Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kurczę, nie gra mi tu właściwie wszystko. Mam wrażenie, że książka została napisana na kolanie, jakby autora gonił dedline. Masa wątków jakoś tak mocno nieprzemyślana. Aron. Pierwsze spotkanie Anny i Arona w pociągu - chłopak jest tak mały, że biega "pomiedzy nogami pasażerów", a przy drugim jest już młodym chłopakiem. Przy ich pierwszym spotkaniu mógł więc mieć w takim razie 4/5, maksymalnie 6 lat. Nawet jeśli od ich pierwszego spotkania minęły 4, niech będzie 5 lat, to nadal byłby dzieciakiem. Dlatego też nie grają mi kompletnie te ich rozmowy, zbyt dojrzałe słownictwo nawet, jak na obozowego dzieciaka, który musiał szybko dorosnąć. Nawet jeśli Annie miesza się w głowie, to przecież dziennik był spreparowany, dlaczego w takim razie Arona /Stanisława w nim tak przedstawiono? Kolejna kwestia niedokończona, jakaś taka bezsensowna, to zabranie Anny przez Rotta. Po co? Co miało się wydarzyć w związku z tym? Być może miała to być jakaś forma kary? Żeby w została znienawidzoną Niemrą? Ale to chyba musiałby być jakimś jasnowidzem. Matka Anny, gdy spotkała Rotta w obozie nie poznała w nim kolesia polującego wraz z jej mężem? Absurdów jest więcej i choć myślę, że autorowi miały one służyć tylko jako tło, to jednak tło także ma znaczenie. Niektóre wątki, słowa Anny kierowane do ojca, momentami pisane były chyba tylko po to, aby dobić do założonej wstępnie literówki. Sam koniec też jakoś do mnie nie przemawia. To moje pierwsze spotkanie z Panem Czornyjem, ciut rozczarowujące, niemniej spróbuję jeszcze raz. Być może przekona mnie do swojej twórczości bardziej.

Kurczę, nie gra mi tu właściwie wszystko. Mam wrażenie, że książka została napisana na kolanie, jakby autora gonił dedline. Masa wątków jakoś tak mocno nieprzemyślana. Aron. Pierwsze spotkanie Anny i Arona w pociągu - chłopak jest tak mały, że biega "pomiedzy nogami pasażerów", a przy drugim jest już młodym chłopakiem. Przy ich pierwszym spotkaniu mógł więc mieć w takim...