Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, którą po prostu trzeba przeczytać.
Odkrywa bestialstwo i zezwierzęcenie wojny w taki sposób, że nie da się nie uronić w trakcie lektury chociaż jednej łzy.

Książka, którą po prostu trzeba przeczytać.
Odkrywa bestialstwo i zezwierzęcenie wojny w taki sposób, że nie da się nie uronić w trakcie lektury chociaż jednej łzy.

Ta jedna gwiazdka jest za postacie Albusa i Scorpiusa. Reszta: żenada.
Harry Potter i strach przed gołębiami i ciemnością? Harry Potter jako maminsynek nie radzący sobie w życiu i przytulający się do kocyka? Hermiona Granger, która chowa WŚRÓD KSIĄŻEK skonfiskowany przedmiot i zachowuje się tak, jakby ktoś ją mózgu pozbawił? Ron Weasley, który udaje z zachowania Freda i jest zupełnie nie podobny do Rona, którego pamiętamy?
Czujecie niedosyt beznadziei?
To przeczytajcie tą książkę...
Ja rozumiem, że jest to scenariusz...Ale to nie oznacza przyzwolenia no to, żeby akcja była tak niedopracowana, tak szybka...
Widać, że zarówno sztuka jak i książka powstała pod jeszcze młodszą widownię.
Szczerze?
Tą książkę mogłabym porównać do Fasolek Wszystkich Smaków Bertiego Botta: Kupujesz, liczysz na powrót do wspomnień z dzieciństwa i otrzymania czegoś smakowitego i wspaniałego. Z podnieceniem i wypiekami na twarzy próbujesz, oczekując zniewalającej eksplozji smaku, a trafia ci się fasolka o smaku wymiocin... Mówisz sobie: "To tylko początek, potem będzie lepiej!" i idziesz dalej, ale z każdą fasolką natrafiane fasolki są coraz gorsze. Zostaje ci ostatnia fasolka- zakończenie. Mówisz sobie: "Może spektakularne zakończenie uratuje całą książkę!" i z zapałem bierzesz kęs. Niestety, nadal obrzydliwie.
Jest to moje największe rozczarowanie czytelnicze w tym roku, słyszałam wiele negatywnych opinii, ale nadal miałam nadzieję, że to tylko szczególne przypadki. Teraz wiem, że mieli rację.
Można przeczytać jako ciekawostkę, ale nic poza tym- łatwo można popsuć sobie pogląd na całą serię...
Już taniej wyjdzie czytanie złych fanfików z uniwersum Pottera- na to samo wychodzi i podobna siła destruktywna.

Ta jedna gwiazdka jest za postacie Albusa i Scorpiusa. Reszta: żenada.
Harry Potter i strach przed gołębiami i ciemnością? Harry Potter jako maminsynek nie radzący sobie w życiu i przytulający się do kocyka? Hermiona Granger, która chowa WŚRÓD KSIĄŻEK skonfiskowany przedmiot i zachowuje się tak, jakby ktoś ją mózgu pozbawił? Ron Weasley, który udaje z zachowania Freda i...

Nigdy nie sądziłam, że to powiem: ekranizacja o wiele lepsza od pierwowzoru.

Nigdy nie sądziłam, że to powiem: ekranizacja o wiele lepsza od pierwowzoru.

Powrót do dzieciństwa.

Powrót do dzieciństwa.

Na pierwszy rzut oka, książka jest bardzo krótka. Jednakże ilość stron nie zawsze idzie w parze z szybkością czytania...
"Stary człowiek i morze" pomimo swej niewielkiej formy strasznie się dłużył. Na szczęście, mankament ten nadrabia ilość mądrych cytatów, które możemy znaleźć na jej kartach.
Opowiadanie spodobało mi się i mam nadzieję powrócić do niego w niedalekiej przyszłości.

Na pierwszy rzut oka, książka jest bardzo krótka. Jednakże ilość stron nie zawsze idzie w parze z szybkością czytania...
"Stary człowiek i morze" pomimo swej niewielkiej formy strasznie się dłużył. Na szczęście, mankament ten nadrabia ilość mądrych cytatów, które możemy znaleźć na jej kartach.
Opowiadanie spodobało mi się i mam nadzieję powrócić do niego w niedalekiej...

Obrzydliwa, kontrowersyjna i szczera do bólu, zupełnie jak osoba którą opisuje.

Obrzydliwa, kontrowersyjna i szczera do bólu, zupełnie jak osoba którą opisuje.

Wróciłam do "Zeznań Niekrytego Krytyka" po kilku latach, jednakże mój stosunek do nich się nie zmienił.
Ciekawy punkt widzenia nie mniej ciekawszego człowieka.
Nic dodać, nic ująć.
Może i nie są to jakieś górnolotne filozofie, ale tyle mi wystarczy aby nazwać tą książkę "dobrą"...

Wróciłam do "Zeznań Niekrytego Krytyka" po kilku latach, jednakże mój stosunek do nich się nie zmienił.
Ciekawy punkt widzenia nie mniej ciekawszego człowieka.
Nic dodać, nic ująć.
Może i nie są to jakieś górnolotne filozofie, ale tyle mi wystarczy aby nazwać tą książkę "dobrą"...

Cudowna książka, śmiem twierdzić, że o wiele lepsza od Harry'ego Pottera.
Zarwałam noc, lecz było warto.
Czyta się szybko (aż za), niesamowicie wciąga i szczepi zainteresowanie mitologią grecką.
Nie mogę się do czekać przeczytania kolejnych części!

Cudowna książka, śmiem twierdzić, że o wiele lepsza od Harry'ego Pottera.
Zarwałam noc, lecz było warto.
Czyta się szybko (aż za), niesamowicie wciąga i szczepi zainteresowanie mitologią grecką.
Nie mogę się do czekać przeczytania kolejnych części!

Jak zwykle wspaniała, dzięki niej jeszcze bardziej pokochałam Lestata de Lioncourt.

Jak zwykle wspaniała, dzięki niej jeszcze bardziej pokochałam Lestata de Lioncourt.

Najsłabsza w całej serii, ale strasznie wciągająca.

Najsłabsza w całej serii, ale strasznie wciągająca.

Strasznie denerwowała mnie główna bohaterka przez swoje ograniczenie, maniakalną religijność, wstawianie wszędzie gdzie się da słowa "Bóg"(można powiedzieć, że jestem innej wiary) oraz jej irytujące przemyślenia. Jednakże, świat przedstawiony, postacie i fabuła są dobre a sama powieść dużo dzięki nim zyskuje.
Gaję Kołodziej i jej twórczość bardzo lubię, miałam przyjemność poznać ją na jednym ze spotkań autorskich ale...
"Przemilczenia" to chyba jej najgorsza książka.
Miejmy nadzieję, że "Jokey" gdy wreszcie wyjdzie będzie lepszy.

Strasznie denerwowała mnie główna bohaterka przez swoje ograniczenie, maniakalną religijność, wstawianie wszędzie gdzie się da słowa "Bóg"(można powiedzieć, że jestem innej wiary) oraz jej irytujące przemyślenia. Jednakże, świat przedstawiony, postacie i fabuła są dobre a sama powieść dużo dzięki nim zyskuje.
Gaję Kołodziej i jej twórczość bardzo lubię, miałam przyjemność...

Powiem tak: Jeszcze nigdy powieść nie zrobiła na mnie takiego wrażenia.
Skończyłam ją czytać i nadal o niej myślę.
Chyba będę w takim stanie przez kilka najbliższych dni...
Keating jest najwspanialszym nauczycielem o jakim kiedykolwiek czytałam, przebił nawet Dumbledore'a i Pana Kleksa (tak, wiem że to głupie, ale Pan Kleks był moim idolem w dzieciństwie. Nawet żałowałam, że nie jestem chłopcen, bo nie przyjęliby mnie do jego akademii).
Jego sposób myślenia, prowadzenia lekcji i traktowania uczniów mnie powalił.
Jestem aktualnie w wieku członków "Stowarzyszenia" więc główni bohaterowie od razu stali się dla mnie bliscy. Każdego polubiłam po kolei i prawie płakałam gdy doszłam do momentu samobójstwa Neila.
Utwór jest pełen mądrych, życiowych cytatów, które podkreśliłam (bibliotekarka mnie zabije) i przepisałam do zeszytu.

Jest to jedna z tych książek, które ma się w głowie przez długi czas. Polecam!

Powiem tak: Jeszcze nigdy powieść nie zrobiła na mnie takiego wrażenia.
Skończyłam ją czytać i nadal o niej myślę.
Chyba będę w takim stanie przez kilka najbliższych dni...
Keating jest najwspanialszym nauczycielem o jakim kiedykolwiek czytałam, przebił nawet Dumbledore'a i Pana Kleksa (tak, wiem że to głupie, ale Pan Kleks był moim idolem w dzieciństwie. Nawet żałowałam,...

Nie wciągnęła mnie, nie wzruszyła...
Strasznie się dłużyła.
Czytałam z przymusu (lektura szkolna).
Może po prostu nie nadaję się do takich książek...?

Nie wciągnęła mnie, nie wzruszyła...
Strasznie się dłużyła.
Czytałam z przymusu (lektura szkolna).
Może po prostu nie nadaję się do takich książek...?

Gdy pierwszy raz usłyszałam o "Biblii Szatana" miałam mieszane uczucia. Bałam się, że będą tam nudne historyjki napisane archaizmami tak jak w jej "katolickiej siostrze"...
NIE MOGŁAM SIĘ BARDZIEJ MYLIĆ, całość napisana jest językiem jak najbardziej współczesnym! Na początku książki autor podaje nam życiową, uzasadnioną filozofię która zostaje w umyśle na długo i niekiedy skłania do refleksji. Dopiero na końcu "Biblii[...]" LaVey opisuje nam przebieg tak zwanych "Czarnych Mszy", daje spis potrzebnych rzeczy do jej odprawienia oraz podaje inwokacje (z tłumaczeniem!).
Obowiązkowa pozycja dla tych, których ciągnie w stronę satanizmu a nie wiedzą jak "wbić" się w tą religię,chcą poznać tok myślenia prawdziwych satanistów (LaVey był w końcu założycielem i pierwszym kapłanem Kościoła Szatana więc jednak zna się na rzeczy) lub po prostu szuka mocnej dawki "zakazanej" i "mrocznej" filozofii.

UWAGA!
Książka może zmienić Wasz światopogląd na pewne sprawy i/lub nawrócić na satanizm.
Czytacie na własną odpowiedzialność ;) .

Gdy pierwszy raz usłyszałam o "Biblii Szatana" miałam mieszane uczucia. Bałam się, że będą tam nudne historyjki napisane archaizmami tak jak w jej "katolickiej siostrze"...
NIE MOGŁAM SIĘ BARDZIEJ MYLIĆ, całość napisana jest językiem jak najbardziej współczesnym! Na początku książki autor podaje nam życiową, uzasadnioną filozofię która zostaje w umyśle na długo i niekiedy...

Denerwowało mnie to, że słucham już od pewnego czasu Behemotha a nie wiem o Nergalu praktycznie nic. Dlatego właśnie sięgnęłam po tę książkę.
Wniosek?
To najlepsza biografia jaką w życiu czytałam.
A pan Darski jest wspaniałą osobą, która ma bardzo podobne poglądy do moich.
Jednym słowem: POLECAM!!

Denerwowało mnie to, że słucham już od pewnego czasu Behemotha a nie wiem o Nergalu praktycznie nic. Dlatego właśnie sięgnęłam po tę książkę.
Wniosek?
To najlepsza biografia jaką w życiu czytałam.
A pan Darski jest wspaniałą osobą, która ma bardzo podobne poglądy do moich.
Jednym słowem: POLECAM!!

Przerażająca.
Daje do myślenia.

Przerażająca.
Daje do myślenia.