Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uwielbiam dobre fantasy i sięgam po nie dla czystej rozrywki, w przerwach na intelektualnie wymagające pozycję. Mam jednak alergię na dziaderskie klimaty, które w tym gatunku się nader często pojawiają i totalnie głupie fabuły. Tu nic z tego nie ma, więc choćby za to duży plus. W Gorath- krawędź otchłani, dostałam wszystko, czego potrzebuję od fantastyki, czyli dobrą zabawę, przygodę, akcje, mordobicie a w tej części również sceny ;). Autor otwiera wiele wątków, akcja dzieje się równolegle w kilku miejscach i z kilkoma bohaterami, trochę jak w kolejnych częściach Gry o Tron. Bardzo podobal mi się wątek z władcami, zwłaszcza Marr. W związku z tym czekam z niecierpliwością na kolejną część, która po prostu musi być i dowiem się wreszcie jak to się kończy. Aha bardzo fajny moim zdaniem jest też początek, kiedy Gorath próbował zacząć wszystko od nowa. Jak w życiu, eh...