Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka Wita Szostaka to istne requiem rozdzielone na polifoniczny głos wspomnień, w których próbujemy rozwikłać zagadkę Benedykta. Kim on jest? Charyzmatycznym przywódcą filozoficznego światka, czy zwykłym hochsztaplerem?
Opowieść ukazuje nam, jaki wpływ na nasze życie może mieć jedna, ale jakże niezwykła osoba. Jak próbujemy uzasadnić nasze wybory w lustrzanym jej odbiciu.
"Na początku było Słowo". U Wita Szostaka można odkryć prawdziwą zabawę słowną, istną żonglerkę, która urzeka i sprawia, że ukryte znaczenia ujawniają nam się szkatułkowo w kolejnych wyznaniach, wspomnieniach.
Dawno żadna książka tak mnie nie pochłonęła... a może wchłonęła.
Serdecznie polecam.

Książka Wita Szostaka to istne requiem rozdzielone na polifoniczny głos wspomnień, w których próbujemy rozwikłać zagadkę Benedykta. Kim on jest? Charyzmatycznym przywódcą filozoficznego światka, czy zwykłym hochsztaplerem?
Opowieść ukazuje nam, jaki wpływ na nasze życie może mieć jedna, ale jakże niezwykła osoba. Jak próbujemy uzasadnić nasze wybory w lustrzanym jej...

"Czarne sezony" to pamiętnik Michała Głowińskiego pisany po latach. Opisuje swoje przeżycia jako 8-latka począwszy od wybuchu wojny, zamknięcia w getcie Warszawskim i exodusu na stronę aryjską.
Głowiński sam przyznaje, że wiele rzeczy opisuje już przez mgłę zapomnienia, ale główne wątki widzi wyraźnie- będą go prześladować do końca życia.
Najbardziej utkwił mi w pamięci motyw strachu przed pukaniem do drzwi. Czy za jego szybkością, tonem, zamaszystością kryje się Niemiec, szmalcownik czy wybawiciel.
Czarnych godzin zwiastujących Zagładę, było wiele w życiu Głowińskiego.
Jest to kolejne świadectwo ocalałego, który próbuje pozbyć się nienawiści do swoich oprawców.

"Czarne sezony" to pamiętnik Michała Głowińskiego pisany po latach. Opisuje swoje przeżycia jako 8-latka począwszy od wybuchu wojny, zamknięcia w getcie Warszawskim i exodusu na stronę aryjską.
Głowiński sam przyznaje, że wiele rzeczy opisuje już przez mgłę zapomnienia, ale główne wątki widzi wyraźnie- będą go prześladować do końca życia.
Najbardziej utkwił mi w pamięci...

Od katastrofy reaktora w Czarnobylu minęło 33 lata. Czym jest ten krótki czas, jeżeli okres półtrwania wielu pierwiastków liczy się na tysiące lat.
Reportaże są wstrząsające. Dotykają sensu człowieczeństwa. Zapomniane pokolenie ,,człowieka Czarnobyla" jeszcze żyje, by dać świadectwo prawdzie. Skutki katastrofy będzie odczuwać co najmniej setki lat.
"Czarnobylska modlitwa"ukazuje również mentalność człowieka radzieckiego, który do końca ma bronić ojczyzny, zdolny do śmiertelnego poświęcenia. Okłamywano ich, ale sami też siebie okłamywali. Niewidzialny potwór promieniowania nie był w stanie zabić miłości do tej ziemi. Tragedia ludzi przesiedlonych wyziera z każdej strony opowieści.
Ludzie z Czarnobyla obecnie są pozostawieni samym sobie, wykluczeni. Jak ktoś jest z Czarnobyla to znaczy, że świeci w nocy, jest " Atomkiem", szybko umiera, więc nie warto w niego inwestować.
Zaproszenie autorki przez ludzi ze strefy na obiad zawiera pytanie, czy się nie boi jeść z nimi. Oni już nawet przestali czuć się urażeni, jeżeli usłyszą odmowę. Chcą żyć, ale życie z kroczącą za plecami śmiercią nie jest łatwe. Znikąd pomocy.

Nie łudźcie się, że was to nie dotyczy. Zmiany w kodzie genetycznym są nie do powstrzymania.

Od katastrofy reaktora w Czarnobylu minęło 33 lata. Czym jest ten krótki czas, jeżeli okres półtrwania wielu pierwiastków liczy się na tysiące lat.
Reportaże są wstrząsające. Dotykają sensu człowieczeństwa. Zapomniane pokolenie ,,człowieka Czarnobyla" jeszcze żyje, by dać świadectwo prawdzie. Skutki katastrofy będzie odczuwać co najmniej setki lat.
"Czarnobylska...