Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka podzielona na trzy części.
Pierwsza, wyjątkowo średnia, druga interesująca a trzecia część miażdży emocjami przelanymi na kartki.

Pomimo trochę nużącej pierwszej części Barnes wynagradza nam później odwołując się do tych sytuacji, co w pewnym sensie uwydatnia "fabułę" i jakość emocji.

Genialne studium żalu, tęsknoty i samotności spowodowanej śmiercią bliskiej (najbliższej) osoby.
Jest to do tego stopnia prawdziwe, wyraźne, że przez moment poczułem się tak, jakbym ja też kogoś stracił.
Julian dociera i drażni te części duszy, których w pewnym sensie wymaga czytelnik od książek.

Książka podzielona na trzy części.
Pierwsza, wyjątkowo średnia, druga interesująca a trzecia część miażdży emocjami przelanymi na kartki.

Pomimo trochę nużącej pierwszej części Barnes wynagradza nam później odwołując się do tych sytuacji, co w pewnym sensie uwydatnia "fabułę" i jakość emocji.

Genialne studium żalu, tęsknoty i samotności spowodowanej śmiercią bliskiej...

Przeczytałem książkę w ciemno opierając się na tym, że bardzo lubię literaturę japońską.

Lekturę porównałbym do letniej herbaty bez cukru, miodu, imbiru, cytryny....

Za tydzień chyba nic nie będę pamiętać z panującej tam atmosfery.

Przeczytałem książkę w ciemno opierając się na tym, że bardzo lubię literaturę japońską.

Lekturę porównałbym do letniej herbaty bez cukru, miodu, imbiru, cytryny....

Za tydzień chyba nic nie będę pamiętać z panującej tam atmosfery.