Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetna książka dla osób zaciekawionych życiem w średniowiecznym zamku, ale nie tylko- bo autorzy wspominają również o wojnach, ustrojach, tradycjach i zwyczajach. Czyta się ją bardzo płynnie i lekko, chociaż nie zachęcam do zapamiętywania wszystkich informacji- jest ich prawdziwy ogrom. Żałuję tylko, że nie ma większej ilości grafik i zdjęć; na pewno pomogłyby w wyobrażaniu i zrozumieniu.

Świetna książka dla osób zaciekawionych życiem w średniowiecznym zamku, ale nie tylko- bo autorzy wspominają również o wojnach, ustrojach, tradycjach i zwyczajach. Czyta się ją bardzo płynnie i lekko, chociaż nie zachęcam do zapamiętywania wszystkich informacji- jest ich prawdziwy ogrom. Żałuję tylko, że nie ma większej ilości grafik i zdjęć; na pewno pomogłyby w...

To tylko moja opinia i moje odczucia, niewykluczone, że komuś ta historia przypadnie do gustu.

Opis fabuły wydał mi się bardzo zachęcający, liczyłam na prawdziwe ,,moralne uderzenie": świat, który się wali, ludzi, którzy szaleją, czas na przemyślenia i wnioski...
Pomysł autora był całkiem niezły, niestety absolutnie potencjał fabularny nie został wykorzystany. Otrzymaliśmy za to ogrom chaosu, wątki, które nie zostały pociągnięte dalej i duże rozczarowanie finałem, który już w połowie czytania staje się oczywisty. Co więcej, nie jest tutaj nic wyjaśnione- dlaczego tak postępuje bohater, jak dokładnie brzmi przepowiednia... i oczywiście- po co to wszystko?
Bohaterowie nie mają zarysowanych charakterów, wszyscy są do siebie bardzo podobni, a postać wodząca jest niesamowicie nudna.
Jeżeli tłumaczenie na j. polski oddaje styl pisarski, to naprawdę jest nędzny.
Serdecznie nie polecam.

To tylko moja opinia i moje odczucia, niewykluczone, że komuś ta historia przypadnie do gustu.

Opis fabuły wydał mi się bardzo zachęcający, liczyłam na prawdziwe ,,moralne uderzenie": świat, który się wali, ludzi, którzy szaleją, czas na przemyślenia i wnioski...
Pomysł autora był całkiem niezły, niestety absolutnie potencjał fabularny nie został wykorzystany....

Chyba rozumiem zachwyty nad twórczością pana Murakami'ego. Człowiek ten potrafi w niebywale subtelny sposób spleść rzeczywistość z fantazją. Powieść tą porównałabym do snu; chociaż niektóre wydarzenia mogą wydawać się nieco odrealnione bohaterowie snu wciąż w nie wierzą, żyją tak, jakby była to codzienność.
Myśli twórcy są bardzo płynne... powiedziałabym jedwabiste. Sztuką jest stracić tutaj wątek.
P. Murakami opisał tutaj tak codzienne, proste zdarzenia, ale zrobił to w tak piękny sposób, że naprawdę osłupiałam.
Chociaż przyznam się, że liczyłam na trochę więcej mądrości życiowych płynących z tej książki.
Myślę, że spodoba się każdemu, kto lubi delektować się literaturą.

Chyba rozumiem zachwyty nad twórczością pana Murakami'ego. Człowiek ten potrafi w niebywale subtelny sposób spleść rzeczywistość z fantazją. Powieść tą porównałabym do snu; chociaż niektóre wydarzenia mogą wydawać się nieco odrealnione bohaterowie snu wciąż w nie wierzą, żyją tak, jakby była to codzienność.
Myśli twórcy są bardzo płynne... powiedziałabym jedwabiste. Sztuką...

Z opinią na temat tej książki trochę zwlekałam, ponieważ musiałam ją przetrawić i dobrze przemyśleć.
Jak widać po gwiazdkach- to kolejne arcydzieło na jakie miałam szczęście trafić.
Ta krótka powieść to kompilacja niedorzeczności, szaleństwa wykreowanego świata jak i głównego bohatera oraz dziwnych zbiegów okoliczności. Co więcej, również nasze wnioski zaczynają przybierać iście surrealistyczny kształt.
Dzięki tej powieści można zacząć myśleć bardzo nieszablonowo (w sumie powinnam przed tym ostrzec).
Można próbować ją zrozumieć i zagłębiać się w jej sens. Można, ale nie trzeba, bo zwala z nóg samą historią... ale jeżeli pokusimy się o rozważania, to nawet nadinterpretacja tutaj w niczym nie zaszkodzi.

Przeszkadzało mi trochę zakończenie, które pojawiło się zbyt szybko i na którym autor nie skupił się dostatecznie.
Niemniej, to właśnie zakończenie zgwałciło mnie intelektualnie.

Spodoba się osobom, które lubią być zaskakiwane przestrzenią jaką tworzą pisarze i osobom, dla których "bezsens" jest sensowny.

Z opinią na temat tej książki trochę zwlekałam, ponieważ musiałam ją przetrawić i dobrze przemyśleć.
Jak widać po gwiazdkach- to kolejne arcydzieło na jakie miałam szczęście trafić.
Ta krótka powieść to kompilacja niedorzeczności, szaleństwa wykreowanego świata jak i głównego bohatera oraz dziwnych zbiegów okoliczności. Co więcej, również nasze wnioski zaczynają przybierać...

Absolutnie nie zachwyciła mnie opowiedziana tutaj historia; bardzo mnie nużyła. Niemniej jednak, warto zapoznać się z jakimikolwiek dziełem pani M. Rodziewiczówny, ze względu na bardzo ładny, chociaż nieco toporny język.

Absolutnie nie zachwyciła mnie opowiedziana tutaj historia; bardzo mnie nużyła. Niemniej jednak, warto zapoznać się z jakimikolwiek dziełem pani M. Rodziewiczówny, ze względu na bardzo ładny, chociaż nieco toporny język.

Książkę tę poleciła mi pewna studentka psychologii, którą spotkałam w pociągu, a z którą to nawiązałam burzliwą rozmowę na temat seryjnych morderców.
Niesamowicie zaintrygowały mnie tutaj przedstawione historie, a szczególnie ludzie, którzy te historie tworzyli. Sądzę, że osoby, które mają pociąg do paskudnych, przerażających faktów, będą ukontentowane lekturą. Czyta się ją bardzo szybko, jest napisana prostym, zrozumiałym językiem. Nie należy skupiać się tutaj na jego estetyce, bo autor chciał nam tylko przybliżyć dzieła psychopatycznych morderców i sposób ich myślenia, a nie zachwycać literacko.
Niemniej jednak, muszę uprzedzić, że po zakończeniu tej lektury przez pewien czas będziesz spacerować ulicą z "oczami dookoła głowy" i każdą napotkaną osobę, będziesz lustrować pod kątem "jest, czy nie jest psychopatycznym umysłem?".
Gorąco polecam osobą o silnych nerwach i mocnym żołądku.

Książkę tę poleciła mi pewna studentka psychologii, którą spotkałam w pociągu, a z którą to nawiązałam burzliwą rozmowę na temat seryjnych morderców.
Niesamowicie zaintrygowały mnie tutaj przedstawione historie, a szczególnie ludzie, którzy te historie tworzyli. Sądzę, że osoby, które mają pociąg do paskudnych, przerażających faktów, będą ukontentowane lekturą. Czyta się ją...

Sądzę, że każda osoba, która w jakimkolwiek stopniu interesuje się polityką, jest zobowiązana do zapoznania się z tą pozycją.
Czyta się dosyć lekko jak na tego typu dzieło. Nie należy jednak się śpieszyć, bo to tylko pozory. Warto rozważyć kilkakrotnie każdą napotkaną myśl spłodzoną przez autora.
Nie będę oceniać, nie będę zagłębiać się czy to, co zawarte w "Księciu" jest adekwatne do realiów dzisiejszego świata.
Mogę jedynie zachęcić do przeczytania i próby zrozumienia.

Sądzę, że każda osoba, która w jakimkolwiek stopniu interesuje się polityką, jest zobowiązana do zapoznania się z tą pozycją.
Czyta się dosyć lekko jak na tego typu dzieło. Nie należy jednak się śpieszyć, bo to tylko pozory. Warto rozważyć kilkakrotnie każdą napotkaną myśl spłodzoną przez autora.
Nie będę oceniać, nie będę zagłębiać się czy to, co zawarte w "Księciu"...

Jeżeli ktoś chce się coś mądrego dowiedzieć o fizyce (w tomie pierwszym głównie mechanika, w drugim- elektromagnetyzm ) to polecam. Korzystałam z niej na studiach i bardzo dobrze na tym wyszłam. Zrozumie ją każdy ciekawski, o ile posiądzie elementarną wiedze z całek i pochodnych.

Jeżeli ktoś chce się coś mądrego dowiedzieć o fizyce (w tomie pierwszym głównie mechanika, w drugim- elektromagnetyzm ) to polecam. Korzystałam z niej na studiach i bardzo dobrze na tym wyszłam. Zrozumie ją każdy ciekawski, o ile posiądzie elementarną wiedze z całek i pochodnych.

Przeczytałam z zapartym tchem.
W mojej ocenie, ta krótka powieść jest arcydziełem. Autor poruszył w niej wszystko to, co męczyło mnie od dawna, a co dotyczyło otaczającego nas świata- naszej percepcji. Co więcej- nie dał odpowiedzi, pozostawił nas z poczuciem słodkiego żalu, że nie przyjął konkretnego stanowiska.
Jestem tą historią urzeczona i zachwycona.
Jedyne co mi przeszkadzało, to świadomość, że historia rozgrywa się w średniowieczu, chociaż bardziej wyczuwałam tutaj zapadłą wieś około XVIII wieku. Zapewne pozór ten wynikał ze stylu pisania p. Twain'a, ale można na to przymknąć oko.
Dla mnie to piękna "rozprawka filozoficzna", która pozwala czytelnikowi urodzić własne myśli.
Gorąco polecam i zachęcam do skosztowania!

Przeczytałam z zapartym tchem.
W mojej ocenie, ta krótka powieść jest arcydziełem. Autor poruszył w niej wszystko to, co męczyło mnie od dawna, a co dotyczyło otaczającego nas świata- naszej percepcji. Co więcej- nie dał odpowiedzi, pozostawił nas z poczuciem słodkiego żalu, że nie przyjął konkretnego stanowiska.
Jestem tą historią urzeczona i zachwycona.
Jedyne co mi...

Romansidło jak większość, dałabym ocenę "przeciętna", ale pomysł autorki tutaj wygrał, dlatego przyznaję sześć gwiazdek.
Co do języka i stylu pisania p. Ahern nie mam zastrzeżeń. Nie narzuca się, nie wybija niczym specjalnym.
Niemniej jednak wolałabym poświęć czas "PS Kocham Cię", niż tej pozycji.

Romansidło jak większość, dałabym ocenę "przeciętna", ale pomysł autorki tutaj wygrał, dlatego przyznaję sześć gwiazdek.
Co do języka i stylu pisania p. Ahern nie mam zastrzeżeń. Nie narzuca się, nie wybija niczym specjalnym.
Niemniej jednak wolałabym poświęć czas "PS Kocham Cię", niż tej pozycji.

Chyba jedyne romansidło, które naprawdę mnie poruszyło.
Historia opowiedziana w tej książce jest niebywała, dlatego tak bardzo ujmuje. Mówi o wielkiej miłości, jaką darzyło się dwoje ludzi, przy czym kobieta jest ukazana ze strony tej podłej. Główna bohaterka nie doceniała "wesołego chochlika", którym był jej mąż. Dopiero po jego śmierci dotknęła ją samotność oraz poczuła, że straciła wielką miłość.
Mężczyzna za to, był naprawdę, wielce zakochany. Ktoś mógłby rzec, że takie historie nie zdarzają się w naszym świecie, ale to nie prawda. Większość panów to romantycy, tylko ich kobiety, tego nie dostrzegają. Tak więc co jest nieprawdopodobne w tej całej powieści? Że kobieta czekała miesiąc, aby otworzyć kolejny list :P .
Podoba mi się pragmatyczne podejście męża do spraw związanych z żałobą oraz dalszym życiem jego ukochanej żony.
Autorka naprawdę miała wenę pisząc tę książkę.
Polecam gorąco, bo choćbym nie wiem, jak krytykowała literaturę kobiecą, ta powieść trafia do mnie bez dwóch zdań i nie mogę temu zaprzeczyć.

Chyba jedyne romansidło, które naprawdę mnie poruszyło.
Historia opowiedziana w tej książce jest niebywała, dlatego tak bardzo ujmuje. Mówi o wielkiej miłości, jaką darzyło się dwoje ludzi, przy czym kobieta jest ukazana ze strony tej podłej. Główna bohaterka nie doceniała "wesołego chochlika", którym był jej mąż. Dopiero po jego śmierci dotknęła ją samotność oraz poczuła,...

Autorka sięga do słowiańskich tradycji i wierzeń, na ich podstawie tworzy fantastyczny świat pełen duchów, demonów i leśnych, pokracznych stworzeń.
Swoim lekkim, przyjemnym stylem pisania przenosi nas w inny, magiczny wymiar. Mam słabość do takich klimatycznych, "rodzimych" powieści, dlatego daje jej ocenę dobrą. Niestety, główna postać jest nieco irytująca, a zakończenie historii- bardzo przesłodzone.
Utwór ten nie zmusza do refleksji, nie porusza poważnych tematów, ale chyba nie miał wcale za zadanie tego robić.
Poza kilkoma momentami, które wywoływały rumieńce, książka ta nie wzbudziła we mnie większych emocji.
Sądzę, że jest dobrym zapełnieniem wolnego czasu, szczególnie dla płci pięknej.

Autorka sięga do słowiańskich tradycji i wierzeń, na ich podstawie tworzy fantastyczny świat pełen duchów, demonów i leśnych, pokracznych stworzeń.
Swoim lekkim, przyjemnym stylem pisania przenosi nas w inny, magiczny wymiar. Mam słabość do takich klimatycznych, "rodzimych" powieści, dlatego daje jej ocenę dobrą. Niestety, główna postać jest nieco irytująca, a zakończenie...

Po sadze tej nie można zbyt wiele wymagać. Jest to słodkie romansidło, chociaż koncepcja i pomysł autorka miała bardzo dobry. Niestety, zabrakło umiejętności i wyczucia. Niemniej, mam sentyment do tej historii, gdyż moja mama czytała sagę gdy była w ciąży, chociaż nie podzielam jej entuzjazmu, co do tej powieści.
"Zauroczenie", "Otchłań" oraz "Grzech śmiertelny", to najlepsze punkty w tej sadze.

Po sadze tej nie można zbyt wiele wymagać. Jest to słodkie romansidło, chociaż koncepcja i pomysł autorka miała bardzo dobry. Niestety, zabrakło umiejętności i wyczucia. Niemniej, mam sentyment do tej historii, gdyż moja mama czytała sagę gdy była w ciąży, chociaż nie podzielam jej entuzjazmu, co do tej powieści.
"Zauroczenie", "Otchłań" oraz "Grzech śmiertelny", to...

Po sadze tej nie można zbyt wiele wymagać. Jest to słodkie romansidło, chociaż koncepcja i pomysł autorka miała bardzo dobry. Niestety, zabrakło umiejętności i wyczucia. Niemniej, mam sentyment do tej historii, gdyż moja mama czytała sagę gdy była w ciąży, chociaż nie podzielam jej entuzjazmu, co do tej powieści.
"Zauroczenie", "Otchłań" oraz "Grzech śmiertelny", to najlepsze punkty w tej sadze.

Po sadze tej nie można zbyt wiele wymagać. Jest to słodkie romansidło, chociaż koncepcja i pomysł autorka miała bardzo dobry. Niestety, zabrakło umiejętności i wyczucia. Niemniej, mam sentyment do tej historii, gdyż moja mama czytała sagę gdy była w ciąży, chociaż nie podzielam jej entuzjazmu, co do tej powieści.
"Zauroczenie", "Otchłań" oraz "Grzech śmiertelny", to...

Po sadze tej nie można zbyt wiele wymagać. Jest to słodkie romansidło, chociaż koncepcja i pomysł autorka miała bardzo dobry. Niestety, zabrakło umiejętności i wyczucia. Niemniej, mam sentyment do tej historii, gdyż moja mama czytała sagę gdy była w ciąży, chociaż nie podzielam jej entuzjazmu, co do tej powieści.
"Zauroczenie", "Otchłań" oraz "Grzech śmiertelny", to najlepsze punkty w tej sadze.

Po sadze tej nie można zbyt wiele wymagać. Jest to słodkie romansidło, chociaż koncepcja i pomysł autorka miała bardzo dobry. Niestety, zabrakło umiejętności i wyczucia. Niemniej, mam sentyment do tej historii, gdyż moja mama czytała sagę gdy była w ciąży, chociaż nie podzielam jej entuzjazmu, co do tej powieści.
"Zauroczenie", "Otchłań" oraz "Grzech śmiertelny", to...

Po sadze tej nie można zbyt wiele wymagać. Jest to słodkie romansidło, chociaż koncepcja i pomysł autorka miała bardzo dobry. Niestety, zabrakło umiejętności i wyczucia. Niemniej, mam sentyment do tej historii, gdyż moja mama czytała sagę gdy była w ciąży, chociaż nie podzielam jej entuzjazmu, co do tej powieści.
"Zauroczenie", "Otchłań" oraz "Grzech śmiertelny", to najlepsze punkty w tej sadze.

Po sadze tej nie można zbyt wiele wymagać. Jest to słodkie romansidło, chociaż koncepcja i pomysł autorka miała bardzo dobry. Niestety, zabrakło umiejętności i wyczucia. Niemniej, mam sentyment do tej historii, gdyż moja mama czytała sagę gdy była w ciąży, chociaż nie podzielam jej entuzjazmu, co do tej powieści.
"Zauroczenie", "Otchłań" oraz "Grzech śmiertelny", to...

Po sadze tej nie można zbyt wiele wymagać. Jest to słodkie romansidło, chociaż koncepcja i pomysł autorka miała bardzo dobry. Niestety, zabrakło umiejętności i wyczucia. Niemniej, mam sentyment do tej historii, gdyż moja mama czytała sagę gdy była w ciąży, chociaż nie podzielam jej entuzjazmu, co do tej powieści.
"Zauroczenie", "Otchłań" oraz "Grzech śmiertelny", to najlepsze punkty w tej sadze.

Po sadze tej nie można zbyt wiele wymagać. Jest to słodkie romansidło, chociaż koncepcja i pomysł autorka miała bardzo dobry. Niestety, zabrakło umiejętności i wyczucia. Niemniej, mam sentyment do tej historii, gdyż moja mama czytała sagę gdy była w ciąży, chociaż nie podzielam jej entuzjazmu, co do tej powieści.
"Zauroczenie", "Otchłań" oraz "Grzech śmiertelny", to...

Po sadze tej nie można zbyt wiele wymagać. Jest to słodkie romansidło, chociaż koncepcja i pomysł autorka miała bardzo dobry. Niestety, zabrakło umiejętności i wyczucia. Niemniej, mam sentyment do tej historii, gdyż moja mama czytała sagę gdy była w ciąży, chociaż nie podzielam jej entuzjazmu, co do tej powieści.
"Zauroczenie", "Otchłań" oraz "Grzech śmiertelny", to najlepsze punkty w tej sadze.

Po sadze tej nie można zbyt wiele wymagać. Jest to słodkie romansidło, chociaż koncepcja i pomysł autorka miała bardzo dobry. Niestety, zabrakło umiejętności i wyczucia. Niemniej, mam sentyment do tej historii, gdyż moja mama czytała sagę gdy była w ciąży, chociaż nie podzielam jej entuzjazmu, co do tej powieści.
"Zauroczenie", "Otchłań" oraz "Grzech śmiertelny", to...

Po sadze tej nie można zbyt wiele wymagać. Jest to słodkie romansidło, chociaż koncepcja i pomysł autorka miała bardzo dobry. Niestety, zabrakło umiejętności i wyczucia. Niemniej, mam sentyment do tej historii, gdyż moja mama czytała sagę gdy była w ciąży, chociaż nie podzielam jej entuzjazmu, co do tej powieści.
"Zauroczenie", "Otchłań" oraz "Grzech śmiertelny", to najlepsze punkty w tej sadze.

Po sadze tej nie można zbyt wiele wymagać. Jest to słodkie romansidło, chociaż koncepcja i pomysł autorka miała bardzo dobry. Niestety, zabrakło umiejętności i wyczucia. Niemniej, mam sentyment do tej historii, gdyż moja mama czytała sagę gdy była w ciąży, chociaż nie podzielam jej entuzjazmu, co do tej powieści.
"Zauroczenie", "Otchłań" oraz "Grzech śmiertelny", to...

Po sadze tej nie można zbyt wiele wymagać. Jest to słodkie romansidło, chociaż koncepcja i pomysł autorka miała bardzo dobry. Niestety, zabrakło umiejętności i wyczucia. Niemniej, mam sentyment do tej historii, gdyż moja mama czytała sagę gdy była w ciąży, chociaż nie podzielam jej entuzjazmu, co do tej powieści.
"Zauroczenie", "Otchłań" oraz "Grzech śmiertelny", to najlepsze punkty w tej sadze.

Po sadze tej nie można zbyt wiele wymagać. Jest to słodkie romansidło, chociaż koncepcja i pomysł autorka miała bardzo dobry. Niestety, zabrakło umiejętności i wyczucia. Niemniej, mam sentyment do tej historii, gdyż moja mama czytała sagę gdy była w ciąży, chociaż nie podzielam jej entuzjazmu, co do tej powieści.
"Zauroczenie", "Otchłań" oraz "Grzech śmiertelny", to...