Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po raz drugi Stalowe Szczury są dla mnie książką, której nie chce się wypuszczać z rąk. Zamiana okopów na chmury dała duże pole do manewrów z dalszymi losami karniaków a autor wręcz perfekcyjnie przenosi nas wraz z Kapitanem i resztą w przestworza. Chce się czytać i czytać a tu nagle ostatnia strona. Nie pozostaje mi nic innego jak chwycić za kolejny tom!

Po raz drugi Stalowe Szczury są dla mnie książką, której nie chce się wypuszczać z rąk. Zamiana okopów na chmury dała duże pole do manewrów z dalszymi losami karniaków a autor wręcz perfekcyjnie przenosi nas wraz z Kapitanem i resztą w przestworza. Chce się czytać i czytać a tu nagle ostatnia strona. Nie pozostaje mi nic innego jak chwycić za kolejny tom!

Tak! To zdecydowanie książka, której chce się więcej i więcej. Potrafi sprawić, że czytając ją w autobusie czy tramwaju przejedziemy swój przystanek. Losy karnej kompanii kierowanej przez Herr Kapitana osadzone są w świetnie zapisanych zdaniach. Z książki czuć zapach prochu, błota i wilgotnych okopów. Kapitanie, Bosmanie i reszto - (mam nadzieję) Do zobaczenia!

Tak! To zdecydowanie książka, której chce się więcej i więcej. Potrafi sprawić, że czytając ją w autobusie czy tramwaju przejedziemy swój przystanek. Losy karnej kompanii kierowanej przez Herr Kapitana osadzone są w świetnie zapisanych zdaniach. Z książki czuć zapach prochu, błota i wilgotnych okopów. Kapitanie, Bosmanie i reszto - (mam nadzieję) Do zobaczenia!

Świetna dawka fantastyki z humorem w dodatku rozgrywającej się w Polsce

Świetna dawka fantastyki z humorem w dodatku rozgrywającej się w Polsce