Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Romansów nie czytałam długie lata. Ten mnie po prostu urzekł

Romansów nie czytałam długie lata. Ten mnie po prostu urzekł

Polecam szczególnie przedstawienie w teatrze Osterwy w Lublinie, które jest na podstawie tego zbioru reportaży

Polecam szczególnie przedstawienie w teatrze Osterwy w Lublinie, które jest na podstawie tego zbioru reportaży

+:
>pokrewieństwo z małpą
>wielopokoleniowe ujęcie w fabule
>kilka całkiem zabawnie opisanych sytuacji
>losy bohaterów momentami są naprawdę bardzo zajmujące i ciekawe

-:
>od połowy czułam znużenie
>zbyt długie i szerokie bajdurzenie
>a gdzie kobiety? (no tak babka małpa)

+:
>pokrewieństwo z małpą
>wielopokoleniowe ujęcie w fabule
>kilka całkiem zabawnie opisanych sytuacji
>losy bohaterów momentami są naprawdę bardzo zajmujące i ciekawe

-:
>od połowy czułam znużenie
>zbyt długie i szerokie bajdurzenie
>a gdzie kobiety? (no tak babka małpa)

Czytałam, czytałam, trochę się nudziłam, ale czytałam. Zakończenie jednak zbiło mnie z nóg..
Po Preparatora sięgnęłam, nie zapoznając się wcześniej z losami bohatera. Wiedziałam jedynie, że jest to historia autentyczna (w końcu seria NA FAKTACH). Tytułowy Preparator w rozmowie z dziennikarzem opowiada dosyć smutną, a ostatecznie tragiczną historię swojego życia. Ta książka po raz kolejny udowadnia, że ZŁO rodzi się w najważniejszym etapie życia człowieka - dzieciństwie.
Znowu współczuję mordercy.. niestety... Ale czy to nie on przypadkiem był ofiarą? Czy jego dotychczasowe życie nie było wystarczającą karą??.. o tym co wydarzyło się na tych 230 stronach 40 letniego życia można dyskutować godzinami, ale czy ma to sens... nie wiem

Czytałam, czytałam, trochę się nudziłam, ale czytałam. Zakończenie jednak zbiło mnie z nóg..
Po Preparatora sięgnęłam, nie zapoznając się wcześniej z losami bohatera. Wiedziałam jedynie, że jest to historia autentyczna (w końcu seria NA FAKTACH). Tytułowy Preparator w rozmowie z dziennikarzem opowiada dosyć smutną, a ostatecznie tragiczną historię swojego życia. Ta książka...

Od niedawna, gdy słyszę nazwisko Semczuk, czytam w ciemno. Z książki na książkę zauważam, że styl autora buduję swoją markę, a język i narracja są tak płynne, że nie można tekstu od tak porzucić :)
"Tak będzie prościej" to powieść kryminalna z silnie zarysowanym wątkiem autentycznym. Historia dotyczy morderstwa Tadeusza Stecia - jednego z najsłynniejszych przewodników górskich z okresu PRL. Jak się okazało całą sprawa była bardziej niejednoznaczna, niż jak się mogło na początku wydawać. W grę wchodzą motywy homoseksulane, przemyt i grube pieniądze.
Jak zwykle autor dba o dobre nakreślenie panujących czasów. W tym przypadku czytelnik styka się z odradzającą Polską po okresie komunizmu.Tło przemian, autentyczność, morderstwo a przy okazji piękno i żywiołowość gór - za to najbardziej cenię tę książkę. Gdy przeczytałam ostatnie zdanie, chciałam więcej, no ale.. tak będzie prościej.

Od niedawna, gdy słyszę nazwisko Semczuk, czytam w ciemno. Z książki na książkę zauważam, że styl autora buduję swoją markę, a język i narracja są tak płynne, że nie można tekstu od tak porzucić :)
"Tak będzie prościej" to powieść kryminalna z silnie zarysowanym wątkiem autentycznym. Historia dotyczy morderstwa Tadeusza Stecia - jednego z najsłynniejszych przewodników...

Życie Gombrowicza w telegraficznym skrócie.

Pieniądze. Erotyka. Lit. Zdrowie nie najlepiej.

Kronos to zapiski z przebiegu niemal całego życia W.G. Wydany pośmiertnie, zawiera nieraz bardzo intymne i pikantne szczegóły z życia autora. Gombrowicz pisze wprost, niczego nie uładza. Jego "zdania" są tak proste, że nieraz trzeba się domyślać co miał na myśli. Pisarz po raz kolejny łamie konwencje, próbuje wiernie oddać realia swojego życia. Stąd też dziesiątki nazwisk, nazw miejsc i miliony dolegliwości. Swoją drogą to choroby zawładnęły Gombrowiczem.. szkoda

Tomisko dobre dla miłośników G. i osób zaznajomionych z jego twórczością.
+ za piękne wydanie i zdjęcia!!!

Życie Gombrowicza w telegraficznym skrócie.

Pieniądze. Erotyka. Lit. Zdrowie nie najlepiej.

Kronos to zapiski z przebiegu niemal całego życia W.G. Wydany pośmiertnie, zawiera nieraz bardzo intymne i pikantne szczegóły z życia autora. Gombrowicz pisze wprost, niczego nie uładza. Jego "zdania" są tak proste, że nieraz trzeba się domyślać co miał na myśli. Pisarz po raz...

Piękna, poetycka opowieść o dzieciństwie, poznawaniu siebie i świata. A wszystko na tle prowincji i rzeki Issy - po części bohaterce.
Miłośnicy wartkiej akcji być może się tu nie odnajdą, ale trzeba przyznać, że przez ten język się płynie.
Od razu mówię, że nie trzeba być przy tym wielkim fanem. Czesława M.

Piękna, poetycka opowieść o dzieciństwie, poznawaniu siebie i świata. A wszystko na tle prowincji i rzeki Issy - po części bohaterce.
Miłośnicy wartkiej akcji być może się tu nie odnajdą, ale trzeba przyznać, że przez ten język się płynie.
Od razu mówię, że nie trzeba być przy tym wielkim fanem. Czesława M.

ISKRA to saga rodzinna opowiadająca losy rodziny Biernackich. Główną rolę odgrywa przede wszystkim kilka pokoleń kobiet. Jest więc władcza nestorka rodu – Emilia, jej córka, aptekarka – Janina, synowa Anna oraz trzy siostry – Alina, Lala i Marynia. Każda z tych kobiet jest inna, nietuzinkowa. Młode panny oprócz urody posiadają również niebanalne umiejętności. Najstarsza Alina jest polonistką i pisze artykuły do gazet, Lala jest początkującą malarką, a Marynia fascynuje się matematyką i ekonomią.
Ich ojciec, Ignacy, jest właścicielem krakowskiej drukarni. Wybuch wojny w 1914 roku zmienia jednak losy jego oraz całej rodziny. Wielka Wojna trwała cztery lata i była pierwszym konfliktem na tak dużą skalę. Gdy nadeszła, nikt nie zdawał sobie sprawy jak bogate będzie jej żniwo. Przewróciła do góry nogami losy świata, a w tym także rodziny Biernackich. Pan domu na skutek sekretów z młodości i problemów finansowych wyrusza na front, aby tam fotografować żołnierzy i działania militarne. W ten sposób panie i panny Biernackie pozostają same w raz z wojną, również bohaterką, również kobietą. Najbliższe lata, które są opisane w powieści Krzemińskiego, dobitnie pokazują zmiany , zarówno społeczne i obyczajowe. Trzymane w utartych ramach kobiety dostają swój głos, często zastępując przy tym mężczyzn w ich obowiązkach. Ważny jest też element niepodległościowy. Po ponad 100 latach niewoli, w rodzinie Biernackich kultywuje się patriotyczne obyczaje, śpiewa Mazurka, a Emilia oczekując na upragnioną wolność popija herbatę z solą. Panny Biernackie są zmuszone szybciej dorosnąć i poznać nieznaną do tej pory mroczniejszą stronę życia, przepełnioną bólem śmiercią, troskami. Oczywiście, jak to często bywa, na progu dorosłości czekają na nie pierwsze zauroczenia, rozterki i poważne wybory.
Krzemiński wiernie oddał czas tamtych lat. Sam z resztą wspomina, że przez jego ręce przeszły dziesiątki gazet i książek z tamtych czasów. Dzięki temu czytelnik dostaje całkiem prawdopodobny obraz rzeczywistości.
Język i styl autora jest lekki i niesamowicie płynny. Po kilku cięższych lekturach, Iskrę czytałam z ogromną przyjemnością i nadal chcę więcej!! W oczekiwaniu na wrześniowe wieczory z serialem, na pewno sięgnę po drugi tom.

ISKRA to saga rodzinna opowiadająca losy rodziny Biernackich. Główną rolę odgrywa przede wszystkim kilka pokoleń kobiet. Jest więc władcza nestorka rodu – Emilia, jej córka, aptekarka – Janina, synowa Anna oraz trzy siostry – Alina, Lala i Marynia. Każda z tych kobiet jest inna, nietuzinkowa. Młode panny oprócz urody posiadają również niebanalne umiejętności. Najstarsza...

Przeraża i zachwyca, pokazuje bezsens i paradoks, osadza się gdzieś na pograniczu żartu i brutalnej rzeczywistości.. Na pewno nie jest to typowa książka o wojnie. Bohaterowie nie są herosami widzącymi jedną słuszną sprawę. Są po prostu ludźmi. Ludźmi ze swoimi lękami, obawami i zboczeniami.
Yossarian panicznie boi się śmierci, Milo w celach zysku bombarduje własny obóz, Major Major przyjmuje petentów tylko wtedy, gdy nie ma go w gabinecie; dziwka Natalyego jest wprost nieobliczalna... Na takich przykładach bazuje cała fabuła.
Książkę czytałam dosyć długo i trochę z oporem. Dopiero po połowie zaczęłam rozumieć jej wartość i fenomen. Wydaje mi się, że będę musiała jeszcze do niej powrócić, aby głębiej zrozumieć sensy w niej zawarte.

Przeraża i zachwyca, pokazuje bezsens i paradoks, osadza się gdzieś na pograniczu żartu i brutalnej rzeczywistości.. Na pewno nie jest to typowa książka o wojnie. Bohaterowie nie są herosami widzącymi jedną słuszną sprawę. Są po prostu ludźmi. Ludźmi ze swoimi lękami, obawami i zboczeniami.
Yossarian panicznie boi się śmierci, Milo w celach zysku bombarduje własny obóz,...

Przeczytanie autobiografii ulubionej autorki jest prawdziwą rozkoszą :) Po zapoznaniu się z ok. 40 kryminałami Agaty, myślę, że nastąpiła najlepsza chwila na bliższe zapoznanie z nią jako kobietą, żoną, matką, podróżniczką...
Jej barwne i nieznające monotonii życie może inspirować, zachwycać i pokazywać, że niemożliwe może być możliwe :)
Lady Agata przeżyła dwie wojny światowe, dwukrotnie wychodziła za mąż, zwiedziła cały świat i co najważniejsze - zostawiła po sobie stos fantastycznych powieści od których nie tak łatwo się oderwać :)

Przeczytanie autobiografii ulubionej autorki jest prawdziwą rozkoszą :) Po zapoznaniu się z ok. 40 kryminałami Agaty, myślę, że nastąpiła najlepsza chwila na bliższe zapoznanie z nią jako kobietą, żoną, matką, podróżniczką...
Jej barwne i nieznające monotonii życie może inspirować, zachwycać i pokazywać, że niemożliwe może być możliwe :)
Lady Agata przeżyła dwie wojny...

Od dawna żadna książka nie wzbudziła we mnie tak sprzecznych emocji jak właśnie Lolita. W trakcie lektury niejednokrotnie miałam ochotę wyrzucić ją przez okno, spalić na stosie, zapomnieć... Z drugiej strony jej autor udowodnił, że jest naprawdę godnym zainteresowania pisarzem. Główny, męski bohater - Humbert - oprócz nienawiści, wzbudza współczucie i zrozumienie. Z jednej strony jest to studium (mówiąc w prost) pedofila i zboczeńca, z drugiej, wrażliwego człowieka, chorego artysty, który pragnie miłości i szczęścia. Tytułową Lolitę trudno nazwać niewinną dzieweczką, która padła ofiarą podstarzałego erotomana. Co ciekawe, sceny erotyczne, w tej uważanej za pornograficzną powieść, zostały odsunięte na dalszy plan. Dla autora ważna jest sfera uczuć, wrażeń, zmysłów... Ważną rolę odgrywa też poetycki i plastyczny język, a słownictwo młodocianych, świadczy o tym, że Nabokov musiał zaczerpnąć młodzieżowego slangu.
Lolita porusza ciężki temat, 70 lat temu jeszcze kompletne tabu. Wśród współczesnych sobie wywołała szum, ale z upływem lat nic się nie zmieniło. Sfera dotknięta przez autora jest (niestety) ponadczasowa, wzbudza dyskusje, ale pokazuje też inną (pomijaną lub niezbadaną) perspektywę.

Od dawna żadna książka nie wzbudziła we mnie tak sprzecznych emocji jak właśnie Lolita. W trakcie lektury niejednokrotnie miałam ochotę wyrzucić ją przez okno, spalić na stosie, zapomnieć... Z drugiej strony jej autor udowodnił, że jest naprawdę godnym zainteresowania pisarzem. Główny, męski bohater - Humbert - oprócz nienawiści, wzbudza współczucie i zrozumienie. Z jednej...

8 w ciemno + 1 za zakończenie
Naprawdę bylam zaskoczona

8 w ciemno + 1 za zakończenie
Naprawdę bylam zaskoczona

Książka nie dorównuje bezkonkurencyjnemu "Nad Niemnem" ale dla miłośników twórczości Orzeszkowej jest to 'must have'. Autorka zbudowała ciekawy, wiejski klimat. Bohaterowie są wiarygodni, potrafią wzbudzić w czytelniku różne emocje. Psychologizm powieści, problem niedopasowania, różnic wynikających z pochodzenia, może być godnym tematem do dyskusji.

Książka nie dorównuje bezkonkurencyjnemu "Nad Niemnem" ale dla miłośników twórczości Orzeszkowej jest to 'must have'. Autorka zbudowała ciekawy, wiejski klimat. Bohaterowie są wiarygodni, potrafią wzbudzić w czytelniku różne emocje. Psychologizm powieści, problem niedopasowania, różnic wynikających z pochodzenia, może być godnym tematem do dyskusji.

Pomimo negatywnych opinii jest to pozycja jak najbardziej godna uwagi. Prus wiernie oddaje realia 2 poł. XIX wieku, prezentuje postacie, należące do różnych środowisk społecznych. Rozwlekła fabuła i "głupiutka" bohaterka na pewno przypadną do gustu wielbicielom powieści kobiecych.
Książka bardzo przyjemna, momentami wzruszająca, aż chciałabym powiedzieć, że czekam na kolejną część

Pomimo negatywnych opinii jest to pozycja jak najbardziej godna uwagi. Prus wiernie oddaje realia 2 poł. XIX wieku, prezentuje postacie, należące do różnych środowisk społecznych. Rozwlekła fabuła i "głupiutka" bohaterka na pewno przypadną do gustu wielbicielom powieści kobiecych.
Książka bardzo przyjemna, momentami wzruszająca, aż chciałabym powiedzieć, że czekam na...

P.Semczuk wiernie prezentuje sprawę Zbigniewa Marchlewskiego, czyli tytułowego "Wampira z Zagłębia". Autor reportażu bazuje na aktach, procesie, opiniach i wypowiedziach świadków, dziennikarzy i innych osób związanych z tą sprawą. Szczególne miejsce poświęca wątpliwościom, które wynikają z niedopatrzeń i sprzeczności w działaniu tamtejszych służb. I choć w pogoni za seryjnym mordercą kobiet powstały 2 pokoje akt, a wyrok został wykonany, po lekturze reportażu można odczuć niesmak. Po latach, po zmianie ustroju, można doszukiwać się innej alternatywy. Czy wampir był ofiarą śledczych, którzy chcieli zamieść wszystko pod dywan? A może prokuratora, który na tym procesie zrobił prawdziwą karierę? Dziennikarz sugeruje nam takie pytania, na które być może nigdy nie dostaniemy odpowiedzi.

P.Semczuk wiernie prezentuje sprawę Zbigniewa Marchlewskiego, czyli tytułowego "Wampira z Zagłębia". Autor reportażu bazuje na aktach, procesie, opiniach i wypowiedziach świadków, dziennikarzy i innych osób związanych z tą sprawą. Szczególne miejsce poświęca wątpliwościom, które wynikają z niedopatrzeń i sprzeczności w działaniu tamtejszych służb. I choć w pogoni za...