Włoski pisarz, autor książek dla dzieci, młodzieży i dorosłych oraz dziennikarz sportowy w La Gazetta dello Sport Ma dwie pasje: pisanie i piłkę nożną, które łączył w swojej pracy. W młodości uprawiał dużo sportu, głównie piłki nożnej, a to zamiłowanie popularyzuje w serii książek Gooal!. Luigi pisze także o aktualnych zagadnieniach. Jest autorem biografii Giovanni Falcone, włoskiego sędziego śledczego , który walczył z mafią i którego samochód został wysadzony w powietrze. Pisał też o wojnie w Afganistanie.
Przez wydawcę tutti jest książka Luigiego Garlando pojawiła: Nienawidzę polityki (Camilla odiava che la politica). Tutaj opowiada o Camilla, która straciła ojca, polityk, w młodym wieku. Ona myśli, że to do polityków, że muszą przegapić jej ojca, więc ona nienawidzi. Włóczęgą pojawia się w ich wsi uczy ją, co polityka jest i powoli zaczyna widzieć świat wokół niej inaczej. Na jego książek Luigi Garlando otrzymał kilka nagród. Luigi Garlando zbiera edycje La Boskiej Komedii Dantego Alighieri wielki włoski pisarz z XIII i na początku XIV wieku. On nie ma strony internetowej, ale stronę Wikipedii.http://www.gooal.nu/luigi.htm
W sumie, jak na piłkarskie pozycje, to całkiem niezła książka. W 1989 roku Milan wygrał Puchar Europy, za pośrednictwem Arrigo Sacchiego możemy prześledzić jak wyglądał ten sezon. Mamy tutaj ciekawe spojrzenie na plany trenera, jak wyglądały sparingi przedsezonowe, transfery, plany treningowe. Ważnym źródłem w tym aspekcie jest dziennik trenera w którym zapisywał on swoje obserwacje po każdym meczu. Jest to całkiem ciekawe spojrzenie na futbol, pełne ciekawych spostrzeżeń odnośnie gry i zawodników. Poza tym, autorzy skupiają się w dużej mierze na drodze do finału Pucharze Europy, widzimy jak wyglądały mecze w poszczególnych rundach, co działo się między spotkaniami, jak układały się relacje z Silvio Berlusconim. Nie jest to może najciekawsza piłkarska pozycja jaką czytałem, ale spojrzenie trenera Sacchiego na futbol jest na pewno interesujące.
To druga książka Zlatana jaką przeczytałem i właściwie nie wiem po co to zrobiłem. Wszak nigdy jakimś wielkim fanem jego talentu nie byłem. Jednak Ibrahimović jest na tyle ciekawą i kolorową postacią w świecie piłki nożnej, że ciekawość wzięła nade mną górę.
Nie żałuję, bo to była całkiem przyjemna lektura :)
Ps. O dziwo nawet w kilku punktach się ze Zlatanem zgadzałem. Rzadko, ale jednak😃
6/10