoś, kto będzie zabierał pracę obywatelom kraju, do którego się udają. Chociaż oczywiście autor nie próbuje tego robić za pomocą kiepskiego moralizatorstwa czy wykładów. Przeciwnie – sam przyznaje że tak naprawdę nie wie, jaki wpływ mają imigranci na lokalną gospodarkę i czy faktycznie odbierają pracę miejscowym, przywołuje jednak badania, które sugerują że wcale tak nie jest.

Reszta to już historia konkretnego człowieka na tle całej społeczności. Hakim jest człowiekiem z krwi i kości, kimś z kim natychmiast się utożsamiamy, nawet kulturowo wydaje się nam bardzo bliski. W Syrii miał normalną pracę i marzenia, nigdy nie planował – bo i nie miał takiego powodu – opuszczać swojego kraju. To rzeczywistość i polityczna zawierucha go do tego zmusiły. W żadnym kraju na swojej drodze nie czuł się jak u siebie, gdyby miał inną możliwość na pewno nigdy by tej odysei nie podjął, a nawet docierając już do Paryża i podejmując tu pracę, prawdopodobnie do końca życia będzie się czuł obco i odczuwał braki w asymilacji. Wcale nie przyjechał tu by idąc na łatwiznę zasmakować lepszego życia.

Zamknięcie trylogii Fabiana Toulme to po prostu dopełnienie tej wstrząsającej opowieści. Wstrząsającej, ale opowiedzianej bardzo prosto, ukazującej nawet najbardziej niezwykłe momenty z podróży Hakima w sposób bardzo prozaiczny. Przeciągający się pobyt w obozie na Węgrzech, który dla naszego bohatera i jego synka był wręcz traumatycznym przeżyciem, pokazywany jest z perspektywy codziennych zdarzeń – stania w ogromnej kolejce po wodę, do toalety, otrzymywania posiłków w postaci rzucanych w tłum kanapek czy poszukiwania lekarza. Odyseja Hakima to wzruszający komiks, który z pewnością żadnego z czytelników nie pozostawi obojętnym, a przynajmniej sprowokuje do refleksji nad losem uchodźców, dla których często poszukiwanie bezpieczeństwa wiąże się z utratą godności.

https://kulturacja.pl/2021/07/odyseja-hakima-z-macedonii-do-francji-recenzja/

Toulme próbuje za wszelką cenę odczarować fałszywy stereotyp uchodźcy jako terrorysty, a w najlepszym przypadku kogoś, kto będzie zabierał pracę obywatelom kraju, do którego się udają. Chociaż oczywiście autor nie próbuje tego robić za pomocą kiepskiego moralizatorstwa czy wykładów. Przeciwnie – sam przyznaje że tak naprawdę nie wie, jaki wpływ mają imigranci na lokalną...

(Zbiorczo 1-3)

Wybitne. Łamie serce, pokazuje siłę ducha, uczy człowieczeństwa, jest świadectwem przeżyć milionów ludzi. Ukazuje miłość rodzica.
Wraz z Hakimem przeżywamy trudy podróży, strach, smutek, grozę, ulgę. A gdy do tego dodamy synka całość wyciska łzy i każe zastanawiać się nad swoim życiem i wyobrażać co by było gdyby.

To powinna być podstawowa lektura dla każdego, kto myśli że imigranci to jednolita masa terrorystów.

Gorzka historia, która jednak unika najgorszych dramatów i zostaje w głowie na długo uwrażliwiając na los drugiego człowieka.

Czytajcie i dajcie czytać znajomym!

(Zbiorczo 1-3)

Wybitne. Łamie serce, pokazuje siłę ducha, uczy człowieczeństwa, jest świadectwem przeżyć milionów ludzi. Ukazuje miłość rodzica.
Wraz z Hakimem przeżywamy trudy podróży, strach, smutek, grozę, ulgę. A gdy do tego dodamy synka całość wyciska łzy i każe zastanawiać się nad swoim życiem i wyobrażać co by było gdyby.

To powinna być podstawowa lektura dla...

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2021/07/odyseja-hakima-z-macedonii-do-francji.html

Tułaczki nadszedł kres?

Pamiętacie jeszcze Hakima i jego wycieczkę, której kresem miała być Francja i czekająca żona? Mężczyzna uciekając z Syrii, wyjechał z synem od rodziny, aby przez trzy lata tułać się w ślimaczym tempie, z wieloma kłopotami po drodze w stronę wizji lepszego życia. Czy Hakim wraz z synem dotarli do celu?

FABUŁA

Wycieczka Hakima dotarła do ostatniego punktu. Mężczyzna wraz z synem musi przedostać się z Macedonii do Francji, gdzie czeka na nich rodzina. Droga, przez Węgry nie należy do najłatwiejszych, bowiem miejscowi są wyjątkowo wrogo nastawieni. Hakim trafia do obozu dla imigrantów, gdzie brakuje jedzenia, wody, a w namiotach, w których mieszkają jest bardzo zimno. Wiele razy spotka na swojej trasie znajomych, którzy pomagają mu przedostać się dalej, za kolejną i kolejną granicę.
Podróż, która miała być krótka okazała się być jedną z najdłuższych wędrówek w życiu Hakima i Hadiego, który przez te trzy lata był tylko z tatą.
Czy nasi bohaterowie zaznają w końcu spokoju i dotrą do wymarzonej Francji?

OPRAWA GRAFICZNA

Po raz kolejny powtórzę, że proste rysunki, jakimi przedstawiony jest ten komiks sprawiają, że jego odbiór jest zupełnie inny, niż barwnych rysunków, jakie lubię. W „Odysei Hakima” ważna jest historia, opowieść człowieka, który przeżył piekło, aby dostać się do kraju, w którym będzie mógł budować spokojne życie swoje i swojej rodziny. Komiks jest prosty, ma raptem kilka barw użytych do nadania kolorów. Twarda oprawa, a przede wszystkim jego grubość sprawiają, że „Odyseja Hakima” prezentuje się zacnie i kusi oko do sięgnięcia po siebie.



OPINIA OGÓLNA

Ostatni tom tułaczki Hakima to historia z prawie happy endem. Dlaczego prawie? Cóż, pomimo sukcesu i osiągnięcia celu, życie Hakima we Francji nie jest takie, jakiego oczekiwał. Bycie imigrantem od zawsze sprawia, że miejscowi są uprzedzeni i wyjątkowo nieufni, a Hakim odczuł to na swojej skórze, aż za dobrze. Wędrówka mężczyzny z małym dzieckiem przez całą Europę nie należała do najprzyjemniejszych, a wiele razy Hakim był na skraju wytrzymałości i uważał, że przeżywa najgorszy okres w swoim życiu. Komiks Fabiena Tolume to historia, którą warto poznać, głównie po to, aby przemyśleć swoje zachowanie wobec imigrantów, których w naszym kraju jest coraz więcej. Pamiętajcie, że nasi rodacy też wyjeżdżają z Polski, aby znaleźć lepsze życie w innym kraju i także często są wrogo traktowani przez miejscowych. Nie każdy imigrant ma niecne plany związane z przyjazdem. Krótko pisząc „żyj i daj żyć innym”.

„Odyseja Hakima” to wyśmienita historia, która sprawia, że momentami czuć ból i niechęć do świata głównego bohatera, który przeszedł prawdziwe piekło, aby móc w końcu zyskać połowiczny spokój.

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2021/07/odyseja-hakima-z-macedonii-do-francji.html

Tułaczki nadszedł kres?

Pamiętacie jeszcze Hakima i jego wycieczkę, której kresem miała być Francja i czekająca żona? Mężczyzna uciekając z Syrii, wyjechał z synem od rodziny, aby przez trzy lata tułać się w ślimaczym tempie, z wieloma kłopotami po drodze w stronę wizji...