Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wreszcie będą mogła odpowiedzieć na pytanie o ulubioną książkę bez zastanowienia.

Wybitna literatura

Co za styl co za forma.

Książka traktuje czytelnika poważnie jednocześnie nie traktując poważnie wyobrażeń o poważnej literaturze takie odnoszę wrażenie.

Jakby tak porównywać dla zobrazowania to taka lepsza wersja Gombrowicza. ( Opinia po jednej książce obu autorów)

Autor potrafi coś wyśmiać poprzez interpretację nie jak to często ma miejsce przez nachalną ironię, fascynujący sposób opisywania rzeczywistości.

Wreszcie będą mogła odpowiedzieć na pytanie o ulubioną książkę bez zastanowienia.

Wybitna literatura

Co za styl co za forma.

Książka traktuje czytelnika poważnie jednocześnie nie traktując poważnie wyobrażeń o poważnej literaturze takie odnoszę wrażenie.

Jakby tak porównywać dla zobrazowania to taka lepsza wersja Gombrowicza. ( Opinia po jednej książce obu autorów)...

Książka fascynująca. Ma bardzo ciekawą strukturę narracji. Większość książek ma strukturę liniową, natomiast ta wydaje się mieć strukturę spirali, kręcimy się po okręgu odkrywając temat książki z różnych aczkolwiek wynikających z siebie i połączonych perspektyw. Można nawet odnieść wrażenie, że momentami autor się powtarza ale jest w tym stylu pisania coś nieuchwytnie ciekawego, intrygującego. Zagadnienia wydają mi się dzięki temu bardziej bliższe, nie tylko w suchy sposób przedstawione ale można je wręcz "poczuć". Tytułowa nadzieja radykalna to koncepcja bardzo dobrze omówiona. Przeplatają się tutaj rozważania filozoficzne, psychologiczne, antropologiczne z historią ludu Wron. Tematy podejmowane przez autora są w idealnych proporcjach nie ma niedosytu ani przesytu mamy kompletną opowieść. Bardzo ciekawie ukazany temat snów zarówno od strony wierzeń plemienia możemy dowiedzieć się że Indianie dzielili sny na różne kategorie i tylko niektóre uznawali za prorocze jest też psychologiczne objaśnienie marzeń sennych. Poza dosłownym odczytem książki możemy też odnieść koncepcje nadziei radykalnej, cnoty sikory, pojmowania męstwa do siebie i swojego życia chociażby w sposób metaforycznej narracji.

Książka fascynująca. Ma bardzo ciekawą strukturę narracji. Większość książek ma strukturę liniową, natomiast ta wydaje się mieć strukturę spirali, kręcimy się po okręgu odkrywając temat książki z różnych aczkolwiek wynikających z siebie i połączonych perspektyw. Można nawet odnieść wrażenie, że momentami autor się powtarza ale jest w tym stylu pisania coś nieuchwytnie...

Książka napisana z piękną wrażliwością. Postacie Apostołów ukazane są w sposób przenikliwy, inspirujący, otwierający. Wnikliwa ale zwięzła analiza ukazuje nam głębię nie widoczną czasem na pierwszy rzut oka. Zachwyciły mnie analizy znaczeń konkretnych słów różnica między Filo se a Agopo se w rozdziale o Św. Piotrze. . Obawiałam się języka ale był bardzo przystępny.

Książka napisana z piękną wrażliwością. Postacie Apostołów ukazane są w sposób przenikliwy, inspirujący, otwierający. Wnikliwa ale zwięzła analiza ukazuje nam głębię nie widoczną czasem na pierwszy rzut oka. Zachwyciły mnie analizy znaczeń konkretnych słów różnica między Filo se a Agopo se w rozdziale o Św. Piotrze. . Obawiałam się języka ale był bardzo przystępny.