Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autorka bawi się konwencjami urban fantasy. Zamiast tętniącej życiem metropolii mamy Zrębki, niewielką miejscowość. I to prawdziwą wioskę, z dala od dużych ośrodków, a nie podmiejską sypialnię. Zamiast twardej jak głaz policjantki mamy nieco zahukaną i szukającą swojego miejsca techniczkę weterynarii. A magia stanowi integralną część świata, choć stosunkowo nową, bo napłynęła na Ziemię dopiero po tajemniczej katastrofie związanej z koniunkcją sfer wywołanej przez pewnego amerykańskiego miliardera.

W efekcie dostajemy powieść bardzo swojską ze znanymi nam z problemami. Niewielu z nas mierzyło się ze strasznymi magicznymi potworami. Ale zdecydowana większość próbowała rozgryźć szefową w nowej posadzie. A to że szefowa jest nieumarła i para się magią nekromantyczną nie ma tu większego znaczenia. W końcu wielu szefów ma dziwne hobby, a ich zdolność empatii wobec pracowników pozostawia wiele do życzenia. Choć forma jest fantastyczna, sednem historii jest młoda kobieta szukająca swojego miejsca w świecie, zarówno prywatnie, jak zawodowo.

Czytaj całą recenzję: http://zpierwszejpolki.pl/joanna-gajzler-necrovet-uslugi-weterynaryjno-nekromantyczne/

Autorka bawi się konwencjami urban fantasy. Zamiast tętniącej życiem metropolii mamy Zrębki, niewielką miejscowość. I to prawdziwą wioskę, z dala od dużych ośrodków, a nie podmiejską sypialnię. Zamiast twardej jak głaz policjantki mamy nieco zahukaną i szukającą swojego miejsca techniczkę weterynarii. A magia stanowi integralną część świata, choć stosunkowo nową, bo...

Motywem przewodnim tej powieści jest tożsamość. Autor sam porównuje konstrukcję swojego dzieła do „Tożsamości Bourne’a” Roberta Ludluma i „Projektu Hail Mary” Andy’ego Weira.

Mamy oto głównego bohatera (dość szybko dowiadujemy się, że ma na imię Johnny), który nic nie pamięta. Poznajemy otaczający go świat anglosaskiej średniowiecznej Anglii – choć nie do końca historycznej, bo mamy do czynienia z historią alternatywną – a także kolejne fragmenty przewodnika wspólnie z nim. Co jakiś czas wracają do niego okruchy własnej przeszłości. Przewodnik uprzedzał, że taka amnezja może się przytrafić.

Johhny początkowo chce przetrwać i wrócić do domu. Ale jak tu w ogóle trafił i dlaczego? Wiele wskazuje na to, że przybył w przeszłość z własnej woli, ba, może nawet za to zapłacił. Dysponuje modyfikacjami organizmu, które w nowej rzeczywistości czynią go niemal bóstwem, a już na pewno superbohaterem. Lub czarodziejem, jak chce przewodnik. Szybko zostaje wplątany w wydarzenia toczące się w jego nowej rzeczywistości. Czy powinien się wtrącić? Jak powinien to zrobić? I czemu pojawiają się inni „czarodzieje”, którzy wydają się go poszukiwać?

Cała recenzja na: http://zpierwszejpolki.pl/brandon-sanderson-oszczednego-czarodzieja-poradnik-przetrwania-w-sredniowiecznej-anglii/

Motywem przewodnim tej powieści jest tożsamość. Autor sam porównuje konstrukcję swojego dzieła do „Tożsamości Bourne’a” Roberta Ludluma i „Projektu Hail Mary” Andy’ego Weira.

Mamy oto głównego bohatera (dość szybko dowiadujemy się, że ma na imię Johnny), który nic nie pamięta. Poznajemy otaczający go świat anglosaskiej średniowiecznej Anglii – choć nie do końca...

To już piętnasty tom cyklu o inkwizytorach i Mordimerze Madderdinie. Jednocześnie zamknięcie „ruskiej trylogii”. Niestety najciekawsze z tego wszystkiego jest posłowie, w którym autor zapowiada jakie ma plany dotyczące kolejnych tomów.

Cała recenzja: http://zpierwszejpolki.pl/jacek-piekara-ja-inkwizytor-przeklete-przeznaczenie/

To już piętnasty tom cyklu o inkwizytorach i Mordimerze Madderdinie. Jednocześnie zamknięcie „ruskiej trylogii”. Niestety najciekawsze z tego wszystkiego jest posłowie, w którym autor zapowiada jakie ma plany dotyczące kolejnych tomów.

Cała recenzja: http://zpierwszejpolki.pl/jacek-piekara-ja-inkwizytor-przeklete-przeznaczenie/