Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szczerze mówić nie mam pojęcia o co chodzi osobom, które tak nisko oceniają tę książkę. Fakt - nie jest to może najgłębsza rzecz jaką czytałam w życiu, ale jak na książkę mającą skłaniać do refleksji nad sensem życia, dążeniu do wyznaczonych celów, czy pokazującą uniwersalne prawdy spisuje się całkiem nieźle.
Główny bohater jest prostym człowiekiem mającym, jak nam się zdaje przez całą książkę, tylko 2 dość błahe pragnienia. Jest on osobą prostą, ale to właśnie myśli takich osób są czasem naprawdę pomocne. Inne, różne od naszego spojrzenie na świat czasem naprawdę bardzo pomaga uzyskać odpowiedni dystans.
Rozumiem uwagi osób które twierdzą, że książka jest nudna i, że nie rozumieją dlaczego odniosła sukces. Odnoszę takie wrażenie (być może mylne) że traktują one tę pozycję jak inne książki np. obyczajówki czy książki przygodowe zapominając o jednej rzeczy - to nie jest książka fabularna. To jest książka która ma za zadanie za pomocą prostej i zrozumiałej dla osób chcących ją zrozumieć metafory ma za zadanie pokazać nam jakieś nowe horyzonty, inną płaszczyznę czy punkt widzenia. Nie brać przeczytanych słów jakby były możliwą do zrealizowania w prawdziwym świecie, a traktować je bardziej jak ... bajkę z której pod koniec wyciągamy pewną naukę. Oczywiście, jako, że jest to książka, a nie krótki utwór jest wiele myśli wplecionych w nią na różnych etapach dzięki temu jest atrakcyjniejsza dla osób które przeczytają ją w skupieniu pomału budując sobie inny schemat jakiejś części swojego świata.
Jeszcze kilka słów o języku jakim napisana jest ta książka (bo rzuciła mi się w jednym z komentarzy taka uwaga) Jest to język sztucznie uwznioślony i być może niektórym osobom on nie odpowiada, nie wciąga jak prosty język w innych książkach, ale powtórzę - to nie jest książka fabularna, więc nie mamy czytać jej jak szaleni w oczekiwaniu na to co się wydarzy za kilka stron, a kontemplować właśnie przeczytany tekst odnosząc go do swojego życia. Właśnie taki rozleniwiony tekst, przynajmniej moim zdaniem, pomaga wprowadzić nastrój rozmyślań i melancholii.
Na koniec, żeby to tylko nie słodzić pozwolę sobie stwierdzić, że sama książka jest bardzo naiwna (chodzi mi tu o przesłanie, które jako dziecko widywałam już w bajkach) i przez to nie mogłam się pozbyć wrażenia, że myśli przedstawione w książce są utopijne i idealistyczne. Nie wiem, czy właśnie taki styl odpowiada wszystkim książka Pablo Coelho czy może był to jakiś zamysł autora co do tej konkretnej pozycji jednak przez brak jakiejkolwiek niesprawiedliwości czułam się trochę jak w opowiadanej przez idealistę utopii w której jedyną trudnością jest dążenie do swoich celów.

Szczerze mówić nie mam pojęcia o co chodzi osobom, które tak nisko oceniają tę książkę. Fakt - nie jest to może najgłębsza rzecz jaką czytałam w życiu, ale jak na książkę mającą skłaniać do refleksji nad sensem życia, dążeniu do wyznaczonych celów, czy pokazującą uniwersalne prawdy spisuje się całkiem nieźle.
Główny bohater jest prostym człowiekiem mającym, jak nam się...