Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zapoznałam się z tą powieścią w formie audiobooka i szczerze nie miałam co do niej jakiś wielkich oczekiwań. Wiem dlaczego jest ona tak porównywana do twórczości Lovecrafta jednak ciężko jest dorównać mistrzowi. Jednak całkiem dobrze mi się słuchało, postacie były całkiem zróżnicowane, klimat był jak w każdym przeciętnym horrorze a zakończenie nie było jakieś zaskakujące lub mocarne. Jako wieloletnia fanka grozy jestem wstanie docenić tę powieść i zdecydowanie lepiej się do takich twórczości podchodzi nie mając za wysokich oczekiwań.

Zapoznałam się z tą powieścią w formie audiobooka i szczerze nie miałam co do niej jakiś wielkich oczekiwań. Wiem dlaczego jest ona tak porównywana do twórczości Lovecrafta jednak ciężko jest dorównać mistrzowi. Jednak całkiem dobrze mi się słuchało, postacie były całkiem zróżnicowane, klimat był jak w każdym przeciętnym horrorze a zakończenie nie było jakieś zaskakujące...

,,Ziemia nieświęta" to zdecydowanie dziwne połączenie horroru i sensacji, a dziwne połączenia jednak lubię najbardziej. Mamy tu szamana, potworów i kilku (nie)przypadkowych ludzi, którzy zostali wciągnięci w katastroficzny zbieg wydarzeń. Podobała mi się ta powieść jednak zakończenie bardzo mocno zniszczyło całokształt tej książki, miałam duże nadzieje na wielkie BUM ale jednak koniec był taki mocno nijaki. Gdyby końcówka była bardziej dopracowana to moja ocena byłaby lepsza.

,,Ziemia nieświęta" to zdecydowanie dziwne połączenie horroru i sensacji, a dziwne połączenia jednak lubię najbardziej. Mamy tu szamana, potworów i kilku (nie)przypadkowych ludzi, którzy zostali wciągnięci w katastroficzny zbieg wydarzeń. Podobała mi się ta powieść jednak zakończenie bardzo mocno zniszczyło całokształt tej książki, miałam duże nadzieje na wielkie BUM ale...

Cały ten zbiór jest zdecydowanie WEIRD, aczkolwiek całkiem dobrze mi się go słuchało. Nie było tu żadnych wybitnych opowiadań ale większość jednak trzymała całkiem dobry poziom, opowiadania te bardziej poetyckie najbardziej nie przypadły mi do gustu. Sporo tutaj było gatunkowego miszmaszu i za to doceniłam te książkę, podoba mi się gdy mam szanse przesłuchać lub przeczytać książkę w której autorowi udaję się łączyć kilka gatunków że sobą i nawet dobrze mu to wychodzi.

Cały ten zbiór jest zdecydowanie WEIRD, aczkolwiek całkiem dobrze mi się go słuchało. Nie było tu żadnych wybitnych opowiadań ale większość jednak trzymała całkiem dobry poziom, opowiadania te bardziej poetyckie najbardziej nie przypadły mi do gustu. Sporo tutaj było gatunkowego miszmaszu i za to doceniłam te książkę, podoba mi się gdy mam szanse przesłuchać lub przeczytać...

Finał serii ,,Owoce granatu" czyli ,,Powroty". Po wielu perturbacjach życiowych, oraz po zmianach politycznych, które nastąpiły w Iranie, Elżbieta wraz ze swoją córką Anią postanawiają wyruszyć do Paryża by przez jakiś czas pomieszkać ze Stefanią i jej mężem, jednak Elżbieta nie czuję się tam zbyt dobrze z powodu męża Stefani, jednak między jej siostrą a jej córką zaczyna rodzić się bardzo bliska relacja. Po kolejny nieszczęśliwych wydarzeniach siostry chcą powrócić do Polski, jednak nie wiedzą czy ta kolejna podróż w ich życiu może przynieść im szczęście. Ostatnia część jest jak dla mnie najgorsza z całej czwórki. Mamy tu wiele niedomówień, nielogicznych zdarzeń, i momentami toksycznych relacji. Poziom tej książki zdecydowanie spadł, niesamowicie męczyłam się by ją skończyć, ale nie po to przeczytałam wcześniejsze części by tej nie dokończyć. Słaba historia.

Finał serii ,,Owoce granatu" czyli ,,Powroty". Po wielu perturbacjach życiowych, oraz po zmianach politycznych, które nastąpiły w Iranie, Elżbieta wraz ze swoją córką Anią postanawiają wyruszyć do Paryża by przez jakiś czas pomieszkać ze Stefanią i jej mężem, jednak Elżbieta nie czuję się tam zbyt dobrze z powodu męża Stefani, jednak między jej siostrą a jej córką zaczyna...

Trzecia część cyklu ,,Owoc granatu" czyli ,,Świat w płomieniach" Siostry spędziły wiele lat w Iranie, obydwie wyszły za mąż, Stefania wyszła za swoją miłość z młodzieńczych lat, jednak jej wyobrażenie szczęśliwego życia małżeńskiego dość mocno minęło się z tym co jej ukochany miał jej do zaoferowania, natomiast Elżbieta została cenionym naukowcem i farmaceutom, jednak czas pokazał że zarówno Elżbieta jak i Stefania mocno minęły się ze szczęśliwym życiem i obydwie doświadczyły jeszcze wielu trudności życiowych. W porównaniu do dwóch poprzednich części ta książka zmieniła swoją tematykę z historii powojennej na zwykły romans z historią obyczajową w tle, po mimo że wiedziałam że tak to będzie to jednak poczułam mały zawód. Powieść nie jest zła jednak nie ma już tego klimatu jaki miały wcześniejsze części.

Trzecia część cyklu ,,Owoc granatu" czyli ,,Świat w płomieniach" Siostry spędziły wiele lat w Iranie, obydwie wyszły za mąż, Stefania wyszła za swoją miłość z młodzieńczych lat, jednak jej wyobrażenie szczęśliwego życia małżeńskiego dość mocno minęło się z tym co jej ukochany miał jej do zaoferowania, natomiast Elżbieta została cenionym naukowcem i farmaceutom, jednak czas...

Druga część serii ,,owoc granatu" czyli ,,Kraina Snów". Czytając pierwszą część nie spodziewałam się że część druga przeniesie nas z Tajgi do Iranu. Po traumatycznych przeżyciach siostry Elżbieta i Stefania trafiają do całkowicie innego świata niż ten, który znały do tej pory czyli do ciepłego, pełnego różnych rzeczy i zapachów Iranu, ich życie zaczyna iść w lepszym kierunku, jednak po wielu konfliktach siostry postanowiły iść swoimi drogami. Stefania wyszła za mąż za bogatek mężczyznę i zamieszkała z nim i jego rodzinom, ale jej szczęście nie trwało długo, natomiast Elżbieta nie potrafi cieszyć się życiem po tym co spotkało ją w Tajdze. Ta część była zdecydowanie inna niż jej poprzedniczka, jednak nadal mi się podobała, daję ocenę niżej ponieważ akurat w tej części dość mocno zachowanie Stefani zaczęło działać mi na nerwy, ale podobał mi się ten typowo Irański klimat, który był w tej książce.

Druga część serii ,,owoc granatu" czyli ,,Kraina Snów". Czytając pierwszą część nie spodziewałam się że część druga przeniesie nas z Tajgi do Iranu. Po traumatycznych przeżyciach siostry Elżbieta i Stefania trafiają do całkowicie innego świata niż ten, który znały do tej pory czyli do ciepłego, pełnego różnych rzeczy i zapachów Iranu, ich życie zaczyna iść w lepszym...

,,Dziewczęta Wygnane" to kolejna z książek osadzonych w czasach wojny. Stefania i Elżbieta są bliźniaczkami, których życie zostaję wywrócone do góry nogami, a beztroskie dzieciństwo przerwane w momencie, gdy zostały wywiezione na Sybir. Jest to trudna książka o losach dwóch młodych dziewczyn, mało które powieści oddziałują na mnie tak mocno jak te osadzone w czasach wojny i opowiadające historię ludzi właśnie takich jak Elżbieta i Stefania. To była dobra książka po mimo swoich drobnych mankamentów.

,,Dziewczęta Wygnane" to kolejna z książek osadzonych w czasach wojny. Stefania i Elżbieta są bliźniaczkami, których życie zostaję wywrócone do góry nogami, a beztroskie dzieciństwo przerwane w momencie, gdy zostały wywiezione na Sybir. Jest to trudna książka o losach dwóch młodych dziewczyn, mało które powieści oddziałują na mnie tak mocno jak te osadzone w czasach wojny i...

Kolejny klasyk na mojej półce, a raczej kolejny pisany wierszem tytuł który wymęczyłam bo jak zacznę coś czytać to musze skończyć bez względu na to jak bardzo nudna albo zła byłaby to literatura. Nie był ona znowu jakaś najgorsza, ale niesamowicie mnie wynudziła.

Kolejny klasyk na mojej półce, a raczej kolejny pisany wierszem tytuł który wymęczyłam bo jak zacznę coś czytać to musze skończyć bez względu na to jak bardzo nudna albo zła byłaby to literatura. Nie był ona znowu jakaś najgorsza, ale niesamowicie mnie wynudziła.

Druga część cyklu jak dla mnie jest trochę lepsza niż pierwsza, a przede wszystkim jest mroczniejsza, Pierce nie denerwowała mnie aż tak jak w pierwszej części a jej związek z John'em nabrał jakiegoś większego sensu. Ja już od paru lat nie znajduję się w targecie tej powieści ale nawet dobrze mi się ją czytało.

Druga część cyklu jak dla mnie jest trochę lepsza niż pierwsza, a przede wszystkim jest mroczniejsza, Pierce nie denerwowała mnie aż tak jak w pierwszej części a jej związek z John'em nabrał jakiegoś większego sensu. Ja już od paru lat nie znajduję się w targecie tej powieści ale nawet dobrze mi się ją czytało.

Współczesna wersja mitologii o Hadesie i Persefonie. Potencjał był spory i naprawdę można było zrobić z tego materiału sensowną powieść. Jednak postacie były mocno nijakie, Pierce momentami porażała swoim brakiem charakteru a jej wątek romantyczne był tak na siłę sklejony że aż żal było czytać. Pomysł był dobry ale wykonanie trochę zawiodło.

Współczesna wersja mitologii o Hadesie i Persefonie. Potencjał był spory i naprawdę można było zrobić z tego materiału sensowną powieść. Jednak postacie były mocno nijakie, Pierce momentami porażała swoim brakiem charakteru a jej wątek romantyczne był tak na siłę sklejony że aż żal było czytać. Pomysł był dobry ale wykonanie trochę zawiodło.

To jest jedna z tych kontynuacji, która dosłownie złamała mi serce, w końcu tak długo oczekiwałam na wydanie tej części i przy pierwszej styczności z nią moje oczekiwania spadły z Mount Everestu do Rowu Mariańskiego, taka właśnie była przepaść między moimi oczekiwaniami a tym co dostałam. To tej części również wróciłam po latach jednak już wiedziałam z czym to się je, nadal książka mi się nie podoba, w moim mniemaniu jest to oczywisty skok na kasę autorów wobec przepełnionych nostalgią czytelników. Mało co tu się zgadza, fabuła momentami nie ma sensu, nie polubiłam Albusa, ani żadnego innego czarodzieja młodego pokolenia, natomiast wątek z podróżami w czasie był jak dla mnie gwoździem do trumny tej części. Jestem wstanie sobie wyobrazić że ten scenariusz może dobrze wyglądać na deskach teatru ale na pewno nie jako kolejna część serii.

To jest jedna z tych kontynuacji, która dosłownie złamała mi serce, w końcu tak długo oczekiwałam na wydanie tej części i przy pierwszej styczności z nią moje oczekiwania spadły z Mount Everestu do Rowu Mariańskiego, taka właśnie była przepaść między moimi oczekiwaniami a tym co dostałam. To tej części również wróciłam po latach jednak już wiedziałam z czym to się je, nadal...

Idealne zwieńczenie całej historii, wielkie starcie członków zakonu, nauczycieli oraz młodych czarodziejów z armią Lorda Voldemorta. Dużo się tu działo w końcu to wielki finał, było sporo walk, łez, potu i krwi, Zdecydowanie warto przeczytać całą serię.

Idealne zwieńczenie całej historii, wielkie starcie członków zakonu, nauczycieli oraz młodych czarodziejów z armią Lorda Voldemorta. Dużo się tu działo w końcu to wielki finał, było sporo walk, łez, potu i krwi, Zdecydowanie warto przeczytać całą serię.

,,Harry Potter i książę półkrwi" czyli kolejna część kultowej serii, kolejne przygody Golden Trio i kolejne działania Śmierciożerców mające na celu zawładnięcie społeczeństwem. Harry z dyrektorem ponawiają próby odnalezienia jakiegokolwiek sposoby na pokonanie Voldemorta a życie szkolne młodego czarodzieje również coraz bardziej się komplikuje. Od ,,Zakonu Feniksa" można odczuć ze seria robi się co raz bardziej mroczna i co raz ciężej jest przypiąć jej "łatkę" powieści dla dzieci. Ale jak dla mnie im mroczniejsza seria tym lepsza.

,,Harry Potter i książę półkrwi" czyli kolejna część kultowej serii, kolejne przygody Golden Trio i kolejne działania Śmierciożerców mające na celu zawładnięcie społeczeństwem. Harry z dyrektorem ponawiają próby odnalezienia jakiegokolwiek sposoby na pokonanie Voldemorta a życie szkolne młodego czarodzieje również coraz bardziej się komplikuje. Od ,,Zakonu Feniksa"...

"Czuję narastającą w sobie siłę. Wyszłam z raka duszy. Co za ulga!!!Nie neguję dotychczasowej twórczości. Jest piękna, tylko smutna .Jest w niej dużo zdrowych i pozytywnych myśli...." Ten jeden cytat z opisu książki idealnie oddaje kwintesencje całej książki.

"Czuję narastającą w sobie siłę. Wyszłam z raka duszy. Co za ulga!!!Nie neguję dotychczasowej twórczości. Jest piękna, tylko smutna .Jest w niej dużo zdrowych i pozytywnych myśli...." Ten jeden cytat z opisu książki idealnie oddaje kwintesencje całej książki.

,,W poszukiwaniu ducha" to kolejna niesamowicie ciężka w odbiorze powieść Barbary Rosiek, kolejna poruszająca tematy chorób psychicznych. Bardzo ciężko czytało mi się tą książkę, i równie ciężko jest mi ją ocenić. Rozumiem temat, który porusza ale jednak po lekturze mam takie poczucie niedostatku, jakby autorka nie do końca wyczerpała temat.

,,W poszukiwaniu ducha" to kolejna niesamowicie ciężka w odbiorze powieść Barbary Rosiek, kolejna poruszająca tematy chorób psychicznych. Bardzo ciężko czytało mi się tą książkę, i równie ciężko jest mi ją ocenić. Rozumiem temat, który porusza ale jednak po lekturze mam takie poczucie niedostatku, jakby autorka nie do końca wyczerpała temat.

Kolejna biograficzna książka Barbary Rosiek, jest to swoiste zwierzenie kobiety pogrążonej w ciężkiej chorobie. Jak wygląda życie ze schizofrenią? Barbara Rosiek rozlicza się ze swoją przeszłością po latach jako psycholog kliniczna, jest to zdecydowanie ciężka w odbiorze książka, ale warta przeczytania.

Kolejna biograficzna książka Barbary Rosiek, jest to swoiste zwierzenie kobiety pogrążonej w ciężkiej chorobie. Jak wygląda życie ze schizofrenią? Barbara Rosiek rozlicza się ze swoją przeszłością po latach jako psycholog kliniczna, jest to zdecydowanie ciężka w odbiorze książka, ale warta przeczytania.

,,Kokaina-zwierzenia narkomanki" to biograficzna historia Barbary Rosiek. Jest to trudna w odbiorze biografia, w końcu jest tutaj mowa o narkomani, anoreksji, problemach ze zdrowiem psychicznym. Jednak ciężko mi jest napisać coś więcej o tej książce po za tym że porusza trudne tematy. Nie ma tu nic ,,ciekawego'' jeśli można tak to napisać, chociaż to raczej nie było sensem tworzenia tej biografii, po prostu nie podobała mi się.

,,Kokaina-zwierzenia narkomanki" to biograficzna historia Barbary Rosiek. Jest to trudna w odbiorze biografia, w końcu jest tutaj mowa o narkomani, anoreksji, problemach ze zdrowiem psychicznym. Jednak ciężko mi jest napisać coś więcej o tej książce po za tym że porusza trudne tematy. Nie ma tu nic ,,ciekawego'' jeśli można tak to napisać, chociaż to raczej nie było sensem...

Nie przypadła mi do gustu ta książka. Do kilku powieści Barbary Rosiek powracam po latach i mogę stwierdzić że czas zdecydowanie zmienił moje nastawienie do tych książek, kiedyś one mnie szokowały, dzisiaj podchodzę do nich bardziej jak do zwierzeń autora na temat swojego losu. Anka jest dziwną dziewczyną, hipokrytką i zdecydowanie nie wie czego chce, można tutaj wiele zwalić na kokainę ale mam wrażenie że jeszcze więcej problemów tej dziewczynie sprawiały mankamenty jej charakteru. Miał tutaj również miejsce dziwny zabieg, jeden z rodzajów tych, których nigdy w żadnej innej powieści nie potrafiłam zrozumieć i tutaj było tak samo, otóż Anka, będąca poniekąd alter ego Barbary Rosiek spotkała się w książce z Barbarą Rosiek, nie rozumiem tego zabiegu, nie rozumiem dlaczego niektórzy autorzy wrzucają samych siebie do swoich powieści. Książka była bardzo krótka ale momentami również niesamowicie irytowała.

Nie przypadła mi do gustu ta książka. Do kilku powieści Barbary Rosiek powracam po latach i mogę stwierdzić że czas zdecydowanie zmienił moje nastawienie do tych książek, kiedyś one mnie szokowały, dzisiaj podchodzę do nich bardziej jak do zwierzeń autora na temat swojego losu. Anka jest dziwną dziewczyną, hipokrytką i zdecydowanie nie wie czego chce, można tutaj wiele...

,,Życie w hospicjum" to kolejna książka Barbary Rosiek na mojej półce. Jest to trudny reportaż o życiu w hospicjum, dotyka ona strachu jaki może czuć każdy człowiek mający trafić do takiego miejsca. Barbara Rosiek jako psycholog kliniczna świetnie sobie radziła z pisaniem książek tego tupu, po sposobie w jakim tworzyła swe kolejne książki widać że zna się na swoim fachu.

,,Życie w hospicjum" to kolejna książka Barbary Rosiek na mojej półce. Jest to trudny reportaż o życiu w hospicjum, dotyka ona strachu jaki może czuć każdy człowiek mający trafić do takiego miejsca. Barbara Rosiek jako psycholog kliniczna świetnie sobie radziła z pisaniem książek tego tupu, po sposobie w jakim tworzyła swe kolejne książki widać że zna się na swoim fachu.

Debiutancka książka Barbary Rosiek, będąca również poniekąd jej autobiografią. W tej powieści alter ego Barbary czyli Anka to dziewczyna dotknięta przeróżnymi problemami a powieść jest jej świadectwem walki z narkomanią. Przeczytałam tą książkę wiele lat temu jako jeszcze nastolatka i wtedy zrobiła na mnie zdecydowanie większe wrażenie, aktualnie temat uzależnień tak mnie nie rusza jak przed latu ale nadal nie mogę pozbyć się wrażenia że cała historia Anki to przerzucanie odpowiedzialności na innych ludzi i brak konfrontacji z rzeczywistością. ,,Pamiętnik narkomanki" nie rozwija jakoś specjalnie mocno samego tematu narkotyków. Książka jest dobra ale jakoś po latach patrzę na nią z innej perspektywy i gdyby mnie się kiedyś ktoś spytał o polecenie jakieś pozycji w tym temacie to raczej nie poleciłabym akurat tej książki.

Debiutancka książka Barbary Rosiek, będąca również poniekąd jej autobiografią. W tej powieści alter ego Barbary czyli Anka to dziewczyna dotknięta przeróżnymi problemami a powieść jest jej świadectwem walki z narkomanią. Przeczytałam tą książkę wiele lat temu jako jeszcze nastolatka i wtedy zrobiła na mnie zdecydowanie większe wrażenie, aktualnie temat uzależnień tak mnie...