Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pomimo tego, że Houellebecq sam mówi, że Islamu się boi - w tej książce nie czułam tego strachu skierowanego do muzułmanów, raczej w kierunku naszej cywilizacji.
Spodziewałam się opowieści i Islamie o muzułmaństwie, opowiedzianej w sposób krytyczny, pokazanie obaw, do czego może doprowadzić ekspansja tej wiary na Europę. Dostałam coś o niebo lepszego - książkę, o naszym społeczeństwie, bolesną prawdę, że to nie Islam jest naszym wrogiem, a jesteśmy nim my sami. Doskonały obraz tego, do czego prowadzi laicyzacja społeczeństwa, rozkład wartości, gdzie nie ma żadnej jednoczącej ludzi idei, poza "pochwałą indywidualizmu".
Jak również prawda o naturze całego zachodniego społeczeństwa, gdzie nie mamy za co walczyć, w co wierzyć i poddajemy się bezwolnie osobom, które prezentują coś więcej niż bezmyślny konsumpcjonizm.
Nie odbieram tego jako krytyki naszej cywilizacji, raczej ukazanie prostego ciągu przyczynowo-skutkowego, gdzie każda wyższa kultura i "wolność" ostatecznie nawet nie tyle upadnie, co popełni samobójstwo.

Ostatnie akapity książki czytałam, obserwując jednocześnie relację z zamachów w Paryżu. Kiedy zaczynałam ją czytać - scenariusz w niej zapisany wydawał mi się dość rzeczywisty - teraz wszystko staje pod wielkim znakiem zapytania, może jednak się obudzimy?

Pomimo tego, że Houellebecq sam mówi, że Islamu się boi - w tej książce nie czułam tego strachu skierowanego do muzułmanów, raczej w kierunku naszej cywilizacji.
Spodziewałam się opowieści i Islamie o muzułmaństwie, opowiedzianej w sposób krytyczny, pokazanie obaw, do czego może doprowadzić ekspansja tej wiary na Europę. Dostałam coś o niebo lepszego - książkę, o naszym...

Wiele dobrego nasłuchałam się o tej książce i niestety... Jestem zawiedziona. Całą książkę musiałam się "trochę zmuszać" do czytania. Od początku odnosiłam wrażenie chaotyczności - nagle coś się dzieje, bez dokładnych motywów, po prostu nagle się wydarza i nawet jeśli pod koniec książki sporo się wyjaśnia, to nie zaciera się wrażenie przypadkowości.
Sam pomysł na wojnę bogów i przekręt z tym związany - bardzo fajny, jednak realizacja kompletnie do mnie nie przemówiła.
Książkę (podobnie jak jedna z osób wcześniej) przeczytałam po poznaniu "Kłamcy", dlatego brakuje mi tutaj świeżości, podobnie jak i humoru, który przewijał się na każdej stronie z cyklu Ćwieka.

Wiele dobrego nasłuchałam się o tej książce i niestety... Jestem zawiedziona. Całą książkę musiałam się "trochę zmuszać" do czytania. Od początku odnosiłam wrażenie chaotyczności - nagle coś się dzieje, bez dokładnych motywów, po prostu nagle się wydarza i nawet jeśli pod koniec książki sporo się wyjaśnia, to nie zaciera się wrażenie przypadkowości.
Sam pomysł na wojnę...