Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Długo zwlekałam z sięgnięciem po tę książkę, bo oczekiwałam złowieszczego tonu, bo zostało x tygodni życia i nie wolno marnować czasu, a tu jednak dużo pozytywniejszy wydźwięk. Bardzo budująca, wręcz kojąca lektura.

Długo zwlekałam z sięgnięciem po tę książkę, bo oczekiwałam złowieszczego tonu, bo zostało x tygodni życia i nie wolno marnować czasu, a tu jednak dużo pozytywniejszy wydźwięk. Bardzo budująca, wręcz kojąca lektura.

TW: samookaleczenia głównie w rozdziale Do krwi

TW: samookaleczenia głównie w rozdziale Do krwi

TW: bardzo dużo opisów polowań i oprawiania zwierząt.

TW: bardzo dużo opisów polowań i oprawiania zwierząt.

TW: drastyczne opisy, gwałt, przemoc
Dużo ciekawostek, dość lekko napisana aczkolwiek często o strasznych rzeczach. Nieco nieuporządkowana - części historyczne pojawiają się w kilku miejscach.

TW: drastyczne opisy, gwałt, przemoc
Dużo ciekawostek, dość lekko napisana aczkolwiek często o strasznych rzeczach. Nieco nieuporządkowana - części historyczne pojawiają się w kilku miejscach.

Ciekawy eksperyment myślowy z alternatywną wersją historii, bardzo obrazowe opisy alternatywnej topografii Warszawy, propsy za kurzą bohaterkę :D

Ciekawy eksperyment myślowy z alternatywną wersją historii, bardzo obrazowe opisy alternatywnej topografii Warszawy, propsy za kurzą bohaterkę :D

Pierwsze opowiadanie - sztos nad sztosy!

Pierwsze opowiadanie - sztos nad sztosy!

To jest nie do wiary, że ludzie przeży(wa)li takie rzeczy. Dziwne rzeczy. Straszne i niezwykłe zarazem.

To jest nie do wiary, że ludzie przeży(wa)li takie rzeczy. Dziwne rzeczy. Straszne i niezwykłe zarazem.

"Ucieczka z Pajęczej Głowy"!

"Ucieczka z Pajęczej Głowy"!

Lubię czytać o Afryce, o życiu, o życiu w Afryce, o tożsamości i jej szukaniu, o życiu na granicy - światów, państw, kultur, lubię czytać historie ludzi. Ale co jeśli wkracza w nie przemoc? wojna? Historia? No właśnie.

Lubię czytać o Afryce, o życiu, o życiu w Afryce, o tożsamości i jej szukaniu, o życiu na granicy - światów, państw, kultur, lubię czytać historie ludzi. Ale co jeśli wkracza w nie przemoc? wojna? Historia? No właśnie.

Pierwsze strony - skojarzenie z Cortazarem. Dalej - z Prawiekiem Tokarczuk. Przeczytane w jeden dzień i z chęcią zaczęłabym czytać drugi z rzędu. Ale zacznę "Dygot" ;)

Pierwsze strony - skojarzenie z Cortazarem. Dalej - z Prawiekiem Tokarczuk. Przeczytane w jeden dzień i z chęcią zaczęłabym czytać drugi z rzędu. Ale zacznę "Dygot" ;)

Dałam się wciągnąć w historię przyjaźni. Stron niemało więc bez zbędnego pośpiechu sobie czytałam. A potem było trudniej. Mniej sympatycznie. Było o brakach, cierpieniu, krzywdzie, relacjach, seksualności, miłości, przyjaźni, rodzinie, dzieciństwie, zdrowiu, sztuce i pewnie wielu innych rzeczach.
Ale chyba przede wszystkim o ludziach.

To powieść, fikcja literacka. Czy to wszystko jest prawdopodobne? Czy zmieściłoby się w jednym życiu? Przecież nawet lepiej żeby nie...

Dałam się wciągnąć w historię przyjaźni. Stron niemało więc bez zbędnego pośpiechu sobie czytałam. A potem było trudniej. Mniej sympatycznie. Było o brakach, cierpieniu, krzywdzie, relacjach, seksualności, miłości, przyjaźni, rodzinie, dzieciństwie, zdrowiu, sztuce i pewnie wielu innych rzeczach.
Ale chyba przede wszystkim o ludziach.

To powieść, fikcja literacka. Czy to...

Przeczytałam szybko, żeby mieć ten nietrafiony nabytek z głowy.

Przeczytałam szybko, żeby mieć ten nietrafiony nabytek z głowy.

dziwne, ale przyjemnie się czyta, szybko, bo nie ma zdań, kropek itp., tylko przecinki

dziwne, ale przyjemnie się czyta, szybko, bo nie ma zdań, kropek itp., tylko przecinki

Co prawda druga część jest tak bulwersująca, że się zastanawiam skąd autor miał takie pomysły... niemniej powieść niesamowita, fantastyczny nielinearny tok opowieści, czary, duchy, nieszablonowe postacie i wydarzenia. Stron sporo, ale warto.

Co prawda druga część jest tak bulwersująca, że się zastanawiam skąd autor miał takie pomysły... niemniej powieść niesamowita, fantastyczny nielinearny tok opowieści, czary, duchy, nieszablonowe postacie i wydarzenia. Stron sporo, ale warto.

Genialna opowieść o człowieku-zagadce.
Jeśli ktoś szuka "Miasta Boga", to raczej go nie uświadczy, bo nacisk jest tu kładziony na mechanizmy działania faweli, a nie na przemoc oraz (przede wszystkim) historię i osobowość Nema da Rocinha.

Dobrze czytało się w letnie wieczory, ale równocześnie nie jest to błahe czytadło na wakacje.

Genialna opowieść o człowieku-zagadce.
Jeśli ktoś szuka "Miasta Boga", to raczej go nie uświadczy, bo nacisk jest tu kładziony na mechanizmy działania faweli, a nie na przemoc oraz (przede wszystkim) historię i osobowość Nema da Rocinha.

Dobrze czytało się w letnie wieczory, ale równocześnie nie jest to błahe czytadło na wakacje.

Bardzo dobra pozycja! Autor epatuje pozytywnym nastawieniem, przedstawiając naukowe treści w sposób bardzo przystępny, używając ciekawych przykładów z życia codziennego. Zapewne część wiedzy się zdezaktualizowała (np. przywoływanie wielkich osobowości - sprzed stu lat), nie mniej zarys problemu, jaki stanowi (dy)stres zostaje zaprezentowany i oswojony.

Bardzo dobra pozycja! Autor epatuje pozytywnym nastawieniem, przedstawiając naukowe treści w sposób bardzo przystępny, używając ciekawych przykładów z życia codziennego. Zapewne część wiedzy się zdezaktualizowała (np. przywoływanie wielkich osobowości - sprzed stu lat), nie mniej zarys problemu, jaki stanowi (dy)stres zostaje zaprezentowany i oswojony.

Coś niebywałego.
Pierwsze, powiedzmy, sto stron nuży, dłuży się i nudzi. Wchodząc jednak w opowieść, która jest monologiem Riobaldo bez choćby najmniejszego oddechu (żadnych rozdziałów czy chociaż podwójnego odstępu), zaczynamy śledzić i odkrywać dziwną relację z Diadorimem, naturę "grande sertão" i realia życia cangaceiros.
Ale przyciąga głównie to pierwsze. I taka moja rada - nie czytajcie żadnych spoilerów przed lekturą...

Coś niebywałego.
Pierwsze, powiedzmy, sto stron nuży, dłuży się i nudzi. Wchodząc jednak w opowieść, która jest monologiem Riobaldo bez choćby najmniejszego oddechu (żadnych rozdziałów czy chociaż podwójnego odstępu), zaczynamy śledzić i odkrywać dziwną relację z Diadorimem, naturę "grande sertão" i realia życia cangaceiros.
Ale przyciąga głównie to pierwsze. I taka moja...

Nie przypuszczałam, że będę tak oczarowana tą powieścią. Podchodziłam do niej trochę jak do "Niewolnicy Izaury" - cóż za nietrafne skojarzenie!
Niesamowicie zbudowana fabuła, bohaterowie z krwi i kości. Odczucia, jakie budzi we mnie postać Gabrieli są niemal tak same jak przy Jagnie z "Chłopów" - ależ jak różne ich losy! Może to przez inne okoliczności przyrody, różnice dziejowe (Brazylia ma "nieco" inną historię) i 50 lat różnicy w powstaniu obu dzieł... ;)

Nie przypuszczałam, że będę tak oczarowana tą powieścią. Podchodziłam do niej trochę jak do "Niewolnicy Izaury" - cóż za nietrafne skojarzenie!
Niesamowicie zbudowana fabuła, bohaterowie z krwi i kości. Odczucia, jakie budzi we mnie postać Gabrieli są niemal tak same jak przy Jagnie z "Chłopów" - ależ jak różne ich losy! Może to przez inne okoliczności przyrody, różnice...

"Nie jest dobrze nierozwagą wątpliwości odwiedzać decyzje podjęte dawno temu."

Kolejna w literaturze światowej opowieść o siostrach, Clarice i Marii Inês, o miłościach, krzywdzie i zepsutych relacjach - to przede wszystkim.

Nielinearny bieg fabuły, brak klasycznych dialogów, nieliczne, powracające z czasów dzieciństwa bohaterek postacie, piękne opisy m.in. natury, wszystko obudowane na studium destrukcji rodziny, domu, młodej kobiety.
Wciągająca, poruszająca, gorzka.

"Nie jest dobrze nierozwagą wątpliwości odwiedzać decyzje podjęte dawno temu."

Kolejna w literaturze światowej opowieść o siostrach, Clarice i Marii Inês, o miłościach, krzywdzie i zepsutych relacjach - to przede wszystkim.

Nielinearny bieg fabuły, brak klasycznych dialogów, nieliczne, powracające z czasów dzieciństwa bohaterek postacie, piękne opisy m.in. natury,...

Otworzyłam, czytam, patrzę, która strona - siedemdziesiąta. Czyta się jednym tchem, wielka szkoda, że taka to krótka przyjemność.
Autorka w sposób bardzo przekonujący i przystępny wprowadza wątki z historii tego czarującego kraju, jakim jest Portugalia. Wspomnienia z pobytu sprzed roku odżywają i chce się zdecydowanie więcej.
Bardzo dobrze się czyta. Bardzo.

Otworzyłam, czytam, patrzę, która strona - siedemdziesiąta. Czyta się jednym tchem, wielka szkoda, że taka to krótka przyjemność.
Autorka w sposób bardzo przekonujący i przystępny wprowadza wątki z historii tego czarującego kraju, jakim jest Portugalia. Wspomnienia z pobytu sprzed roku odżywają i chce się zdecydowanie więcej.
Bardzo dobrze się czyta. Bardzo.