Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wg mnie nieciekawe napisana.

Wg mnie nieciekawe napisana.

Przypomniała mi emocje o których już dawno zapomniałam, trochę zasmuciła, m.in. za to 8.

Przypomniała mi emocje o których już dawno zapomniałam, trochę zasmuciła, m.in. za to 8.

Ta książka przypomniała mi dlaczego wracam do żulczyka, dlaczego czekam na nowe książki, dlaczego go po prostu lubię.
Za kilka lat wracając do tej książki pewnie nie będę siebie w tej ocenie rozumieć, ale w tej chwili jestem świeżo po lekturze i chyba jestem zdolowana, ale i poruszona.
Bałam się, że mi się nie spodoba, podchodzilam do pierwszych stron z dystansem, przymrużeniem oka - na szczęście po jakimś czasie zupełnie naturalnie mogłam opuścić barierę i spróbować poczuć to co bohaterowie. Bohaterowie, tak, to ich tak uwielbiam w książkach Żulczuka - to jacy są, co czują, sprawia że rośnie we mnie zachwyt. Często, chociaż są młodzi, totalnie ich rozumiem.
Ja się w Cyprianie zakochałam.

Ta książka przypomniała mi dlaczego wracam do żulczyka, dlaczego czekam na nowe książki, dlaczego go po prostu lubię.
Za kilka lat wracając do tej książki pewnie nie będę siebie w tej ocenie rozumieć, ale w tej chwili jestem świeżo po lekturze i chyba jestem zdolowana, ale i poruszona.
Bałam się, że mi się nie spodoba, podchodzilam do pierwszych stron z dystansem,...

Świetna! Absurdalny humor, chociaż nie zabrakło przegietych scen, które chętnie wymazalabym z pamięci;)

Świetna! Absurdalny humor, chociaż nie zabrakło przegietych scen, które chętnie wymazalabym z pamięci;)

Zaczyna się intrygująco. Historia bez dwóch zdań wciąga - postaci nigdy nie odbieram banalnie, a świat mnie intryguje; niby znajomy, a jednak tak obcy. Niestety gdzieś po drodze się zgubiłam, może gdyby było ze 3 rozdziały mniej to historia nie rozmyłaby mi się w ten sposób?
W pewnym momencie przestałam być ciekawa zakończenia - które bądź co bądź, okazało się dla mnie zaskoczeniem i tylko kiwałam potakująco głową, że tak, to się musiało tak skończyć.
W ostatecznym rozrachunku myślę że "Ślepnąc..." pozostaje moim numerem jeden, pozostawiło mnie w większym szoku, ale styl Żulczyka lubię i prawdziwą przyjemnością dla mnie było przeczytać Wzgórze psów.

Zaczyna się intrygująco. Historia bez dwóch zdań wciąga - postaci nigdy nie odbieram banalnie, a świat mnie intryguje; niby znajomy, a jednak tak obcy. Niestety gdzieś po drodze się zgubiłam, może gdyby było ze 3 rozdziały mniej to historia nie rozmyłaby mi się w ten sposób?
W pewnym momencie przestałam być ciekawa zakończenia - które bądź co bądź, okazało się dla mnie...

Zdecydowanie polecam.

Zdecydowanie polecam.

Zła i generyczna. Jedyną jej zaletą było to, że była krótka. ;) To już lepiej sobie Greya przeczytać, naprawdę.

Zła i generyczna. Jedyną jej zaletą było to, że była krótka. ;) To już lepiej sobie Greya przeczytać, naprawdę.

Polecam, bo można się z niej dowiedzieć czegoś o czym, zapewniam, nie macie pojęcia;
Dodatkowo wszystkie rozmowy przeprowadzone są z miłymi ludźmi, niesamowitymi realistami, którzy ciągle podkreślają co się dla nich w tej pracy najbardziej liczy - po wszystkim czuje się jakąś taką wdzięczność do nich za to co robią i dlaczego to robią.

Polecam, bo można się z niej dowiedzieć czegoś o czym, zapewniam, nie macie pojęcia;
Dodatkowo wszystkie rozmowy przeprowadzone są z miłymi ludźmi, niesamowitymi realistami, którzy ciągle podkreślają co się dla nich w tej pracy najbardziej liczy - po wszystkim czuje się jakąś taką wdzięczność do nich za to co robią i dlaczego to robią.

Wiedziałam, że to scenariusz sztuki. Wiedziałam, że nie jest napisany wyłącznie przez Rowling. Dostosowałam swoje oczekiwania do posiadanej wiedzy.
Tak więc dostaliśmy taki o, jak to gdzieś trafnie przeczytałam, fanfik.
Momentami wywracałam oczami na przekolorowane momenty, gdzieś tam raz oczy mi się zaszkliły.
Chciałam cokolwiek z tego świata, dostałam, jest OK.
Przecież wszyscy wiemy, że czegoś na równi serii HP już nie dostaniemy ;)

Wiedziałam, że to scenariusz sztuki. Wiedziałam, że nie jest napisany wyłącznie przez Rowling. Dostosowałam swoje oczekiwania do posiadanej wiedzy.
Tak więc dostaliśmy taki o, jak to gdzieś trafnie przeczytałam, fanfik.
Momentami wywracałam oczami na przekolorowane momenty, gdzieś tam raz oczy mi się zaszkliły.
Chciałam cokolwiek z tego świata, dostałam, jest OK....

Zazwyczaj nie lubię opowiadań i ciężko mi przebrnąć przez cały zbiór ale tutaj dostajemy piękne, niebanalne historie, które wciągnęłam w dwa popołudnia.
Polecam.

Zazwyczaj nie lubię opowiadań i ciężko mi przebrnąć przez cały zbiór ale tutaj dostajemy piękne, niebanalne historie, które wciągnęłam w dwa popołudnia.
Polecam.

Ratuje ją fakt, że lubię styl pisania autora. Dobrze mi się ją czytało ale przez 3/4 książki nie rozumiałam co w tej sytuacji jest "strasznego".
Czytałam wersję poprawioną :)

Ratuje ją fakt, że lubię styl pisania autora. Dobrze mi się ją czytało ale przez 3/4 książki nie rozumiałam co w tej sytuacji jest "strasznego".
Czytałam wersję poprawioną :)

Na pewno nie dla kogoś, kto wcześniej nie miał do czynienia z Bukowskim. Lepiej sięgnijcie po Faktotum czy Kobiety.

Na pewno nie dla kogoś, kto wcześniej nie miał do czynienia z Bukowskim. Lepiej sięgnijcie po Faktotum czy Kobiety.

Nie powiedziałabym, że pretenduje na godnego następce dzieła Mitchell, ale cóż, wzięłam co dają. MOŻE BYĆ. Piałam ze śmiechu na pewnych scenach , tak do bólu były pensjonarskie i nie w stylu prawdziwej Scarlet. Miałam poczucie przerysowania i pewnego mentalnego zatrzymania się rozwoju Scarlet ale wciąż miałam głod dobrego zakończenia, więc ostatecznie udało mi się przeczytać ten tom.

Nie powiedziałabym, że pretenduje na godnego następce dzieła Mitchell, ale cóż, wzięłam co dają. MOŻE BYĆ. Piałam ze śmiechu na pewnych scenach , tak do bólu były pensjonarskie i nie w stylu prawdziwej Scarlet. Miałam poczucie przerysowania i pewnego mentalnego zatrzymania się rozwoju Scarlet ale wciąż miałam głod dobrego zakończenia, więc ostatecznie udało mi się...

Miała swoje zabawne momenty. Jasne, mistrzostwo to to nie jest ale całkiem przyjemnie i szybko się to czytało. Główna bohaterka jest nienormalna ;)

Miała swoje zabawne momenty. Jasne, mistrzostwo to to nie jest ale całkiem przyjemnie i szybko się to czytało. Główna bohaterka jest nienormalna ;)

Nie napisana jakoś wybitnie, ale potrafi wciągnąć. Książka na jeden dzień. Dość ciekawa, momentami nawet poruszająca. Jeśli główne wątki faktycznie pokrywają się z życiorysem Marilyn to muszę przyznać, że miała cholernie ciężkie życie.

Nie napisana jakoś wybitnie, ale potrafi wciągnąć. Książka na jeden dzień. Dość ciekawa, momentami nawet poruszająca. Jeśli główne wątki faktycznie pokrywają się z życiorysem Marilyn to muszę przyznać, że miała cholernie ciężkie życie.

Niewątpliwie nietypowe ilustracje w połączeniu z taką historią dają niesamowity efekt. I ponoć dzieci się tego nie boją. Nie jestem pewna czy byłabym tak odważnym dzieckiem...

Niewątpliwie nietypowe ilustracje w połączeniu z taką historią dają niesamowity efekt. I ponoć dzieci się tego nie boją. Nie jestem pewna czy byłabym tak odważnym dzieckiem...

Książka, którą kiedyś polecił mi pan w bibliotece i która spodobała mi się na tyle, że kilka dooobrych lat później kupiłam ją mojemu bratu pod choinkę ;) Brat nie zainteresowany sf ani w ogóle jakimkolwiek czytaniem pochłonął ją w dwa dni i ja sama również z chęcią ją ponownie przeczytałam. To tak dla wstępu, a co do większych konkretów...
Ach! Jak ta książka ujmuje prostotą przekazania historii. Jest swego rodzaju swojska ale jednak inna, bo wydaje mi się, że dotąd nigdy nie czytałam książki spod pióra rosyjskiego pisarza.
Nie znalazłabym przyjemności w szczegółowym zdradzaniu jej fabuły dlatego napisze tylko kilka jakże prawdziwych dla mnie frazesów, że historia zawarta w książce jest niebanalna, świat wciąga i intryguje, idealnie wyważone momenty akcji i codziennego życia, o ile można mówić o "codzienności" w tym przypadku ;)
Mnie zdecydowanie chwyciła za serce.

Jedyne co mnie zabolało to fakt, że książka wydana w 2005 roku zawiera tak przerażającą ilość błędów edytorskich! Matko, błędy chyba na każdej stronie, a ponoć miałam w ręku wydanie drugie, poprawione... Złe wydawnictwo Solaris, złe. :|

Książka, którą kiedyś polecił mi pan w bibliotece i która spodobała mi się na tyle, że kilka dooobrych lat później kupiłam ją mojemu bratu pod choinkę ;) Brat nie zainteresowany sf ani w ogóle jakimkolwiek czytaniem pochłonął ją w dwa dni i ja sama również z chęcią ją ponownie przeczytałam. To tak dla wstępu, a co do większych konkretów...
Ach! Jak ta książka ujmuje...

Wyjątkowo mi nie podeszła, pisana jakimś dziwnym podniosłym językiem. Głównego bohatera nie sposób poznać i polubić. Ponad to fakt uczynienia z demona jakiegoś zakochanego amorka wydaje mi się sprzecznym. Wymęczyłam tę książkę ale nie polecam.

Wyjątkowo mi nie podeszła, pisana jakimś dziwnym podniosłym językiem. Głównego bohatera nie sposób poznać i polubić. Ponad to fakt uczynienia z demona jakiegoś zakochanego amorka wydaje mi się sprzecznym. Wymęczyłam tę książkę ale nie polecam.

Po latach wypada znacznie gorzej 😅

Po latach wypada znacznie gorzej 😅

Genialna, jedna z moich ulubionych.

Genialna, jedna z moich ulubionych.