Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ada szuka pomocy u specjalisty, musi przepracować wydarzenia sprzed 1.5 roku. Kolejny lekarz i kolejna próba. Doktor Nowak ma jednak inny pomysł na ich znajomość.
Jej związek wydaje się idealny. Wszystko zaczyna się psuć, gdy poznaje jego starych kolegów. Impreza sylwestrowa, w domku nad jeziorem, ma naprawić relacje Ady z Kamilem. Jednak gra w wyzwanie wymyka się spod kontroli.
Muszę przyznać, że książka przyciąga swoim wyglądem. I ten tytuł. Pustać. Ciekawość bierze górę. A co mamy w środku? Niezły thriller (chyba psychologiczny) z ciekawym zakończeniem.
Ale od początku. Właśnie tutaj mam problem. Początek. Strasznie się dłuży, jest wolny, niepotrzebnie przegadany. Mniej wiecej po 1/3 książka zaczyna się rozkręcać.
✒️Książka jest napisana w narracji pierwszoosobowej, gdzie Ada podczas wizyt u psychologa wraca do wydarzeń sprzed półtora roku. Dzięki tej retrospekcji poznajemy jej chłopaka oraz jego kolegów, z którymi spędzili feralną noc. Całość dobrze współgra ze sobą.
Po przebrnięciu początku jest już co czytać. Jest nutką niepewności. Ciekawość, co tak naprawdę się wydarzyło. Lekka psychoza, paranoja? Nieszczęśliwa miłość czy kłótnia wspólników? Co wydarzyło się w Postaci? Cześć zagadki udało mi się rozwiązać, jednak na trop mordercy nie wpadłem.
Główna bohaterka to postać wyrazista i tylko o niej mogę to powiedzieć (no może jeszcze Dorota, ale to inna sprawa). Jednak jej nie polubiłem. Nie ma bohatera, który jakoś bardziej się wyróżnia, którego darzę jakaś sympatią. Nikt się nie wybija.
Pustać to udany debiut, widać potencjał autorki. Szczerze przyznam, że gdyby nie długi początek to książkę oceniłbym lepiej. Tak jest 6/10 warto sprawdzić i dać autorce szansę. Ja czekam na więcej, chce zobaczyć kolejną książkę Agaty i sprawdzić jak się rozwija.

Ada szuka pomocy u specjalisty, musi przepracować wydarzenia sprzed 1.5 roku. Kolejny lekarz i kolejna próba. Doktor Nowak ma jednak inny pomysł na ich znajomość.
Jej związek wydaje się idealny. Wszystko zaczyna się psuć, gdy poznaje jego starych kolegów. Impreza sylwestrowa, w domku nad j...

Rozwiń

Zwiń

Kamila i Marek to nie tylko rodzeństwo, to przyjaciele, którzy stali się sobie bliscy po śmierci matki. Gdy Marek nie odzywa się przez dwa dni, Kamila zaczyna się niepokoić. To do niego nie podobne. Zwraca się z prośbą o pomoc do byłego chłopaka i razem zawiadamiają policję.

Jakie tajemnice skrywa Marek? Gdzie i z kim wyjechał? Policja ma dwa tropy, który okaże się strzałem w dziesiątkę?

Bezradni to moje pierwsze spotkanie z autorką i choć sama w posłowiu mówi, że jest to trochę inna książka od poprzednich, to wiem, że przeczytam też poprzednie (i przyszłe)
Autorka powoli wprowadza nas w historię, żeby bardzo szybko przejść do właściwej akcji. Mrocznej, brutalnej i krwawej. Szczegóły zbrodni i tortur mogą przyprawić o dreszcze.

Jednak w dość łatwy sposób udaje się odnaleźć zaginionego i wyjaśnić sprawę. Chwila spokoju i nagle jak grom z jasnego nieba spada na nas kolejna informacja. Szokująca i ponownie brutalna. Czy dało się to przewidzieć? Być może. Czy jestem zaskoczony? Tak.

Podobała mi się warstwa obyczajowa książki. Była dobrze wyważona, a cała historia, choć mało realna (mam taką nadzieję) to się broni.

Jak już wspomniałem, książkę przeczytałam na raz, tak mnie wciągnęła ta historia. Dodatkowo styl autorki i lekkość pióra sprawiły, że nie mogłem się od niej oderwać. Z zapartym tchem pochłaniałem kolejne strony. I te emocje, które towarzyszyły mi przy czytaniu. Szok.

Kamila i Marek to nie tylko rodzeństwo, to przyjaciele, którzy stali się sobie bliscy po śmierci matki. Gdy Marek nie odzywa się przez dwa dni, Kamila zaczyna się niepokoić. To do niego nie podobne. Zwraca się z prośbą o pomoc do byłego chłopaka i razem zawiadamiają policję.

Jakie tajemni...

Rozwiń

Zwiń

Lubicie kryminały osadzone w latach 90-tych? Bez telefonów komórkowych i internetu. Z szarymi blokowiskami i pierwszym powiewem kolorytu z zachodu. Zapraszam Was do Bydgoszczy tamtych lat.

Nie tak miał wyglądać jej poranny spacer z psem. Makabryczne odkrycie zwłok przez Agatę spowodowało nawrót jej choroby. Czy podejrzenia wobec dziewczyny okażą się słuszne?

Komisarz Marek Bondys ma nie lada zagadkę do rozwiązania. Zwłaszcza, że odnajdują kolejne ciało. Czyżby w Bydgoszczy grasował seryjny morderca?

Robaki w ścianie to klasyczny kryminał z bardzo ciekawą sprawą do rozwiązania. Na plus zasługuje rozciągnięcie akcji w czasie. Nie mamy tutaj do czynienia z kilkudniową sprawą ( a często mam takie wrażenie czytając inne kryminały) lecz rozciągniętą na kilka miesięcy.

Autorka oddaje nam klimat tamtych lat. Szare blokowiska, nietolerancja, zaściankowość. Rodziny żyjące od wypłaty do wypłaty i ci, którym udało się dorobić.

Bardzo wyrazisty główny bohater. Nie ma tu powielonych schematów z alkoholikiem czy krzywdzonym dzieckiem. Bondys momentami przypominał mi detektywa Monka, ta jego mania cyfr i liczenia. Jego rozmyślania poszerzają nam obraz całej sprawy.

Zwróciłem uwagę też na jedną z postaci drugoplanowych. Opiekunka na obozie sportowym. Jako jedyna zwróciła uwagę na pewne rzeczy i jako jedyna mocno przeżywała wydarzenia z obozu.

Sprawa kryminalna nie raz nas zadziwi. Niektóre tropy okażą się mylne, na inne w ogóle nie zwrócimy uwagi. I choć samo zakończenie, a właściwie tożsamość sprawcy, możemy w pewnym momencie przewidzieć, to jestem usatysfakcjonowany.

Podobał mi się też język autorki. Bardzo dobrze napisana książka z ciekawymi dialogami. Co ważne, są one naturalne. Czasami dowcipne (z czarnym humorem), a czasami wulgarne. Tak jak to powinno wyglądać.

Samo wydanie robi robotę. Krótkie rozdziały, które ułatwiają czytanie (a czyta się bardzo szybko), są okraszone rysunkami robaków. Łapałem się na tym, że chciałem zrzucić je z książki 😁

To kolejna książka od Sqn, którą można bezpiecznie polecić każdemu. Choć nie ma tutaj szybkiej akcji czy flaków na wierzchu (czasami jest jednak brutalnie) to autorka snuje swoją opowieść w bardzo ciekawy i wyważony sposób.

Lubicie kryminały osadzone w latach 90-tych? Bez telefonów komórkowych i internetu. Z szarymi blokowiskami i pierwszym powiewem kolorytu z zachodu. Zapraszam Was do Bydgoszczy tamtych lat.

Nie tak miał wyglądać jej poranny spacer z psem. Makabryczne odkrycie zwłok przez Agatę spowodowało ...

Rozwiń

Zwiń

Luke nie wrócił na noc do domu. Nie pojawił się też w pracy na ważnym zebraniu. Clara odchodzi od zmysłów, bo nigdy wcześniej nie wydarzyło się coś podobnego. Nikt ze znajomych go nie widział, telefony do szpitali też nie przyniosły efektu. Pora zgłosić zaginięcie na policji.

Każda kolejna informacja odkrywa prawdę o życiu Luka i jego rodziny. Idealny obraz powoli zaczyna pękać. Małe i większe grzeszki wychodzą na jaw.

Tym krótki opisem wprowadzam Was do książki Złe dziecko. Innym niż ten, który zobaczycie na okładce. Dlaczego? Tylko dlatego, że książka ma dwie linie czasowe, a ja skupiłem się na tej współczesnej.

To jeden z moich ulubionych zabiegów literackich. Dwie osie czasowe, historie wyglądające na niepowiązane ze sobą. I tak oto mamy współczesne wydarzenia związane z zaginięciem Luka oraz historię Beth i Douga mających kłopoty wychowawcze z córką Hannah.

Książka trzyma w napięciu, ale trzeba zwrócić też uwagę, że chwilami jest przegadana. W pewnym momencie wszystko wydaje się już jasne, zagadka rozwiązana. I tutaj miałem taką myśl, "ale to już? Przecież jeszcze tyle książki przede mną". Autorka jednak nie pozwoliła mi się nudzić. Wyprowadziła dwa szybkie ciosy. Było zaskoczenie, oj było.

Lubię takie książki, z nutką niepewności i mroku. Dobrze skonstruowana intryga, która nie jest przekombinowana. Bohaterowie są autentyczni, może nikt nie wybija się na pierwszy plan, ale też nikt nie jest przerysowany.

Jednak to kolejna książka brytyjskiego autora/autorki, gdzie nie do końca kupuje dialogi. Nie wiem czy to przez tłumaczenie, czy może specyfikę Brytyjczyków. Wydają mi się sztuczne i na siłę. Ma to niestety wpływ na jakość mojego czytania.

Fanom gatunku książka przypadnie do gustu. Idealna do przeczytania w weekend.

Luke nie wrócił na noc do domu. Nie pojawił się też w pracy na ważnym zebraniu. Clara odchodzi od zmysłów, bo nigdy wcześniej nie wydarzyło się coś podobnego. Nikt ze znajomych go nie widział, telefony do szpitali też nie przyniosły efektu. Pora zgłosić zaginięcie na policji.

Każda kolejn...

Rozwiń

Zwiń

Vrikhaur to najbardziej zaufany człowiek sędziego Vaduki. Jest jego oczyma i uszami we Wschodniej dzielnicy Baraghod i jego najbliższym doradcom. Nie w smak to możnym rodom, wszakże jak to możliwe że bękart i ktoś z nizin może piastować takie stanowisko.
Jednak nawet Vrikhaur nie potrafi rozwiązać zagadki z Incydentem. Nawet on nie dostrzegł spisku, który może wywrócić do góry nogami stabilność w całym regionie. Czy Pakt Trzynastu jest zagrożony?
Co to była za przygoda, istna jazda bez trzymanki. Początek był lekko powolny, trzeba się wgryźć w książkę. Jednak autorzy świetnie przedstawiają nam świat. Z każdym kolejnym rozdziałem poznajemy nowe szczegóły i informacje o bohaterach i historii.
W książce jest wszystko za co uwielbiam fantastyka. Bardzo dobrze poprowadzona historia, z kilkoma wątkami, które łączą się w całość. Ciężko mi powiedzieć, kto jest głównym bohaterem, chyba mamy ich kilku. Ich losy w poszczególnych rozdziałach bardzo dobrze oddają historię świata i uzupełniają się nawzajem.
Nie mogło zabraknąć też władzy i walki o nią. Spiski, knowania, a wszystko po to, żeby uzyskać jak najwięcej dla siebie. Dodajmy do tego społeczeństwo kastowe, różnice i uprzedzenia, a mamy gotowy przepis na bombę z opóźnionym zapłonem.
Jeszcze wisienka na torcie, czyli religia. Wiara w starych bogów, która powoli jest wypierana przez nowego. I Inkwizycja, która tylko czeka, żeby umaczać swoje miecze w krwii niewiernych.
Jak to mówią, to musi jebn@ć. No i się stało. Celowo nie pisałem Wam dużo o fabule, żeby nie zdradzać za dużo. Z drugiej strony, żeby przekazać Wam większość wątków musiałbym napisać elaborat.
Na uwagę zasługuje jeszcze język jakim książka została napisana. Bardzo dobrze poprowadzona narracja, ciekawe dialogi. Historia opowiadana przez autorów, każe nam wysilić komórki mózgowe i główkować co, jak i dlaczego. Miodzio.
Juz sama okładka pokazuje nam, że będzie mrocznie. I jest. Nie unikniemy walk i morderstw czy brudu panującego w dzielnice biedoty. Wszystko opisane bardzo obrazowo i pobudzające naszą wyobraźnię. Momentami czuć ciarki na plecach.
Mocna polecam Wam książkę. Ostatnio tak dobrze czytało mi się fantastykę przy Opowieściach z Meekhanskiego pogranicza. Mega pozytywne zaskoczenie i mocno kibicuje autorom.

Vrikhaur to najbardziej zaufany człowiek sędziego Vaduki. Jest jego oczyma i uszami we Wschodniej dzielnicy Baraghod i jego najbliższym doradcom. Nie w smak to możnym rodom, wszakże jak to możliwe że bękart i ktoś z nizin może piastować takie stanowisko.
Jednak nawet Vrikhaur nie potrafi ...

Rozwiń

Zwiń