Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W książce najbardziej podobal mi się początek w którym powoli odkrywamy tajemnice kto jest kim i co właściwie się dzieje w tym naszym korpo. Niestety środek książki, po tym jak większość tajemnic jest już ujawionych, jest za bardzo rozwleczony i powtarzalny, przez co bardzo łatwo można stracić zainteresowanie. Na szczęście zakończenie znowu trzyma poziom i bardzo dobrze się to czyta. Ogromny plus, że nad postaciami nie ma roztoczonego parasola ochronnego i każdy może w każdej chwili umrzeć.

W książce najbardziej podobal mi się początek w którym powoli odkrywamy tajemnice kto jest kim i co właściwie się dzieje w tym naszym korpo. Niestety środek książki, po tym jak większość tajemnic jest już ujawionych, jest za bardzo rozwleczony i powtarzalny, przez co bardzo łatwo można stracić zainteresowanie. Na szczęście zakończenie znowu trzyma poziom i bardzo dobrze się...

Książkę się bardzo dobrze czytało, ale jestem całkowicie zakochana w wersji filmowej i bardzo mi brakowało humoru i uroczej baśniowości, którymi został tam wzbogacony ten fantastyczny świat.
Dlatego w tym przypadku na pytanie, co jest lepsze, książka czy film, odpowiedź to z całą pewnością film.

Książkę się bardzo dobrze czytało, ale jestem całkowicie zakochana w wersji filmowej i bardzo mi brakowało humoru i uroczej baśniowości, którymi został tam wzbogacony ten fantastyczny świat.
Dlatego w tym przypadku na pytanie, co jest lepsze, książka czy film, odpowiedź to z całą pewnością film.

Jedna z lepszych książek Agathy Christie. Kilka lat temu oglądałam jej ekranizację w serialu z Davidem Suchetem, który swoją drogą bardzo polecam i wrażenia z tamtego seansu są u mnie ciągle żywe. Opowieść nastraja mnie bardzo sentymentalnie i nostalgicznie. Nie jestem w stanie stwierdzić czy sama książka bez serialu też byłaby w stanie wywołać u mnie takie same emocje, ale jedno jest pewne w jednym i drugim miejscu historia opowiedziana jest ta sama i potrafi czytelnika/ widza zaangażować.

Jedna z lepszych książek Agathy Christie. Kilka lat temu oglądałam jej ekranizację w serialu z Davidem Suchetem, który swoją drogą bardzo polecam i wrażenia z tamtego seansu są u mnie ciągle żywe. Opowieść nastraja mnie bardzo sentymentalnie i nostalgicznie. Nie jestem w stanie stwierdzić czy sama książka bez serialu też byłaby w stanie wywołać u mnie takie same emocje, ale...

Kiedyś przez przypadek natrafiłam ma książki Alka Rogozińskiego i je pokochałam. Lekkie, zabawne i wciągające. Czyta się je szybko i są idealne jako przerywnik pomiędzy dłuższymi i cięższymi powieściami. Ukochany z piekła rodem świetnie wpisuje się w te ramy. To jest moja pierwsza książka z serii o Joannie Szmidt. Wcześniej czytałam tylko książki z serii o Róży Krull i pomimo tego, że fabuła, konstrukcja książki oraz większość postaci powtarza się to jednak moim zdaniem lepsza jest seria z Różą Krull. Jest to pewnie spowodowane tym, że jest ona późniejsza i autor jest z czasem tylko coraz lepszy.

Kiedyś przez przypadek natrafiłam ma książki Alka Rogozińskiego i je pokochałam. Lekkie, zabawne i wciągające. Czyta się je szybko i są idealne jako przerywnik pomiędzy dłuższymi i cięższymi powieściami. Ukochany z piekła rodem świetnie wpisuje się w te ramy. To jest moja pierwsza książka z serii o Joannie Szmidt. Wcześniej czytałam tylko książki z serii o Róży Krull i...

Część druga serii o Eskadrze Alfabet "Puste Słońce" jest wyraźnie gorsza od części pierwszej. Książka przez większą cześć opisuje cztery historie w których głównymi postaciami są Soran Keize, Yrica Quell, Chass na Chadic oraz Will Lark. Najwięcej miejsca ma ostatnia dwójka, a niestety to moje najmniej ulubione postacie z całej serii. Gdy tylko pojawiamy się u Yrici lub Sorana od razu wciągamy się w opowieść. Natomiast Will od pierwszego tomu konsekwentnie jest irytujący, a wątek Chass dopiero w swoim trzecim akcie robi się interesujący. Ostatecznie podwyższyłam trochę ocenę za ciekawe rozwinięcie nudnego wątku Chass oraz bardzo mocne i zaskakujące zakończenie samej książki.

Część druga serii o Eskadrze Alfabet "Puste Słońce" jest wyraźnie gorsza od części pierwszej. Książka przez większą cześć opisuje cztery historie w których głównymi postaciami są Soran Keize, Yrica Quell, Chass na Chadic oraz Will Lark. Najwięcej miejsca ma ostatnia dwójka, a niestety to moje najmniej ulubione postacie z całej serii. Gdy tylko pojawiamy się u Yrici lub...