Najnowsze artykuły
ArtykułyCzytamy w weekend – Światowy Dzień Zwierząt 2024
23
ArtykułyReese Witherspoon i Harlan Coben piszą wspólną powieść. Premiera thrillera już w przyszłym roku
11
Artykuły„Smok Diplodok” już w kinach, czyli komiksowi bohaterowie na wielkich ekranach1
ArtykułyAkcja recenzencka! Zgarnij egzemplarz powieści „W cieniu Annapurny” Michała Łuczyńskiego2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Lisinka Birgit Pouplier 
Wspaniała historia o wspaniałej kobiecie, która nie dała się zamknąć w domu i ograniczyć do roli żony i matki. Mało tego, miała odwagę, aby przeciwstawić się stereotypom i podążać za marzeniami. Udowodniła przy tym, że wcale nie trzeba rezygnować z życia rodzinnego, żeby móc się rozwijać i realizować własne pragnienia. Mowa tu oczywiście o Elisabeth Baumann Jerichau – duńskiej malarce, która urodziła się w Warszawie.
Tytuł jest troszeczkę dwuznaczny, ale tylko dla niewtajemniczonych. Dlaczego Lisinka? Początkowo najbliżsi nazywali ją „dziką”, bo była uparta i krnąbrna, ale ta nazwa nie przetrwała, bo wkrótce ojciec zaczął do niej zwracać się: „Lisinko!”.
Elisabeth była wybitną artystką znaną przede wszystkim na europejskich dworach, gdzie malowała portrety członków znamienitych rodów. Przyjaźniła się z Hansem Christianem Andersenem, który często gościł w jej domu i godzinami opowiadał lub czytał swoje baśnie dzieciom artystki.
Życie Elisabeth nie było jednak usłane różami. Musiała długo i ciężko pracować, by jej obrazy zdobyły uznanie krytyki. Małżeństwo z duńskim rzeźbiarzem Jensem Adolfem Jerichau też nie należało do najszczęśliwszych, ale mimo to udało jej się pokonać własne słabości i przezwyciężyć piętrzące się kłopoty. Jej niezłomność, hart ducha i determinacja w dążeniu do celów jest godna podziwu.
Najbardziej chyba oburza mnie to, że ta wybitna artystka z warszawskiego Żoliborza była i nadal jest mało znana w Polsce.
Lisinka Birgit Pouplier
Cieszę się, że miałam okazję poznać fragmenty z życia i twórczości duńskiej malarki polskiego pochodzenia Elisabeth Baumann Jerichau. Niezwykłej kobiety, która swoją odwagą, często łamiąc konwenanse dowiodła, że możliwe jest bycie zarówno żoną, matką, jak i wybitną artystką. Obdarzona niezwykłą inteligencją, wrażliwością, czasem gorsząc ale częściej wzbudzając podziw walczyła z przeciwnościami losu, pozostając w konieczności wyboru pomiędzy obowiązkami rodzinnymi a życiem artystycznym. Pomimo trudnego małżeństwa z duńskim rzeźbiarzem Jensem Adolfem Jerichau oraz urodzenia dziewięciorga dzieci nadal rozwijała swój talent malarski. Była artystką znaną na dworach prawie całej Europy, przyjaźniła się z wieloma wybitnymi postaciami m.in. z Andersenem, Dickensem. Potem jednak zapomniana zarówno w Polsce (gdzie się urodziła) jak i w Danii (gdzie mieszkała).
Malowała przede wszystkim portrety m.in. członków rodzin królewskich, żony sułtana w haremie i inne mniej lub bardziej znane postaci. W swoich pracach nawiązywała również do wszystkich narodowych zrywów: powstania kościuszkowskiego i listopadowego, które pamiętała z dzieciństwa, a także styczniowego, co dowiodło jak ważne i silne były jej polskie korzenie. W Danii zasłynęła głównie z obrazu pt. Dania, dzięki czemu została zaakceptowana jako malarka, ale na uznanie krytyki musiała jeszcze długo poczekać.
Były jednak momenty podczas czytania książki kiedy miałam zwyczajnie dość jej zmagań z depresyjnym mężem, jej ciągłej kontroli ludzi i sytuacji i miałam ochotę powiedzieć kobieto odpuść, nie można na siłę nikogo uszczęśliwić. Ale ona widocznie nie potrafiła inaczej. Z wielkim uporem dążyła do celu.
Podsumowując, cieszy mnie fakt, że tą niezwykle charyzmatyczną XIX-wieczną artystkę możemy zaliczyć w poczet polskich malarzy.
