W pierwszym tomie poznaliśmy dziewczynkę, która przybyła z „innego świata” i straciła pamięć.

Świat, z którego przybyła został doszczętnie zniczony i nie nadaje się do życia. Cała przyroda została skażona i całkowicie zrujnowana. Garstka ludzi żyje w bunkrach, a reszta przebywa poza ziemską atmosferą w stacji kosmicznej. Na ich czele stoi Najwyższy Wódz, który szuka nowego miejsca do osiedlenia.

W wyniku przypadku dziewczynka dostaje się do świata, w którym żyją potwory, krasnoludy, czarodziejki i wiedźmuni. Nie pamięta, że ma na imię Kira i że jej tata zaginął przed laty. Zginął prowadząc badania w swoim laboratorium. Próbował znaleźć sposób na uratowanie ludzkości, a także usiłował znaleźć matkę dziewczynki. Kira straciła oboje rodziców... Jedno i drugie zaginęło...

Pojawia się też przyjaciel, z którym tata Kiry prowadził badania...

W tym tomie znajdujemy odpowiedzi na wiele pytań, ale jednocześnie mnożą się kolejne i kolejne.

Kim tak naprawdę jest Gierwald?
Dlaczego czuje przymus zabijania potworów tylko wtedy gdy ma na szyi tajemniczy medalion z symbolem kaczuszki?
Dlaczego tropi i zabija potwory, chociaż wszystko wskazuje, że te „bestie” próbują chronić przyrodę?

Skąd czarodziejka Dżenifer kojarzy imię Kiry?

Poplątany, zabawny i pozytywnie zakręcony komiks dla dzieci, który jest parodią znanym postaci i motywów. Choć pełno tutaj humoru i absurdu, to porusza też bardzo ważny problem, jakim jest zanieczyszczenie środowiska naturalnego.

Zabieram się za trzeci tom tej zwariowanej, komiksowej trylogii😉

W pierwszym tomie poznaliśmy dziewczynkę, która przybyła z „innego świata” i straciła pamięć.

Świat, z którego przybyła został doszczętnie zniczony i nie nadaje się do życia. Cała przyroda została skażona i całkowicie zrujnowana. Garstka ludzi żyje w bunkrach, a reszta przebywa poza ziemską atmosferą w stacji kosmicznej. Na ich czele stoi Najwyższy Wódz, który szuka nowego...

Fajne, ale nie tak dobre jak pierwszy tom.

Fajne, ale nie tak dobre jak pierwszy tom.

Trochę lepiej niż t.1, akcja idzie do przodu, mamy więcej wątków i postaci. Ciekawy mix popkultury, wiedźmińskiej sagi + przemycenie własnego uniwersum komiksowego. Nie jest to może lektura dla maluchów, ale 7/8 latki z rodzicem mogą bawić się całkiem dobrze.

Trochę lepiej niż t.1, akcja idzie do przodu, mamy więcej wątków i postaci. Ciekawy mix popkultury, wiedźmińskiej sagi + przemycenie własnego uniwersum komiksowego. Nie jest to może lektura dla maluchów, ale 7/8 latki z rodzicem mogą bawić się całkiem dobrze.

POPKulturowy Kociołek:

https://popkulturowykociolek.pl/wiedzmun-2-recenzja-komiksu/

Podtytuł albumu „Przed wyprawą zbierz drużynę” jasno daje do zrozumienia, że na czytelnika czeka tu wartka przygoda szczelnie wypełniająca 64 strony komiksu. Los chce, że ścieżki Gierwalda, czarodziejki Dżenifer i kilku innych znanych postaci ponownie się krzyżują (każdy, kto czytał pierwszy tom wie, że będzie się więc działo). Muszą oni jednak odłożyć niesnaski na bok i połączyć siły, jeśli chcą wykonać swoje zadania.

Zwariowany humor, fantazyjność i widowiskowa przygoda to jednak niejedyne treści, jakie można znaleźć w albumie autorstwa Tomasza Samojlika. Mamy tu również okazję odkryć kilka tajemnic, pod którymi kryje się jakieś głębsze przesłanie. Twórca serii bawi się bowiem znanymi schematami i licznymi popkulturowymi nawiązaniami starając się poruszyć kilka głębszych ważnych kwestii. Mamy tu głównego bohatera, który wyraźnie cierpi na pewne problemy i często jest mocno zagubiony (po chlaniu różnorakich eliksirów nie jest to raczej dziwne). Jest także niezwykły świat, w którym potwory, na które poluje Wiedźmun niekoniecznie są tak straszne, jak mogłoby się wydawać (często to ludzie są straszniejsi od nich). Scenarzysta w ten sposób porusza między innymi pewne zagadnienia ekologiczne. Nie robi tego jednak w sposób nachalny (jak to ma miejsce w innych dziełach),dzięki czemu całość o wiele bardziej trafia do czytelnika (niezależnie od wieku)....

POPKulturowy Kociołek:

https://popkulturowykociolek.pl/wiedzmun-2-recenzja-komiksu/

Podtytuł albumu „Przed wyprawą zbierz drużynę” jasno daje do zrozumienia, że na czytelnika czeka tu wartka przygoda szczelnie wypełniająca 64 strony komiksu. Los chce, że ścieżki Gierwalda, czarodziejki Dżenifer i kilku innych znanych postaci ponownie się krzyżują (każdy, kto czytał...

Długo trzeba było czekać na drugi tom "Wiedźmuna" i przyznam, że jutro trochę zapomniałem, co się działo w tomie pierwszym. Tutaj dostajemy bezpośrednią kontynuację, akcja trochę rusza do przodu, jest oczywiście humor, jest przygoda...ale jest też duży niedosyt, który mam nadzieję zostanie szybko nadrobiony tomem 3, na który nie trzeba będzie czekać kolejne 3 lata.

Długo trzeba było czekać na drugi tom "Wiedźmuna" i przyznam, że jutro trochę zapomniałem, co się działo w tomie pierwszym. Tutaj dostajemy bezpośrednią kontynuację, akcja trochę rusza do przodu, jest oczywiście humor, jest przygoda...ale jest też duży niedosyt, który mam nadzieję zostanie szybko nadrobiony tomem 3, na który nie trzeba będzie czekać kolejne 3 lata.

Czy to przypadek, że oto wraz z premierą kolejnego sezonu serialu „Wiedźmin” mamy przyjemność cieszyć się również premierą drugiej części komiksowego cyklu Tomasza Samojlika „Wiedźmun”...? - nie sądzę!!! A nawet jeśli tak, to niech i będzie, gdyż najważniejszą rzeczą jest to, że mamy przyjemność cieszyć się porywającą, przezabawną i niezwykle klimatyczną lekturą opowieści pt. „Przed wyprawą zbierz drużynę”, która ukazała się właśnie nakładem Wydawnictwa Kultura Gniewu.

Jak wiemy z poprzedniej części tej opowieści, dzieje się i to nie najlepiej. Ot, wystarczy wspomnieć o zniszczonej karczmie naszych bohaterów..., kolejno o nienaturalnym poddaniu Wiedźmuna mocy Tutmalii, która każe poszukiwać mu Aurergium dla swych mechanicznych tworów..., dalej o dramatycznym uprowadzeniu małej dziewczynki o imieniu Kira vel Czyrak..., jak i wreszcie o ratunkowej wyprawie, która ponownie połączy ścieżki Gierwalda z Dżen i resztą drużyny, i które to zawiodą ich do pewnego fabrycznego zamku...

Tomasz Samojlik kontynuuje oto swoją barwną i jakże przewrotną relację o losach Wiedźmuna i jego druhów, serwując nam jeszcze większą porcję inteligentnego dowcipu, barwną przygodę i zarazem gorzką prawdę o tym, dlaczego ten baśniowy świat przypomina apokaliptyczną Ziemię bliższą naszej prawdopodobnej przyszłości, aniżeli właśnie tej rodem z bajek. I tym samym jest to kontynuacja dobra, intrygująca i utrzymująca wysoki poziom pierwszego tomu cyklu.

Scenariusz komiksu charakteryzuje się wielowątkową opowieścią, gdzie to poznajemy kolejne losy bardzo zagubionego Gierwalda, gdzie odkrywamy niefortunne wydarzenia z udziałem Dżenifer, Katarakta, Xarpena i Dinn..., jak i gdzie jesteśmy świadkami swoistej walki o małą dziewczynkę, która nie pamięta tego, kim jest. Co więcej, pojawia się tu także mroczne, kosmiczne spojrzenie na ten cały świat, które udziela wielu ważnych odpowiedzi. I choć jest to prosta historia, to porywa nas ona sobą, wielokrotnie zaskakuje i zachwyca od pierwszych chwil lektury.

Kolejny raz możemy rozkoszować się tu jakże udaną parodią bohaterów z oryginalnego „Wiedźmina”, którzy mimo największych chęci w niczym ich nie przypominają. Gierwald jest urokliwie fajtłapowatym łowcą potworów, Katarakt zupełnie nieutalentowanym muzycznie i jakże bardzo zakochanym w sobie grajkiem, zaś Dżen... cóż, przypomina niezwykle pewną siebie i charakterną kobietę z naszych czasów, przy której każdy wydaje się być nieco zacofanym prostakiem. I są to piękne postacie, które wciąż nas bawią, cieszą i nierzadko zaskakują.

Zdecydowanie mroczniejszym jest zaś świat tego komiksu, który w pierwszym tomie jawił się pięknie, klimatycznie i nieco dziwnie..., ale teraz przyjmuje postać rzeczywistości rodem z apokaliptycznego science fiction. To codzienność zniszczenia, naturalnej klęski i potworów, którym nie zależy na zabijaniu ludzi, ale na ochronie ostatnich drzew i roślin. I nie sposób nie odczytać w tym obrazie pro ekologicznego przesłania, które jest czymś naprawdę pięknym, wzruszającym i ważnym.

I wreszcie ilustracje - proste, humorystyczne, poprowadzone nieco surową kreską, jak i przede wszystkim ładne dla oka. Oczywiście ich przewodnim motywem jest żart i karykatura, ale jednocześnie znajdziemy w nich wiele emocji, wzruszeń i mądrości. To również ciekawe i zróżnicowane kadrowanie, bogactwo idealnie dobranych kolorów oraz liczne, często subtelne nawiązania do popkultury, które objawiają się właśnie danym rysunkiem, szczegółem, drobiazgiem.

Bardzo dobrze, przyjemnie i ciekawie przebiega nasze spotkanie z tym komiksem, które jednakże wymaga od nas znajomości fabuły pierwszej części - oczywiście można i bez tego zasiąść do tej lektury, ale wówczas wiele tracimy. Pewnym jest zaś to, że będziemy się tu cieszyć znakomitą rozrywką, przednią zabawą i możliwością czerpania jak najwięcej z poczucia humoru autora, który potrafi żartować w sposób inteligentny, ale przy tym i bardzo przystępny dla każdego.

Słowem podsumowania – komiksowa opowieść pt. „Wiedźmun. Tom 2. Przed wyprawą zbierz drużynę”, to udana kontynuacja pierwszej części cyklu, która jednocześnie wznosi tę historię na wyższy, bardziej złożony i chyba także jeszcze ciekawszy, poziom. To już nie tylko dobry żart i barwna przygoda, ale również ważne przesłanie dla nas czytelników, że oto nawet w baśni można doprowadzić do katastrofy natury i środowiska, a cóż dopiero u nas…

Ze swej strony gorąco polecam i zachęcam was do sięgnięcia po ten tytuł, który bawi, cieszy i zarazem skłania do ważnych przemyśleń. Polecam.

Czy to przypadek, że oto wraz z premierą kolejnego sezonu serialu „Wiedźmin” mamy przyjemność cieszyć się również premierą drugiej części komiksowego cyklu Tomasza Samojlika „Wiedźmun”...? - nie sądzę!!! A nawet jeśli tak, to niech i będzie, gdyż najważniejszą rzeczą jest to, że mamy przyjemność cieszyć się porywającą, przezabawną i niezwykle klimatyczną lekturą opowieści...

WIEDŹMUN WRÓCIŁ

Po trzech latach od pierwszego tomu, „Wiedźmun” powraca i fajnie, bo komiksy Samojlika zawsze są mile widziane. Zawsze fajne, zawsze zabawne, z przesłaniem, ale bez naiwności, bawią się popkulturą… No i dokładnie taki jest też ten. Tym razem ciekawostek z biologii tutaj nie ma – a z tego Samojlik słynie – ale za to żonglowanie motywami znanymi z fantasy, gier i filmów, czyli jak w pierwszym tomie, robi robotę. Więc warto poznać, bo jak zwykle zabawa jest dobra dla czytelników w każdym wieku.

Po ostatnich wydarzeniach karczma poszła w drzazgi, gdzie wiec teraz bohaterowie będą przesiadywać i wspominać wszystkie te przeżyte przygody? Ale Gierwald nie ma czasu zastanawiać się nad tym, co przeżył, kiedy zdjął swój medalion, spieszy się bowiem do mistrzyni. Tej potrzebne jest bowiem aurergium, a przy okazji może i udzieli odpowiedzi na parę pytań.
Tymczasem mistrzyni zmaga się z niespodziewaną wizytą króla Emila, który chce zobaczyć swoje maszyny bojowe. Jakby tego było mało, szykuje się już kolejne spotkanie z Dżenifer. A tu jeszcze na horyzoncie pojawia mała dziewicza, Kira, która otworzyła bramę, oraz jej ojciec. Do czego to wszystko doprowadzi?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2023/07/wiedzmun-2-przed-wyprawa-zbierz-druzyne.html

WIEDŹMUN WRÓCIŁ

Po trzech latach od pierwszego tomu, „Wiedźmun” powraca i fajnie, bo komiksy Samojlika zawsze są mile widziane. Zawsze fajne, zawsze zabawne, z przesłaniem, ale bez naiwności, bawią się popkulturą… No i dokładnie taki jest też ten. Tym razem ciekawostek z biologii tutaj nie ma – a z tego Samojlik słynie – ale za to żonglowanie motywami znanymi z fantasy,...

Rozumiem, ale czy popieram? Po kolejną część oczywiście chwycę, choć historia średnio mnie grzeje.

Rozumiem, ale czy popieram? Po kolejną część oczywiście chwycę, choć historia średnio mnie grzeje.

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3308-wiedzmun-tom-2-przed-wyprawa-zbierz-druzyne

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3308-wiedzmun-tom-2-przed-wyprawa-zbierz-druzyne

spoks

spoks