Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Ukryta Łowczyni” to drugi tom trylogii klątwy, niezwykle przeze mnie lubianej trylogii opowiadającej o trollach i ciążącej na nich klątwie. Ten kto przeczytał pierwszy tom, wie, że głównej bohaterce, Cécile, udało się wydostać z Trollus, miasta pod górą, powrócić do normalności. Ale czy aby do końca można to nazwać normalnością? Wydarzenia dziejące się w pierwszej części odbiły na dziewczynie ogromne piętno, a chęć pomocy swojemu ukochanemu i przyjaciołom wciąż uwięzionymi pod sklepieniem zawalonej góry sprawia, że Cécile nie jest w stanie powrócić do normalnego stanu, albo chociaż stanu, w którym mogłaby spokojnie żyć i rozwijać się jako dobrze zapowiadająca się pieśniarka. Dziewczyna bowiem przenosi się do swojej matki, Genevieve de Troyes, do miasta Trianon, gdzie ma rozpocząć swoją karierę i zapomnieć o Trollus, o Tristanie, o przyjaciołach. Złożone jednakże obietnice nie dają jej spokoju, a ona sama zaczyna szaleńczo pragnąć odnaleźć Anushkę, czarownicę odpowiedzialną za rzucenie klątwy na trolle. Cécile zostaje wplątana w wir niebezpiecznych zdarzeń, a ona sama wszelkimi sposobami pragnie zdjąć klątwę, zagłębiając się coraz bardziej w tajniki czarnej, mrocznej magii.

Drugie tomy przeważnie mają to do siebie, że są nieco słabsze od pierwszych. Nie zawsze, ale w większości przypadkach i muszę stwierdzić, że i w tym tak się zadziało. Lecz jest to po części całkiem zrozumiałe. Akcja pędząca pod koniec tomu pierwszego musiała powoli zwolnić w tomie drugim, wiele spraw musiało zostać wyjaśnionych, wątki musiały się połączyć, a tajemnica coraz bardziej podsycana kolejnymi nowinkami, musiała zostać jakoś logicznie wyjaśniona. I właściwie to wszystko w tomie drugim się znajduje. Mimo spowolnionej akcji, cała historia nie traci aż tak wiele. Czytelnik nadal jest zaskakiwany coraz to nowszymi intrygami, a bohaterom wciąż ktoś rzuca kłody pod nogi. Tom drugi jest pełen zdrad, intryg, wyjaśnień, niespodziewanych śmierci, i choć nieco zwolnił, nadal poziom pozostaje ten sam – książka jest cholernie dobra i wciągająca.

Wiele w mych oczach zyskały poboczne postacie. Przede wszystkim Chris bardzo się rozwinął i niesamowicie podoba mi się sposób, w jaki autorka go przedstawiła. Jestem w stanie nawet postawić go tuż obok Tristana i z całego serca kibicuję mu, równie mocno jak Cécile i wspomnianemu wcześniej księciu trolli.

Choć emocje po przeczytaniu „Porwanej pieśniarki” nieco opadły, a i ja nieco przywykłam do tej niesamowitej historii, to „Ukryta łowczyni” i tak zasługuje na mocne osiem gwiazdek, bo to naprawdę dobra kontynuacja, wiele wyjaśniająca i zaskakująca, którą również z miłą chęcią przeczytałam i mogę polecić każdemu.

„Ukryta Łowczyni” to drugi tom trylogii klątwy, niezwykle przeze mnie lubianej trylogii opowiadającej o trollach i ciążącej na nich klątwie. Ten kto przeczytał pierwszy tom, wie, że głównej bohaterce, Cécile, udało się wydostać z Trollus, miasta pod górą, powrócić do normalności. Ale czy aby do końca można to nazwać normalnością? Wydarzenia dziejące się w pierwszej części...