Jesteśmy społecznością, która kocha książki

DNF

Próbowałam skończyć, walczyłam sama ze sobą, ale po około 3/4 książki, skapitulowałam. Za stara jestem na takie młodzieżowe chlipanie. Stężenie jęków, lamentów, wielkich słów i trudnych spraw spisanych na dodatek siermiężnym stylem, sponiewierało moje zwoje mózgowe zbyt bardzo. Bez żalu porzucam.

DNF

Próbowałam skończyć, walczyłam sama ze sobą, ale po około 3/4 książki, skapitulowałam. Za stara jestem na takie młodzieżowe chlipanie. Stężenie jęków, lamentów, wielkich słów i trudnych spraw spisanych na dodatek siermiężnym stylem, sponiewierało moje zwoje mózgowe zbyt bardzo. Bez żalu porzucam.

Jak ciepły, letni deszcz.

Gdy mi smutno, gdy mi źle sięgam po "Szóstą klepkę", żeby otulić się jej ciepełkiem jak kocykiem. Nieważne, że po 45 latach trąci nieco myszką skoro jej urok nie przemija. To dalej mój ulubiony tom Jeżycjady, bo zawsze przedkładałam rodzinę Żaków nad familię Borejków. Bo wolę mamę Żakową realizującą się w pracy, a nie w kuchni. Bo lubię tatę Żaka - odwrotność odklejonego od rzeczywistości i zadufanego w sobie Ignasia Borejko. Bo cieszy mnie przemiana Cesi z bycia domowym popychadłem w asertywną dziewczynę. I cenię sobie normalność Żaków w opozycji do snobizmu Borejków.

Li i jedynie.

Jak ciepły, letni deszcz.

Gdy mi smutno, gdy mi źle sięgam po "Szóstą klepkę", żeby otulić się jej ciepełkiem jak kocykiem. Nieważne, że po 45 latach trąci nieco myszką skoro jej urok nie przemija. To dalej mój ulubiony tom Jeżycjady, bo zawsze przedkładałam rodzinę Żaków nad familię Borejków. Bo wolę mamę Żakową realizującą się w pracy, a nie w kuchni. Bo lubię tatę Żaka...