Jesteśmy społecznością, która kocha książki

dobry, rasowy thriller

dobry, rasowy thriller

Jedna z oryginalniejszych powieści fantasy ostatnich lat. Dałbym osiem gwiazdek, gdyby nie to, że tłumacz stworzył nieistniejącą gwarę, która owszem czasami brzmi dobrze, ale czasami, niestety mocno kole w oczy i uszy.

Jedna z oryginalniejszych powieści fantasy ostatnich lat. Dałbym osiem gwiazdek, gdyby nie to, że tłumacz stworzył nieistniejącą gwarę, która owszem czasami brzmi dobrze, ale czasami, niestety mocno kole w oczy i uszy.

ludzie wierzący na pewno zachwycą się tą metaforą

ludzie wierzący na pewno zachwycą się tą metaforą

Coś ohydnego.

Coś ohydnego.

Cabre trochę jak Szalay w Turbulencji. Ale w swoim stylu.

Cabre trochę jak Szalay w Turbulencji. Ale w swoim stylu.

Mróz w końcu odniósł sukces. Tak rozrzedził gusta czytelników kryminałów, że teraz to już nie musi być dobrze napisana książka, żeby się sprzedać i dostać gromkie brawa od rzeszy czytaczy. Ta powieść jest pełna stylistycznych niezręczności, tanich zwrotów akcji i marnych wątków romantycznych. Tylko tło historyczne jest tu nieźle zarysowane i warte czytnięcia.

Mróz w końcu odniósł sukces. Tak rozrzedził gusta czytelników kryminałów, że teraz to już nie musi być dobrze napisana książka, żeby się sprzedać i dostać gromkie brawa od rzeszy czytaczy. Ta powieść jest pełna stylistycznych niezręczności, tanich zwrotów akcji i marnych wątków romantycznych. Tylko tło historyczne jest tu nieźle zarysowane i warte czytnięcia.

Urocze jest to tłumaczenie niebinarności na język polski. Dobra robota! A książka miła, choć zdecydowanie nie na Hugo.

Urocze jest to tłumaczenie niebinarności na język polski. Dobra robota! A książka miła, choć zdecydowanie nie na Hugo.

nerdo-literatura. ten pan powinien był skupić się na nauce. jeszcze gorsza wiadomość jest taka, że można to przetłumaczyć na dowolny język używając google translate bez strat jakościowych. więc pewnie już czytają to nawet w suahili.

nerdo-literatura. ten pan powinien był skupić się na nauce. jeszcze gorsza wiadomość jest taka, że można to przetłumaczyć na dowolny język używając google translate bez strat jakościowych. więc pewnie już czytają to nawet w suahili.

od roku nic lepszego nie czytałem. trochę w klimacie Dni bez końca, ale potężniejsze, bardziej przejmujące, otwierające więcej oczu gdzieś tam w środku.

od roku nic lepszego nie czytałem. trochę w klimacie Dni bez końca, ale potężniejsze, bardziej przejmujące, otwierające więcej oczu gdzieś tam w środku.

Niezramociała. Trzyma poziom.

Niezramociała. Trzyma poziom.

część przedwojenna bardzo obiecująca. część współczesna banalna i przewidywalna. do tego grzeczniutki bohater z przenudnym życiem osobistym. idealne na lekturę dla szóstoklasitów.

część przedwojenna bardzo obiecująca. część współczesna banalna i przewidywalna. do tego grzeczniutki bohater z przenudnym życiem osobistym. idealne na lekturę dla szóstoklasitów.

Kańtoch ma jeden problem. Tworzy fajne zagadki, ale one są psychologicznie bezsensowne i "logistycznie" niewykonalne.

Kańtoch ma jeden problem. Tworzy fajne zagadki, ale one są psychologicznie bezsensowne i "logistycznie" niewykonalne.

To nie powieść, to esej. Ale ponieważ w znacznej części jest o psach, warto, nawet jeśli nie jesteśmy fanami nowojorskich intelektualistów, opowiadających o swoich niezliczonych lekturach.

To nie powieść, to esej. Ale ponieważ w znacznej części jest o psach, warto, nawet jeśli nie jesteśmy fanami nowojorskich intelektualistów, opowiadających o swoich niezliczonych lekturach.

Pierwsza książka Miniera była objawieniem. Kryminalnym. Niestety kolejna odsłona była już trochę słabsza, z ewidentnie grafomańskimi momentami. Tutaj mamy już prawdziwy zjazd w fabularne bzdury, klisze i nadludzką martyrologię głównego bohatera. Szkoda.

Pierwsza książka Miniera była objawieniem. Kryminalnym. Niestety kolejna odsłona była już trochę słabsza, z ewidentnie grafomańskimi momentami. Tutaj mamy już prawdziwy zjazd w fabularne bzdury, klisze i nadludzką martyrologię głównego bohatera. Szkoda.

Jeśli jesteś/byłeś fanem - lektura obowiązkowa.

Jeśli jesteś/byłeś fanem - lektura obowiązkowa.

ramocieją nawet najlepsze opowieści z lat pięćdziesiątych. tylko fragmenty zostają.

ramocieją nawet najlepsze opowieści z lat pięćdziesiątych. tylko fragmenty zostają.

Jedno opowiadanie świetne, kilka przyzwoitych, jedno bardzo słabe. Nie umiem oprzeć się wrażeniu, że książka ta nie miałaby najmniejszych szans u wydawców, gdyby napisał ją debiutant.

Jedno opowiadanie świetne, kilka przyzwoitych, jedno bardzo słabe. Nie umiem oprzeć się wrażeniu, że książka ta nie miałaby najmniejszych szans u wydawców, gdyby napisał ją debiutant.

niestety, literacko tam nie ma nic. choć oczywiście fajne pomysły SF są.

niestety, literacko tam nie ma nic. choć oczywiście fajne pomysły SF są.

Tak. Ma to parę dziur logicznych, czy też może rozwiązań bardzo nierealistycznych. Ale! Czyta się to głównie dla bohaterów. A ci naprawdę niebanalni.

Tak. Ma to parę dziur logicznych, czy też może rozwiązań bardzo nierealistycznych. Ale! Czyta się to głównie dla bohaterów. A ci naprawdę niebanalni.

Nie czaję tej alegorii w której łasica co prawda zjada surową kurę, ale jednak śpi w łóżku i chodzi do lekarza. A nie jest to przecież książka dla dzieci. Niedościgły ideał do Wodnikowe Wzgórze. Ale tam autor zadał sobie naprawdę wiele trudu, żeby nie tylko podstawić króliki za ludzi, ale też zadbać o realia króliczego świata. Ta tutaj próba to mizerota.

Nie czaję tej alegorii w której łasica co prawda zjada surową kurę, ale jednak śpi w łóżku i chodzi do lekarza. A nie jest to przecież książka dla dzieci. Niedościgły ideał do Wodnikowe Wzgórze. Ale tam autor zadał sobie naprawdę wiele trudu, żeby nie tylko podstawić króliki za ludzi, ale też zadbać o realia króliczego świata. Ta tutaj próba to mizerota.