Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zacznijmy od rzeczy oczywistych, od odpowiedzi na pytanie czym właściwie jest „Każde Martwe Marzenie’’. Odpowiedź jest naprawdę bardzo prosta – piątym tomem Opowieści z meekhańskiego pogranicza. Jednocześnie jest też pierwszym tomem, w którym autor – Robert M. Wegner – przechodzi na naprawdę szeroką skalę wydarzeń, działań i ich konsekwencji.

Skończyły się czasy tomów, które opowiadały zwarte historie jakiegoś obszaru i ludzi, którzy się na nim znajdowali. Koniec z wydarzeniami, których skutki odczuć można wyłącznie lokalnie. Tym razem autor zafundował nam fabułę, która sprawnie spaja w całość poprzednie tomy oraz jeszcze się rozpędza oferując nowe spojrzenie na stare problemy oraz nowe problemy które są znacznie poważniejsze niż się wydaje.

https://paskudczyta.wordpress.com/2018/12/16/kazde-martwe-marzenie/

Zacznijmy od rzeczy oczywistych, od odpowiedzi na pytanie czym właściwie jest „Każde Martwe Marzenie’’. Odpowiedź jest naprawdę bardzo prosta – piątym tomem Opowieści z meekhańskiego pogranicza. Jednocześnie jest też pierwszym tomem, w którym autor – Robert M. Wegner – przechodzi na naprawdę szeroką skalę wydarzeń, działań i ich konsekwencji.

Skończyły się czasy tomów,...

Trzeci tom bezpośrednich prequeli do Malazańskiej Księgi Poległych.
Jest to książka o znacznie mniejszym stopniu skomplikowania, niż sama Malazanka, ale nie traci na tym zbytnio. Jest to dobra, zorientowana na akcję proza, która o całe nieba przewyższa np. Powrót Karmazynowej Gwardii tego samego autora. Jest to pozycja którą powinni przeczytać fani serii, a którą nie powinni kłopotać się ludzie dopiero mający zamiar zająć się Malazanką - ci powinni zacząć klasycznie, od Ogrodów Księżyca.
Największą wadą jest fakt, że Esselmont postanowił chyba z całą mocą odrzeć wszelkie ważne postacie z intelektu czy własnych myśli, bo w książce prawie wszyscy są albo rzucani przez los na lewo i prawo, albo zwyczajnie mają niesamowity poziom szczęścia. Trochę, jakby pisało się kampanie RPG, i oszukiwało na rzutach kostką.

Ogólnie rzecz ujmując, nie jest to czas zmarnowany, jako fan cieszę się z rozwinięcia uniwersum, ale gdyby ktoś stwierdził, że ma to gdzieś i nie czyta, to też bym się nie upierał.

Trzeci tom bezpośrednich prequeli do Malazańskiej Księgi Poległych.
Jest to książka o znacznie mniejszym stopniu skomplikowania, niż sama Malazanka, ale nie traci na tym zbytnio. Jest to dobra, zorientowana na akcję proza, która o całe nieba przewyższa np. Powrót Karmazynowej Gwardii tego samego autora. Jest to pozycja którą powinni przeczytać fani serii, a którą nie...