Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trudno się do czegoś przyczepić. Bardzo dobrze napisane postacie, ciekawy świat, a do tego multum zapożyczeń z mitologi, baśni, opowiadań itp. - Sapkowski czerpał inspirację z różnych dziedzin kultury, stworzył własny przepis z gotowych składników, wymieszał to w kotle i powstała naprawdę dobra "zupa". Wszystko to doprawione kunsztem pisarskim autora. Można tylko zachęcać do "zajadania" naszego produktu eksportowego, bo naprawdę warto.

Trudno się do czegoś przyczepić. Bardzo dobrze napisane postacie, ciekawy świat, a do tego multum zapożyczeń z mitologi, baśni, opowiadań itp. - Sapkowski czerpał inspirację z różnych dziedzin kultury, stworzył własny przepis z gotowych składników, wymieszał to w kotle i powstała naprawdę dobra "zupa". Wszystko to doprawione kunsztem pisarskim autora. Można tylko zachęcać...

Książka oczywiście porusza ważny temat, momentami naprawdę ciężko czytało się niektóre wypowiedzi, bywa także wzruszająca i pokazuje z jakimi problemami przychodzi mierzyć się młodym ludziom. Mam zastrzeżenia do niektórych pytań, wydawało się jakby niektóre powtarzały sens wcześniejszych pytań, zmieniając tylko ich treść. Rozmówcy bardzo ciekawi z ogromem wiedzy. Największy zarzut do autorki mam o to, jak potraktowała płeć męską. Autorka pisze:
"To przypadek, że wszystkie moje rozmówczynie są kobietami. Albo tylko potwierdzenie tezy, że w Polsce mężczyźni o swoich problemach niespecjalnie chcą opowiadać, a już na pewno nie chcą tego robić publicznie".
To chyba właśnie sensem takiej książki powinno być namówienie jakiegoś chłopaka do podzielenia się swoją historią i zwrócenie uwagi na problem z trochę innej strony a nie potwierdzanie tezy(?). Nie jestem w stanie uwierzyć, że żaden chłopak anonimowo nie odważyłby się zwierzyć w tak ważnej sprawie. Tym bardziej, że jeżeli spojrzymy na statystyki (szczególnie u dorosłych) to widzimy, że mężczyźni, mówiąc brzydko, popełniają samobójstwa skuteczniej - czyli najczęściej ich próby samobójcze nie są wołaniem o pomoc, tylko finalnym wyjściem. Dlatego bardzo nie podoba mi się takie podejście autorki i zbagatelizowanie tematu, dobrze, że chociaż rozmówcy zwrócili uwagę na ten problem. Każdy cytat podpisany imieniem "Joasia" także jest dosyć wymownym zabiegiem.
Gdyby mężczyzna napisał w ten sam sposób książkę, feministki pożarły by go żywcem.

Książka oczywiście porusza ważny temat, momentami naprawdę ciężko czytało się niektóre wypowiedzi, bywa także wzruszająca i pokazuje z jakimi problemami przychodzi mierzyć się młodym ludziom. Mam zastrzeżenia do niektórych pytań, wydawało się jakby niektóre powtarzały sens wcześniejszych pytań, zmieniając tylko ich treść. Rozmówcy bardzo ciekawi z ogromem wiedzy. Największy...

Genialne, wielopłaszczyznowe opowiadnia, napisane bujnym i wszechstronnym językiem oddającym klimat lat 50. Będąc niewiele starszym od autora, kiedy debiutował, jestem pod ogromnym wrażeniem jego wrażliwości, wnikliwości, sposobu w jaki kreuje rzeczywistość i bohaterów (szczególnie kobiety, jest w nich coś bardzo feministycznego jak na okres, w którym powstawały opowiadania). Czułem się, jakbym analizował wiersze, a nie opowieści o prostych obywatelach PRL-u. Warto zapoznać się z pozycją choćby dla samego opowiadania "Pętla".

Genialne, wielopłaszczyznowe opowiadnia, napisane bujnym i wszechstronnym językiem oddającym klimat lat 50. Będąc niewiele starszym od autora, kiedy debiutował, jestem pod ogromnym wrażeniem jego wrażliwości, wnikliwości, sposobu w jaki kreuje rzeczywistość i bohaterów (szczególnie kobiety, jest w nich coś bardzo feministycznego jak na okres, w którym powstawały...