Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już w połowie czytania trzeciego rozdziału bolała mnie głowa, łzy bezsilności napływały do oczu i miałam ochotę rzucić książka w ścianę. Mimo tego, pochłonęłam ją na jednym posiedzeniu.
Reportaż jest porażający, bolesny i świetnie zrealizowany. Historie osadzonych czepiają się myśli jak rzep, żeby później długo z nich nie wyjść. Ląduje na półce z ulubionymi.

Już w połowie czytania trzeciego rozdziału bolała mnie głowa, łzy bezsilności napływały do oczu i miałam ochotę rzucić książka w ścianę. Mimo tego, pochłonęłam ją na jednym posiedzeniu.
Reportaż jest porażający, bolesny i świetnie zrealizowany. Historie osadzonych czepiają się myśli jak rzep, żeby później długo z nich nie wyjść. Ląduje na półce z ulubionymi.

Coś cudownego.
Od początku do końca byłam niesamowicie wciągnięta w treść tej książki, z każdym rozdziałem coraz mocniej. Bawiła, rozdzierała serce, złościła przez niesprawiedliwość i wyciskała łzy. Postać Atticusa, jego mądrości oraz spokój pozostaną ze mną na długo.

Coś cudownego.
Od początku do końca byłam niesamowicie wciągnięta w treść tej książki, z każdym rozdziałem coraz mocniej. Bawiła, rozdzierała serce, złościła przez niesprawiedliwość i wyciskała łzy. Postać Atticusa, jego mądrości oraz spokój pozostaną ze mną na długo.

Po przeczytaniu Szczeliny, która jest moją ulubioną książką Jozefa Kariki, spodziewałam się czegoś więcej. Nie była zła, jedynie momentami nie byłam w stanie ponownie się w nią wciągnąć. Zakończenie na duży plus.

Po przeczytaniu Szczeliny, która jest moją ulubioną książką Jozefa Kariki, spodziewałam się czegoś więcej. Nie była zła, jedynie momentami nie byłam w stanie ponownie się w nią wciągnąć. Zakończenie na duży plus.

Wraz z rozwojem wydarzeń razem z głównym bohaterem Tobym poznajemy skrawki jego przeszłości, które próbujemy ułożyć w całość.
Długo się rozkręca, ale warto się przez to przebić, żeby poznać późniejszą historię. Z łatwością można się przywiązać do bohaterów i pogubić w poplątanej sprawie, którą ta książka nam oferuje. Nie jest zła - wciąga, chce się poznać zakończenie.

Wraz z rozwojem wydarzeń razem z głównym bohaterem Tobym poznajemy skrawki jego przeszłości, które próbujemy ułożyć w całość.
Długo się rozkręca, ale warto się przez to przebić, żeby poznać późniejszą historię. Z łatwością można się przywiązać do bohaterów i pogubić w poplątanej sprawie, którą ta książka nam oferuje. Nie jest zła - wciąga, chce się poznać zakończenie.

Znalazłam tę pozycje na bookcrosingu w moim biurze.
Skłamałabym pisząc, ze ta książka wciągnęła mnie od pierwszej strony. Wręcz przeciwnie. Przez około 90 stron myślałam, czy może jednak nie odłożyć jej na półkę. Dałam jej jednak szansę.
Późniejsze strony książki sprawiły, że leżałam w łóżku do piątej rano, zagłębiając się dalej w historię TifAni. A nawet po odłożeniu jej na bok, nadal o niej myślałam.
Jako osoba dotknięta osobiście problematyką, którą autorka podejmuje w książce, czasami leżałam kilka godzin w łóżku rozmyślając nad problemem, który został w niej poruszony i moim własnym podejściem do niego. Nad przebiegiem mojego życia po traumatycznych wydarzeniach.
Ta pozycja może i nie wciąga czytelnika od pierwszych stron, ale zdecydowanie jest warta polecenia.

Znalazłam tę pozycje na bookcrosingu w moim biurze.
Skłamałabym pisząc, ze ta książka wciągnęła mnie od pierwszej strony. Wręcz przeciwnie. Przez około 90 stron myślałam, czy może jednak nie odłożyć jej na półkę. Dałam jej jednak szansę.
Późniejsze strony książki sprawiły, że leżałam w łóżku do piątej rano, zagłębiając się dalej w historię TifAni. A nawet po odłożeniu jej...