Mróz w młodzieżowej odsłonie i dodaną playlistą na spotify ❤️ Słuchanie tych piosenek podczas czytania to jakiś kosmos. Tyle emocji na raz podczas czytania książki nie czułam od bardzo dawna.

Mróz w młodzieżowej odsłonie i dodaną playlistą na spotify ❤️ Słuchanie tych piosenek podczas czytania to jakiś kosmos. Tyle emocji na raz podczas czytania książki nie czułam od bardzo dawna.

Książka „Inne tonacje ciszy” to kolejna pozycja Remigiusza Mroza, po którą zdecydowałam się sięgnąć. Niestety, ale to jest jedna z tych książek, chyba trzecia zaraz po Czarnej Madonnie i Hashtagu, która nie przypadłą mi do gustu. Czytałam ją na raty, ale ostatecznie nie czuję dalszej potrzeby żeby do niej wracać i ją dokończyć. Po prostu ta historia mi nie leży. Świetna okładka w retro stylu i na podobną historią liczyłam, ale nic takiego w środku dla siebie nie znalazłam.
Bohaterką tej historii jest Aspen Wakefield, która budzi się w szpitalu nie bardzo wiedząc co tu robi. Przy jej łóżku siedzi chłopak, którego nigdy wcześniej nie widziała. Niby zaczyna się ciekawie, ale im dalej w las tym nudniej, ale może akurat Wam ta książka się będzie podobała ☺.

Książka „Inne tonacje ciszy” to kolejna pozycja Remigiusza Mroza, po którą zdecydowałam się sięgnąć. Niestety, ale to jest jedna z tych książek, chyba trzecia zaraz po Czarnej Madonnie i Hashtagu, która nie przypadłą mi do gustu. Czytałam ją na raty, ale ostatecznie nie czuję dalszej potrzeby żeby do niej wracać i ją dokończyć. Po prostu ta historia mi nie leży. Świetna...

Książka inna niż wszystkie Mroza. Trochę kryminał, trochę romans. Czyta się szybko, historia niby wciągająca ale jedne wątki są rozwleczone a inne bardziej interesujące skrócone do minimum. Mam nadzieję, że druga część wyjasni więcej bo zakończenie w tej części jest zagadkowe.

Książka inna niż wszystkie Mroza. Trochę kryminał, trochę romans. Czyta się szybko, historia niby wciągająca ale jedne wątki są rozwleczone a inne bardziej interesujące skrócone do minimum. Mam nadzieję, że druga część wyjasni więcej bo zakończenie w tej części jest zagadkowe.

To zdecydowanie inne wydanie Mroza - dużo spokojniejsze w porównaniu do tego, do czego każdy jest przyzwyczajony. Niemniej nadal jest to wciągająca pozycja. Przy końcówce się wzruszyłam i tej jednej rzeczy w życiu bym nie przewidziała. Parę kwestii udało mi się jednak odgadnąć, ale nie odebrało mi to radości z czytania. Z niecierpliwością czekam na kontynuację.

To zdecydowanie inne wydanie Mroza - dużo spokojniejsze w porównaniu do tego, do czego każdy jest przyzwyczajony. Niemniej nadal jest to wciągająca pozycja. Przy końcówce się wzruszyłam i tej jednej rzeczy w życiu bym nie przewidziała. Parę kwestii udało mi się jednak odgadnąć, ale nie odebrało mi to radości z czytania. Z niecierpliwością czekam na kontynuację.

Trochę inny Mróz, i jednocześnie nadal wciągający.

Trochę inny Mróz, i jednocześnie nadal wciągający.

Okrutnie NUDNA! Kilka bledow jezykowych, powtarzanych przez ksiazke mnie iryrowalo, dla mnie to wyglada jak brak koretky. Mróz chyba jest sam sobie szefem i sie tym zajmuje wiec mnie nie dziwi, ze slowo "znikło" sie powtarzalo.

Fabula jest totalnie z czapy, duza wielowatkowosc nie sprawia, ze ksiazka jest ciekawa tylko drazniaca, ze skacze z tematu na temat w kolko.

Zmeczylo mnie czytanie. Prawie 500 stron, taka ksiazka spokojnie w 350 moglaby sie zamknac...

Okrutnie NUDNA! Kilka bledow jezykowych, powtarzanych przez ksiazke mnie iryrowalo, dla mnie to wyglada jak brak koretky. Mróz chyba jest sam sobie szefem i sie tym zajmuje wiec mnie nie dziwi, ze slowo "znikło" sie powtarzalo.

Fabula jest totalnie z czapy, duza wielowatkowosc nie sprawia, ze ksiazka jest ciekawa tylko drazniaca, ze skacze z tematu na temat w...

Aspen budzi się w szpitalu po wypadku. Nie pamięta nawet kim jest. Przy jej łóżku pojawia się chłopak, który przedstawia się jako Greyson. Aspen poznaje również człowieka, który mówi, że jest jej dziadkiem. Okazuje się, że Greyson ma pewne plany wobec Aspen, pragnie by ta przetłumaczyła mu teksty piosenek. Chłopak chce bowiem odnaleźć, prawdopodobnie potrzebującego pomocy, muzyka Pepecalę. Wspólnie z Aspen postanawiają spróbować rozwiązać zagadkę kasety, bo dziewczyna bardzo dobrze zna hiszpański, a Pepecalá śpiewa właśnie w tym języku. Na dodatek niektóre z przesłuchanych kawałków wywołują u Aspen flashbacki z dni poprzedzających wypadek. Między nastolatkami rodzi się pewna zażyłość. Czy rozwiążą zagadkę? Czy Aspen przypomni sobie wydarzenia sprzed wypadku? Czy dowie się czegoś więcej o Greysonie?

Ciąg dalszy recenzji na:

https://www.facebook.com/photo/?fbid=875929854329801&set=a.530574228865367

Aspen budzi się w szpitalu po wypadku. Nie pamięta nawet kim jest. Przy jej łóżku pojawia się chłopak, który przedstawia się jako Greyson. Aspen poznaje również człowieka, który mówi, że jest jej dziadkiem. Okazuje się, że Greyson ma pewne plany wobec Aspen, pragnie by ta przetłumaczyła mu teksty piosenek. Chłopak chce bowiem odnaleźć, prawdopodobnie potrzebującego pomocy,...

Ig: ksiazki_wloczykija
"Inne tonacje ciszy" Remigiusza Mróza to książka, która w sposób niezwykły prowokuje do refleksji nad życiem, przemijaniem, samotnością i ludzkimi relacjami.

Już na wstępie autor rzuca czytelnika w wir wydarzeń, które odmieniają życie głównej bohaterki, Aspen Wakefield. Po tragicznym wypadku samochodowym traci ona nie tylko matkę, ale również całą dotychczasową rzeczywistość. Wydaje się być całkowicie sama, ale w szpitalnym łóżku pojawia się tajemniczy Grayson. To spotkanie staje się punktem zwrotnym w życiu Aspen, zmieniając jej perspektywę na świat i relacje z innymi.

To, co w tej książce zachwyca, to subtelność, z jaką autor porusza tematy złożone i filozoficzne. Poprzez historię bohaterów, Mróz prowadzi czytelnika przez labirynt ludzkich emocji i doświadczeń, zadając pytania o sens istnienia, relacje międzyludzkie i przeznaczenie.

Przemijanie i śmierć to główne motywy książki, które pojawiają się na każdym kroku. Autor konfrontuje czytelnika z brutalną rzeczywistością życia i jego ulotnością, sprawiając, że zaczynamy doceniać każdy moment, który mamy okazję przeżyć.

Samotność to kolejny temat, który w tej książce jest ukazany w sposób poruszający. Bohaterowie, choć otoczeni przez innych, często czują się samotni w swoim cierpieniu i poszukiwaniu sensu życia. Pytanie o to, czy w obliczu samotności człowiek jest w stanie odnaleźć w sobie siłę i nadzieję, to jeden z głównych wątków, który towarzyszy czytelnikowi przez całą lekturę.

"Inne tonacje ciszy" nie tylko porusza głębokie tematy, ale również wciąga czytelnika fabułą, która pełna jest nieoczekiwanych zwrotów akcji i tajemnic. Autor zręcznie buduje napięcie, prowadząc czytelnika przez labirynt zagadek, których rozwiązanie jest coraz bliżej, ale nigdy do końca pewne.

Zakończenie książki jest przejmujące i daje do myślenia. Autor pozostawia czytelnika z wieloma pytaniami, które towarzyszą mu jeszcze długo po zakończeniu lektury. To książka, która zostaje w pamięci na długo po jej przeczytaniu, pozostawiając ślad w sercu i umyśle każdego czytelnika.

Ig: ksiazki_wloczykija
"Inne tonacje ciszy" Remigiusza Mróza to książka, która w sposób niezwykły prowokuje do refleksji nad życiem, przemijaniem, samotnością i ludzkimi relacjami.

Już na wstępie autor rzuca czytelnika w wir wydarzeń, które odmieniają życie głównej bohaterki, Aspen Wakefield. Po tragicznym wypadku samochodowym traci ona nie tylko matkę, ale również całą...

Pana Remigiusza stać na więcej. Ta książka to niestety nic specjalnego.. Zakończenie totalnie mnie nie zaskoczyło. Nie wiem czy sięgnę po 2 tom jak już się pojawi, ale pewnie tak z sympatii do twórczości Pana Mroza :)

Pana Remigiusza stać na więcej. Ta książka to niestety nic specjalnego.. Zakończenie totalnie mnie nie zaskoczyło. Nie wiem czy sięgnę po 2 tom jak już się pojawi, ale pewnie tak z sympatii do twórczości Pana Mroza :)

Ale to było słabe. Zaczęło się naprawdę dobrze i się wciągnęłam, a potem zrobiło się tak nudno, że w ogóle nie byłam ciekawa, co będzie dalej. Nie zżyłam się z bohaterami ani z fabułą. Było nudno, nijako i głupio. Tak samo z bohaterami. Końcówka miała chyba zaskakiwać i sprawiać, że nie możemy doczekać się kolejnego tomu. Natomiast było tak bezsensowne, że psuje już i tak słabą książkę.

Ale to było słabe. Zaczęło się naprawdę dobrze i się wciągnęłam, a potem zrobiło się tak nudno, że w ogóle nie byłam ciekawa, co będzie dalej. Nie zżyłam się z bohaterami ani z fabułą. Było nudno, nijako i głupio. Tak samo z bohaterami. Końcówka miała chyba zaskakiwać i sprawiać, że nie możemy doczekać się kolejnego tomu. Natomiast było tak bezsensowne, że psuje już i tak...