Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czekałam na ten dodruk. Rewelacyjny komiks, świetna kreska, dialogi są super; czytamy z moja 5 - latka i śmiejemy się do rozpuku. Każda historyjka na jednej stronie i jedynie co mogę przyczepić, że pozostawia niedosyt. Chcemy więcej!

Czekałam na ten dodruk. Rewelacyjny komiks, świetna kreska, dialogi są super; czytamy z moja 5 - latka i śmiejemy się do rozpuku. Każda historyjka na jednej stronie i jedynie co mogę przyczepić, że pozostawia niedosyt. Chcemy więcej!

Na temat książek Olgi Tokarczuk krążą rożne opinie, więc sięgnęłam po "Empuzjon"bez przekonania (a może nawet z nastawieniem, że porzucę lekturę po kilku stronach). A tu ogromne zaskoczenie, bo książka bardzo mi się podoba. Nie wiem co jest takiego w niej, bo akcja toczy się niespiesznie, raz na jakiś czas jest napięcie po czym dalej płynie powoli. Czytając książkę miałam wrażenie, że jestem w niej i biorę udział jako niewidoczna postać, że jestem obok występujących w książce bohaterów, że obserwuję ich, słyszę ich rozmowy, jem z nimi posiłki. To było taka odprężająca lektura. Nie byłoby w tym przyjemnego gdyby nie język, piękna polszczyzna, bogate słownictwo. Czułam zabawę z językiem i ta zabawa mi się bardzo podobała, że czytałam zdania po kilka razy.
Nie wiem jak inne książki Tokarczuk, ale "Empuzjon" polecam. Jeżeli ktoś szuka akcji to może się rozczarować, ale jeżeli ktoś chce przeczytać dla samej polszczyzny, dla przyjemności i odprężenia to jak najbardziej przypadnie książka do gustu.

Na temat książek Olgi Tokarczuk krążą rożne opinie, więc sięgnęłam po "Empuzjon"bez przekonania (a może nawet z nastawieniem, że porzucę lekturę po kilku stronach). A tu ogromne zaskoczenie, bo książka bardzo mi się podoba. Nie wiem co jest takiego w niej, bo akcja toczy się niespiesznie, raz na jakiś czas jest napięcie po czym dalej płynie powoli. Czytając książkę miałam...

Drugi tom również mi się podobał. Nie uważam, że jest gorsza od pierwszej. Pisarz nadal utrzymuje ten sam poziom, jego narracja jest klimatyczna i wciągająca. Będę wyczekiwać z niecierpliwością trzeciego tomu.
Oddzielną uwagę zasługuje okładka książki - coś wspaniałego!

Drugi tom również mi się podobał. Nie uważam, że jest gorsza od pierwszej. Pisarz nadal utrzymuje ten sam poziom, jego narracja jest klimatyczna i wciągająca. Będę wyczekiwać z niecierpliwością trzeciego tomu.
Oddzielną uwagę zasługuje okładka książki - coś wspaniałego!

To jest jedna z tych książek, którą tak szybko nie zapomina. To jest jedna z tych książek, do której będę wracać wielokrotnie. Początek lektury był troszkę trudny i wydawał się nudnawy, ale z każdą przeczytana kartką wpadłam w lekturę coraz głębiej. Niesamowity piękny język, pełnokrwiści bohaterowie z całą gamą uczuć i emocji, surowy klimat Norwegii. Już minął miesiąc odkąd skoczyłam czytać, a ja wciąż wspominam książkę. Poza pięknym wnętrzem to jeszcze polskie wydanie posiada cudowną przykuwającą wzrok okładkę.

To jest jedna z tych książek, którą tak szybko nie zapomina. To jest jedna z tych książek, do której będę wracać wielokrotnie. Początek lektury był troszkę trudny i wydawał się nudnawy, ale z każdą przeczytana kartką wpadłam w lekturę coraz głębiej. Niesamowity piękny język, pełnokrwiści bohaterowie z całą gamą uczuć i emocji, surowy klimat Norwegii. Już minął miesiąc odkąd...

To zwieńczenie trylogii sokołowskiej. Daje odpowiedzi na niewyjaśnione we wcześniejszych tomach wątki. Z tego względu trzeba trylogię czytać po kolei. Ponadto jest przyjemny język, jest realizm magiczny; cała książka jest taka subtelna, oniryczna, skłaniająca do refleksji zwłaszcza związanej z upływem czasu. Polecam bardzo.

To zwieńczenie trylogii sokołowskiej. Daje odpowiedzi na niewyjaśnione we wcześniejszych tomach wątki. Z tego względu trzeba trylogię czytać po kolei. Ponadto jest przyjemny język, jest realizm magiczny; cała książka jest taka subtelna, oniryczna, skłaniająca do refleksji zwłaszcza związanej z upływem czasu. Polecam bardzo.

"(...) Nie może zasiąść przy stoliku w Poczdamie czy Jałcie trzech polityków - co sobie roją, że są ważniejsi od Boga - i niby pionki na mapie, z jednego końca na drugi, przestawiać całe narody. To niedorzeczne. Tego świat jak istnieje nie widział (...)"
Tak, to jest niedorzeczne, ale jednak to się stało.

Brakuje mi słów do napisania opinii, tyle emocji wywołała u mnie ta książka. Tajemnicza, porażająca, prawdziwa, pochłaniająca, trudna i prosta zarazem, piękna i straszna. Napisze jedno: koniecznie przeczytajcie!

"(...) Nie może zasiąść przy stoliku w Poczdamie czy Jałcie trzech polityków - co sobie roją, że są ważniejsi od Boga - i niby pionki na mapie, z jednego końca na drugi, przestawiać całe narody. To niedorzeczne. Tego świat jak istnieje nie widział (...)"
Tak, to jest niedorzeczne, ale jednak to się stało.

Brakuje mi słów do napisania opinii, tyle emocji wywołała u mnie ta...

Tak jak przy pierwszej części, jestem zachwycona tą książką. Najbardziej podobało mi się, że wszystkie wątpliwości i pytania, które powstały w czasie czytania pierwszej części zostały zgrabnie wyjaśnione w tej książce. Natomiast historia przedstawiona w tej powieści przypada na czasy coraz bardziej mroczniejsze i trudniejsze. Trwa polowania na czarownice i żadna z kobiet nie może być pewna, że nie zostanie zabrana do zamku na przesłuchanie. Codzienny lęk odbiera im radość życia, spokojne wykonywanie swoich obowiązków. Każda z nich, niezależnie od profesji czy stanu może być czarownicą, czy to gospodyni pastora czy dziewczynka. Bardzo ciekawe są zawarte wątki z życia kata i bartnika - ogromny plus dla autorki. Podsumowując, książka warta czytania!

Tak jak przy pierwszej części, jestem zachwycona tą książką. Najbardziej podobało mi się, że wszystkie wątpliwości i pytania, które powstały w czasie czytania pierwszej części zostały zgrabnie wyjaśnione w tej książce. Natomiast historia przedstawiona w tej powieści przypada na czasy coraz bardziej mroczniejsze i trudniejsze. Trwa polowania na czarownice i żadna z kobiet...

Na temat tej książki opinie są różne, ale mi się bardzo podobała. Nie wiedziałam czego się spodziewać po tej książce, a okładka nie była zbyt zachęcająca. Natknęłam na ten tytuł czytając recenzje do innej książki (pt. Makowa spódnica. Kamień w wodę Mąkosy), zaciekawiło mnie to i postanowiłam przeczytać. Bardzo się cieszę, że odważyłam się na literacki eksperyment, że mam ją na koncie jako przeczytaną. Mam do Słaboniowej pewien sentyment, jest ucieleśnieniem tych babuszek w chustach, które widywałam w dzieciństwie. Ta mądrość życiowa, jej język (ta "gwara" jest bardzo zrozumiała i nadaje dużo uroku), jej codzienne życie, siedzenie przy piecu kaflowym, te codzienne obrządki, "harbaty" w szklaneczce z koszykiem - to wszystko wzbudza we mnie pewne wzruszenie i tęsknotę za tamtymi babuleńkami. To jest jedno. A drugie to mroczna część książki, czyli kozły, zmory, strzygi, kikimory, południce - stwory i potwory wplecione zgrabnie w opowieść. W książce jest wytłumaczone skąd się oni biorą i opisane metody na walkę z nimi. Świetnie mi się czytało, nie wątpię, że kiedyś jeszcze raz wrócę do tej lektury.

Na temat tej książki opinie są różne, ale mi się bardzo podobała. Nie wiedziałam czego się spodziewać po tej książce, a okładka nie była zbyt zachęcająca. Natknęłam na ten tytuł czytając recenzje do innej książki (pt. Makowa spódnica. Kamień w wodę Mąkosy), zaciekawiło mnie to i postanowiłam przeczytać. Bardzo się cieszę, że odważyłam się na literacki eksperyment, że mam ją...

Do przeczytania zachęciły mnie wysokie oceny na LC. Miałam trochę obawy, bo nie zawsze wysoka ocena idzie w parze z jakością książki. Ale tutaj potwierdzam - to jest książka warta przeczytania. Ciekawa historia, piękny język, wyraziści bohaterowie. Z wielką przyjemnością oddawałam się lekturze tej książki. Ponadto autorka starała się opisać w tle realia życia Polski w XVII wieku, przede wszystkim świetnie opisany mechanizm zrzucania winy rożnych nieszczęść na miejscową "wiedźmę". Na pewno przeczytam druga część Makowej spódnicy.

Do przeczytania zachęciły mnie wysokie oceny na LC. Miałam trochę obawy, bo nie zawsze wysoka ocena idzie w parze z jakością książki. Ale tutaj potwierdzam - to jest książka warta przeczytania. Ciekawa historia, piękny język, wyraziści bohaterowie. Z wielką przyjemnością oddawałam się lekturze tej książki. Ponadto autorka starała się opisać w tle realia życia Polski w XVII...

" Ziemia, którą zostawimy, jest piękna i bogata - dawała nam wszystko, czego potrzebowalismy; dzięki niej przetrwało tyle pokolen. W jakim stanie zostawicie ją, kiedy przyjdzie wasza kolej? Co zrobicie?"

Dawno temu ktoś mi polecił tę książkę, dlugo dojrzewałam do tego by ją przeczytać. No bo jakże? Ksiazka o ludziach prehistorycznych? Co moze byc w tym ciekawego? Dzis ją skonczylam i napiszę, że ta książka wywarła na mnie ogromne wrażenie. Myslalam o niej, śniłam o niej. Historia malej dziewczyny z Innych, przygarnięta przez klan neandertalczyków bardzo mnie poruszyła. Nie wiem na ile są prawdziwe przedstawione zwyczaje klanu neandertalczyków, ale czytało mi się świetnie. Piekny język, uczucia i mysli bohaterow przedstawione w piekny sposób. Bardzo ale to bardzo polecam tą część.

" Ziemia, którą zostawimy, jest piękna i bogata - dawała nam wszystko, czego potrzebowalismy; dzięki niej przetrwało tyle pokolen. W jakim stanie zostawicie ją, kiedy przyjdzie wasza kolej? Co zrobicie?"

Dawno temu ktoś mi polecił tę książkę, dlugo dojrzewałam do tego by ją przeczytać. No bo jakże? Ksiazka o ludziach prehistorycznych? Co moze byc w tym ciekawego? Dzis ją...

Cóż to była za uczta czytelnicza! Takiej książki szukałam, takiej książki chciałam przeczytać. Ostrzegam, że prolog może być męczący i troszkę niezrozumiały, ale jak zaczniesz Księgę 1 to przepadniesz i popłyniesz aż do końca. Tak było w moim przypadku. Bardzo się wczułam w historie rodziny Jaszich, w kilku momentach płakałam razem z nimi. Czytając, myślałam o moich dziadkach, pradziadkach, o tym jak ich losy wpływają na nasze. Nie mogę się doczekać lektury drugiego tomu. I jestem przekonana, że wrócę ponownie do tej książki.

Cóż to była za uczta czytelnicza! Takiej książki szukałam, takiej książki chciałam przeczytać. Ostrzegam, że prolog może być męczący i troszkę niezrozumiały, ale jak zaczniesz Księgę 1 to przepadniesz i popłyniesz aż do końca. Tak było w moim przypadku. Bardzo się wczułam w historie rodziny Jaszich, w kilku momentach płakałam razem z nimi. Czytając, myślałam o moich...