Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Całkiem spoko otwarcie serii. Lekka i niewymagająca lektura, kryminał w fantastycznej oprawie. Nie ma zasadniczo wprowadzenia do serii, tylko od razu wpadamy w świat, w którym relacje są już ugruntowane, ale autor powoli odkrywa karty (w końcu napisał potem kolejne 15? tomów). Pojawia się magia, elfy (ale takie małe, nie tolkienowskie), demony, wampiry i bliżej niezydintefikowane stwory. Jeśli lubicie formułę policyjnych zagadek z dodatkiem nadnaturalnym, to Akta Dresdena są absolutną klasyką. Jeśli nie przepadacie za tego typu literaturą - to nie wiem czego tu szukacie ;)

Całkiem spoko otwarcie serii. Lekka i niewymagająca lektura, kryminał w fantastycznej oprawie. Nie ma zasadniczo wprowadzenia do serii, tylko od razu wpadamy w świat, w którym relacje są już ugruntowane, ale autor powoli odkrywa karty (w końcu napisał potem kolejne 15? tomów). Pojawia się magia, elfy (ale takie małe, nie tolkienowskie), demony, wampiry i bliżej...

zapraszam do obejrzenia video

zapraszam do obejrzenia video

wszystko mówię w filmie :)

wszystko mówię w filmie :)

Wróciłam do książki po kilku latach. O dziwo podobała mi się bardziej. Pewne niedociągnięcia stylistyczne nie raziły mnie aż tak bardzo, jak kiedyś, za to fabuła bardziej mnie wciągnęła. Również klimat książki, owe mroczno-romantyczne, gotyckie sceny i rozterki bohaterów. Czytałam z prawdziwą przyjemnością.

Wróciłam do książki po kilku latach. O dziwo podobała mi się bardziej. Pewne niedociągnięcia stylistyczne nie raziły mnie aż tak bardzo, jak kiedyś, za to fabuła bardziej mnie wciągnęła. Również klimat książki, owe mroczno-romantyczne, gotyckie sceny i rozterki bohaterów. Czytałam z prawdziwą przyjemnością.

Kontynuując moją przygodę z Kronikami Wampirów, sięgnęłam po kolejny jej tom. Podobnie, jak przy Wywiadzie, całkiem jestem zadowolona z lektury. Akcja wartka, fabuła wciągająca. Niestety autorka powoli wpada w tą samą pułapkę, co wielu autorów fantastyki - coraz lepsi bohaterowie, coraz bardziej niepokonani i wszechmocni. Umoralnienie Lestata również moim zdaniem nie służy postaci - to było jakże znamienne dla Louisa, Lestat w pierwszym tomie był po prostu zły (i za to go kochaliśmy). Kolejną wadą książki jest popadanie w przydługie dygresje: wszystko jest jedną wielką retrospektywą, w której jeszcze mamy kolejne retrospektywy innych boaterów, do tego stopnia, że otwierając książkę przez dłuższy moment zastanawiałam się kto jest narratorem.
Wystawiam dość wysoką ocenę mimo powyższych wad, dlatego że mam ogromny sentyment do cyklu oraz bądź co bądź druga część wyjaśnia wiele niewiadomych i trzyma się całości z poprzednim tomem.

Kontynuując moją przygodę z Kronikami Wampirów, sięgnęłam po kolejny jej tom. Podobnie, jak przy Wywiadzie, całkiem jestem zadowolona z lektury. Akcja wartka, fabuła wciągająca. Niestety autorka powoli wpada w tą samą pułapkę, co wielu autorów fantastyki - coraz lepsi bohaterowie, coraz bardziej niepokonani i wszechmocni. Umoralnienie Lestata również moim zdaniem nie służy...

Anny Rice wizja nieba, ziemi, piekła, aniołów i boga oraz historii stworzenia. W sumie niegłupia, choć też niezbyt odkrywcza.

Anny Rice wizja nieba, ziemi, piekła, aniołów i boga oraz historii stworzenia. W sumie niegłupia, choć też niezbyt odkrywcza.