Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka wciągnęła mnie od samego początku, lecz później czytałam ją tylko i wyłącznie z nudów.
Fabuła mnie nie zaskoczyła, a nawet rzekłabym: "nie powaliła". Prostolinijna opowieść o prostolinijnej dziewczynie napisana dla dzieci. I rozwiązanie fabuły na łamach kilku stron nie było dobrym pomysłem.

Pomimo wszystkich tych wad, książka ma zdecydowanie jakiś urok. I tylko to uratowało ją od szuflady.

Książka wciągnęła mnie od samego początku, lecz później czytałam ją tylko i wyłącznie z nudów.
Fabuła mnie nie zaskoczyła, a nawet rzekłabym: "nie powaliła". Prostolinijna opowieść o prostolinijnej dziewczynie napisana dla dzieci. I rozwiązanie fabuły na łamach kilku stron nie było dobrym pomysłem.

Pomimo wszystkich tych wad, książka ma zdecydowanie jakiś urok. I tylko to...

Dostałam tę książkę na imieniny i czytałam ją później dobre cztery lata. Akcja ciągnie się jak flaki z olejem, fabuła nie powala.
Z drugiej strony, bardzo podobało mi się rozdzielenie historii bohaterów poprzez różnorodny punkt widzenia.

Dostałam tę książkę na imieniny i czytałam ją później dobre cztery lata. Akcja ciągnie się jak flaki z olejem, fabuła nie powala.
Z drugiej strony, bardzo podobało mi się rozdzielenie historii bohaterów poprzez różnorodny punkt widzenia.

Tak jak uwielbiam Kroniki Wampirów pani A. Rice, tak "Królowa Potępionych" jest w połowie nudna jak flaki z olejem (mowa o opowieści rudych bliźniaczek). Po pewnym czasie nauczyłam się omijać tę część wzrokiem, a po konsultacji z koleżanką- dowiedziałam się, że nic nie straciłam.
Mimo wszystko, jest to książka godna polecenia. Wciąga, nie można się oderwać, jedzenie przychodzi z trudem.

Tak jak uwielbiam Kroniki Wampirów pani A. Rice, tak "Królowa Potępionych" jest w połowie nudna jak flaki z olejem (mowa o opowieści rudych bliźniaczek). Po pewnym czasie nauczyłam się omijać tę część wzrokiem, a po konsultacji z koleżanką- dowiedziałam się, że nic nie straciłam.
Mimo wszystko, jest to książka godna polecenia. Wciąga, nie można się oderwać, jedzenie...

Stanowczo za długie rozważania w niepotrzebnych momentach. Książkę czytałam rok z przerwami na inne.
Ale mimo wszystko- warto poznać. Historia opowiedziana jest o niebo lepiej i ciekawiej niż w filmie.

Stanowczo za długie rozważania w niepotrzebnych momentach. Książkę czytałam rok z przerwami na inne.
Ale mimo wszystko- warto poznać. Historia opowiedziana jest o niebo lepiej i ciekawiej niż w filmie.

Twórczość C. Clare poznałam na forum internetowym. Tą książką stanowczo się zawiodłam: pisana jakby przez dwunastolatkę dla dwunastolatek.

Twórczość C. Clare poznałam na forum internetowym. Tą książką stanowczo się zawiodłam: pisana jakby przez dwunastolatkę dla dwunastolatek.

Przeczytałam większość ze zbioru opowiadań, ale jedno- tytułowe- spodobało mi się najbardziej i to do niego często wracam.

Przeczytałam większość ze zbioru opowiadań, ale jedno- tytułowe- spodobało mi się najbardziej i to do niego często wracam.

Książka wyjątkowa pod każdym względem.

Książka wyjątkowa pod każdym względem.

Jestem wielką fanką i stylu pisania pana Jakuba, i postaci Chłopców z "Piotrusia Pana". Jednak kreacja Dzwoneczka... odbiera całą zabawę.

Jestem wielką fanką i stylu pisania pana Jakuba, i postaci Chłopców z "Piotrusia Pana". Jednak kreacja Dzwoneczka... odbiera całą zabawę.

Majstersztyk. Również najlepszy tom z całej serii.

Majstersztyk. Również najlepszy tom z całej serii.

Jedna z moich ulubionych serii. Pierwszy tom zdecydowanie najlepszy.

Jedna z moich ulubionych serii. Pierwszy tom zdecydowanie najlepszy.