Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Wielki Gatsby”, to powieść chciałoby się rzec równie wielka, co opisujący ją przymiotnik. Lecz książka Francisa Scotta Fitzgeralda, pomimo bujnych pozytywnych opinii, jakie słyszałam na jej temat, nie zrobiła na mnie aż takiego wrażenia, jak mogłabym się spodziewać na początku lektury. Doskonale pamiętam moment, w którym pierwszy raz sięgnęłam po tę powieść. Długo czekałam na przeczytanie tej książki i kiedy w końcu zabrałam się za nią, zdziwiłam się przeczytawszy pierwszą jej stronę. Od samego początku myślałam, że „Wielki Gatsby” to książka napisana przez samego „wielkiego” Gastby’ego. Cóż, najwyraźniej pan Gatsby nie zaszczycił nas swoją wspaniałą prozą…. Zaintrygował mnie ten nowy bohater. „Kto to jest?”, pytałam siebie, raz za razem. Pozornie długo nie musiałam czekać na odpowiedź na moje pytanie (podstawowe informacje na temat głównego bohatera zostały podane już na pierwszych stronach książki), lecz mi chodziło o takie prawdziwe, wewnętrzne poznanie, które powie mi z kim tak naprawdę mam do czynienia.
W moich poszukiwaniach przełomowym momentem okazała się propozycja pracy, złożona przez Gatsby’ego. Jay chciał odwdzięczyć się Nickowi za zaproszenie Daisy na herbatę, związku z tym zaproponował mu prosty zarobek. Nick odmówił. Cieszę się, że tak zrobił, ponieważ pokazał przez to, że przyjacielska pomoc nie musi wiązać się z korzyściami finansowymi. W końcu istnieje jeszcze coś takiego, jak bezinteresowna przysługa, która nie czeka na rewanż. Po za tym Nick nie chciał pracy ofiarowanej, jakby z litości. Wolał swoje uczciwie, aczkolwiek ciężko zarobione pieniądze, od prostego zastrzyku gotówki na boku. Ta, można by rzec, uczciwość przekonała mnie o zaletach charakteru Nica Carraway’a. Ale wróćmy może do początku powieści, w końcu nie wszyscy znają fabułę „Wielkiego Gatsby’ego”.
W 1920 roku Nick Carraway przyjeżdża na Wschodzie Wybrzeże Stanów Zjednoczonych. Wynajmuję niewielki domek (za 80 dolarów miesięcznie) w eleganckiej dzielnicy West Egg. Nick miał o tyle szczęścia – bądź wręcz przeciwnie – że wprowadził się, dosłownie na podwórko najsłodszej śmietanki towarzyskiej Nowego Jorku. Mieszkał między ogromną rezydencją tajemniczego Jay Gatsby’ego, a równie wielkim pałacem (mieszczącym się po przeciwnej stronie zatoki) jego bogatej kuzynki Daisy. Pewnego dnia Nick wybiera się w odwiedziny do swoich „sąsiadów” z naprzeciwka. Spotyka tam piękną golfistkę Jordan Baker, która często bywa na imprezach Gatsby’ego. Wkrótce chłopak otrzymuje zaproszenie od swojego sąsiada, na jedną z licznych jego balang. Zaciekawiony Nick z chęcią udaje się na przyjęcie; Jeżeli czasem stoimy przed trudnym wyborem, który może zmienić nasze życie, zastanawiamy się jaką ścieżkę mamy obrać. Nick wybrał drogę prowadzącą wprost
w ramiona Jay Gatsby’ego;
„Wielki Gatsby” to książka, która doskonale oddaje prosperitę, jaka zapanowała po I wojnie światowej. Ludzie chcieli w jednej chwili nadrobić stracone lata, romansowali, kosztowali różnych trunków i balowali do późnych godzin nocnych… Może już powieść Fitzgeralda, wyda nam się ciut starodawna (przyznaję, że w otaczającej nas rzeczywistości, brak Internetu i telefonów komórkowych, może doskwierać czytelnikowi na każdym jego literackim kroku), ale bynajmniej nie mnie aktualna. Nie dziwie się, że często w amerykańskim liceach nauczyciele omawiają tę książkę. To ważna lektura dla młodych Amerykanów, którzy mogą jeszcze marzyć o amerykańskim śnie… Jednakże, to równie ważna lektura dla nas wszystkim. W końcu każdego dotyczą książki o niespełnionych marzeniach… Cóż, taki już nas los – nie możemy mieć wszystkiego, czegokolwiek byśmy zapragnęli… i dzięki Bogu, że tak jest. Bo któż z nas cieszyłby się z nowo otrzymanych możliwości, skoro wiedziałby, że (np. za pomocą nieograniczonych środków finansowych) sam mógłby je sobie zapewnić?

Pełną, bardziej szczegółową recenzje można znaleźć na moim blogu:
https://kulturawnotabene.blogspot.com/2019/07/wielki-gatsby-czyli-o-wielkich.html

„Wielki Gatsby”, to powieść chciałoby się rzec równie wielka, co opisujący ją przymiotnik. Lecz książka Francisa Scotta Fitzgeralda, pomimo bujnych pozytywnych opinii, jakie słyszałam na jej temat, nie zrobiła na mnie aż takiego wrażenia, jak mogłabym się spodziewać na początku lektury. Doskonale pamiętam moment, w którym pierwszy raz sięgnęłam po tę powieść. Długo czekałam...

Genialna książka! Coś co zachwyca, porusza i sprawia, że uświadamiamy sobie prawdę o życiu - o wadzę podejmowanych decyzji i dokonanych czynów.

Genialna książka! Coś co zachwyca, porusza i sprawia, że uświadamiamy sobie prawdę o życiu - o wadzę podejmowanych decyzji i dokonanych czynów.