Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To opowieść zarówno o sztuce, jak i o życiu. Relacjami między ludźmi i człowieka z artyzmem. Jest powolna, ale świetnie napisana i ma coś w sobie, co nie pozwala nie doczytać jej do końca. Zawiera przejmujący obraz specyficznej więzi dziecka i rodzica. Główny bohater żyje w cieniu ojca, idealizuje go, swój sukces opierając niemal wyłącznie na jego opinii. Książka ukazuje wpływ środowiska, w którym dorastamy, rodziców i wychowania na całe nasze późniejsze dorosłe życie. Jest wielowymiarowa i ponadczasowa, najważniejszą rolę grają w niej uczucia. Momentami się ciągnęła i zabrakło mi głębszej więzi z głównym bohaterem. Nie jest to książka dla każdego, ale ja ją doceniam i nie żałuję, że po nią sięgnęłam.

To opowieść zarówno o sztuce, jak i o życiu. Relacjami między ludźmi i człowieka z artyzmem. Jest powolna, ale świetnie napisana i ma coś w sobie, co nie pozwala nie doczytać jej do końca. Zawiera przejmujący obraz specyficznej więzi dziecka i rodzica. Główny bohater żyje w cieniu ojca, idealizuje go, swój sukces opierając niemal wyłącznie na jego opinii. Książka ukazuje...

Ten tom podobał mi się najbardziej ze wszystkich. Mam wrażenie, że tu najwięcej się działo. Uważam, że to dobre zakończenie trylogii. Szkoda tylko, że nie poświecono więcej miejsca postaciom drugoplanowym. Polubiłam bohaterów, chociaż Lou chyba najmniej. Świat przedstawiony mi się podobał, jednak niektóre aspekty zostały przedstawione bardzo powierzchownie. Meluzyny dodały tej historii koloru. Podobało mi się też to, że używanie magii ma swoje konsekwencje, nie można sobie nią szastać na lewo i prawo. Trylogia nie jest wybitna, ale dobra na odstresowanie i dostarczająca rozrywkę. Jeśli, podobnie jak mnie, nie do końca przypadł Wam do gustu drugi tom, to dajcie szansę ostatniemu.

Ten tom podobał mi się najbardziej ze wszystkich. Mam wrażenie, że tu najwięcej się działo. Uważam, że to dobre zakończenie trylogii. Szkoda tylko, że nie poświecono więcej miejsca postaciom drugoplanowym. Polubiłam bohaterów, chociaż Lou chyba najmniej. Świat przedstawiony mi się podobał, jednak niektóre aspekty zostały przedstawione bardzo powierzchownie. Meluzyny dodały...

Doświadczenie straty jest nieuniknione, już pierwszego dnia naszego życia coś tracimy. Najczęściej jest to bardzo trudne przeżycie. Jednak to właśnie między innymi strata nas wzmacnia, pozwala nam wzrastać i poznawać siebie. Miałam nadzieję, że książka bardziej skupi się na różnych relacjach, od romantycznych do przyjacielskich, ale niestety nie znalazłam w niej odpowiedzi na część z moich rozmyślań. Zawiera wiele oczywistości i nie ze wszystkim się zgadzam z autorką, ale myślę, że warto tę książkę przeczytać, nawet jeśli ktoś miałby wyciągnąć z niej tylko jedną życiową naukę. Autorka wnikliwie przeanalizowała stratę w wielu aspektach i na różnych etapach życia. Zawsze coś tracimy, ale zawsze też coś zyskujemy. Dobrze jest to sobie uświadomić.

Doświadczenie straty jest nieuniknione, już pierwszego dnia naszego życia coś tracimy. Najczęściej jest to bardzo trudne przeżycie. Jednak to właśnie między innymi strata nas wzmacnia, pozwala nam wzrastać i poznawać siebie. Miałam nadzieję, że książka bardziej skupi się na różnych relacjach, od romantycznych do przyjacielskich, ale niestety nie znalazłam w niej odpowiedzi...

To powieść wielowymiarowa i ponadczasowa. Warstwa dosłowna to bardzo dobrze opowiedziana historia, zabawna i wciągająca. Głębiej jednak kryje się szersza perspektywa. Wielka Oddziałowa reprezentuje system, pacjenci - społeczeństwo. Każdy musi się dopasować, musi dać się stłamsić. Jednostki, które się temu sprzeciwiają, próbuje się „naprawić”. Wydaje się, że taka osoba nie ma szans na zwycięstwo w tej wojnie, ale jaką radość dają te pojedyncze wygrane bitwy. Wojna jednak nigdy nie rozstrzyga tego, kto ma słuszność. Jak długo człowiek jest w stanie iść pod prąd nieuchronnych przeciwności? Gdzie jest granica wolności? Czy istnieje działający system? Te wszystkie pytania na pewno będą towarzyszyć czytelnikowi podczas czytania. Czy znajdziecie w tej książce odpowiedzi? Nie wiem, ale warto w ogóle je sobie zadać.

To powieść wielowymiarowa i ponadczasowa. Warstwa dosłowna to bardzo dobrze opowiedziana historia, zabawna i wciągająca. Głębiej jednak kryje się szersza perspektywa. Wielka Oddziałowa reprezentuje system, pacjenci - społeczeństwo. Każdy musi się dopasować, musi dać się stłamsić. Jednostki, które się temu sprzeciwiają, próbuje się „naprawić”. Wydaje się, że taka osoba nie...

Kontynuacja trylogii podobała mi się troszkę mniej niż pierwszy tom, syndrom drugiego tomu dał o sobie znać w tym przypadku. Zakończenie poprzedniej części miało tak duży potencjał, ale mój entuzjazm lekko przygasł po zaczęciu kolejnej. Akcja długo się rozkręcała, nie dziwię się, że wiele osób odkłada tę książkę przed przeczytaniem połowy. Ja należę do tych, którzy mimo wszystko muszą skończyć czytać zaczętą historię. I dobrze, bo druga połowa jest ciekawsza, w końcu zaczyna coś się dziać. Brakowało mi rozwinięcia i tła niektórych wątków, na przykład wilkołaków. Pojawiają się znikąd, jakby autorka nagle stwierdziła, że doda je do powieści. Świat przedstawiony nadal uważam za ciekawy i przyjemnie było wrócić do niego, jak i do bohaterów. Zakończenie, podobnie jak w pierwszym tomie, podobało mi się, dlatego dałam szansę kolejnej części.

Kontynuacja trylogii podobała mi się troszkę mniej niż pierwszy tom, syndrom drugiego tomu dał o sobie znać w tym przypadku. Zakończenie poprzedniej części miało tak duży potencjał, ale mój entuzjazm lekko przygasł po zaczęciu kolejnej. Akcja długo się rozkręcała, nie dziwię się, że wiele osób odkłada tę książkę przed przeczytaniem połowy. Ja należę do tych, którzy mimo...

No cóż, nie był to najlepszy thriller jaki czytałam. Bohaterka zmaga się z wieloma problemami psychicznymi, w pewnym momencie nie wie co dzieje się naprawdę, a co jest tylko ułudą, co jest ciekawym motywem, choć powszechnie znanym. W niektórych sytuacjach Iga wydała mi się trochę infantylna, ale być może był to celowy zabieg autorki. Podobał mi się wnikliwy wgląd w psychikę postaci. Przerażające jest również to, jak, przy odpowiednio dużym zaangażowaniu i determinacji, można zakrzywić czyjąś rzeczywistość. Książka, mimo swoich niewielkich gabarytów, odrobinę mi się dłużyła. Zakończenie raczej mnie nie zaskoczyło, zabrakło mi tego elementu. Historia była w porządku, bez rewelacji. Może zaczęłam poznawać twórczość autorki ze złej strony…

No cóż, nie był to najlepszy thriller jaki czytałam. Bohaterka zmaga się z wieloma problemami psychicznymi, w pewnym momencie nie wie co dzieje się naprawdę, a co jest tylko ułudą, co jest ciekawym motywem, choć powszechnie znanym. W niektórych sytuacjach Iga wydała mi się trochę infantylna, ale być może był to celowy zabieg autorki. Podobał mi się wnikliwy wgląd w psychikę...

To przepiękna i poruszająca opowieść o miłości, przyjaźni, sztuce, bólu, bezsilności, pamięci o tych, którzy odeszli, nadziei, ale też powolnej jej utracie. Są tu dwie linie czasowe, jedna to perspektywa lat 80. zeszłego wieku w Ameryce, druga to lata współczesne. Mimo tego historia nie jest chaotyczna, wszystko jest spójne i przemyślane. Bohaterowie zostali starannie wykreowani, każdy z nich miał swoje zadanie. Nie mogę powiedzieć, że czytało mi się tę książkę szybko i przyjemnie, nie znajdziecie tu zwrotów akcji, pościgów i wybuchów. Zmusza natomiast do refleksji i uderza prawdą. Nie jest to łatwa pozycja ze względu na pióro autorki, jak i tematykę, ale na pewno ważna i warta przeczytania.

To przepiękna i poruszająca opowieść o miłości, przyjaźni, sztuce, bólu, bezsilności, pamięci o tych, którzy odeszli, nadziei, ale też powolnej jej utracie. Są tu dwie linie czasowe, jedna to perspektywa lat 80. zeszłego wieku w Ameryce, druga to lata współczesne. Mimo tego historia nie jest chaotyczna, wszystko jest spójne i przemyślane. Bohaterowie zostali starannie...

Oczekiwałam od tej historii tylko rozrywki i ją dostałam. Ciekawe postacie, humor, kontrasty i dobry system magiczny, który ma swoje ograniczenia. Podoba mi się to, że za używanie magii trzeba zapłacić czasem bardzo wysoką cenę. Jak to w romantasy bywa, na pierwszy plan wysuwa się wątek romantyczny, z którym często mam problem w książkach. Był schematyczny, czasem mnie irytował, ale, patrząc szerzej na całą historię, nie przeszkadzał. Zauważyłam trochę niedociągnięć w świecie przedstawionym i fabule, ale można przymknąć na nie oko. Historia wciąga, jest przyjemna i cały czas coś się dzieje. Polecam na rozluźnienie, odpoczynek od cięższych tytułów i na długie wieczory.

Oczekiwałam od tej historii tylko rozrywki i ją dostałam. Ciekawe postacie, humor, kontrasty i dobry system magiczny, który ma swoje ograniczenia. Podoba mi się to, że za używanie magii trzeba zapłacić czasem bardzo wysoką cenę. Jak to w romantasy bywa, na pierwszy plan wysuwa się wątek romantyczny, z którym często mam problem w książkach. Był schematyczny, czasem mnie...

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Lisy Jewell. Podobało mi się. To dobry kryminał z zawiłą fabułą, wciągający, szybko się go czyta przez krótkie rozdziały. Nie jest doskonały, ale nie zniechęca do sięgania po inne książki autorki. Bardzo dobrze została ukazana manipulacja, desperacja i tęsknota. Narracja prowadzona z dwóch perspektyw ma tutaj sens. Początek może się trochę dłużyć, ale po pewnym czasie wszystko, kawałek po kawałku, zaczyna nabierać kolorów. Słodko-gorzkie zakończenie podwyższyło moją ocenę, chociaż rozwiązania zagadki można się po pewnym czasie spędzonym z tą książką domyślić. Nie jest to kryminał/thriller „wysokich lotów”, nie wymaga od czytelnika za dużo, ale czytało się go naprawdę dobrze i można z nim przyjemnie spędzić wieczór.

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Lisy Jewell. Podobało mi się. To dobry kryminał z zawiłą fabułą, wciągający, szybko się go czyta przez krótkie rozdziały. Nie jest doskonały, ale nie zniechęca do sięgania po inne książki autorki. Bardzo dobrze została ukazana manipulacja, desperacja i tęsknota. Narracja prowadzona z dwóch perspektyw ma tutaj sens. Początek może...

Z jednej strony to książka warta uwagi, zawierająca pewną mądrość, aby nie podążać ślepo za innymi i myśleć samodzielnie, z drugiej jednak fabuła wydała mi się zbyt prosta. Porusza ważne tematy, między innymi tolerancji, szacunku i odmienności. Pokazuje, że nie należy wkładać wszystkich do jednej szuflady. Przeszkadzało mi to, że jedyną cechą części bohaterów było to w co wierzą. Nie uważam, że jest to zła książka, z pewnością można ją ocenić jako dobrą, szczególnie dla młodszych czytelników. Lekki styl pisania autorki sprawił, że przyjemnie się ją czytało, ale to wszystko. Jakoś nie mogę trafić na młodzieżówkę, w której bym się zakochała.

Z jednej strony to książka warta uwagi, zawierająca pewną mądrość, aby nie podążać ślepo za innymi i myśleć samodzielnie, z drugiej jednak fabuła wydała mi się zbyt prosta. Porusza ważne tematy, między innymi tolerancji, szacunku i odmienności. Pokazuje, że nie należy wkładać wszystkich do jednej szuflady. Przeszkadzało mi to, że jedyną cechą części bohaterów było to w co...

Podsumowując, świetna trylogia. Żałuję, że to już koniec. Zaliczam ją do ulubionych. Rozbudowany świat, wyraziści i skomplikowani bohaterowie, fabuła, styl literacki autorki, wątpliwości i niepewność do samego końca, porażki i zwycięstwa, zakończenie (i długo by tak wymieniać), wszystko super. W ostatnim tomie cały czas coś się dzieje. Rin na przestrzeni tomów przechodzi zupełną metamorfozę, staje się inną postacią. Książka świetnie pokazuje, co się dzieje z ludźmi i ze światem, gdy zawładnie nim wojna i walka o władzę, która dotyka każdego, bez względu na to, czy ktoś jest bezpośrednio w nią zaangażowany, czy jest zwykłym obywatelem. Dużo w tej trylogii można znaleźć. To, między innymi, opowieść o odpowiedzialności, odwadze, walce o lepszą przyszłość, polityce, wpływie religii, bezsilności i zagubieniu. Kawał dobrej fantastyki, polecam!

Podsumowując, świetna trylogia. Żałuję, że to już koniec. Zaliczam ją do ulubionych. Rozbudowany świat, wyraziści i skomplikowani bohaterowie, fabuła, styl literacki autorki, wątpliwości i niepewność do samego końca, porażki i zwycięstwa, zakończenie (i długo by tak wymieniać), wszystko super. W ostatnim tomie cały czas coś się dzieje. Rin na przestrzeni tomów przechodzi...

Bardzo interesujący, świetny reportaż. Sytuacja pokazana obiektywnie, z wielu perspektyw, nie tylko kobiet. Autorka nie ocenia, pozwala czytelnikowi samemu wyciągnąć wnioski i wyrobić sobie własną opinię. Czytając można poznać część kultury, być może dla niektórych zupełnie niezrozumiałej, którą czasem autorka zestawia z polską, jednocześnie nie mówiąc, która jest „lepsza”. Książka skupia się głównie na historiach różnych kobiet, rożnego pochodzenia społecznego, także przyjeżdżających do Omanu z innych krajów. Nie znajdziemy tu głęboko rozwiniętej analizy struktury, historii i polityki kraju, ale mimo tego można się z niej sporo dowiedzieć. Bardzo wciąga, skłania do refleksji. Polecam!

Bardzo interesujący, świetny reportaż. Sytuacja pokazana obiektywnie, z wielu perspektyw, nie tylko kobiet. Autorka nie ocenia, pozwala czytelnikowi samemu wyciągnąć wnioski i wyrobić sobie własną opinię. Czytając można poznać część kultury, być może dla niektórych zupełnie niezrozumiałej, którą czasem autorka zestawia z polską, jednocześnie nie mówiąc, która jest „lepsza”....

Mróz i ciemność wydobywają się z kart tej powieści. Opowiada o tragicznym losie ludzi zsyłanych na Syberię, nie tylko Litwinów. Historia opowiadana jest z perspektywy nastolatki, ale niech Was to nie zmyli, uważam, że nie jest to pozycja młodzieżowa. To przejmująca opowieść o wartościach, nadziei, miłości, ale też o okrucieństwie, poniżeniu i cierpieniu. Zapadł mi w pamięć cytat: „źródłem wszelkiego zła zawsze był i będzie człowiek”, co prawda z innej książki, ale ten sam wniosek można wyciągnąć z tej. Nie ma tu dużo akcji, ale jest napisana prostym językiem, ma krótkie rozdziały i szybko się ją czyta. Zakończenie pozostawia pewien niedosyt, ale wydaje mi się, że w tym przypadku to nie ono było najważniejsze. Mimo że powstało multum książek w tej tematyce, zachęcam Was do sięgnięcia po tę, nawet jeśli nie gustujecie w historiach wojennych.

Mróz i ciemność wydobywają się z kart tej powieści. Opowiada o tragicznym losie ludzi zsyłanych na Syberię, nie tylko Litwinów. Historia opowiadana jest z perspektywy nastolatki, ale niech Was to nie zmyli, uważam, że nie jest to pozycja młodzieżowa. To przejmująca opowieść o wartościach, nadziei, miłości, ale też o okrucieństwie, poniżeniu i cierpieniu. Zapadł mi w pamięć...