Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wreszcie będą mogła odpowiedzieć na pytanie o ulubioną książkę bez zastanowienia.

Wybitna literatura

Co za styl co za forma.

Książka traktuje czytelnika poważnie jednocześnie nie traktując poważnie wyobrażeń o poważnej literaturze takie odnoszę wrażenie.

Jakby tak porównywać dla zobrazowania to taka lepsza wersja Gombrowicza. ( Opinia po jednej książce obu autorów)

Autor potrafi coś wyśmiać poprzez interpretację nie jak to często ma miejsce przez nachalną ironię, fascynujący sposób opisywania rzeczywistości.

Wreszcie będą mogła odpowiedzieć na pytanie o ulubioną książkę bez zastanowienia.

Wybitna literatura

Co za styl co za forma.

Książka traktuje czytelnika poważnie jednocześnie nie traktując poważnie wyobrażeń o poważnej literaturze takie odnoszę wrażenie.

Jakby tak porównywać dla zobrazowania to taka lepsza wersja Gombrowicza. ( Opinia po jednej książce obu autorów)...

Książka fascynująca. Ma bardzo ciekawą strukturę narracji. Większość książek ma strukturę liniową, natomiast ta wydaje się mieć strukturę spirali, kręcimy się po okręgu odkrywając temat książki z różnych aczkolwiek wynikających z siebie i połączonych perspektyw. Można nawet odnieść wrażenie, że momentami autor się powtarza ale jest w tym stylu pisania coś nieuchwytnie ciekawego, intrygującego. Zagadnienia wydają mi się dzięki temu bardziej bliższe, nie tylko w suchy sposób przedstawione ale można je wręcz "poczuć". Tytułowa nadzieja radykalna to koncepcja bardzo dobrze omówiona. Przeplatają się tutaj rozważania filozoficzne, psychologiczne, antropologiczne z historią ludu Wron. Tematy podejmowane przez autora są w idealnych proporcjach nie ma niedosytu ani przesytu mamy kompletną opowieść. Bardzo ciekawie ukazany temat snów zarówno od strony wierzeń plemienia możemy dowiedzieć się że Indianie dzielili sny na różne kategorie i tylko niektóre uznawali za prorocze jest też psychologiczne objaśnienie marzeń sennych. Poza dosłownym odczytem książki możemy też odnieść koncepcje nadziei radykalnej, cnoty sikory, pojmowania męstwa do siebie i swojego życia chociażby w sposób metaforycznej narracji.

Książka fascynująca. Ma bardzo ciekawą strukturę narracji. Większość książek ma strukturę liniową, natomiast ta wydaje się mieć strukturę spirali, kręcimy się po okręgu odkrywając temat książki z różnych aczkolwiek wynikających z siebie i połączonych perspektyw. Można nawet odnieść wrażenie, że momentami autor się powtarza ale jest w tym stylu pisania coś nieuchwytnie...

Książka napisana z piękną wrażliwością. Postacie Apostołów ukazane są w sposób przenikliwy, inspirujący, otwierający. Wnikliwa ale zwięzła analiza ukazuje nam głębię nie widoczną czasem na pierwszy rzut oka. Zachwyciły mnie analizy znaczeń konkretnych słów różnica między Filo se a Agopo se w rozdziale o Św. Piotrze. . Obawiałam się języka ale był bardzo przystępny.

Książka napisana z piękną wrażliwością. Postacie Apostołów ukazane są w sposób przenikliwy, inspirujący, otwierający. Wnikliwa ale zwięzła analiza ukazuje nam głębię nie widoczną czasem na pierwszy rzut oka. Zachwyciły mnie analizy znaczeń konkretnych słów różnica między Filo se a Agopo se w rozdziale o Św. Piotrze. . Obawiałam się języka ale był bardzo przystępny.

Ogólnie nie czytam przewodników ale ten był w hotelu to pomyślałam, że sprawdzę. Tak wyszło że przeczytałam cały . Pierwsze co zwraca uwagę to ładne zdjęcia. Naturalne. Klimatyczne. Wiele ciekawych informacji o kulturze i historii regionu. Dla samej tej wiedzy warto przeczytać. Są też opisy ciekawych tras pieszych i rowerowych i konkretne polecenia np. restauracji. Dobry przewodnik :)

Ogólnie nie czytam przewodników ale ten był w hotelu to pomyślałam, że sprawdzę. Tak wyszło że przeczytałam cały . Pierwsze co zwraca uwagę to ładne zdjęcia. Naturalne. Klimatyczne. Wiele ciekawych informacji o kulturze i historii regionu. Dla samej tej wiedzy warto przeczytać. Są też opisy ciekawych tras pieszych i rowerowych i konkretne polecenia np. restauracji. Dobry...

Książka zostawiła mi w głowie znak zapytania. Właściwie nie wiem o czym jest ten znak zapytania. Może o sensie? Może o bezsensie? Fabuła niby prosta, jednak wydarzenia z pozoru niezwiązane wiąże nić perspektywy głównego bohatera. Zastanawiam się jak ta fabuła wyglądała(by) w oczach innych postaci. Wrażenie melancholijne, sentymentalne ale wygodne. Nie przeintelektualizowana, nie przegadana. Niebanalna na pewno. Zastanawiam się też skąd te ogromne zachwytu nad tą powieścią? Wyjątkowe wydaje się być to umiejętne balansowanie między konkretem a jednak pozostawieniem przestrzeni nam czytelnikom. Przeczytałam szybko po nocach nie mogąc się oderwać jak dawno nie czytałam.

Książka zostawiła mi w głowie znak zapytania. Właściwie nie wiem o czym jest ten znak zapytania. Może o sensie? Może o bezsensie? Fabuła niby prosta, jednak wydarzenia z pozoru niezwiązane wiąże nić perspektywy głównego bohatera. Zastanawiam się jak ta fabuła wyglądała(by) w oczach innych postaci. Wrażenie melancholijne, sentymentalne ale wygodne. Nie...

Ta książka to przede wszystkim niezwykły klimat, dialog. To jakie tu są dialogi! Gdzie można tak rozmawiać jak Remarque pisze. Refleksja i niedopowiedzenia. Autor pięknie maluje słowem, tylko podziwiać pejzaż ludzkiego umysłu.Bardzo obrazowa, żyjąca wręcz kreacja bohaterów, nic tu nie jest płaskie mimo monotonni wręcz przeciwnie, szerokość i głębia. Remargue wymyka się zręcznie i nie daje się ostatecznie zaszufladkować chyba, że w szufladkę: Wybitne.

Na początku książka uczuć nie wzbudzała tylko i wyłącznie intelektualne doznania. Może to celowy zabieg autora żebyśmy podczas czytania czuli to co główny bohater czuje. Jeśli tak to autor idealnie oddał stan mentalny człowieka który przeżył piekło a opowiada o tym jakby to nie było jego życie. Początek przepełnia jakiś życiowy zastój, niepokój może niemoc. Można powiedzieć, że J. to poryw uczuć, głębia odczuwania, sinusoida stanów emocjonalnych a R. to na początku zaprzeczenie, intelektualizm, racjonalizacja swoich stanów emocjonalnych trochę cynizm trochę szczypta realności w patrzeniu na świat a w obu ból i smutek.

Mam wrażeniem że przez pewien czas głównym bohaterem tej książki staje się na chwilę tylko i wyłącznie miłości. Bohaterowie stają się figurami, metaforami. Żyją od spotkania do spotkania. Wszystko skupia się na uczuciu, na ich (bohaterów) uczucia i na uczuciu ogólnie. Jakby ścierały się ze sobą i łączyły dwa sposoby pojmowania nie pojmowanego.

Z każdą stroną coraz lepiej. Ta książka jest jak uchylone drzwi ani otwarte ani zamknięte. Angażuje się więc.... Nieubłaganie.

Nawet nie zauważa się kiedy powieść przestała być tylko (a może aż) o miłości, a zaczęła o życiu.... Choć może miłość też jest o życiu. Historia o rozpadzie nieuniknionym o ziemi która usuwa się bohaterom spod nóg. Wydarzenia się dzieją niewiadomo dlaczego. Słowo podsumowania.Byłoby to: nieuniknione.
Zdecydowanie. Wspaniała literatura.

Książka się kończy. Historia nie. Może dobre książki nie moja zakończenia tylko urywają się nie spodziewanie, a w poszukiwaniu puenty jak w mitach nie należy oglądać się za siebie.

Jedna z ostatnich scen o sile języka. Języka Ojczystego i języka, słów ogólnie. Bardzo mnie poruszyła. Kto czytał będzie wiedział o którą scenę chodzi. Kiedy mówili do siebie każdy w swoim języku a nie jak to było napisane "zapożyczonymi językami".

Zastanawiam się też, kto po przeczytaniu nie chciał chociaż przez chwilę spróbować Calvados?

Choć odnoszę wrażenie że lepiej Remarque opisuję, niż Calvados rzeczywiście smakuje.

Ta książka to przede wszystkim niezwykły klimat, dialog. To jakie tu są dialogi! Gdzie można tak rozmawiać jak Remarque pisze. Refleksja i niedopowiedzenia. Autor pięknie maluje słowem, tylko podziwiać pejzaż ludzkiego umysłu.Bardzo obrazowa, żyjąca wręcz kreacja bohaterów, nic tu nie jest płaskie mimo monotonni wręcz przeciwnie, szerokość i głębia. Remargue wymyka się...

Mocna. Realistyczna. Prawdziwość i realność wydarzeń momentami przygniata ale czyta się strona za stroną. Uzależnienie to temat w sztuce często poruszany ale autorowi udało się dodać do tematu powiew świeżości. Poruszająca książka. Czuję się te emocje tą bezradność bliskich, cierpienie bohatera. Czasami sobie zaznaczam fragmenty w książkach ale tutaj płynęłam, płynęłam strona za stroną i fragmenty mam zapisane w pamięci, niektóre wyraźne jak kadry z filmu. Niezwykły styl pisania.

Mocna. Realistyczna. Prawdziwość i realność wydarzeń momentami przygniata ale czyta się strona za stroną. Uzależnienie to temat w sztuce często poruszany ale autorowi udało się dodać do tematu powiew świeżości. Poruszająca książka. Czuję się te emocje tą bezradność bliskich, cierpienie bohatera. Czasami sobie zaznaczam fragmenty w książkach ale tutaj płynęłam, płynęłam...

Bardzo dobra książka. Jedna z ważniejszych jakie czytałam. Jestem pod wrażeniem wnikliwości i głębi z jaką autor podszedł do tematu.

Bardzo dobra książka. Jedna z ważniejszych jakie czytałam. Jestem pod wrażeniem wnikliwości i głębi z jaką autor podszedł do tematu.

Książkę czyta się miło, lekko i przyjemnie momentami nawet zabawnie, aczkolwiek do dawanych rad myślę, że jednak należy podejść z dystansem. Autorka podaje nam na tacy rady w stylu "rób to" "tego nie rób" a za dowód podaje wypowiedzi mężczyzn i anegdotyczne przykłady. Nie ma odwołań do mechanizmów kierujących ludzkimi zachowaniami, autorka nie buduje w czytelniku świadomości, że owszem takie zachowanie mogą działać ale tylko na określony typ osób. Może warto się zastanowić czy to "typ" wartościowy dla Ciebie? Czy swoim zachowaniem chcesz przyciągnąć mężczyzn na których do dzieła? Zamiast tego tylko anegdotyczne opowieści. Żeby nie zrobić sobie krzywdy warto podejść do rad z książki tak jak do rad koleżanki warto je znać przemyśleć i zrobić i tak po swojemu.
Pierwszy poradnik tej autorki był jednak dla mnie bardziej wartościowy.

Książkę czyta się miło, lekko i przyjemnie momentami nawet zabawnie, aczkolwiek do dawanych rad myślę, że jednak należy podejść z dystansem. Autorka podaje nam na tacy rady w stylu "rób to" "tego nie rób" a za dowód podaje wypowiedzi mężczyzn i anegdotyczne przykłady. Nie ma odwołań do mechanizmów kierujących ludzkimi zachowaniami, autorka nie buduje w czytelniku...

Czułam się jakby ktoś opowiadał mi historię. Była to fascynująca i inspirująca podróż. Przez książkę się dosłownie płynie i podziwia krajobrazy, zakamarki ludzkiego umysłu. Niezwykła, jestem też pod wrażeniem szczerości autora jego autentyczność jest dla mnie rozbrajające a jego droga zawodowo to niewątpliwie inspiracja do podążania swoją ścieżką odważnie ale również z pełną refleksją i ogromem empatii.
Przewracałam kartki i nagle na następnej widzę wielki napis "podziękowania" dawno już nie miałam tego uczucia zaskoczenia że to już koniec i żalu z powodu skończonej książki ale też wiele refleksji. Na pocieszenie jest jeszcze na koniec wywiad z autorem i esej.
Esej wrył mnie w fotel.
Czegoś takiego mi teraz było trzeba idealna książka w idealnym momencie.

Czułam się jakby ktoś opowiadał mi historię. Była to fascynująca i inspirująca podróż. Przez książkę się dosłownie płynie i podziwia krajobrazy, zakamarki ludzkiego umysłu. Niezwykła, jestem też pod wrażeniem szczerości autora jego autentyczność jest dla mnie rozbrajające a jego droga zawodowo to niewątpliwie inspiracja do podążania swoją ścieżką odważnie ale również z...

Książka kompletna. Każdy rozdział jest przemyślany,ciekawy, można też powiedzieć, że jest inną historią nadająca się na kolejne książki. Intrygujące rozważania z pogranicza filozofii, psychologi i biologii. Książka napisana bardzo żywym językiem podczas czytania czułam się jakbym rozmawiała z kimś kto przewiduje moje pytania i odpowiada na nie na kolejnych stronach. Sięgnęłam po książkę zafascynowana ośmiornicami kończę ją będąc zafascynowana jeszcze bardziej.

Książka kompletna. Każdy rozdział jest przemyślany,ciekawy, można też powiedzieć, że jest inną historią nadająca się na kolejne książki. Intrygujące rozważania z pogranicza filozofii, psychologi i biologii. Książka napisana bardzo żywym językiem podczas czytania czułam się jakbym rozmawiała z kimś kto przewiduje moje pytania i odpowiada na nie na kolejnych stronach....

Niezwykłą dwoistością charakteryzuje się ta książka. Piękno opisu i obrzydliwość bohaterów. Mówiąc piękno opisu nie mam na myśli kwiecistych porównać i enigmatycznych słów. Chodzi bardziej o głębie, o przekaz. Autor niewątpliwie przekaz ma. Sama historia albo raczej bohaterowie nie budzą sympatii czy wyrażając się dokładnie ich obrzydliwe czyny. Nie są to oczywiście czyny tak obrzydliwe żeby nie dało się o nich czytać, chodzi mi bardziej o to, że nie są to postacie budzące sympatie raczej nie zrozumienie i tym samym zaciekawienie. Jak już wspomniałam i warto do tego wrócić autor ma przekaz, książka ma przekaz.To nie bohaterowie ale narrator jest piękny w tej książce i nam ten przekaz prezentuje. Często autorzy wplatają piękne myśli, głębokie przemyślenia w umysły swych nieidealnych postaci, tutaj co mnie intryguje, sam autor się od nich odcina. Tworzy narratora. Narratora który snuje niezwykłe wątki, opowiada, wyjaśnia z niezwykła wrażliwością. Nie robią tego postacie. Robi to narrator. Może można go utożsamić z autorem może nie. Bardzo mnie to urzekło jest w tym pewna szczerość i sprzeciw. Czy "brzydcy" Ludzie nie mogą mieć pięknych myśli? Mogą i w książkach często mają. Ale czy w życiu? Tutaj każdy odpowie na podstawie swych doświadczeń.

Jest to bardzo mądra książka pełna życiowej prawdy ale myślę że ktoś kto nie ma tej prawdy w sobie może wyjść z tej podróży robiąc sobie krzywdę historią która ma ostre kanty.

Najbardziej podobały mi się osobiste wtrącenia, przemyślenia autora.

Niezwykłą dwoistością charakteryzuje się ta książka. Piękno opisu i obrzydliwość bohaterów. Mówiąc piękno opisu nie mam na myśli kwiecistych porównać i enigmatycznych słów. Chodzi bardziej o głębie, o przekaz. Autor niewątpliwie przekaz ma. Sama historia albo raczej bohaterowie nie budzą sympatii czy wyrażając się dokładnie ich obrzydliwe czyny. Nie są to oczywiście czyny...

Forma książki idealna zarówno dla osób które pragną rozpocząć swoją przygodę z wiedzą psychologiczną jak i dla tych którzy chcą ją sobie poukładać, odświeżyć.Rozdziały są budowane w taki sposób żeby łatwo i przyjemnie się czytało i zapamiętywało, bez problemu można też odszukać interesujący nas, wcześniej przeczytany fragment. Nie mogę też pominąć ciekawego, subtelnego, nienachalnego poczucia humoru autora/autorów,dodającego niewątpliwie uroku.

Forma książki idealna zarówno dla osób które pragną rozpocząć swoją przygodę z wiedzą psychologiczną jak i dla tych którzy chcą ją sobie poukładać, odświeżyć.Rozdziały są budowane w taki sposób żeby łatwo i przyjemnie się czytało i zapamiętywało, bez problemu można też odszukać interesujący nas, wcześniej przeczytany fragment. Nie mogę też pominąć ciekawego, subtelnego,...

Niezwykła powieść „tylko dla obłąkanych” można powiedzieć.

Niezwykła powieść „tylko dla obłąkanych” można powiedzieć.

Los chciał ze skończyłam tą książkę po prostu w najlepszym możliwym czasie. Naprawdę czytając zakończenie zastanawiałam się czy to jest żart czy to się dzieje naprawde. Oczywiscie w jak najlepszym kontekście. W każdym razie genialna książka od pierwszego zdania do ostatniego nawet litera ma wydźwięk niezwykły kiedy pisze ją Glukhovsky.

Los chciał ze skończyłam tą książkę po prostu w najlepszym możliwym czasie. Naprawdę czytając zakończenie zastanawiałam się czy to jest żart czy to się dzieje naprawde. Oczywiscie w jak najlepszym kontekście. W każdym razie genialna książka od pierwszego zdania do ostatniego nawet litera ma wydźwięk niezwykły kiedy pisze ją Glukhovsky.

Książka bardziej intrygująca przed przeczytaniem niż po. Niestety .To jedna z tych owianych tajemnicą. Tajemnicą która okazuje się nie tak niezwykła po odkryciu. Niestety. Mimo to nie chce aby opinia miały tylko wydźwięk negatywny bo „Lolita” Owiana skandalem, temat który wywołuje sprzecieciw i dreszcz obrzydzenia do głównego bohatera jest niewątpliwie interesującą tak jak interesujące są niemoralne czyny których nie da się zrozumieć wytłumaczyć zracjonalizować umysłowi nie pochłoniętego przez dewiacje . Najpierw otwierasz książkę i czytasz strona po stronie zachwycając się stylem autora. Pochłaniasz tą niezwykłą historie... Ale czy napewno taką niezwykłą jak zwykło się uważać? Myślę ze i tak i nie. Sama nie wiem jak ocenić to dzieło literatury wybitnej. Bo po pewnym czasie czytania można mieć dość Humberta Humberta, jego obrzydliwości i znow z drugiej strony Fntastyczne gry słowne. Ilość nawiązań i odniesień. Duże pole do popisu mają tu czytelnicy lubiący nad książka pomyśleć zarówno podczas jak i po przeczytaniu. Za to Ci nie lubiący dużej ilości opisów mimo ich piękna mogą się trochę wynudzić. Mam nadzieje na ta książkę będzie dla mnie początkiem do twórczości Nabokova. Doznania estetyczne smakowanie słowa to pozytywy tej pozycji. Jedyne bez wątpliwości warte uwagi. Portret psychologiczny? Ciekawy ale są lepsze. Sama historia ? No cóż.... Każdy oceni sam.

Książka bardziej intrygująca przed przeczytaniem niż po. Niestety .To jedna z tych owianych tajemnicą. Tajemnicą która okazuje się nie tak niezwykła po odkryciu. Niestety. Mimo to nie chce aby opinia miały tylko wydźwięk negatywny bo „Lolita” Owiana skandalem, temat który wywołuje sprzecieciw i dreszcz obrzydzenia do głównego bohatera jest niewątpliwie interesującą tak jak...

Takiego zakończenia nie domyśliłabym się nigdy, że też książka która zaczęła się tak banalnie tak zabawiła się moimi emocjami.

Takiego zakończenia nie domyśliłabym się nigdy, że też książka która zaczęła się tak banalnie tak zabawiła się moimi emocjami.

Wciąga i to bardzo ale też nie ukrywam że jedna gwiazdka więcej za ten cytat Rimbauda.

Wciąga i to bardzo ale też nie ukrywam że jedna gwiazdka więcej za ten cytat Rimbauda.

Wspaniała książka. Książka z duszą. Takie książki kocham. Jakby mnie teraz ktoś spytał dlaczego czytam pokazałabym mu tą książkę i powiedziała dlatego. Z czystym sumieniem mogę powiedzieć że jak na razie żadna książka tak głęboko nie dotknęła mojej duszy.

Wspaniała książka. Książka z duszą. Takie książki kocham. Jakby mnie teraz ktoś spytał dlaczego czytam pokazałabym mu tą książkę i powiedziała dlatego. Z czystym sumieniem mogę powiedzieć że jak na razie żadna książka tak głęboko nie dotknęła mojej duszy.

Mam wrażenie że ta książka jest po prostu napisana dla mnie. Na początku czytałam ją powoli z refleksją delektując się każdym zdaniem potem przerzucałam kartki a uczucia Wertera stały się moimi uczuciami. Werter tak niezwykle wrażliwy. Jego sposób kochania tak piękny musiał się skończyć tak tragicznie. Można wiele napisać o tej książce a jednocześnie trudno znaleźć słowa by opisać ją właściwie.

Mam wrażenie że ta książka jest po prostu napisana dla mnie. Na początku czytałam ją powoli z refleksją delektując się każdym zdaniem potem przerzucałam kartki a uczucia Wertera stały się moimi uczuciami. Werter tak niezwykle wrażliwy. Jego sposób kochania tak piękny musiał się skończyć tak tragicznie. Można wiele napisać o tej książce a jednocześnie trudno znaleźć słowa by...