Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsza książka Rilay, ktora wpadła mi w ręce. Lekkie pióro i płynna akcja tocząca się w dwóch plaszczyznach czasowych powoduje, że nie chce się książki odkładać. Dawno nie sięgałam po literaturę piękną i już zapomniałam jaką ma się przyjemność z jej czytania.

Pierwsza książka Rilay, ktora wpadła mi w ręce. Lekkie pióro i płynna akcja tocząca się w dwóch plaszczyznach czasowych powoduje, że nie chce się książki odkładać. Dawno nie sięgałam po literaturę piękną i już zapomniałam jaką ma się przyjemność z jej czytania.

Pozycja raczej z kategorii romans z wątkiem kryminalnym. A z pewnością nie kategoria thriller.

Pozycja raczej z kategorii romans z wątkiem kryminalnym. A z pewnością nie kategoria thriller.

Jedna z książek, którą ciężko ocenić. Dobrze się czyta, jak wszystkie książki Chmielarza. Początek zapowiadał duży potencjał, jednak czym dalej tym bardziej przewidywalnie. Główny bohater z każdą stroną zaczynał mnie nudzić. Książce bliżej do pozycji z serii obyczajowych niż kryminalnych.

Jedna z książek, którą ciężko ocenić. Dobrze się czyta, jak wszystkie książki Chmielarza. Początek zapowiadał duży potencjał, jednak czym dalej tym bardziej przewidywalnie. Główny bohater z każdą stroną zaczynał mnie nudzić. Książce bliżej do pozycji z serii obyczajowych niż kryminalnych.

Książka z kategorii fantastyki... a mam wrażenie, że koło fantastyki to nawet nie leżała. Całości bliżej do słabego harlequin’a z mało lotnymi dialogami. Początek zapowiadał się całkiem fajnie, ale to raptem dwa rozdziały.
Brakowało mi zbudowanego świata – krainy po obu stronach muru trzeba sobie samemu wyobrazić, bo opisane są jakoś ogólnie, po łebkach, tak jakby autorka nie miała pomysłu na świat, w którym odbywa się "akcja".
A może kategoria literatury amerykańskiej dla młodzieży po prostu taka ma być?🤔

Książka z kategorii fantastyki... a mam wrażenie, że koło fantastyki to nawet nie leżała. Całości bliżej do słabego harlequin’a z mało lotnymi dialogami. Początek zapowiadał się całkiem fajnie, ale to raptem dwa rozdziały.
Brakowało mi zbudowanego świata – krainy po obu stronach muru trzeba sobie samemu wyobrazić, bo opisane są jakoś ogólnie, po łebkach, tak jakby autorka...