Opinie użytkownika
„Dom powoli, z każdą wyrwaną kartką z kalendarza, zaczyna prowadzić życie kota – w dzień jest senny i spokojny. Skąpany w promieniach październikowego słońca wygląda niegroźnie i przyjaźnie. Natomiast po zmroku… Po zmroku budzi się ze snu, ożywa, przeciąga się niczym dziki zwierz, tak mocno, że trzeszczą wszystkie jego deski […] Może ten dom, samotny i opuszczony, wydaje te...
więcej Pokaż mimo toBardzo lubię kiedy autorzy, do swoich powieści wpuszczają odrobinę czegoś wyjątkowego i nie z tego świata. I choć może to zabrzmieć dziecinnie, wierzę, że gdzieś tam w naszym życiu istnieje, jakaś szczypta „magii”, trzeba tylko uwierzyć, a okres przedświąteczny to idealny czas na umacnianie takiej wiary. Dlatego książkę Pani Emilii Szelest mogę śmiało zaliczyć do grona ...
więcej Pokaż mimo to
BARDZO WAŻNA, KOBIECA (i nie tylko) POZYCJA KSIĄŻKOWA TEJ JESIENII!
Ciepła, lekka, otulająca, pachnąca, przyjemna i niezwykle merytoryczna!
Wow! Tak przyjemnie nie słuchało mi się jeszcze żadnej książki obyczajowej, zwykle po chwili nudziła mnie fabuła. A tutaj. Tutaj wszystko było tak dobrze dopracowane, że historia sącząca się ze słuchawek była przyswajana z ogromną...
Podjęcie się lektury „Szeptuna” było nad wyraz (jak na mnie) spontaniczne. Na szybko przeleciałam wzrokiem opis, bym za chwilę mogła usłyszeć głos lektora. I powiem Wam, że była to jednak z najlepszych, podjętych przeze mnie decyzji, a wierzcie mi, nie podejmuję ich wiele…
Czytając opis, miałam wrażenie, że w książce znajdę jakieś cuda z pogranicza fantastyki, okraszone...
„Nie oceniaj książki po okładce” – to najlepsze określenie, na temat książki, którą niedawno skończyłam.
Carla, włoska skrzypaczka, która przyjechała wraz z mężem do Polski, jest ofiarą przemocy psychicznej i fizycznej ze strony swojego męża. Pewnej nocy postanawia uciec od swojego oprawcy i zacząć żyć od nowa na własną rękę. Poznaje Michała, lekarza, który wrócił z misji...
Zbliżając się ku końcowi książki, pomyślałam, że pisząc recenzję, powinnam określić „Jej portret” mianem niejako życiowego przewodnika zarówno dla Niej, jak i dla Niego. I kiedy dotarłam do końca, przeczytałam słowa Pani Ani i przepadłam. Dotarło do mnie, jak ważna jest ta książka, jak głęboki jest jej przekaz.
Tak łatwo oceniamy innych, krytykujemy, komentujemy ich życie....
„Pewnego razu, setki lat temu, w dalekim Meksyku, rozmodlone zakonnice pichciły napój z ziaren kakaowca. Któraś roztargniona duszyczka pomyliła słoik z przyprawami i zamiast chilli wsypała do wielkiego kotła cukier. I tak powstała czekolada”.
Słodycz, która pomaga na złamane serce, rozdartą duszę. Niebo w gębie, które jeśli jesteś na diecie, oddala Cię od Twojego celu z...
Kiedy książka jest piękna? Kiedy porusza najbardziej czułe i najbardziej wrażliwe struny Twojej duszy. Kiedy czytasz i czujesz każde słowo całą sobą. Kiedy wiesz, że to nie jest kolejna historia jakich wiele. Kiedy wiesz, że to właśnie „Twoja” historia, czujesz jakby, była napisana tylko dla Ciebie. Tylko po to byś mogła odzyskać siebie.
„Minione chwile” to...
Patrząc na dzisiejszy świat, ciężko uwierzyć w miłosne historie, jak z bajki. Czytając książkę autorstwa Pani Eweliny Nawary i Małgorzaty Falkowskiej jest się w stanie uwierzyć we wszystko. Zaczarowały słowem, po prostu.
„Nieosiągalny” to historia Olimpii, która staje się współczesną wersją Kopciuszka. Zahukana, zagubiona, niedoceniona młoda dziewczyna, która nie marzy o...
Kochałaś/ łeś kiedyś tak bardzo, że aż brakowało Ci tchu? Kochałaś/ łeś kiedyś tak bardzo, że aż bolało
Cię od środka? Jeśli tak to poznaj Jamiego i Jane, których połączyło piękne, aczkolwiek niszczycielskie
uczucie.
Kochają się na zabój, do utraty tchu… Taka miłość potrafi przysporzyć kłopotów. Kiedy kocha
się za mocno, nie istnieje otaczający nas świat. Nie myślimy o...
Czy można zakochać się w jakimś miejscu poprzez czyjeś słowa i własną wyobraźnię? Oczywiście, ze można ! Tak zakochałam się w Gruzji dzięki Pani Ani. Pamiętam, że „Gruzińskie wino” czytałam rozemocjonowana w lato na balkonie. Jaka ja wyszłam z tej lektury pełna melancholii i pięknych obrazów mojej wyobraźni.
Niedawno skończyłam „Powrót do Gruzji” i nie będę ukrywać, że...
Tytuł ten, poza „Krainą zeszłorocznych choinek”, których nadal nie przeczytałam, miał być ostatnim świątecznym tytułem. Dlaczego ostatnim? Nie wiem. Gdzieś podświadomie mój mózg zaszufladkował tę książkę, jako „mniej istotną” na liście świątecznych tytułów. I dziś po przeczytaniu jej dotarło do mnie, że tak musiało być. Ta piękna historia musiała poczekać na odpowiedni...
więcej Pokaż mimo to„Powiem to tylko raz – oświadczyłam cicho. - Nie jestem porcelanową lalką, Luca. Nie bawię się w koronki i robienie na drutach! Kiedy trzeba, zabijam ludzi! A wy jesteście dla mnie rodziną. Przyjęliście mnie taką, jaka jestem, nie zadając pytań. Pokazaliście mi inny świat. Pozwalacie mi żyć! I dla was, dla mojej rodziny, zabiłam własnego ojca. Więc proszę, nigdy więcej nie...
więcej Pokaż mimo to"Droga życia" to debiutancka powieść Pani Agaty Awlam, która jak zapowiada okładka będzie "wzruszającą opowieścią o miłości, wierze i sile wybaczenia". I choć brutalnie to zabrzmi, ale gdybym wiedziała od początku, że patronem tej książki jest katolickie czasopismo ewangelizacyjne "Miłujcie się" to nie podjęłabym się jej recenzji. I nie chodzi tutaj o kwestie wiary, nie...
więcej Pokaż mimo toPanna Madeline Hyde na Święta Bożego Narodzenia powraca na Wzgórze Mgieł, które niegdyś było jej ukochanym miejscem z dzieciństwa. Pragnie odkryć dawno zapomniane zachodnie skrzydło i przywrócić domostwu dawny blask. Jednakże dom i duchy przeszłości dadzą o sobie znać. "Niektórych drzwi lepiej nie otwierać." Jakie tajemnice kryją w sobie domownicy i dawno nieodwiedzane...
więcej Pokaż mimo to
Witajcie kochani!
Zacznę nietypowo, ponieważ czytałam nietypową książkę, wokół której jakiś czas temu na bookstagramie zrobiło się głośno. Naszło mnie wtedy bardzo istotne pytanie: "Po co czytamy książki?" A zwłaszcza: "Po co czytamy literaturę erotyczną?
Celowo przeczytałam tę książkę w trakcie trwającej o nią burzy, chociaż miałam ją w planach, ale nieco późniejszych....
„Krokodyl w doniczce” bardzo pozytywna i ciepła opowieść o ludziach, którzy będąc sobie zupełnie obcy, świadomie i nie oddziałują na siebie. Ich drogi przecinają się każdego dnia i choć każde z nich wydaję się jednostką indywidualną, są jednością.
Pani Aldona to starsza, samotna kobieta, która swoje problemy odreagowuje na innych. Nikomu nie szczędzi kąśliwych uwag, a...
Liceum przyniosło mi wiele fajnych wspomnień, ale najważniejszym, co mi przyniosło, to było i jest marzenie o podróży do Gruzji by zobaczyć słynną rzeźbę Ali i Nino w Batumi, a także Tbilisi. „Gruzińskie wino” to debiut Pani Anny Pilip, który zabrał moją wyobraźnię w miejsca, o których nie sposób zapomnieć. Dla mnie jest to debiut, który karmi duszę naprawdę piękną...
więcej Pokaż mimo toMożna pisać piękne historie i napisać je w taki sposób, że już pierwsze strony są fiaskiem. Można pisać również zwyczajne historie, których każdy z nas może doświadczyć i robić to w taki sposób, że czytelnik czuje całym sobą, że ma do czynienia z dobrym autorem i dojrzałą historią. Nie sztuką jest stworzyć coś szalonego, kipiącego seksem, nie sztuką jest stworzyć...
więcej Pokaż mimo to"Recepta na szczęście" Agaty Przybyłek to druga książka, która ukazała się w cyklu "Tak smakuje miłość". Autorki z pewnością nie trzeba przedstawiać. Ale ten cykl zdecydowanie zasługuje na uwagę. Jest lekki, przyjemny, zabawny, po prostu doskonały na każdą porę roku. W poprzedniej książce "Tak smakuje miłość" czytelnik poznał Olę, pasjonatkę gotowania. W kolejnej części...
więcej Pokaż mimo to