Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wzruszająca, wciągająca, piękna ❤️

Wzruszająca, wciągająca, piękna ❤️

W sumie w 100% spełniła moje oczekiwania- spodziewałam się wciągającego thrillera klasy B do szybkiego przeczytania, byłam przygotowana na drobne absurdy, tajemnice i mimo wszystko niespodziewane zakończenie. I właśnie to w skrócie serwuje ta książka. Dosyć niecodzienna forma- narracja prowadzona przez dwie bohaterki, retrospekcje w postaci wpisów z pamiętnika. Irytującym aspektem tej książki było nagromadzenie opisów tego, jak to głównej bohaterce jest zimno oraz że szczelniej owija się szalikiem. Mam też duży problem z ostateczną wymową utworu... Według mnie wydźwięk zakończenia jest po prostu szkodliwy (gloryfikowanie samosądu WTF).

W sumie w 100% spełniła moje oczekiwania- spodziewałam się wciągającego thrillera klasy B do szybkiego przeczytania, byłam przygotowana na drobne absurdy, tajemnice i mimo wszystko niespodziewane zakończenie. I właśnie to w skrócie serwuje ta książka. Dosyć niecodzienna forma- narracja prowadzona przez dwie bohaterki, retrospekcje w postaci wpisów z pamiętnika. Irytującym...

Bardzo ucieszył mnie fakt, że "Ślepnąc od świateł" doczekało się kontynuacji. "Dawno temu w Warszawie" zabiera nas powtórnie na spotkanie ze znanymi już bohaterami (choć oczywiście pojawiają się także nowi) i odświeża w naszych wspomnieniach "pandemiczną" rzeczywistość sprzed kilku lat, bo to właśnie w tym czasie osadzone są wydarzenia. Nowością jest prowadzenie narracji z perspektywy kilku bohaterów- zabieg ten oceniam jak najbardziej na plus. Książka jest oczywiście bardzo wciągająca (bez zaskoczenia), ograniczone zostały chociażby opisy snów, które tworzyły klimat, ale jednak czasem "rozwlekały" lekturę. Znacznie rozwinięto też postać Daria i uważam, że była to najciekawsza postać z całej powieści. Minusem według mnie jest natomiast "obszerność" wątku LGBT+, która zdawała się być po prostu bezzasadna (momentami czułam się jakbym czytała fragmenty przeklejone z broszury aktywistów). Postać Paziny również jest dla mnie minusem tej powieści- jej pseudomądrości jedynie irytują.

Bardzo ucieszył mnie fakt, że "Ślepnąc od świateł" doczekało się kontynuacji. "Dawno temu w Warszawie" zabiera nas powtórnie na spotkanie ze znanymi już bohaterami (choć oczywiście pojawiają się także nowi) i odświeża w naszych wspomnieniach "pandemiczną" rzeczywistość sprzed kilku lat, bo to właśnie w tym czasie osadzone są wydarzenia. Nowością jest prowadzenie narracji z...

Przyjemny dramat obyczajowy- momentami (bardzo) przewidywalny.

Przyjemny dramat obyczajowy- momentami (bardzo) przewidywalny.

Dla mnie książki z tej serii to po prostu pewniaki - wiem, że będzie mi się podobać, będzie ciekawa i klimatyczna - i tak było też tym razem, 0 zaskoczenia w tej kwestii :) Świetna książka, jej treść z pewnością ucieszy fanów postaci Ciri.

Dla mnie książki z tej serii to po prostu pewniaki - wiem, że będzie mi się podobać, będzie ciekawa i klimatyczna - i tak było też tym razem, 0 zaskoczenia w tej kwestii :) Świetna książka, jej treść z pewnością ucieszy fanów postaci Ciri.

Jeśli- tak jak ja- lubicie wciągające, niezbyt górnolotne thrillery na 2-3 wieczory, to "Siostra" was nie zawiedzie. Czytało sie ją szybko, lekko i przyjemnie. Niestety, zauważyłam tu typowy dla tego rodzaju książek problem- im dalej czytamy, tym bardziej absurdalne stają sie pewne wątki. Najgorszym ogniwem powieści jest z pewnością jej zakończenie (rozwiązanie). Ogólnie polecam, dobrze spedziłam z nią czas. Jest to debiut autorki, wiec nie wykluczam, że siegne po inne książki Jensen.

Jeśli- tak jak ja- lubicie wciągające, niezbyt górnolotne thrillery na 2-3 wieczory, to "Siostra" was nie zawiedzie. Czytało sie ją szybko, lekko i przyjemnie. Niestety, zauważyłam tu typowy dla tego rodzaju książek problem- im dalej czytamy, tym bardziej absurdalne stają sie pewne wątki. Najgorszym ogniwem powieści jest z pewnością jej zakończenie (rozwiązanie). Ogólnie...

Zbiór opowiadań będący zapisem przygód Wiedźmina Geralta z Rivii, który łączy w sobie wiele rzeczy, za które cenię literaturę- humor, ciekawe nawiązania m.in. do bajek i mitologii, rozbudowane postaci, przemyślane uniwersum fantasy. Polecam.

Zbiór opowiadań będący zapisem przygód Wiedźmina Geralta z Rivii, który łączy w sobie wiele rzeczy, za które cenię literaturę- humor, ciekawe nawiązania m.in. do bajek i mitologii, rozbudowane postaci, przemyślane uniwersum fantasy. Polecam.

Podsumuję krótko - uważam, że tę książkę powinien przeczytać każdy. Bardzo ważna i potrzebna literatura.

Podsumuję krótko - uważam, że tę książkę powinien przeczytać każdy. Bardzo ważna i potrzebna literatura.

Daję tej powieści 10 / 10, ponieważ niczego bym w niej nie zmieniła, trafiła do mnie w stu procentach, jestem pod wrażeniem. Pomimo, że w tekście znajdują się naturalistyczne opisy, metafizyka, przeniesienie akcji do snów głównego bohatera, to - nie wiem jak dokonał tego autor- akcja jest płynna, powieść wciąga i zaskakuje szybkim tempem zdarzeń, jednocześnie skłania do refleksji... po prostu wow. Nie będę więcej pisać, po prostu polecam ją przeczytać.

Daję tej powieści 10 / 10, ponieważ niczego bym w niej nie zmieniła, trafiła do mnie w stu procentach, jestem pod wrażeniem. Pomimo, że w tekście znajdują się naturalistyczne opisy, metafizyka, przeniesienie akcji do snów głównego bohatera, to - nie wiem jak dokonał tego autor- akcja jest płynna, powieść wciąga i zaskakuje szybkim tempem zdarzeń, jednocześnie skłania do...

Z jednej strony: powieść wciąga, miejscami zaskakuje, buduje napięcie, czytelnik patrzy na świat oczami różnych bohaterów, fabuła podejmuje na prawdę ciężkie i ważne tematy ( m.in. pedofilia, przemoc domowa, alkoholizm, zagrożenia Internetowe, aborcja, zaburzenia psychiczne, toksyczne związki - swoją drogą, dużo tego, prawda?)
Z drugiej strony: po pewnym czasie czułam już przesyt tymi wszystkimi wątkami, które wprowadzone zostały do stosunkowo krótkiej książki. Momentami jest na prawdę bardzo absurdalnie. Wszelkie "intrygi" nie są wcale dobrze poprowadzone, a po prostu nieudolne i pozostawiają bardzo wiele do życzenia. Kolejna sprawa- jak napisałam wcześniej-autor bardzo chętnie wprowadził do swojej powieści kontrowersyjne tematy w zaskakującej ilości- ale zupełnie nie rozumiem dlaczego skoro nie umiał sobie z nimi poradzić. +Jeśli oczekujecie, że koniec tekstu wyjaśni wszystkie urwane wątki, to się mylicie :) No cóż, ogólnie nie polecam mieć dużych wymagań co do tej powieści, można przeczytać, ale na pewno nie jest to pozycja którą szczególnie polecam.

Z jednej strony: powieść wciąga, miejscami zaskakuje, buduje napięcie, czytelnik patrzy na świat oczami różnych bohaterów, fabuła podejmuje na prawdę ciężkie i ważne tematy ( m.in. pedofilia, przemoc domowa, alkoholizm, zagrożenia Internetowe, aborcja, zaburzenia psychiczne, toksyczne związki - swoją drogą, dużo tego, prawda?)
Z drugiej strony: po pewnym czasie czułam już...

Bardzo dobra książka- kryminał z elementami fantastyki. Ponieważ lubię kryminały, bardzo mnie wciągnęła, szczególnie pod koniec byłam bardzo ciekawa rozwiązania nagromadzonych zagadek. Bardzo podobał mi się język jakim została napisana, autor świetnie oddał fakt, iż patrzymy na świat przedstawiony oczami różnych wcieleń narratora (jak w tytule- jest ich aż osiem, a każde z nich jest inne i wyjątkowe). Według mnie słabszą stroną powieści jest samo rozwiązanie, czyli jej finał. Z jednej strony niespodziewany, ale z drugiej trochę przesadzony i zagmatwany. Postanowiłam także za bardzo nie wnikać w pewną logikę wydarzeń (mającą związek z zaginaniem czasoprzestrzeni) i po prostu cieszyć się lekturą. Polecam.
+ Wydanie jest piękne.

Bardzo dobra książka- kryminał z elementami fantastyki. Ponieważ lubię kryminały, bardzo mnie wciągnęła, szczególnie pod koniec byłam bardzo ciekawa rozwiązania nagromadzonych zagadek. Bardzo podobał mi się język jakim została napisana, autor świetnie oddał fakt, iż patrzymy na świat przedstawiony oczami różnych wcieleń narratora (jak w tytule- jest ich aż osiem, a każde z...

Jak w przypadku każdej książki z cyklu Kwiat Paproci- jestem niezwykle wdzięczna, że dzięki tej powieści mogłam wrócić do niesamowitych Bielin. Myślę, że Jagę mogę polecić szczególnie osobom, które zraziły się do serii przez postać narratorki poprzednich tekstów. Tutaj mamy zupełnie inną główną bohaterkę- młodą Jarogniewę, która po studiach przejmuje po babce stanowisko bielińskiej szeptuchy. W książce nie brak słowiańskich istot, wątków romantycznych oraz humoru, czyli tych składników, za które ja szczególnie lubię ten cykl. Polecam

Jak w przypadku każdej książki z cyklu Kwiat Paproci- jestem niezwykle wdzięczna, że dzięki tej powieści mogłam wrócić do niesamowitych Bielin. Myślę, że Jagę mogę polecić szczególnie osobom, które zraziły się do serii przez postać narratorki poprzednich tekstów. Tutaj mamy zupełnie inną główną bohaterkę- młodą Jarogniewę, która po studiach przejmuje po babce stanowisko...

Jane Eyre opowiada swoje nadzwyczajne losy.
Pomimo ilości stron powieść jest wciągająca i czyta się ją naprawdę szybko. Choć, jak można się spodziewać po tego typu literaturze, momentami historia Jane jest przewidywalna i odrealniona, to lektura jest po prostu czystą przyjemnością. Bardzo dobra powieść romantyczna, polecam.

Jane Eyre opowiada swoje nadzwyczajne losy.
Pomimo ilości stron powieść jest wciągająca i czyta się ją naprawdę szybko. Choć, jak można się spodziewać po tego typu literaturze, momentami historia Jane jest przewidywalna i odrealniona, to lektura jest po prostu czystą przyjemnością. Bardzo dobra powieść romantyczna, polecam.

Niezwykła powieść, na której fabułę składają się dwie odrębne (a jednak nie do końca) historie, w których centrum zdaje się być po prostu miłość oraz przewrotność życia ludzkiego.

Niezwykła powieść, na której fabułę składają się dwie odrębne (a jednak nie do końca) historie, w których centrum zdaje się być po prostu miłość oraz przewrotność życia ludzkiego.

Słodko-gorzka opowieść o dorastaniu ujęta w niecodziennej formie - listów do przyjaciela. Narrator powieści jest osobą o wysokiej wrażliwości, wprowadza czytelnika w swój świat.
Pomimo, iż książka należy do literatury młodzieżowej, czyta się ją szybko i jest wciągająca, to moim zdaniem nie jest to lektura dla każdego.
Sama, gdy ją skończyłam, po części odetchnęłam z ulgą, gdyż czytanie wynurzeń życiowych głównego bohatera pogłębiało moje własne stany emocjonalne. Sam autor przyznaje, że tworząc powieść wzorował się na swoim okresie dorastania - ten częściowy autobiografizm jest jak najbardziej widoczny, opisy są bardzo autentyczne.
Polecam, ale jeśli ktoś jest osobą o wysokiej wrażliwości powinien podejść do tej książki z rezerwą.

Słodko-gorzka opowieść o dorastaniu ujęta w niecodziennej formie - listów do przyjaciela. Narrator powieści jest osobą o wysokiej wrażliwości, wprowadza czytelnika w swój świat.
Pomimo, iż książka należy do literatury młodzieżowej, czyta się ją szybko i jest wciągająca, to moim zdaniem nie jest to lektura dla każdego.
Sama, gdy ją skończyłam, po części odetchnęłam z ulgą,...

,,Żerca", trzecia część cyklu Kwiat Paproci, przenosi czytelnika w świetny świat przedstawiony wykreowany przez Katarzynę Berenikę Miszczuk.
Zgodnie z moimi oczekiwaniami, akcja powieści toczy się szybko, książka jest wciągająca i ciekawa.
Co jednak warto zaznaczyć, główna "sensacja" utworu jest dosyć przewidywalna. Dodatkowo, cieszę się, że miałam okazję przeczytać ,,Żercę" w momencie, gdzie wydana jest już kolejna (ostatnia) część cyklu, gdyż jej zakończenie pozostawia czytelnika z wieloma pytaniami. Polecam.

,,Żerca", trzecia część cyklu Kwiat Paproci, przenosi czytelnika w świetny świat przedstawiony wykreowany przez Katarzynę Berenikę Miszczuk.
Zgodnie z moimi oczekiwaniami, akcja powieści toczy się szybko, książka jest wciągająca i ciekawa.
Co jednak warto zaznaczyć, główna "sensacja" utworu jest dosyć przewidywalna. Dodatkowo, cieszę się, że miałam okazję przeczytać...

,,Noc Kupały" - kontynuacja ,,Szeptuchy", druga część cyklu ,,Kwiat paproci" K. B. Miszczuk przenosi czytelnika w niesamowity świat przedstawiony, w którym znana nam rzeczywistość miesza się z mitologią słowiańską.

Książkę przeczytałam w kilka dni - jest wciągająca i przystępna.
Chętnie powróciłam do klimatu pierwszej części cyklu, który trafił do mnie w 100%. W ,,Nocy Kupały" autorka skupia się głównie na romansie Gosi i Mieszka, co nie do końca mi się spodobało. Relacje między bohaterami to moim zdaniem jeden z najsłabszych elementów tej powieści - są one płytkie, niedopracowane, zdecydowanie brakuje im głębi. Przez nadmierną ekspozycję relacji Gosi i Mieszka pewne wątki zostały nadmiernie spłycone i nierozwinięte.
Niemniej jednak jestem bardzo ciekawa dalszych losów Gosławy Brzózki - jeszcze dziś sięgam po kolejny tom!

,,Noc Kupały" - kontynuacja ,,Szeptuchy", druga część cyklu ,,Kwiat paproci" K. B. Miszczuk przenosi czytelnika w niesamowity świat przedstawiony, w którym znana nam rzeczywistość miesza się z mitologią słowiańską.

Książkę przeczytałam w kilka dni - jest wciągająca i przystępna.
Chętnie powróciłam do klimatu pierwszej części cyklu, który trafił do mnie w 100%. W ,,Nocy...

,,Jezioro osobliwości" to pierwsza powieść Krystyny Siesickiej, którą przeczytałam. Pomimo, iż byłam sceptycznie nastawiona do polskiej młodzieżówki wydanej w latach 60., to moje obawy okazały się bezpodstawne- historia ta ma charakter ponadczasowy, uniwersalny. Autorka skupia się głównie na opisie relacji międzyludzkich, obnaża pobudki kierujące osobami, uwidacznia problemy wynikające z braku porozumienia.
Myślę, że ,,Jezioro osobliwości" to jedna z najbardziej wartościowych powieści młodzieżowych, jakie przeczytałam. Krótka, niebanalna, a przede wszystkim wciągająca.
Polecam.

,,Jezioro osobliwości" to pierwsza powieść Krystyny Siesickiej, którą przeczytałam. Pomimo, iż byłam sceptycznie nastawiona do polskiej młodzieżówki wydanej w latach 60., to moje obawy okazały się bezpodstawne- historia ta ma charakter ponadczasowy, uniwersalny. Autorka skupia się głównie na opisie relacji międzyludzkich, obnaża pobudki kierujące osobami, uwidacznia...

Powieść, która wprowadza czytelnika w bożonarodzeniowy klimat, przypomina co jest w życiu ważne, skłania do refleksji. Idealna na przedświąteczny czas.

Powieść, która wprowadza czytelnika w bożonarodzeniowy klimat, przypomina co jest w życiu ważne, skłania do refleksji. Idealna na przedświąteczny czas.

,,Okrutny książę" to bardzo dobra powieść z gatunku young adult fantasy, a jednocześnie pierwsza książka Holly Black, którą miałam okazję przeczytać. W moim odczuciu największym jej atutem jest kreacja bohaterów - mają oni niezwykle rozbudowane osobowości, większość ich działań nie jest przewidywalna, czytelnik poznaje ich z czasem trwania akcji utworu. Niezwykle spodobał mi się magiczny świat wykreowany przez pisarkę. Oczywiście w tekście znajdują się pewne powtarzalne schematy, jednak zostały wkomponowane w całość historii w taki sposób, że ich obecność nie wpływa negatywnie na jej odbiór.
Książka jest wciągająca i pobudza ciekawość czytelnika, polecam.

,,Okrutny książę" to bardzo dobra powieść z gatunku young adult fantasy, a jednocześnie pierwsza książka Holly Black, którą miałam okazję przeczytać. W moim odczuciu największym jej atutem jest kreacja bohaterów - mają oni niezwykle rozbudowane osobowości, większość ich działań nie jest przewidywalna, czytelnik poznaje ich z czasem trwania akcji utworu. Niezwykle spodobał...