Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miałam dwa niespełnione oczekiwania względem tej książki.

Pierwsze: Zanim zabrałam się za lekturę, wiedziałam że autor jest ekspertem w dziedzinie medycyny sądowej. Byłam ciekawa jak swoją wiedzę wykorzysta jako autor thrillera. I rzeczywiście ją wykorzystał, ale nie w taki sposób na jaki się nastawiłam. Chciałam trochę techniki, chemii, medycyny - otrzymałam jedną ciekawostkę. Dla mnie zdecydowanie za mało.
Tsokos oparł się w większym stopniu na swoich doświadczeniach i procesie śledczym, a nie na technicznych aspektach. I może właśnie to jest prostsza droga, żeby dotrzeć do docelowego odbiorcy tego typu literatury.

Drugie: Chciałam czegoś bardziej finezyjnego, niż brutalnego. I z tą myślą czytałam tę książkę od jakiejś 1/3 długości, trochę momentami zniesmaczona.
ALE! Jak się okazało dopiero przy czytaniu podziękowań - jest to historia prawdziwa. Rzeczywistość zaskakuje i wybija argumenty z mojej ręki.

Autor pisze całkiem nieźle. Potrafi zmienić narrację w zależności od sytuacji czy postaci. Za to wielki plus. Główna postać raczej miałka. Prócz tego, że jest wybitnym specjalistą, któremu wszystko się udaje, nie przyciąga osobowością.

Czy będę czytać kontynuację? Nie wiem, czas pokaże, chociaż muszę przyznać, że udało się rozbudzić moją ciekawość urywając akcję w takim, a nie innym momencie.
Z drugiej strony - kolejna część to prequel, a nie kontynuacja... Nie wiem, czy cokolwiek zostanie z tej ciekawości kiedy wyjdzie trzeci tom.

Miałam dwa niespełnione oczekiwania względem tej książki.

Pierwsze: Zanim zabrałam się za lekturę, wiedziałam że autor jest ekspertem w dziedzinie medycyny sądowej. Byłam ciekawa jak swoją wiedzę wykorzysta jako autor thrillera. I rzeczywiście ją wykorzystał, ale nie w taki sposób na jaki się nastawiłam. Chciałam trochę techniki, chemii, medycyny - otrzymałam jedną...

W zasadzie ciężko mi ocenić tę książkę. Dopiero pod koniec zorientowałam się co mi w niej właściwie nie gra. Mianowicie szukałam więcej rozmów z ludźmi, którzy rzeczywiście wierzą w rozmaite teorie spiskowe czy pseudonaukowe, ich punktu widzenia, trochę psychologii. Tutaj otrzymujemy raczej opisy: dlaczego teoria x nie jest prawdziwa / nie jest należycie udowodniona.
Niemniej, niektóre rzeczy były naprawdę ciekawe. Z drugiej strony, jako że jestem studentką kierunku badawczo-medycznego na pewnym już stopniu zaawansowania, na co dzień przeglądam publikacje naukowe, przez co pewnie nie wywarło to na mnie to aż tak dużego wrażenia jak mogłoby. Doceniam język i podejście respektujące drugiego człowieka, niezależnie od wyznawanego poglądu.

W zasadzie ciężko mi ocenić tę książkę. Dopiero pod koniec zorientowałam się co mi w niej właściwie nie gra. Mianowicie szukałam więcej rozmów z ludźmi, którzy rzeczywiście wierzą w rozmaite teorie spiskowe czy pseudonaukowe, ich punktu widzenia, trochę psychologii. Tutaj otrzymujemy raczej opisy: dlaczego teoria x nie jest prawdziwa / nie jest należycie...

Dwójka trzynastolatków koresponduje ze sobą. Nie można powiedzieć, że już w tym nie ma niczego niezwykłego - w końcu teraz każdy młody człowiek używa komunikatorów internetowych. Jednakże fakt ten jest jeszcze bardziej niesamowity przez wzgląd na to, że chłopców dzieli 100 lat! Dla Adriana mamy rok 2014, natomiast w kalendarzu Hadriana zobaczymy rok 1914.
Ujęło mnie to przedstawienie obu postaci - dzieli ich bardzo wiele, a jednocześnie sporo łączy bo mimo wszystko obydwoje są trzynastoletnimi chłopcami. Młodzi czytelnicy mogą bardzo wiele wyciągnąć z tej powieści.
Bardzo fajna książka, szczególnie dla młodszej młodzieży.

Dwójka trzynastolatków koresponduje ze sobą. Nie można powiedzieć, że już w tym nie ma niczego niezwykłego - w końcu teraz każdy młody człowiek używa komunikatorów internetowych. Jednakże fakt ten jest jeszcze bardziej niesamowity przez wzgląd na to, że chłopców dzieli 100 lat! Dla Adriana mamy rok 2014, natomiast w kalendarzu Hadriana zobaczymy rok 1914.
Ujęło mnie to...