Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Witaj, piękna” to przyjemna i pełna czułości powieść o zwykłym życiu, z wszystkimi jego cieniami i blaskami. O rodzinie, która daje siłę, ale czasem też dociska do podłogi. O miłości, bez której nie sposób żyć, nawet jeśli trzeba za nią zapłacić najwyższą cenę. W tej powieści właściwie wszystko kręci się wokół miłości. Miłości, która trzyma rodzinę w kupie lub sprawia, że ludzie muszą odejść od siebie, bo dłużej nie mogą na siebie patrzeć. Może to moja nadinterpretacja, ale widzę w losach sióstr Padavano sporo życiowej mądrości, która pozwala uczyć się na błędach, robić swoje, wybaczać i być ponad osobisty żal. Ann Napolitano pokazuje, że czasem trzeba coś poświęcić, a nawet poświęcić siebie i swoją dumę. Schować urazy do kieszeni, być ponad własne zranienia, żeby ktoś inny mógł być szczęśliwy. I nie ma w tym niczego złego. Trudna sztuka wybaczania, to motyw, który w jej powieści podoba mi się najbardziej.

Przepadłam w tej opowieści i bez żadnego problemu odnalazłam się w pragnieniach sióstr Padavano. Przeczytałam „Witaj, piękna” z prawdziwą przyjemnością i choć wiem, że nie jest to powieść wybitna, to wcale nie musi taka być, żeby sprawiać czytelniczą przyjemność. Jest oczarowana tą historią i serdecznie polecam Wam spotkanie z siostrami i nudziarzem Williamem.

„Witaj, piękna” to przyjemna i pełna czułości powieść o zwykłym życiu, z wszystkimi jego cieniami i blaskami. O rodzinie, która daje siłę, ale czasem też dociska do podłogi. O miłości, bez której nie sposób żyć, nawet jeśli trzeba za nią zapłacić najwyższą cenę. W tej powieści właściwie wszystko kręci się wokół miłości. Miłości, która trzyma rodzinę w kupie lub sprawia, że...