Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka niby ma wszystko, czego można chcieć od dobrej SF - problemy naukowe, kontakt z cywilizacją pozaziemską, solidne podstawy fizyczne zaprawione odrobiną filozofii - ale motywacje bohaterów są dla mnie niezrozumiałe i nieprzekonujące. Po dramatycznym początku akcja zwalnia, obiecujący wątek gry komputerowej zostaje rozwiązany w sposób absolutnie niesatysfakcjonujący, dokończyłam czytanie z dużym niesmakiem i sporą dozą samozaparcia. Nie pomaga fakt, że chińskie realia są mi całkowicie obce - i może dlatego przekonania bohaterów wydają mi się absurdalne. Szkoda czasu.

Książka niby ma wszystko, czego można chcieć od dobrej SF - problemy naukowe, kontakt z cywilizacją pozaziemską, solidne podstawy fizyczne zaprawione odrobiną filozofii - ale motywacje bohaterów są dla mnie niezrozumiałe i nieprzekonujące. Po dramatycznym początku akcja zwalnia, obiecujący wątek gry komputerowej zostaje rozwiązany w sposób absolutnie niesatysfakcjonujący,...

Naiwna opowiastka pełna sentymentalnych bzdur okraszona kilkoma uniwesalnymi prawdami.

Naiwna opowiastka pełna sentymentalnych bzdur okraszona kilkoma uniwesalnymi prawdami.

Toporny styl, irytujący bohaterowie, świat przedstawiony bez polotu. Szkoda czasu.

Toporny styl, irytujący bohaterowie, świat przedstawiony bez polotu. Szkoda czasu.

Polska książka udająca amerykańskie urban fantasy - ot, ciekawostka. Nie jest źle napisana, ale jakoś mnie nie przekonuje.

Polska książka udająca amerykańskie urban fantasy - ot, ciekawostka. Nie jest źle napisana, ale jakoś mnie nie przekonuje.

To byłaby lekka i przyjemna komedia kryminalna - gdyby nie była jednocześnie przerażająco prawdziwą opowieścią o rozwodzie...

To byłaby lekka i przyjemna komedia kryminalna - gdyby nie była jednocześnie przerażająco prawdziwą opowieścią o rozwodzie...

Przez większą część książki towarzyszyło mi poczucie memicznego "WTF???" Autor najwyraźniej postawił sobie za punkt honoru nie wyjaśnić czytelnikowi nic. Zostajemy rzuceni w środek serialu, nie wiedząc, kto jest kim, co z czego wynika i o co, do licha, w tym wszystkim chodzi. Czytałam uparcie w nadziei, że w końcu się tego dowiem. Niestety nie mogę powiedzieć, bym czuła się usatysfakcjonowana. Zamiast przyjemności stopniowego odkrywania przedstawionego świata, narastało poczucie dezorientacji. Na tle innych książek autora - beznadzieja.

Przez większą część książki towarzyszyło mi poczucie memicznego "WTF???" Autor najwyraźniej postawił sobie za punkt honoru nie wyjaśnić czytelnikowi nic. Zostajemy rzuceni w środek serialu, nie wiedząc, kto jest kim, co z czego wynika i o co, do licha, w tym wszystkim chodzi. Czytałam uparcie w nadziei, że w końcu się tego dowiem. Niestety nie mogę powiedzieć, bym czuła się...

Książka Pilipiuka, w której nie ma słowa o carskiej Rosji ;) Fabuła nie jest może zbyt oryginalna czy odkrywcza, ale wykreawany świat mnie urzekł. Niektóre wątki potraktowane zbyt pobieżnie, chętnie poczytałabym więcej.

Książka Pilipiuka, w której nie ma słowa o carskiej Rosji ;) Fabuła nie jest może zbyt oryginalna czy odkrywcza, ale wykreawany świat mnie urzekł. Niektóre wątki potraktowane zbyt pobieżnie, chętnie poczytałabym więcej.

Od początku wiadomo, jak się skończy, ale całkiem przyjemnie się czyta. Plus za tło w postaci środowiska akademickiego, minus za wulgarną dosłowność scen erotycznych.

Od początku wiadomo, jak się skończy, ale całkiem przyjemnie się czyta. Plus za tło w postaci środowiska akademickiego, minus za wulgarną dosłowność scen erotycznych.

Trochę przekombinowana - ale na tyle trzyma w napięciu, że można to zignorować ;)

Trochę przekombinowana - ale na tyle trzyma w napięciu, że można to zignorować ;)

Na zmianę absurdalnie głupia i śmieszna do bólu brzucha.

Na zmianę absurdalnie głupia i śmieszna do bólu brzucha.

Najsłabszym punktem tej książki jest niestety zakończenie...

Najsłabszym punktem tej książki jest niestety zakończenie...

Intrygująca, choć chwilami męcząca. Dzieje rodziny na przestrzeni stulecia, narracja współczesna przeplata się z pamiętnikami z przełomu wieków. Ciekawa książka, ale kryminałem bym jej nie nazwała!

Intrygująca, choć chwilami męcząca. Dzieje rodziny na przestrzeni stulecia, narracja współczesna przeplata się z pamiętnikami z przełomu wieków. Ciekawa książka, ale kryminałem bym jej nie nazwała!

Męcząca narracja, nijacy bohaterowie, intryga nie przykuwa uwagi. Szkoda życia na słabe książki.

Męcząca narracja, nijacy bohaterowie, intryga nie przykuwa uwagi. Szkoda życia na słabe książki.

Początek tragicznie nudny, ale potem można się pośmiać, a także zadumać nad ludzką naturą, powtarzalnością historii i przedstawianiem przeszłości przez aktualne władze. Niestety to wciąż Pilipiuk poniżej swoich możliwości.

Początek tragicznie nudny, ale potem można się pośmiać, a także zadumać nad ludzką naturą, powtarzalnością historii i przedstawianiem przeszłości przez aktualne władze. Niestety to wciąż Pilipiuk poniżej swoich możliwości.

Dostałam od mamy, "bo to taka zabawna książka dla młodych matek". No cóż - nie... Ano zabawna, ani odkrywcza, ani przyjemna w czytaniu. Albo to ja jestem dziwna, że nie utożsamiam się z przemyśleniami autorki. Lepiej poczytać blogi parentingowe osadzone we współczesnych polskich realiach.

Dostałam od mamy, "bo to taka zabawna książka dla młodych matek". No cóż - nie... Ano zabawna, ani odkrywcza, ani przyjemna w czytaniu. Albo to ja jestem dziwna, że nie utożsamiam się z przemyśleniami autorki. Lepiej poczytać blogi parentingowe osadzone we współczesnych polskich realiach.

W końcu wszystko nabiera sensu, wątki zaczynają się zbiegać i zaczynamy rozumieć, do czego zmierzają wydarzenia. czyta się z prawdziwą przyjemnością. Warto było przebrnąć przez poprzednie tomy ;)

W końcu wszystko nabiera sensu, wątki zaczynają się zbiegać i zaczynamy rozumieć, do czego zmierzają wydarzenia. czyta się z prawdziwą przyjemnością. Warto było przebrnąć przez poprzednie tomy ;)

Pomysł ciekawy, ale wykonanie średnie. Autorce zdecydowanie lepiej wychodzi pisanie kryminałów niż romansów paranormalnych.

Pomysł ciekawy, ale wykonanie średnie. Autorce zdecydowanie lepiej wychodzi pisanie kryminałów niż romansów paranormalnych.

Świetna książka! Okazuje się, że o statystyce można opowiedzieć przystępnie i z humorem. Zdaję sobie sprawę, że sposób narracji pełen abstrakcyjnych porównań nie każdemu może odpowiadać, ale i tak warto przeczytać, by przekonać się, że "statystyki nie kłamią, ale ludzie często kłamią na temat statystyk". No i najważniejsze - uczy krytycznego myślenia.

Świetna książka! Okazuje się, że o statystyce można opowiedzieć przystępnie i z humorem. Zdaję sobie sprawę, że sposób narracji pełen abstrakcyjnych porównań nie każdemu może odpowiadać, ale i tak warto przeczytać, by przekonać się, że "statystyki nie kłamią, ale ludzie często kłamią na temat statystyk". No i najważniejsze - uczy krytycznego myślenia.

Takie tam czytadło. Można, ale po co? Tylko z braku lepszych lektur.

Trudno mówić o linii fabularnej, to raczej zbieranina postrzępionych fragmentów opowieści. Bohaterów nie ma kiedy polubić, opisy nudne, akcja nie trzyma w napięciu. Do tego błędy i literówki. Nie dziwię się, że autor musiał sam wydać tę książeczkę... Nie polecam.

Takie tam czytadło. Można, ale po co? Tylko z braku lepszych lektur.

Trudno mówić o linii fabularnej, to raczej zbieranina postrzępionych fragmentów opowieści. Bohaterów nie ma kiedy polubić, opisy nudne, akcja nie trzyma w napięciu. Do tego błędy i literówki. Nie dziwię się, że autor musiał sam wydać tę książeczkę... Nie polecam.

"Komedia kryminalna"... Owszem, podczas lektury nieraz wybuchałam śmiechem, ale pod warstwą humorystyczną kryje się gorzka refleksja nad polską rzeczywistością i miejscem emeryta w społeczeństwie.

Zofia Wilkońska nie jest polską panną Marple. To irytująca staruszka z sąsiedztwa, roszczeniowa i bezczelna. Kieruje się niezrozumiałą dla innych logiką, ignorując konwenanse, moralność i zdrowy rozsądek. Nie pozwala, by ograniczał ją wiek, bolące stawy i głodowa emerytura. Nie dla niej bezczynność!

Wątek kryminalny niczego sobie, ale ciekawszy był dla mnie wgląd w sposób myślenia starszych ludzi. I tylko mam nadzieję, że w wieku pani Zofii nie będę do niej podobna...

"Komedia kryminalna"... Owszem, podczas lektury nieraz wybuchałam śmiechem, ale pod warstwą humorystyczną kryje się gorzka refleksja nad polską rzeczywistością i miejscem emeryta w społeczeństwie.

Zofia Wilkońska nie jest polską panną Marple. To irytująca staruszka z sąsiedztwa, roszczeniowa i bezczelna. Kieruje się niezrozumiałą dla innych logiką, ignorując konwenanse,...