Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po tak szumnie reklamowanej książce spodziewałam się większego "wow", jakiegoś wstrząsu i Bóg wie czego jeszcze, ale w sumie cieszę się że tego nie dostałam, cieszę się że to nie jest drugie "Małe życie", bo tego szczerze mówiąc się najbardziej obawiałam. "Normalni ludzie" to jednak całkiem "normalna" książka i bez obaw każdy udźwignie ten ciężar gatunkowy. Ja osobiście uwielbiam takie historie o niezwykłych, skomplikowanych czy toksycznych relacjach międzyludzkich i jak dla mnie ta książka mogłaby mieć dwa razy więcej stron, a najlepiej w ogóle się nie kończyć. Niby niewiele się w niej dzieje, a jednak jest w niej tak wiele emocji. I świetnie się to czyta, szybko, niestety, aż za szybko. Wciąga maksymalnie, pewnie także dzięki sposobowi narracji i retrospekcjom. Nie wiem czy to jest książka przełomowa, czy jest jedną z najlepszych z 2018 czy 2019 roku, czy jest głosem jakiegoś pokolenia. Ale na pewno daje do myślenia, skłania do refleksji, głównie nad sobą i to moga być naprawdę wartościowe przemyślenia. Mam cichutka nadzieję, ze powstanie ciąg dalszy, bo potencjał jest wielki.

Po tak szumnie reklamowanej książce spodziewałam się większego "wow", jakiegoś wstrząsu i Bóg wie czego jeszcze, ale w sumie cieszę się że tego nie dostałam, cieszę się że to nie jest drugie "Małe życie", bo tego szczerze mówiąc się najbardziej obawiałam. "Normalni ludzie" to jednak całkiem "normalna" książka i bez obaw każdy udźwignie ten ciężar gatunkowy. Ja osobiście...

Czytałam tę książkę ponad trzy miesiące. Przytłoczyła mnie swoja objętością i ciężarem emocjonalnym. Czy było warto? To na pewno nie jest książka, którą czyta się dla przyjemności i relaksu, ale jednocześnie jest to wielka literatura - powieść przemyślana, napisana z wizją, z rozmachem, czego nie wypada nie docenić. Autorka ma ogromny talent. To co jednak najbardziej uderza to oczywiście tematyka. Przyznaję, że nie wiedziałam o czym jest "Małe życie", dopóki nie zaczęłam go czytać. Pod tym względem książka mną niesamowicie wstrząsnęła, do tego stopnia, że w pewnym momencie chciałam ją porzucić, bo nie byłam pewna czy chcę wiedzieć, co jeszcze spotkało Jude'a. Cała ta kreacja - bohatera i jego życiowej historii - jest tak niezwykła i poruszająca, że jestem pewna, że zostanie w mojej pamięci już na zawsze. Czegoś takiego - i do tego tak opisanego - jeszcze nie było. I chyba stąd ten szum, stąd ta popularność "Małego życia". Przyznaję jednak, że gdybym wiedziała o czym będzie ta książka, to nie wiem czy bym po nią sięgnęła. A więc polecam, ale i ostrzegam ;)

Czytałam tę książkę ponad trzy miesiące. Przytłoczyła mnie swoja objętością i ciężarem emocjonalnym. Czy było warto? To na pewno nie jest książka, którą czyta się dla przyjemności i relaksu, ale jednocześnie jest to wielka literatura - powieść przemyślana, napisana z wizją, z rozmachem, czego nie wypada nie docenić. Autorka ma ogromny talent. To co jednak najbardziej uderza...

Arcydzieło!!!

Arcydzieło!!!