Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Z problemami jest tak samo jak z sukcesami. Jedno i drugie przysparza fałszywych przyjaciół i prawdziwych wrogów".

Przeczytanie „Nocy ósmej” w moim przypadku było decyzją dość spontaniczną. Czytałam o niej kiedyś, parę razy przewinęła mi się tu i ówdzie, ale nigdy bardzo zapalona na nią nie byłam. Ot, uważałam ją za potencjalną ciekawą książkę z intrygującym pomysłem na fabułę.

Beniamin Ruchman, człowiek, którego inni uważają za porażkę. Szef wywala go z pracy, żona od niego odeszła, jego córka stała się kaleką na skutek wypadku. Ben żyje swoim szarym życiem do czasu, gdy się okazuje, że jego córka próbowała popełnić samobójstwo, a jego nazwisko zostało wylosowane w niebezpiecznej loterii, zwanej nocą ósmą. Podczas nocy ósmej, ósmego dnia, ósmego miesiąca od godziny 20 do godziny ósmej rano, każdy może zabić wylosowanego, bez konsekwencji i otrzyma za to 10 milionów euro.

Thriller ten czyta się szybko, tego nie można tej książce odmówić. Jednak… Akcja jest tak papierowa, zupełnie nie ma tego czegoś, za co czytelnik mógłby pokochać tę książkę. Ja czytałam po to, aby się dowiedzieć jak autor poprowadzi absurdalny pomysł z Nocą Ósmą. Bohaterowie nijacy, sam główny bohater irytował mnie swoim słabym charakterem i tym, że dawał sobą pociągać, był jak marionetka na sznurku. Fitzek nie szczędzi nam brutalnych scen, które w moim przypadku nie sprawdziły się. To już było chyba dla mnie za dużo, nie cierpię czytać o tak jawnym ludzkim okrucieństwie. Wolę raczej grozę płynącą z klimatu, niż prawdziwą, realistyczną i namacalną. Groza u Fitzeka przeraża właśnie dlatego, że mogłaby się zdarzyć naprawdę i na pewno się dzieje, gdyż ludzie to istoty słabe, poddające się pierwotnym instynktom. Krzywdzą, biją aż zabiją, niszczą. Książka ta mnie tylko przytłoczyła, żadnych wartości płynących z niej nie jestem w stanie odnaleźć.

"Z problemami jest tak samo jak z sukcesami. Jedno i drugie przysparza fałszywych przyjaciół i prawdziwych wrogów".

Przeczytanie „Nocy ósmej” w moim przypadku było decyzją dość spontaniczną. Czytałam o niej kiedyś, parę razy przewinęła mi się tu i ówdzie, ale nigdy bardzo zapalona na nią nie byłam. Ot, uważałam ją za potencjalną ciekawą książkę z intrygującym pomysłem na...