Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Długo odkładałam przeczytanie drugiego tomu. Przeczytałam początek, który rozwiał moje wszelkie wątpliwości po pierwszym tomie i odkładałam to w nieskończoność. Jednak skończyłam książkę i czuję z jednej strony radość z powodu tego, że wiem co się wydarzyło, a z drugiej strony nieszczęście z powodu tego, że nie ma nic dalej.
Przede wszystkim książkę pokochałam za to, że akcja rozgrywa się w Londynie. Sama jestem fanką Wielkiej Brytanii, więc tym przyjemniej mi się czytało zwłaszcza gdy niektóre miejsca czy ulice nie były mi obce. Jednak mam zastrzeżenia co do głównej bohaterki, bo momentami zachowywała się jak stereotypowa amerykanka. Nie mam pojęcia czy to był celowy zabieg autorki, czy też po prostu w tak złym świetle ją przedstawiła, a nie miała takiego zamiaru. Jednak bardzo mnie to momentami irytowało. Natomiast historia Johnatan'a była czymś odświeżającym w tym gatunku i trafiła w moje serce. Zawiłość tego żeby dojść jak tragedia wyglądała w rzeczywistości.
Nie pamiętam kiedy odczuwałam tyle emocji pod koniec książki, a łzy ledwo hamowałam. Zdecydowanie mogę polecić książkę, jednak trzeba się przygotować na to, że główna bohaterka może dosyć mocno irytować jednak książka sama w sobie wprowadza coś świeższego i innego w środowisko erotyków.

Długo odkładałam przeczytanie drugiego tomu. Przeczytałam początek, który rozwiał moje wszelkie wątpliwości po pierwszym tomie i odkładałam to w nieskończoność. Jednak skończyłam książkę i czuję z jednej strony radość z powodu tego, że wiem co się wydarzyło, a z drugiej strony nieszczęście z powodu tego, że nie ma nic dalej.
Przede wszystkim książkę pokochałam za to, że...

Autor porusza aktualne problemy spotykane w związkach. Robi to w bardzo bezpośredni sposób, co może niektórych odrzucić. Do mnie akurat to przemówiło. Zdecydowanie na plus jest to, że nie tylko panów stawia pod lupą, ale również panie. Uwydatnia powszechne wady i stereotypowe zachowania, które nazywa po imieniu. Był jeden rozdział, z którym bym się nie zgodziła. Były takie, które popieram w 100%, ale i takie które dały do myślenia. Sądzę, że każdy jest w stanie znaleźć coś dla siebie.
Jedynie co mnie dezorientowało to dosłownie przekopiowane fragmenty w kilku rozdziałach. Było to dosyć mylące choć rozumiem, że autor chciał pokazać w ten sposób, że wszystko niezmiennie sprowadza się do jednego i tego samego.

Autor porusza aktualne problemy spotykane w związkach. Robi to w bardzo bezpośredni sposób, co może niektórych odrzucić. Do mnie akurat to przemówiło. Zdecydowanie na plus jest to, że nie tylko panów stawia pod lupą, ale również panie. Uwydatnia powszechne wady i stereotypowe zachowania, które nazywa po imieniu. Był jeden rozdział, z którym bym się nie zgodziła. Były takie,...

Książka wywróciła mój świat do góry nogami. Nie mogłam się od niej oderwać, a im bardziej zagłębiałam się w jej treść tym trudniej było od niej odejść. Historia złapała mnie za serce, choć z obiektywnego punktu patrzenia można powiedzieć, że morderstwo to morderstwo i powinna czekać za nią kara. Jednak ja się skupię na subiektywnym podejściu do książki, ponieważ zbyt bardzo utożsamiłam się z główną bohaterką.

Mamy dwóch głównych bohaterów, Annę i Abla, ona, dziewczyna z dobrego domu, pilna uczennica, on, outsider, znany szkolny dealer, oboje w ostatniej klasie maturalnej. Dwa kompletnie różne światy, które połączy uczucie oraz baśń. Baśń, która jest odzwierciedleniem prawdziwego życia, w której są zawarte wskazówki oraz prawda, a którą Anna rozumie zbyt późno.

W mojej opinii Abel jest osobą, która odgórnie została skazana na cierpienie. Urodzony z przypadku, wychowany przez matkę alkoholiczkę i narkomankę. Przy zdrowym rozsądku utrzymuje go tylko jego przyrodnia siostra Michi, która ma sześć lat, a która może zostać mu odebrana. Dzięki temu, że widzimy go z perspektywy Anny można odnieść, że jego ciemna strona wydaje się tylko iluzją, że przybiera maskę "złego" żeby ludzie nie węszyli obok niego. Jednak baśniarz posiada swoją ciemną stronę, do której doprowadziło go cierpienie.

Natomiast Anna, zwykła dziewczyna, która żyje z dnia na dzień, beztrosko, nie wiedząc o tym drugim świecie, świecie w którym żyje Abel. Mimo tego co jej zrobił, wraca do niego, co była dla mnie kompletnie nie do przyjęcia i niezrozumiałe. Krzywda którą jej wyrządził została tak po prostu pominięta jakby była to zwykła kłótnia. Choć pod koniec książki pojawia się powód jego zachowania. Przez resztę książki zadawałam sobie pytanie, co ja bym zrobiła na jej miejscu. Mimo wszystko ta krzywda, czy też świat Abla nie zniechęcił jej i chciała uczestniczyć w baśni aż do końca.

Jak skończyła się baśń? Dobrze i źle. Z jednej strony wszystkie troski Abla się rozwiały, baśń skończyła się szczęśliwie, bo Mała Królowa, którą była Michi odnalazła stały ląd, którego tak poszukiwała. Z drugiej strony zostało poświęcone nie jedno życie, by ta podróż się zakończyła przysłowiowym happy end'em.

Powieść sama w sobie jest piękna na swój własny pokręcony sposób, ale złamała mi serce, tak samo jak zostało złamane serce głównej bohaterki. Może Anna miała racje, że gdyby domyśliła się kilku rzeczy wcześniej, gdyby odebrała tamten telefon, może byłoby inaczej?

Książka wywróciła mój świat do góry nogami. Nie mogłam się od niej oderwać, a im bardziej zagłębiałam się w jej treść tym trudniej było od niej odejść. Historia złapała mnie za serce, choć z obiektywnego punktu patrzenia można powiedzieć, że morderstwo to morderstwo i powinna czekać za nią kara. Jednak ja się skupię na subiektywnym podejściu do książki, ponieważ zbyt bardzo...