Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fabuła mogłaby się wydawać nieco banalna, ale zapewniam, że taka nie jest. Cień Wiatru jest czymś więcej niż książką, przenosi nas do umysłów bohaterów i do wydarzeń, w których uczestniczą. Zwroty akcji w książce bywają niespodziewane, dążą do tego, że historie Daniela i Caraxa się na siebie nakładają. Samo życia Juliana jest bardzo interesujące, z całego serca mu współczujemy, boimy się, że Daniela spotka taki sam los. Kobiety, które kocha Daniel są skomplikowanymi postaciami. Wątek miłosny Beatriz i Daniela jest bardzo interesujący, ponieważ nie jet to zwykła miłość. Szczera i prawdziwa, ale trudna, mająca przed sobą wiele przeszkód. Nie dziwię się, że sprzedano ponad czterysta milionów egzemplarzy tej książki, jest rewelacyjna.

Fabuła mogłaby się wydawać nieco banalna, ale zapewniam, że taka nie jest. Cień Wiatru jest czymś więcej niż książką, przenosi nas do umysłów bohaterów i do wydarzeń, w których uczestniczą. Zwroty akcji w książce bywają niespodziewane, dążą do tego, że historie Daniela i Caraxa się na siebie nakładają. Samo życia Juliana jest bardzo interesujące, z całego serca mu...

Głównym atutem ostatniego tomu o Hannibalu Lecterze, jest to, że koncentruje się on bardziej na postaci doktora niż inne części. Interesujące opisy morderstw, postać Masona Vergera i zaskakujące zakończenie to powody, dla których warto przeczytać Hannibala.

Głównym atutem ostatniego tomu o Hannibalu Lecterze, jest to, że koncentruje się on bardziej na postaci doktora niż inne części. Interesujące opisy morderstw, postać Masona Vergera i zaskakujące zakończenie to powody, dla których warto przeczytać Hannibala.

Książka jest genialna, tak najkrócej można to ująć. Bohaterowie są bardzo realistyczni i żyją w książce i w naszej głowie. Wstęp jak zazwyczaj u Kinga jest całkiem obszerny, ale jest niesamowicie interesujący. Gdy akcja nabiera prędkości jest jeszcze ciekawiej.
Dobre jest to, że King ukazał wampira jako istotę złą i złu służącą - jako potwora. Dlatego ta postać nie jest tandetna, tylko przerażająca. Sądzę jednak, że jeszcze bardziej przerażają jego ofiary.
Podoba mi się również wątek miłosny Susan i Bena - jest ciepły i realistyczny, było mi ogromnie smutno, że nie mieli szans na to, żeby rozwinąć tę miłość i pielęgnować tak ładnie zapowiadającą się relację.

Książka jest genialna, tak najkrócej można to ująć. Bohaterowie są bardzo realistyczni i żyją w książce i w naszej głowie. Wstęp jak zazwyczaj u Kinga jest całkiem obszerny, ale jest niesamowicie interesujący. Gdy akcja nabiera prędkości jest jeszcze ciekawiej.
Dobre jest to, że King ukazał wampira jako istotę złą i złu służącą - jako potwora. Dlatego ta postać nie jest...

Geniusz książek o Hannibalu Lecterze polega na tym, że ich bohaterowie się bardzo realistyczni, czasem całkowicie źli, lecz najczęściej tacy jak sam Lecter - dobrzy z natury, lecz w ocenie ogólnej źli. Głównymi atutami książki są dialogi między Hannibalem a Clarice, ukazanie problemów Bufallo Billa i przede wszystkim dziwna, niebezpieczna relacja między Lecterem a Starling. Hannibal to geniusz, dżentelmen, esteta. Jego zbrodnie są sztuką. Mimo, iż wiemy, że robi źle to nie jest on dla nas postacią negatywną. Wykreowanie takich postaci jak Lecter, Starling, Gumb, Crawford musiało być trudne. Bohaterowie są dopracowani idealnie, są niesamowicie realistyczni, wydają się żyć w naszych umysłach. Sama fabuła jest bardzo interesująca. Mamy wrażenie, że miejsce dla przedstawiciela zła jest jedno, a w powieści są dwie postacie niebezpiecznych, okrutnych mężczyzn. Sami musimy wybrać kto jest tym złym. Zazwyczaj jesteśmy za Gumbem - nie jest tak genialny, wyrafinowany i oszałamiający w swoim okrucieństwie jak Lecter, którego mimo wszystko można bardzo lubić.

Geniusz książek o Hannibalu Lecterze polega na tym, że ich bohaterowie się bardzo realistyczni, czasem całkowicie źli, lecz najczęściej tacy jak sam Lecter - dobrzy z natury, lecz w ocenie ogólnej źli. Głównymi atutami książki są dialogi między Hannibalem a Clarice, ukazanie problemów Bufallo Billa i przede wszystkim dziwna, niebezpieczna relacja między Lecterem a Starling....

Świetna książka. Jedna z niewielu lektur, którą spokojnie można uznać za dobrą. Historia opowiedziana w powieści jest interesująca, a z biegiem wydarzeń staje się jeszcze bardziej ciekawa. Szczególnie spodobał mi się wątek "powieść w powieści", który był ciekawy oraz wątek miłosny Mistrza i Małgorzaty - pięknie ukazana relacja, którą śmiało można uznać za prawdziwą miłość. Książka bawi, smuci i pomaga zrozumieć ludzi oraz świat, jest więc bardzo dobra, polecam ją każdemu.

Świetna książka. Jedna z niewielu lektur, którą spokojnie można uznać za dobrą. Historia opowiedziana w powieści jest interesująca, a z biegiem wydarzeń staje się jeszcze bardziej ciekawa. Szczególnie spodobał mi się wątek "powieść w powieści", który był ciekawy oraz wątek miłosny Mistrza i Małgorzaty - pięknie ukazana relacja, którą śmiało można uznać za prawdziwą miłość....

Książkę przeczytałam za jednym zamachem, ponieważ bardzo mnie wciągnęła.
Spodobał mi się język jakim napisane jest "Pachnidło". Jest oryginalny i bogaty, ale nie brak w nim kolokwializmów. W książce dialogi zostały ograniczone do minimum, opisów jest mnóstwo. Nie lubię opisów, a już w szczególności opisów przyrody. Tutaj jednak bardzo mi się podobały, ponieważ były interesujące. W książce opisano wiele zapachów i zrobiono to naprawdę dobrze, dzięki czemu owe zapachy można sobie łatwo wyobrazić.
Sama historia ukazana w książce jest genialna i pomysłowa. Uważam, że opowieść o człowieku chcącym zrobić perfumy z kobiety jest bardzo interesująca.
Jan Baptysta - główny bohater, jest niewątpliwie postacią intrygującą, ale niestety w ogóle nie posiada cech ludzkich. Nie ma zapachu, nie ma uczuć, nie ma sumienia, nie ma duszy. Nie ma nic oprócz genialnego zmysłu powonienia i swego chorego pragnienia stworzenia "wonności nad wonnościami". Jest zbyt mocno odczłowieczony. Jan Baptysta jest całkowitym potworem odrobinę nudnym w tym swoim braku człowieczeństwa. Mamy powody, żeby mu współczuć, ale nie możemy, ponieważ nie jest wiarygodny.
W książce jest mnóstwo obrzydliwych momentów, ale nie zrażają one jakoś szczególnie, w pewien dziwny sposób są genialne. Niestety akcja jest nieco zbyt powolna, a zbrodnie dokonane przez bohatera są opisane bardzo ogólnikowo co jest wadą tego dzieła.

Książkę przeczytałam za jednym zamachem, ponieważ bardzo mnie wciągnęła.
Spodobał mi się język jakim napisane jest "Pachnidło". Jest oryginalny i bogaty, ale nie brak w nim kolokwializmów. W książce dialogi zostały ograniczone do minimum, opisów jest mnóstwo. Nie lubię opisów, a już w szczególności opisów przyrody. Tutaj jednak bardzo mi się podobały, ponieważ były...

Wracam do tej książki wielokrotnie. Sam język i przesłanie poboczne jest bardzo wartościowe, sama treść również, porusza czytelnikiem do głębi. Daje do myślenia. Zastanawiamy się nad motywami każdego z bohaterów, nie są oni jednowymiarowi, każdy coś ukrywa.

Wracam do tej książki wielokrotnie. Sam język i przesłanie poboczne jest bardzo wartościowe, sama treść również, porusza czytelnikiem do głębi. Daje do myślenia. Zastanawiamy się nad motywami każdego z bohaterów, nie są oni jednowymiarowi, każdy coś ukrywa.