Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zdecydowanie słabsza niż pierwsza część. Tym razem nie " porwały" mnie szpitalne historie.
Czuję bardzo duży niedosyt.

Zdecydowanie słabsza niż pierwsza część. Tym razem nie " porwały" mnie szpitalne historie.
Czuję bardzo duży niedosyt.

To moje drugie spotkanie z twórczością Jakuba Małeckiego. I już wiem, że jest to jeden z moich ulubionych autorów.
Książka naprawdę chwyta za serce. Począwszy od okładki, poprzez rysunki przed każdym rozdziałem i kończąc (to przede wszystkim) na treści. Nie będę pisać wiele, bo trzeba by zdradzić fabułę.. Jednak jeśli ktoś jeszcze nie zna tego autora, to naprawdę polecam to zmienić!

To moje drugie spotkanie z twórczością Jakuba Małeckiego. I już wiem, że jest to jeden z moich ulubionych autorów.
Książka naprawdę chwyta za serce. Począwszy od okładki, poprzez rysunki przed każdym rozdziałem i kończąc (to przede wszystkim) na treści. Nie będę pisać wiele, bo trzeba by zdradzić fabułę.. Jednak jeśli ktoś jeszcze nie zna tego autora, to naprawdę polecam...

"Siedmioro dzieci w podobnym wieku z siedmiu różnych miejsc. Będą dorastać w tym samym czasie, ale nigdy się nie spotkają. Dziś są już dorośli. Zwykli ludzie. Takich jakich mijamy na ulicy. Nic szczególnego. Jeśli o kimkolwiek można powiedzieć, że jest zwykłym człowiekiem. Każde z nich mogło się urodzić gdzieś indziej, pójść inną drogą. (...) Opowiedzą o swoim życiu tak jak je zapamiętali. Pamięć czasem się myli, czasem przekrzywia. Pamięć nie opowiada historii. Raczej urwane strzępki, impresje, echa. Bywa, że nie dostrzega tego, co najważniejsze, albo dużo zostawia domysłom. Zdarza się, że wierzymy we wspomnienia świata, który nigdy nie istniał. A czasem mamy pewność, że istnieje, ale wolimy o nim nie pamiętać" Tomasz Michniewicz "Chrobot".
Ten cytat z początku, chyba najlepiej oddaje o czym jest ta książka.Siedem osób, siedem państw, siedem różnych historii. Finlandia, Japonia, Stany Zjednoczone, Zimbabwe, Kolumbia, Uganda, Indie. Każda z osób opisuje swoje życie od dzieciństwa do chwili obecnej. Możemy zobaczyć, jak to, gdzie się urodziliśmy często ma przeogromny wpływ na to jak potoczy się nasze życie. Jaki zapewni nam start w przyszłość, jak łatwiej bądź trudniej osiągnąć nasze wymarzone cele. Być może książka, tak bardzo do mnie przemówiła, bo jestem na podobnym wieku do bohaterów... Popatrzyłam na swoje życie przez pryzmat tej książki... Polecam!

"Siedmioro dzieci w podobnym wieku z siedmiu różnych miejsc. Będą dorastać w tym samym czasie, ale nigdy się nie spotkają. Dziś są już dorośli. Zwykli ludzie. Takich jakich mijamy na ulicy. Nic szczególnego. Jeśli o kimkolwiek można powiedzieć, że jest zwykłym człowiekiem. Każde z nich mogło się urodzić gdzieś indziej, pójść inną drogą. (...) Opowiedzą o swoim życiu tak jak...

Kolejna część Sagi o Lipowie za mną. O jakie to było dobre! Mam takie wrażenie, że każda kolejna część jest lepsza od poprzedniej.
🍃
W "Utopcach" akcja prowadzona jest jakby w trzech wątkach. W poprzednich częściach mieliśmy aktualne wydarzenia w np. Lipowie i powiedzmy punkt widzenia moredrcy (ewentualnie historię z przeszłości, która prowadziła do wyjaśnienia bieżących wydarzeń). Tutaj rozdziały przeplatane były protokołem z przesłuchania jednej z policjantek, co dodatkowo powodowało chęć przeczytania kolejnego rozdziału. 🍃
Sama historia też bardzo ciekawa. Dodatkowo w książce fabuła toczy się na przełomie października i listopada, dzięki czemu teraz łatwiej się wczuć w akcję ;-)

Kolejna część Sagi o Lipowie za mną. O jakie to było dobre! Mam takie wrażenie, że każda kolejna część jest lepsza od poprzedniej.
🍃
W "Utopcach" akcja prowadzona jest jakby w trzech wątkach. W poprzednich częściach mieliśmy aktualne wydarzenia w np. Lipowie i powiedzmy punkt widzenia moredrcy (ewentualnie historię z przeszłości, która prowadziła do wyjaśnienia bieżących...

"Trzydziesta pierwsza" K. Puzyńska już za mną. To trzecia część sagi o Lipowie. 🍃
Jak dla mnie niestety najsłabsza część.. Jakoś mnie nie porwała. Czytałam, bo czytałam, ale bez większych emocji. No może ostatni rozdział był trochę zaskakujący. Reszta niestety bez jakiegoś szału. Niemniej jednak nie porzucam Lipowa, z chęcią sprawdzę co słychać u mieszkańców

"Trzydziesta pierwsza" K. Puzyńska już za mną. To trzecia część sagi o Lipowie. 🍃
Jak dla mnie niestety najsłabsza część.. Jakoś mnie nie porwała. Czytałam, bo czytałam, ale bez większych emocji. No może ostatni rozdział był trochę zaskakujący. Reszta niestety bez jakiegoś szału. Niemniej jednak nie porzucam Lipowa, z chęcią sprawdzę co słychać u mieszkańców

Kolejna część za mną 🙂 I tym razem wciągnęła mnie. Mimo, że motywem przewodnim w książce były szachy, o których niestety zbyt dużego pojęcia nie mam. 🍃
"Z jednym wyjatkiem" Katarzyny Puzyńskiej to czwarta część sagi o Lipowie. Poznajemy dalsze losy Daniela Podgórskiego, ale również jedną z głównych postaci w tym tomie jest Klementyna Kopp. Nie będę streszczać fabuły, ale jedno powiem - trudno było mi się domyśleć, kto jest mordercą. Dodatkowo "czuć", że jest to kolejna książka i mam wrażenie, że jest lepiej napisana. Żadny ze mnie polonista, żeby oceniać styl (zdecydowanie było mi zawsze bliżej do matematyki!), ale serce podpowiada, że była lepiej i sprawniej napisana.
Zresztą końcówka książki sprawiła, że musiałam zacząć czytać kolejną część choć miałam zupełnie inne plany. No, ale musiałam po prostu się dowiedzieć co się dalej stało.

Kolejna część za mną 🙂 I tym razem wciągnęła mnie. Mimo, że motywem przewodnim w książce były szachy, o których niestety zbyt dużego pojęcia nie mam. 🍃
"Z jednym wyjatkiem" Katarzyny Puzyńskiej to czwarta część sagi o Lipowie. Poznajemy dalsze losy Daniela Podgórskiego, ale również jedną z głównych postaci w tym tomie jest Klementyna Kopp. Nie będę streszczać fabuły, ale...

Kiedy jeszcze chodziłam do szkoły interesowałam się trochę wlaśnie zagadnieniami dotyczącymi wszechświata. Później trochę jakby moja miłość do tej dziedziny się wypaliła, ale teraz jak zobaczyłam tą książkę stwierdziłam, że muszę ją przeczytać.
🍃
Czytając opinie innych na tutaj na portalu - wiele osób chwaliło, że jest to pozycja napisana bardzo przystępnym językiem. Zgadzam się z tym w 100% . Wszystkie zagadnienia wyjaśnione bardzo przystępnie. Tak naprawdę jesteśmy zabierani w podróż, gdzie nieraz zmniejszamy się do rozmiarów atomu, podróżujemy z prędkością światła, równiez "na widzialne obrzeża wszechświata" czy też odbywamy podróż samolotem w przyszłość. Trudniejsze zagadnienia wytłumaczone są przykładami z naszego codziennego życia. Dzięki czemu łatwiej pewne rzeczy sobie wyobrazić. Jedynym małym minusem był dla mnie rozdział 5, który dla mnie był takim najtrudniejszym do zrozumienia.
Naprawdę z czystym sercem mogę polecić tą książkę, nie dość, że odświeżymy swoją wiedzę, to jeszcze wiele nowych informacji z niej wyniesiemy.

Kiedy jeszcze chodziłam do szkoły interesowałam się trochę wlaśnie zagadnieniami dotyczącymi wszechświata. Później trochę jakby moja miłość do tej dziedziny się wypaliła, ale teraz jak zobaczyłam tą książkę stwierdziłam, że muszę ją przeczytać.
🍃
Czytając opinie innych na tutaj na portalu - wiele osób chwaliło, że jest to pozycja napisana bardzo przystępnym językiem....

Jest to.moje pierwsze spotkanie z tą autorką i jej twórczością.
Książka mimo, że ma 400 stron to skończyłam ją w dwa dni. Jest napisana w taki sposób, że strony szybko zostają za nami.
Dodatkowo okazuje się, że każda postać, która występuje w książce ma jakieś tajemnice, które chce się jak najszybciej wyjaśnić. Autorka sprawnie "wyprowadza nas w pole" niby wydaje się, że oto wszystko już wiem i nic mnie nie zaskoczy, a okazuje się zupełnie inaczej. W jednym momencie domyśliłam się o pewnego wątku jeżeli chodzi o przeszłość głównych bohaterów, ale być może było to zamierzone.
Jest to naprawdę dobra i sprawnie napisana książka.

Jest to.moje pierwsze spotkanie z tą autorką i jej twórczością.
Książka mimo, że ma 400 stron to skończyłam ją w dwa dni. Jest napisana w taki sposób, że strony szybko zostają za nami.
Dodatkowo okazuje się, że każda postać, która występuje w książce ma jakieś tajemnice, które chce się jak najszybciej wyjaśnić. Autorka sprawnie "wyprowadza nas w pole" niby wydaje się, że...

W końcu udało mi się sięgnąć i przeczytać "Spod zamarzniętych powiek". Książkę czytało mi się szybko i przyjemnie, a to wszystko zasługa języka i stylu w jakim jest napisana.
🍃
"Spod zamarzniętych powiek" przedstawia historię Bieleckiego, jego pierwsze próby wspinaczki, przez zdobycie pierwszy raz ośmiotysięcznika czy też pierwsze zimowe wejścia na Gaszerbrum I i Broad Peak. Co ważne jest to również historia dojrzewania Bieleckiego jako osoby - jak młodego nieokiełznanego wspinacza, stawał się powoli coraz bardziej świadomym i dojrzałym himalaistom. Wiadomo, że przedstawia on wszystkie wejścia i wyprawy ze swojej perspektywy i w swojej ocenie, ale tak jak wspomniane było w pewnym momencie w książce - na świecie jest tylko kilkanaście osób, które wspinały się na ośmiotysięczniki i je zdobyły w warunkach zimowych. My z perspektywy kanapy możemy tylko sobie wyobrażać jak to jest..
🍃
Dużym plusem tej książki była możliwość zobaczenia krótkich filmików z wypraw, dzięki kodom QR zamieszczonym na marginesach książki. Dzięki temu bardziej "namacalnie" mogłam "poczuć" warunki jakie panują na górze.. Do tej pory mam ciarki na ciele jak zobaczyłam jak wyglądała jama, w której musieli spędzić czas chroniąc się przed ogromnym wiatrem i śniegiem...
🍃
Kolejną rzeczą, która mi się podobała to były zdjęcia. Uwielbiam góry, uwielbiam widoki i wrażenia jakich dostarczają.. mogłabym siedzieć i patrzeć... Dzięki tej książce mialam okazję, choć trochę, zobaczyć jak to wszystko wygląda z 8000 m n.p.m. 🍃
Reasumując, jeżeli lubicie poczytać o tematyce górskiej i wyprawach jest to książka, po którą warto sięgnąć. Dodatkowo w niektórych rozdziałach znajdują się nawiązania do książek czy blogów innych himalaistów, także można od razu zrobić sobie listę kolejnych pozycji do czytania.

W końcu udało mi się sięgnąć i przeczytać "Spod zamarzniętych powiek". Książkę czytało mi się szybko i przyjemnie, a to wszystko zasługa języka i stylu w jakim jest napisana.
🍃
"Spod zamarzniętych powiek" przedstawia historię Bieleckiego, jego pierwsze próby wspinaczki, przez zdobycie pierwszy raz ośmiotysięcznika czy też pierwsze zimowe wejścia na Gaszerbrum I i Broad...

Przygodę czytelniczą z #tomhanks uznaję za bardzo średnią.. Na 17 opowiadań spodobały mi się 3. W sumie to się zastanawiam, może ja po prostu nie czuję, nie rozumiem co autor miał do przekazania..? Może macierzyństwo wyjadło mi mózg i po prostu pewnych rzeczy nie jestem w stanie rozgryźć, ale niestety nie znajdowałam sensu ani puenty w większości opowiadań. Kurczę, nie chcę wcale tego pisać, bo jako aktora naprawdę lubię Hanks'a, ale nudziłam się. Nie chciało mi się do tej książki wracać, czasem nawet zdarzyło mi się pobieżnie przeczytać fragment, byle tylko iść dalej.. Często miałam wrażenie, że zanim opowiadanie się na dobre rozkręciło,to okazywało się, że to już koniec.. Za chwilę pewnie nawet bedzie mi ciężko przypomnieć sobie o czym byla ta książka.

Przygodę czytelniczą z #tomhanks uznaję za bardzo średnią.. Na 17 opowiadań spodobały mi się 3. W sumie to się zastanawiam, może ja po prostu nie czuję, nie rozumiem co autor miał do przekazania..? Może macierzyństwo wyjadło mi mózg i po prostu pewnych rzeczy nie jestem w stanie rozgryźć, ale niestety nie znajdowałam sensu ani puenty w większości opowiadań. Kurczę, nie chcę...

"Czerwony pająk" Katarzyna Bonda. Poddałam się.. nie dałam rady. Przeczytałam 462 strony na ponad 800. Miałam ambitny plan ją skończyć, czytając codzień chociaż po kilkanaście stron. Jednak stwierdziłam, że szkoda mi czasu, tyle innych fajnych książek czeka.
🌫
Niestety fabuła mnie nudziła i w tym znużeniu jakoś tak też nie zostałam zaskoczona pewnym faktem.. Do mnogości postaci już zdażyłam się w książkach Bondy przyzywyczaić, jednak mimo wszystko nadal uważam to za ogromny minus, że muszę wracać ileś tam stron wcześniej, żeby sobie przypomnieć kto jest kim..
🌫
Osobiście długo zastanawiałam się nad zakupem książki i mogłam na tym zastanawianiu poprzestać.

"Czerwony pająk" Katarzyna Bonda. Poddałam się.. nie dałam rady. Przeczytałam 462 strony na ponad 800. Miałam ambitny plan ją skończyć, czytając codzień chociaż po kilkanaście stron. Jednak stwierdziłam, że szkoda mi czasu, tyle innych fajnych książek czeka.
🌫
Niestety fabuła mnie nudziła i w tym znużeniu jakoś tak też nie zostałam zaskoczona pewnym faktem.. Do mnogości...

Książkę naprawdę dobrze mi się czytało. Na pewno jest to pozycja inna, niż te, po które dotychczas sięgałam. Inna, ale w pozytywnym zdarzeniu. Podobał mi się również styl w jakim jest napisana. Mimo, że w książce opisane są losy dwóch rodzin, Łabendowiczów i Geldów, na przestrzeni ponad 60 lat ani przez moment nie nudziłam się, ani nie zgubiłam w fabule. 🌫
Naprawdę polecam. Warto znać tą książkę

Książkę naprawdę dobrze mi się czytało. Na pewno jest to pozycja inna, niż te, po które dotychczas sięgałam. Inna, ale w pozytywnym zdarzeniu. Podobał mi się również styl w jakim jest napisana. Mimo, że w książce opisane są losy dwóch rodzin, Łabendowiczów i Geldów, na przestrzeni ponad 60 lat ani przez moment nie nudziłam się, ani nie zgubiłam w fabule. 🌫
Naprawdę polecam....

"Żmijowisko" Wojciech Chmielarz. Co to była za książka! Dołączam do grona zachwyconych czytelników.
🌫
W "Żmijowisku" fabuła powoli, niespiesznie się rozkręca, żeby w ostatnich rozdziałach walnąć w głowę i przejechać walcem czytelnika. Tak naprawdę czytając ją w pewnym momencie miałam wrażenie, że jestem tam razem z bohaterami książki. A nie ukrywam, że przez sto kilka stron myślałam sobie, okej, fajna książka, dobrze się czyta, ale wielkiego zachwytu sporo mi brakowało.. A teraz wiem, że nie jest to pierwsza i ostatnia książka Wojciecha Chmielarza, którą przeczytałam

"Żmijowisko" Wojciech Chmielarz. Co to była za książka! Dołączam do grona zachwyconych czytelników.
🌫
W "Żmijowisku" fabuła powoli, niespiesznie się rozkręca, żeby w ostatnich rozdziałach walnąć w głowę i przejechać walcem czytelnika. Tak naprawdę czytając ją w pewnym momencie miałam wrażenie, że jestem tam razem z bohaterami książki. A nie ukrywam, że przez sto kilka stron...

"Kontratyp" Remigiusz Mróz. To ósma część historii pary prawników Chyłki i Zordona. Tym razem muszą się zmierzyć Annapurną. W tej książce panuje inny klimat i atmosfera niż w poprzednich częściach. Jest wiele zaskoczeń, sporo niepewności. Trudno coś więcej napisać, żeby nie zdradzić fabuły. Według mnie jest to jedna z lepszych części tej serii. Jak w poprzednich tomach trochę nużyła mnie relacja pomiędzy Chyłką i Zordonem i ich rozterki co do rozszerzenia związku również poza sferę zawodową, tak tutaj już nie miałam takiego odczucia. Tak mniej więcej w połowie książki trochę byłam zdziwiona rozwojem akcji i pomyślałam sobie, że nie jest to możliwe, ale od czego jest google :-). Sprawdziłam, faktycznie można! Zresztą na samym końcu sam autor przyznał się, że robił pewne odstępstwa od zasad alipnistycznych (nie znam się, więc nie wiem co to mogłoby być), ale przypomniało mi to, że jednak jest to fikcja i nie trzeba trzymać się sztywno zasad. Zresztą nieraz oglądając film czy serial dzieje się tam nierealnych sytuacji i przyjmujemy to jako coś "normalnego", więc w przypadku książki też tak można, a nawet trzeba zrobić.
🌫
W fabułę wplecione były wątki "kulturowe" i kilka wzmianek o wspinaczach, dzięki czemu mogłam już tak zupełnie poza książką poczytać sobie na ten temat.
🌫
Reasumując jest to naprawdę dobra książka. Czekam na następną część :-)
🌫

"Kontratyp" Remigiusz Mróz. To ósma część historii pary prawników Chyłki i Zordona. Tym razem muszą się zmierzyć Annapurną. W tej książce panuje inny klimat i atmosfera niż w poprzednich częściach. Jest wiele zaskoczeń, sporo niepewności. Trudno coś więcej napisać, żeby nie zdradzić fabuły. Według mnie jest to jedna z lepszych części tej serii. Jak w poprzednich tomach...

W tej części Daniel
Muszę przyznać, że naprawdę był to mile spędzony czas z książką. Znów rozdziały były kończone tak, że chciało się czytać dalej i dowiedzieć co się stało, albo co zostało odkryte. Przeplatanie wspomnień z przeszłości mordercy z bieżącą akcją budowało odpowiednią atmosferę.
🌫
Były dwie rzeczy, które troszkę zmniejszyły pozytywny odbiór książki. Pierwszy to ogólnie mówiąc "mętlik w głowie" jaki miała Klementyna Klopp, a druga to, to że sporo wcześniej domyśliłam się kto był mordercą. Dlatego też daję książce mocną 7.

W tej części Daniel
Muszę przyznać, że naprawdę był to mile spędzony czas z książką. Znów rozdziały były kończone tak, że chciało się czytać dalej i dowiedzieć co się stało, albo co zostało odkryte. Przeplatanie wspomnień z przeszłości mordercy z bieżącą akcją budowało odpowiednią atmosferę.
🌫
Były dwie rzeczy, które troszkę zmniejszyły pozytywny odbiór książki. Pierwszy...

Książka naprawdę mi się podobała. Fabuła fajnie skonstruowana, niby wydaje się, że już jest się na tropie rozwiązania, w końcu przecież po drodze sporo wątków znalazło swój finał, a na końcu okazuje się, że jest zupełnie inaczej. Plusem dla mnie było też to, że można było poznać bliżej postaci występujące w książce. Czyli kryminał + trochę obyczajówki w jednej książce.
#
Myślę, że najlepszym poleceniem będzie to, że jeszcze w trakcie czytania kupiłam resztę części.

Książka naprawdę mi się podobała. Fabuła fajnie skonstruowana, niby wydaje się, że już jest się na tropie rozwiązania, w końcu przecież po drodze sporo wątków znalazło swój finał, a na końcu okazuje się, że jest zupełnie inaczej. Plusem dla mnie było też to, że można było poznać bliżej postaci występujące w książce. Czyli kryminał + trochę obyczajówki w jednej książce....

"Córeczka" - Kathryn Croft.
Książka ta opowiada historię Simone i Matta, którym osiemnaście lat wcześniej zostało porwana sześciomiesięczna córeczka -Helena.
Pewnego dnia do Simone zgłasza się tajemnicza kobieta o imieniu Grace i która twierdzi, że posiada informacje na temat zaginięcia małej Heleny...
#
Sama książka na początku mnie wciągnęła. "Pochłaniałam" rozdział za rozdziałem, do pewnego momentu. Wczułam się w emocje, które towarzyszyły bohaterce po uprowadzeniu dziecka. Jednak gdzieś tak po połowie trochę straciłam już tempo czytania. Spowodowane było to chyba tym, że w pewnym momencie trochę miałam wrażenie, że książka staje się taka schematyczna i, że nie będzie już takiego dużego elementu zaskoczenia. I w dużej części tak było.
#

"Córeczka" - Kathryn Croft.
Książka ta opowiada historię Simone i Matta, którym osiemnaście lat wcześniej zostało porwana sześciomiesięczna córeczka -Helena.
Pewnego dnia do Simone zgłasza się tajemnicza kobieta o imieniu Grace i która twierdzi, że posiada informacje na temat zaginięcia małej Heleny...
#
Sama książka na początku mnie wciągnęła. "Pochłaniałam" rozdział za...

"Kredziarz" C.J. Tudor.
Książka opowiada historię  dwunastoletniego Eddiego i jego przyjaciół, którym tytułowy Kredziarz podsunął pomysł na niewinną zabawę. Zabawę w rysowanie kredą i zostawienie sobie nawzajem symboli, które finalnie doprowadziły ich do zwłok dziewczyny... Trzydzieści lat później, w 2016 roku muszą ponownie zmierzyć się z historią z dzieciństwa, kiedy to wszyscy dostają wiadomość - rysunek i kredę.
#
Książka bardzo mi się podobała. Kończąc jeden rozdział, miałam ochotę od razu czytać następny. Chciałam poznać jak najszybciej rozwiązanie. Zakończenie książki zostawia też kilka niewyjaśnionych wątków i stawia kilka pytań. Czytelnik sam musi sobie na nie odpowiedzieć i pozostaje snuć domysły. Dla niektórych będzie to zaleta, dla innych wada. Ogółem uważam, że książka jest godna polecenia i nie czuć, że jest to debiut autorki.

"Kredziarz" C.J. Tudor.
Książka opowiada historię  dwunastoletniego Eddiego i jego przyjaciół, którym tytułowy Kredziarz podsunął pomysł na niewinną zabawę. Zabawę w rysowanie kredą i zostawienie sobie nawzajem symboli, które finalnie doprowadziły ich do zwłok dziewczyny... Trzydzieści lat później, w 2016 roku muszą ponownie zmierzyć się z historią z dzieciństwa, kiedy to...

Ostatni pustelnik. 27 lat samotności z wyboru" Michael Finkel. Po książkę sięgnęłam zachęcona przez historię, którą opisuje oraz chęcią poznania motywów, dla których człowiek dokonując dobrowolnego wyboru pozostawia za sobą całe dotychczasowe życie i postanawia zostać pustelnikiem.
#
Christopher Knight, bo to on jest tytułowym pustelnikiem, w 1986 roku, mając dwadzieścia lat, bez słowa pożegnania opuścił rodzinę, rzucił pracę i wszedł do lasu. Spędził w nim 27 lat. Został złapany dopiero w kwietniu 2013 r. Przez ten czas żył w okolicy obozu Pine Tree. Przez te wszystkie lata okradał domki, które się tam znajdowały. Ginęły różnego rodzaju rzeczy, nigdy nic wartościowego. Na początku ludzie podejrzewali głupie żarty np. swoich dzieci, przypisywali gubienie rzeczy - samym sobie, ale zjawisko powtarzało się i co roku kradzieże były śmielsze. Z drugiej strony raczej trudno było też kradzieże latarek, baterii, słodyczy, jedzenie itp nazwać poważnym przestępstwem. Z czasem jednak i policja została poinformowana.
Przez te wszystkie lata mieszkańcy obozu Pine Tree próbowali złagodzić falę kradzieży stosując lepsze zabezpieczenia, zamykanie domków, instalowanie kamer czy nawet zostawienie kartki i długopisu z prośbą o stworzenie listy potrzeb "złodzieja". Na nic. Wszystko się skończyło dopiero kiedy Knight został złapany.
#
Czytając książkę liczyłam, że dowiem się więcej na temat życia Pustelnika, jego codzienności. Ciekawa byłam co popchnęło go do decyzji życia w samotności. Niestety nie dowiedziałam się. Jednak sam autor książki miał trudne zadanie. Musiał zdobyć zaufanie Knighta a i tak spotkał się z nim i rozmawiał raptem kilka razy. Podczas tych spotkań też wiele udało mu się dowiedzieć. Przez to w książce historia Pustelnika przeplatana jest z innymi informacjami np.p formach "pustelnictwa" czy też przedstawieniem pierwszych pustelników. Niemniej trzeba oddać autorowi książki to, że wykonał olbrzymią robotę, widać tobw szczególności w podziekowaniach - z iloma osobami rozmawiał, po jak wiele pism i źródeł sięgnął. Jakoś musiał pomóc sobie w pisaniu tej książki skoro Knight nie chciał opowiedzieć o sobie zbyt wiele.
#

Ostatni pustelnik. 27 lat samotności z wyboru" Michael Finkel. Po książkę sięgnęłam zachęcona przez historię, którą opisuje oraz chęcią poznania motywów, dla których człowiek dokonując dobrowolnego wyboru pozostawia za sobą całe dotychczasowe życie i postanawia zostać pustelnikiem.
#
Christopher Knight, bo to on jest tytułowym pustelnikiem, w 1986 roku, mając...

Po tylu pozytywach, które czytałam spodziewałam się super książki.. i niestety trochę się rozczarowałam. W moim odczuciu, żeby książka była Super przez duże "S" musi siedzieć we mnie kilka dni. W przypadku tej książki nie do końca tak było..
#
Akcja książki kręci się wokół dwójki bohaterów - małżeństwa Angel - Jacka i Grace. Są oni na pierwszy rzut oka parą idealną, zakochani, świata poza sobą nie widzą. Wszędzie razem. On z nią, ona z nim. Tylko czy aby na pewno jest tak naprawdę?
#
W książce mamy rozdziały naprzemiennie opisujące wydarzenia z teraźniejszości i z przeszłości. Im bardziej zbliżają się do siebie tym bardziej chce się przeczytać kolejny rozdział.
Natomiast jeżeli chodzi o tajemnicę (chodzi o tą jakby to powiedzieć - drugą tajemnicę) Jacka i Grace to spodziewałam się czegoś mocnego.. a dostałam w zasadzie taki ogólny tylko zarys, bez konkretów, który tak naprawdę powinnien być najmroczniejszą stroną tej ksiązki, a został w moim odczuciu potraktowany po macoszemu. Niemniej książkę czyta się szybko. Dla mających czas 😝 do przeczytania w jeden dzień. Nie ma wiele postaci i wątków co dla mnie jest dużym plusem.
#
Moja ocena 7/10.
W końcu zawsze mogłoby być lepiej.

Po tylu pozytywach, które czytałam spodziewałam się super książki.. i niestety trochę się rozczarowałam. W moim odczuciu, żeby książka była Super przez duże "S" musi siedzieć we mnie kilka dni. W przypadku tej książki nie do końca tak było..
#
Akcja książki kręci się wokół dwójki bohaterów - małżeństwa Angel - Jacka i Grace. Są oni na pierwszy rzut oka parą idealną,...